Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "qui me restait était de faire " (Frans → Nederlands) :
Après avoir passé plusieurs mois à tout essayer pour trouver un livre de ce pays traduit en anglais, il semblait que la seule option qui me restait était de faire traduire un livre spécialement pour moi.
Na maandenlang alles gedaan te hebben om een boek van dit land te vinden dat vertaald was in het Engels, leek mijn allerlaatste mogelijkheid om te proberen iets speciaal voor mij te laten vertalen.
RB : Ouais. Non, j'ai mis mon masque à oxygène et je me suis tenu au sommet du ballon, avec mon parachute, regardant les nuages tourbillonnant en dessous, essayant de trouver le courage pour sauter dans la Mer
du Nord, ce qui - c'était un moment de très, très, très gra
nde solitude. Mais, quoi qu'il en soit, nous avons réussi à survivre. CA : Avez-vous sauté ou - est-il descendu à la fin ? RB :
Je savais qu'il me restait environ une demi-he ...[+++]ure de carburant, et je savais que si je sautais, je n'aurais que quelques minutes à vivre.
RB: Ja. Neen, ik deed mijn zuurstofmasker aan en ging bovenop de ballon staan. Met mijn parachute keek ik naar de wervelende wolken onder mij. Ik probeerde mijn moed bijeen te rapen om de Noordzee in te springen. Het waren heel, heel, heel eenzame momenten. Maar hoe dan ook slaagden we erin te overleven. CA: Heb je gesprongen of -- kwam het uiteindelijk naar beneden? RB: Wel, ik wist dat ik nog brandstof had voor een half uur, en ik wist ook dat als ik zou springen, ik nog slechts enkele minuten van mijn leven over zou hebben.
Dans les années sombres qui ont suivi, je devais trouver ce qui me restait si tout ce qui rendait le quotidien spécial était parti.
In de donkere jaren die volgden, moest ik ontdekken wat er voor me over was, nu dat alles wat een dag speciaal maakt, weg was.
Et mes yeux disaient : « Merci. Je vous vois. » Et leurs yeux disaient, « Personne ne me voit jamais. Merci. » Parfois on me harcelait. Les gens me criaient dessus en passant en voiture. « Trouve-toi un boulot ! » Je répondais, « C'est ça mon boulot. » Mais ça faisait mal, parce que ça me faisait craindre de faire en quelque sorte quelque chose qui était un non-boulot injuste et honteux.
En mijn ogen zeiden dan: 'Dank je. Ik zie je.' En hun ogen zeiden: 'Niemand ziet mij ooit. Dank je.' Soms werd ik lastiggevallen. Mensen reden langs in hun auto en schreeuwden: 'Zoek een baan!' Dan zei ik: 'Dit is mijn baan.' Maar het deed wel pijn, want het maakte me bang dat ik iets aan het doen was dat het woord werk niet waard was, en oneerlijk, beschamend.
J'ai regardé ces films, émerveillée, hypnotisée, des feux d'artifice plein la tête, pensant : « Voilà ce que je veux faire de ma vie. » L'idée que les maths, la science et la programmation pourraient s'unir pour créer ces mondes, ces personnages et ces histoires qui me parlaient, était de la pure magie.
Ik keek naar deze films met stomme verbazing. Het was alsof er vuurwerk afging in mijn hoofd en ik dacht: Dit is wat ik wil doen met mijn leven. Dat ik met mijn kennis van wiskunde, wetenschap en programmeren deze werelden en personages zou kunnen creëren, en verhalen waar ik een band mee had, dat was pure magie voor mij.
