Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «rappelez-vous que nous avons scanné les deux cerveaux au même » (Français → Néerlandais) :
Rappelez-vous que nous avons scanné les deux cerveaux au même moment, nous pouvons donc étudier l'activité synchronisée dans des zones identiques ou différentes, de manière simultanée, juste comme si vous vouliez étudier une conversation et que vous scanniez deux personnes parlant ensemble. Vous attendriez une activité commune dans les régions du langage lorsqu'ils parlent et communiquent. Les flèches connectent les régions qui sont actives en même temps et la direction des flèches vont des régions qui sont actives en premier, vers les régions qui sont actives plus tard.
Vergeet niet dat wij beide hersenen op hetzelfde moment hebben gescand, dus we kijken naar synchrone activiteit in dezelfde of verschillende gebieden op hetzelfde moment, dus we kijken naar synchrone activiteit in dezelfde of verschillende gebieden op hetzelfde moment, zoals wanneer je een gesprek wilt onderzoeke
n en je twee mensen scant die met elkaar praten: dan verwacht je gelijke activiteit in de taalgebieden op het moment dat ze luisteren en communiceren. De pijlen verbinden de gebieden die tegelijk actief waren. De richting van de pijlen geeft aan welke regio's eerst actief waren De richting van de pijlen geeft aan welke regio's ee
...[+++]rst actief waren en de pijlpunt gaat richting het gebied dat later actief is.Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une cent
aine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assi
se devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et e
lle s'est assise et nous avons parlé. Et ell ...[+++]e a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette allocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow,
...[+++]als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.En fait, c'est plutôt intéressant. Juste la formulation des badges ou le nombre de poin
ts que vous gagnez, nous le voyons à l'échelle du système étendu, comme des dizaines de milliers d'élèves de CM2 ou de sixième se dirigeant dans un sens ou un autre, en fonction du badge que vous leur donnez. (Rires) BG : Et votre association avec Los Altos, comment cela s'est-il fait ? SK : Los Altos, c'était un peu fou. Encore une fois, je ne m'attendais pas à une utilisation en classe. Une personne de chez eux est venue et a dit : « Qu'est-ce que vous feriez si vous aviez carte blanche dans une classe ? » J'ai dit : « Eh bien, je laisserais tous les
...[+++] élèves travailler à leur propre rythme sur quelque chose comme ça et nous leur donnerions un tableau de bord. » Ils ont dit : « Oh, c'est un peu radical. Nous devons y réfléchir. » Et le reste de l'équipe et moi nous sommes dit : « Ils ne voudront jamais faire ça. » Mais dès le lendemain, ils nous ont dit : « Pouvez-vous commencer dans deux semaines ? » (Rires) BG : Donc cela concerne les cours de maths de CM2 maintenant ? SK : Deux classes de CM2 et deux classes de quatrième. Et ils le font à l'échelle du district. Je pense qu'ils sont exaltés par le fait qu'ils peuvent suivre les enfants désormais. Ce n'est pas cantonné à l'enceinte de l'école. Nous avons même vu qu'à Noël, certains enfants s'exerçaient. Et nous pouvons tout suivre. Donc ils peuvent vraiment les suivre alors qu'ils parcourent tout le district. Pendant l'été, ou alors qu'ils passent d'un enseignant à un autre, vous avez cette continuité des données qu'ils peuvent voir, même à l'échelle du district. BG : Donc certaines des fonctionnalités sont pour les enseignants pour qu'ils suivent l'évolution des enfants.