Rétrospectivemen
t, je pense qu'elle était un peu inquiète quant à ma santé mentale. Je racontais sans cesse des histoires à la maison, ce qui
était une bonne chose, sauf que je les racontais à des amis imaginaires autour de moi, ce qui n'
était pas si bien. J'étais une enfant introvertie au point de communiquer avec les crayons de couleur et de présenter des excuses à des objets quand je les heurtais. Donc, ma mère a pensé
que ça pourrait me faire du bien d'écrire mes expér
...[+++]iences et mes émotions au jour le jour. Ce qu'elle ne savait pas c'est que je pensais que ma vie était terriblement ennuyeuse, et que la dernière chose que je voulais faire était d'écrire sur moi-même. Au lieu de cela, j'ai commencé à écrire sur d'autres personnes que moi et les choses qui ne s'étaient jamais vraiment passées. Et ainsi a commencé ma passion de toute une vie pour l'écriture de fiction. Ainsi, dès le début, la fiction pour moi était moins une manifestation autobiographique qu'un voyage transcendantal dans d'autres vies, d'autres possibilités. Soyez patients, s'il vous plaît. Je vais dessiner un cercle et revenir à ce point.
Als ik erop terugkijk denk ik dat ze zich wat zorgen maakte over mijn geestelijke gezondheid
. Ik vertelde thuis constant verhalen, wat goed was, behalve dat ik ze aan denkbeeldige vrienden vertelde, wat niet zo goed was. Ik was een introvert kind zozeer zelfs dat ik met kleurpotloden communiceerde en mij verontschuldigde bij objecten als ik ertegen aanliep. Mijn moeder dacht dat het mij goed zou doen om mijn ervaringen en emoties van elke dag neer te schrijven. Wat ze niet wist was dat ik mijn leven vreselijk saai vond en dat het laatste wat ik wilde doen schrijven over mijzelf was. In plaats daarvan begon ik te schrijven over andere men
...[+++]sen en dingen die in werkelijkheid nooit gebeurd waren. Zo begon mijn levenslange passie voor het schrijven van fictie. Vanaf het prille begin was fictie voor mij niet zozeer een autobiografische manifestatie als wel een transcendentale reis naar andere levens, andere mogelijkheden. Heb alstublieft geduld met mij. Ik zal een cirkel tekenen en op dit punt terugkeren.Alors ce qu'il lui restait à faire était de prendre un morceau de papier, le rouler autour du cylindre, et écrire son mail ou ses ordres et puis le ressortir.
Hij moest een papier nemen, het in de wagen oprollen, zijn e-mail of bevel typen en het papier eruit trekken.
Elle
savait qu'il ne lui restait qu'une chose à faire, selon ses propres termes « courir comme une folle ». Elle courait comme une folle vers la maison et le poème la poursuivait, il lui fallait absolument trouver du papier et un crayon assez vite pour qu'au passage du
poème en elle, elle puisse le prendre et le coucher par écrit. D
'autres fois elle n'était pas assez rapide, elle courait, courait, courait, mais n'arrivait pas à la
...[+++]maison et le poème la traversait en trombe et elle le manquait et elle disait qu'il continuait son chemin, à la recherche, selon ses propres termes, « d'un autre poète ». Et puis, parfois -- cela, je ne l'ai jamais oublié -- elle m'a raconté que parfois, elle le manquait presque.
en wist dat haar op dat moment maar één ding te doen stond: rennen voor haar leven. Ze rende dan naar huis, achtervolgd door het gedicht en ze moest dan zo snel mogelijk pen en papier zien te pakken. Wanneer het gedicht door haar heen kwam golven was dat haar enige kans om het op te schrijven. Soms was ze niet snel genoeg. Dan rende en rende ze, maar bereikt het huis niet. Op zulke momenten schoot het gedicht door haar heen, verdween over de velden, op zoek -- in haar woorden -- naar een andere dichter. Ook waren er wel eens keren -- dit vind ik het mooiste deel van het verhaal -- dat ze het gedicht bijna miste.