Het is heel interessant. De naam van de badge, of hoeveel punten je krijgt om iets te doen, maken dat we over het hele systeem zien hoe tienduizenden kinderen van 10 of 11 jaar de ene of de andere richting uitgaan, afhankelijk van de badge die je ze geeft. (Gelach) BG: Je samenwerking met Los Altos, hoe is die tot stand gekomen? SK: Los Altos is een beetje een gek verhaal. Nogmaals, ik had niet verwacht dat dit gebruikt zou worden in de klas. Iemand van het bestuur kwam me zeggen: Wat zou je doen als je de vrije hand kreeg in een klas? Ik zei: Ik zou elke leerling op zijn tempo laten werken aan zoiets, en we zouden een dashboard maken. Zij zeiden: Dat is nogal radicaal. We moeten erover nadenken. De rest van het team en ik hadden zoiets van
...[+++]: Dat gaan ze nooit willen doen. Maar letterlijk de volgende dag klonk het: Kun je over twee weken starten? (Gelach) BG: Dus dat gebeurt momenteel voor wiskunde voor 10-jarigen? SK: Het zijn twee klassen van 10-jarigen en twee van 12-jarigen. Ze doen het op districtsniveau. Volgens mij zijn ze enthousiast omdat ze de kinderen nu kunnen opvolgen. Dit gaat verder dan alleen op school. Zelfs met kerstmis zagen we dat sommige kinderen aan de slag waren. We kunnen alles volgen. Ze kunnen ze dus volgen over het hele district heen. Gedurende de vakantie, als ze naar de volgende leerkracht overgaan, is er een continuïteit van gegevens die ze zelfs op districtsniveau kunnen zien. BG: Dus een aantal van die gegevensoverzichten waren voor de leraar, om op te volgen wat er aan de hand is met de kinderen.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était a
ccusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la
laisser sortir. Un ...[+++]juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Bon, je me dispers
e, là. NM : Non, je veux que tu leur parles de
Leahy. DL : Eh bien quoi, Leahy ? (Rires) NM : Dis leur ce que... DL : Elle veut
que je parle de ... Nous avons un groupe qui s'appelle Leahy. Il y a 11 frères et sœurs. Nous, euh... Qu'est ce que pourrais leur dire ? (Rires) Nous avons ouvert - NM : Pas un cabinet médical. DL : Pas un cabinet médical, oh non. Nous avons eu un
...[+++]e grande chance. Nous avons fait la première partie de Shania Twain pendant deux ans, lors de sa tournée internationale. C'était génial pour nous, et maintenant, toutes mes sœurs se sont arrêtées pour avoir des bébés, et les garçons se marient tous, alors nous restons près de chez nous pour, je suppose, encore deux semaines. Qu'est-ce que je peux dire ? Je ne sais pas quoi dire, Natalie. Nous, euh ... (Rires) (Rires) NM : C'est ça, le mariage ? (Applaudissements) J'aime ça. (Applaudissements) (Rires) DL : Ah oui, ok, dans ma famille il y avait sept filles, quatre garçons, il y avait deux violons et un piano, et bien sûr nous nous battions tous pour jouer des instruments, alors papa et maman ont établi une règle selon laquelle on ne pouvait pas pour jouer quelqu'un d'un instrument. On devait attendre qu'il ait fini, alors bien sûr, ce qu'on faisait, c'est qu'on se mettait au piano, et et on ne le quittait même pas pour manger, parce qu'on ne voulait pas céder sa place à un frère ou une sœur, et ils attendaient encore et encore, et arrivait minuit, et vous étiez encore là au piano, mais c'était leur façon de nous amener à pratiquer.
Hoe dan ook, ik blijf maar doorbabbelen. NM: Nee, Ik wil dat je hen vertelt over Leahy. DL: Wat is er met Leahy? (Gelach) NM: Vertel ze gewoon wat -- DL: Ze wil dat ik vertel over -- We hadden een band genaamd Leahy. We waren met 11 broers en zussen. We, eh -- Wat zal ik ze vertellen (Gelach) We begonnen -- NM: Geen operaties. DL: Geen operaties, oh ja. We kregen een geweldige kans. We speelden twee jaar lang in het voorprogramma van Shania Twain. Die internationale tournee was erg belangrijk voor ons. Al mijn zussen krijgen nu kinderen en de jongens gaan allemaal trouwen, dus we blij
ven dicht bij huis, denk ik, voor een aantal weken. Wa
...[+++]t moet ik zeggen? Ik weet niet wat ik moet zeggen, Natalie. Wij, eh...(Gelach) (Gelach) NM: Is dit waar het huwelijk over gaat? (Applaus) Ik vind het leuk. (Applaus) (Gelach) DL: Oh ja, oke, in mijn familie hadden we zeven meisjes, vier jongens, we hadden twee violen en één piano, en natuurlijk ruzieden we allemaal over wie er op de instrumenten mocht spelen, dus pa en ma hadden de regel geïntroduceerd dat we niemand het instrument af mochten pakken. Je moest wachten totdat ze klaar waren. Wat deden we dus? We gingen achter de piano zitten en je ging er niet eens af om te eten omdat je je plekje niet op wilde geven aan je broer of zus. Zij moesten wachten en wachten. Om middernacht zat je nog steeds achter de piano, maar het was hun manier om ons aan het oefenen te krijgen.Je vais vous montrer ce qu
e je veux dire. Ici nous avons l'exacte même i
llusion. Nous avons deux carreaux identiques, à gauche, un entouré de sombre, un entouré de clair. Et la
même chose là bas à droite. Maintenant, je vais réviser ces deux scènes. Mais je ne vais rien changer dans ces boîtes, à part leur signification. Et voyons ce qui arrive à votre perception. Remarquez que sur la gauche les deux
carreaux o
...[+++]nt l'air quasiment opposés: un très blanc et un très foncé. D'accord? Par contre, à droite, les deux carreaux ont l'air presque identiques. Et pourtant il y en a toujours un entouré de sombre, et un entouré de clair.
Ik zal jullie laten zien wat ik bedoel. Hie
r hebben we precies dezelfde illusie. Twee identieke tegels, links één met een donkere omgeving en één met een lichte omgeving En aan de rechterkant hetzelfde. Wat ik nu ga doen is deze twee beelden inspecteren. Maar ik ga niets veranderen binnen deze vakken, behalve hun betekenis. En laten we kijken wat er met jullie perceptie gebeurt. Je ziet dat aan de linkerkant de twee tegels bijna tegenovergesteld lijken: één heel erg wit en de ander heel erg donker. Ja? Terwijl, aan de rechterkant, de tegels er bijna hetzelfde uitzien. Terwijl er nog steeds één een donkere, en de ander een lichte omgeving
...[+++] heeft.E
st-ce une chose que nous avons inventé récemment en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, pil
...[+++]ler et se battre. (Rires) Il continue en disant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zij
nde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien
...[+++]en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Shakespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Mais retournons aux îles Phoenix, qui sont le sujet de cette présentation. Quand je suis rentré, je me
suis dit que ce que nous avions trouvé était incroyable. Je voulais retourner partager cela avec le gouvernement de Kiribati, situé à Tarawa, le groupe le plus à l'ouest. Alors je les ai contactés -- par
ce qu'ils m'avaient donné la permission de le faire -- et je leur ai dit: Je voudrais venir vo
us dire ce que nous avons trouvé . Pour une r ...[+++]aison que j'ignore ils ne voulaient pas que je vienne, ou c'était difficile de trouver un moment et un lieu, et cela a pris du temps, mais finalement ils ont dit: OK, vous pouvez venir. Mais si vous venez, vous devez inviter à déjeuner toutes les personnes présentes au séminaire . Alors j'ai dit: OK, je suis content de payer le déjeuner. Prenez ce que vous voulez . David Obura, un biologiste spécialiste des récifs coralliens, et moi-même sommes partis pour Tarawa, et pendant deux heures nous avons présenté les merveilleuses découvertes des îles Phoenix. Le pays n'en savait rien. Ils n'avaient aucune donnée sur cette région.
Maar nu terug naar de Phoenix Eilandengroep, welke het
onderwerp zijn van deze speech. Toen ik terug kwam zei ik: OK, dit is verbazingwekkend, wat we gevonden hebben. Ik wil graag terug gaan en dit delen met de regering van Kiribati, die nu in Tarawa zijn, De meest westelijk gelegen groep. Dus ik begon contact te leggen -- omdat ze me uiteindelijk een vergunning hadden gegeven om dit te doen -- en ik zei, Ik wil langs komen en vertellen wat we hebben gevonden. en om een of andere reden wilde ze niet dat ik zou komen, of het was lastig om een tijd en plaats te vinden, dus het duurde even, maar uiteindelijk zeiden ze, OK, kom maar. Maar al
...[+++]s je komt, moet je lunch betalen voor iedereen die naar het seminar komt. Dus is zei, OK, ik betaal de lunches. neem gewoon wat iedereen graag wil. En dus gingen David Obura, een koraalrifbioloog, en ikzelf naar Tarawa, en we presenteerden twee uur lang over de verbazingwekkende ontdekkingen over de Phoenix Eilandengroep. Het land heeft dit nooit geweten. Ze hadden nooit enige data op dit gebied.J'aimerais vous faire entendre quelques voix de petite
s filles tirées des deux ans et demi de recherches effectuées - en fait certaines voix sont plus récentes. Et ces voix seront accompagnées de photographies qu'el
les ont prises pour nous de leurs vies, des choses qu'elles valorisent et auxquelles elles tiennent. Ce sont des photos que les filles elles
-mêmes n'ont jamais vues, mais qu'elles nous ont donné ...[+++], C'est le genre de chose que ces critiques ne connaissent pas et n'écoutent pas et c'est le genre de recherches que je vous recommande, si vous voulez faire du travail humaniste. Vidéo : Fille 1 : Ouais, mon personnage est habituellement un garçon manqué le sien est plutôt un garçon. Fille 2 : Ah, ouais. Fille 1 : Nous avons - au tout début du jeu nous faisons toujours ça - nous avons un morceau de papier, nous écrivons notre nom, notre âge, si on est riche, très riche, pas riche, pauvre, moyen, fortuné, petit copain, chien, animaux - quoi d'autre - soeurs, frères et tout ça.