(Rires) Vous savez, C'est ce qu'on appelle une incitation (Rires) Vous - maintenant vous dites, eh bien, nous allons voir si je peux mettre la main sur du chlorate de potassium et du sucre, du perchlorate et du sucre, et chauffer le mélange, il serait intéressant de voir ce qu'ils ne veulent pas que je fasse, et ce qu'il va - et comment ça va fonctionner. Et nous n'avions pas - ma mère regardait la cour arrière depuis une fenêtre
à l'étage, où elle repassait ou quelque chose comme ça. Et d'habitude elle surveillait du coin de l'oeil, et s'il y avait des bouffées de fumée dehors, elle se penchait pour nous exho
rter de ne ...[+++] pas nous faire exploser les yeux. Elle était comme ça -- Vous savez, c'était la pire chose qui pouvait nous arriver. C'est pourquoi je pensais, du moment que je ne me fais pas exploser les yeux ... Je me fiche peut-être qu'il soit interdit de chauffer cette solution. je vais le faire avec prudence, mais je vais le faire. C'est comme tout ce qui est interdit: vous le faites derrière le garage. (Rires) Donc, je suis allé à la pharmacie et j'ai essayé d'acheter du perchlorate de potassium et ce n'était pas déraisonnable pour un enfant à l'époque d'entrer dans un drugstore et d'acheter des produits chimiques.
(Gelach) Je weet wel, dat is wat je een tip noemt. (Gelach) Dan wil je natuurlijk in het bezit komen van wat kaliumchloraat en suiker, perchloraat en suiker, en het verwarmen. Het zou interessant zijn om te zien wat het was dat ze niet wilden dat ik deed, en hoe ging het werken. Maar mijn moeder hield de achtertuin vanuit een bovenraam in de gaten. Ze stond daar te strijken of zoiets. Ze hield ons meestal in de gaten en als er wat rookwolkjes waren te zien, riep ze dat we onze ogen er niet moesten uitblazen. Dat was haar manier - dat was zowat het ergste dat ons kon overkomen. Daarom dacht ik, zolang ik mijn ogen er niet uitblaas ... hoef ik me geen zorgen te maken dat het verboden is deze oplossing te verwarmen. Ik ga het voorzichtig doen
...[+++]maar ik zal het doen. Het was net zoals met alles wat verboden was: je deed het achter de garage. (Gelach) Dus ging ik naar de drogist en ik probeerde wat kaliumperchloraat kopen. Het was toen niet ongewoon voor een kind om bij een drogist binnen te lopen en wat chemicaliën te kopen.Et donc, ce que je faisais à Esperance c
ette première année était tout simplement de me promener dans les rues, et après trois jours j'ai eu mon premier client, et j'ai aidé cet homme qui fumait du poisson dans un garage, c'était un Maori, et je l'
ai aidé à vendre au restaurant à Perth, à s'organiser, et puis les pêcheurs sont venu me dire, « C'est vous qui avez aidé le Maori ? Pouvez-vous nous aider ? » Et j’ai aidé ces cinq pêcheurs à trava
iller ense ...[+++]mble et à faire parvenir ces thons superbes non pas à la conserverie d’Albany à 60 centimes le kilo, mais nous avons trouvé une façon d’emmener le poisson au Japon pour en faire du sushi à 15 dollars le kilo, et les fermiers ont venu me parler, ils m’ont dit, « Hé, vous les avez aidés. Pouvez-vous nous aider ? » En un an, j’avais 27 projets en cours, et le gouvernement est venu me voir pour me dire, « Comment faites-vous ça ? « Comment faites-vous ... ?Et j’ai répondu, « Je fais quelque chose de très, très, très difficile.
In dat eerste jaar in Esperance liep ik gewoon wat rond en binnen drie dagen had ik mijn eerste klant. Hij was een Maori die vis rookte in een garage. Ik hielp hem zijn vis
te verkopen aan een restaurant in Perth. Daarna vroegen een paar vissers me: Heb jij die Maori geholpen? Kun jij ons ook helpen? Ik heb deze vijf vissers geholpen om hun mooie tonijn niet te verkopen aan de conservenfabriek in Albany voor 60 cent per kilo. Wij stuurden die vis naar Japan voor 15 dollar per kilo, om sushi van te maken. Daarna kwamen boeren met mij praten: Je hebt hen geholpen. Kun je ons ook helpen? Binnen een jaar had ik wel 27 projecten, en de overhe
...[+++]id kwam naar me toe, en zei: Hoe doe je dat? Ik zei: Ik doe iets heel, heel, heel moeilijks. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
qui me restait était de faire ->
Date index: 2024-08-25