Ik laat jullie graag een paar stemmen van meisjes horen uit de 2,5 jaar onderzoek die we deden -- sommige stemmen
zijn recenter. Bij deze stemmen zal je foto's zien die ze voor ons namen van hun leven, van de dingen die ze waarderen en graag hebben. De meisjes zelf hebben deze foto's nooit gezien, maar ze gaven ze ons. Dit soort dingen kennen de critici niet, ze luisteren er niet naar. Dit is het soort research dat ik jullie aanbeveel, als je humanistisch werk wil doen. Video: Meisje 1: Ja, mijn personage is meestal een tomboy. Dat van haar valt meer op jongens. Meisje 2: Ja. Meisje 1: In het begin van het spel doen we altijd dit. We heb
...[+++]ben elk een blad papier. We schrijven onze naam, leeftijd, zijn we rijk, heel rijk, niet rijk, arm, gemiddeld, vermogend, vriendjes, honden, huisdieren -- wat nog -- zussen, broers enzovoort.L'azote a deux problèmes. L'un d'eux est ce que Jacques Cousteau a appelé L'ivresse des profondeurs . C'est la narcose de l'azote. Elle vous rend cinglé. Plus vous descendez , plus vous devenez cinglé. Vous ne voulez pas conduire ivre, vous ne voulez pas plonger ivre, donc c'est vraiment un gros problème. Et bien sûr, le troisième problème est celui que j'ai durement appris dans les îles Palaos, les accidents de décompression. Maintenant, la chose que j'ai oubliée de mentionner, est que, pour éviter le problème de la narcose à l'azote -- tous ces points bleus dans notre corps -- vous enlevez l'azote et vous le remplacez par de l'hélium. Maintenant, l’utilisation de l'hélium en tant que gaz, présente beaucoup d’avantages, c'est une petite mo
...[+++]lécule, elle est inerte, elle ne vous provoque pas de narcose. Voilà donc le concept de base que nous utilisons. Même si la théorie est relativement facile. La partie délicate est la mise en œuvre. Alors, voilà comment j'ai commencé, il y a environ 15 ans, et je l'admets, les débuts n'étaient pas exactement les plus intelligents, mais vous savez, on doit bien commencer quelque part. Et, à l'époque, je n'étais vraiment pas le seul qui ne savait pas ce qu'il faisait presque personne ne savait. Et cette installation a été effectivement utilisée pour une plongée à 90 mètres. Mais, au fil du temps, nous sommes devenus un peu meilleurs, et nous avons trouvé ce système au look vraiment sophistiqué avec quatre bouteilles de plongée et cinq détendeurs et tous les bons mélanges de gaz et tout l'équipement. Il était beau et élégant, et nous a permis de descendre et de trouver de nouvelles espèces. Cette photo a été prise à 90 mètres de profondeur, pendant la capture de nouvelles espèces de poissons. Mais le problème était qu'il ne nous permettait pas de rester bien longtemps. Malgré son volume et sa taille, il nous donnait seulement environ 15 minutes, tout au plus, à ces profondeurs. Il nous fallait plus de temps. Il devait y avoir une meil ...
Met stikstof: twee problemen. Een ervan noemde Jacques Cousteau de roes van de diepte . Stikstofnarcose. Het maakt je teut. Hoe dieper je gaat, hoe teuter je wordt. Dronken rijden doe je niet, dronken duiken ook niet. Het derde probleem liep ik tegen het lijf in Palau: de duikersziekte. Wat ik vergat te vermelden is dat je stikstofnarcose kan voorkomen - al die blauwe stippen daar in ons lichaam - door de stikstof te vervangen door helium. Er zijn een heleboel redenen waarom helium goed is. Het is een klein molecuul, het is inert, het veroorzaakt geen narcose. Dat is het basisconcept waar we van uitgaan. De theorie is relatief eenvoudig. Het lastige deel is de uitvoering. Daarmee begon ik ongeveer 15 jaar geleden. Niet bepaald een schittere
...[+++]nde start, maar je moet ergens beginnen. In die tijd was er bijna niemand die wist hoe het moest. Met dit tuig ben ik 90 meter diep geweest. Na verloop van tijd werden we er wat beter in en kwamen we met dit verfijnd ogende tuig met vier duikflessen, vijf regelaars, de juiste gasmengsels en al dat fijns. Prima gerei. We konden beneden nieuwe soorten gaan zoeken. Deze foto is genomen op 90 meter diepte bij het vangen van nieuwe vissoorten. Maar we kregen maar weinig tijd. Ondanks zijn omvang en grootte konden we maar een 15 minuten beneden blijven. We hadden meer tijd nodig. Er moest een betere manier zijn. En die is er ook. In 1994 had ik het geluk om dit prototype ‘rebreather’ (her-inademer) met gesloten circuit te mogen gebruiken. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
rappelez-vous que nous avons scanné les deux cerveaux au même ->
Date index: 2024-06-25