Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "questions et nous voulions des réponses non seulement pour être capables " (Frans → Nederlands) :
Et pendant les quelques années qui s'en suivirent, il y eut de grandes sagas à propos de la conception de Biosphere 2. Mais en 1991 on l'a enfin construite. Et
il était temps pour nous d'y entrer et de tenter l'aventure!
Nous avions besoin de savoir, si la vie était vraiment mall
éable. Est-ce qu'on peut prendre cette biosphère, qui évolue à l'échelle de la pla
nète, et la glisser dans une petit ...[+++]e bouteille, et survivra-t-elle? Grandes questions. Et nous voulions des réponses non seulement pour être capables d'aller ailleurs dans l'univers, sur Mars par exemple -- prendrions-nous une biosphère avec nous, pour vivre dedans? --, mais aussi nous voulions en connaître davantage sur la terre sur laquelle nous vivons tous. Enfin, en 1991, il était temps pour nous d'y entrer et d'expérimenter ce «bébé». Allez, en route pour un voyage inaugural. Est-ce que ça va marcher? Ou bien va-t-il se passer quelque chose que nous ne comprendrions pas ou que nous ne pourrions pas résoudre? qui par conséquent annihilerait le concept d'une biosphère créée par l'homme.
En ge
durende de volgende paar jaar, kwamen er prachtige verhalen over het ontwerp van Biosfeer 2. Maar in 1991 hadden we eindelijk dit ding kunnen bouwen. And het was tijd voor ons om erin te trekken en het te proberen. We moesten het weten, is leven z
o kneedbaar? Kan je deze biosfeer nemen, dat zich ontwikkeld heeft op een planetaire schaal, en dat in een kleine fles proppen, en zal het overleven? Vele en moeilijke vragen. En we wilde dit weten om ons in staat te stellen te weten of we elders in het universum, als we bijvoorbeeld naa
...[+++]r Mars zouden gaan, en onze biosfeer zouden meenemen, erin konden leven? We wilden dit ook weten zodat we meer zouden begrijpen van de aarde waarop we leven. In 1991 was het eindelijk zover voor ons, dus we stapten erin en probeerden het uit. Laten we onze eerste reis maken. Zal het werken? Of zal er iets gebeuren dat we niet begrijpen of niet kunnen repareren? En dan dus het concept laten vallen van door de mens gemaakte biosferen.Vous n’avez pas seulement un chaton.Vous en avez un paquet. En fait, c’est une estimation plutôt précise du
nombre de planètes dans notre galaxie, et uniquement dans notre galaxie, au passage, je rappelle aux n
on-astronomes parmi nous que notre galaxie est seul
ement une parmi les cent milliards de celles ...[+++] que l’on peut voir avec nos télescopes. Ça fait beaucoup de biens immobiliers, mais bien sûr, la plupart des planètes vont s’avérer sans valeur, comme, Mercure ou Neptune. Neptune n’a probablement pas beaucoup d’importance dans
votre vie. Donc la question est, quel pourcentage de ces planètes est en réalité adapté à la vie ? O
n ne connaît pas la réponse non plus, mais on la connaîtra cette année, grâce au Télescope Kepler de la NASA, et en fait, l'argent intelligent, c'est-à-dire les personnes qui travaillent sur ce projet, l'argent intelligent suggère que la proportion de planète qui
pourr
ait être satisfaisante
pour la vie est peut-être d'une sur mille une sur cent, quelque chose comme ça.
Het zijn kit
tens. Je krijgt een nest, een hele troep. Dit is eigenlijk een tamelijk nauwkeurige schatting van het aantal planeten in ons melkwegstelsel, enkel in
ons melkwegstelsel. Voor de niet-astronomen onder jullie: ons melkwegstelsel is er één van de 100 miljard die we zien door onze telescopen. ons melkwegstelsel is er één van de 100 miljard die we zien door onze telescopen. Dat is een hele hoop woonruimte, maar de meeste van deze planeten zijn min of meer waardeloos, zoals Mercurius of Neptunus, die waarsch
...[+++]ijnlijk geen grote rol spelen in jullie leven. De vraag is: hoeveel van deze planeten zijn geschikt voor leven? We weten het ook niet, maar we zullen het te weten komen dankzij NASA's Kepler Ruimtetelescoop. Mensen die het kunnen weten en aan dat project werken, suggereren dat het deel van de planeten dat levensvatbaar is op misschien één op duizend, één op honderd, zoiets.Il y ainsi plein de problèmes qui tombent
sur les militaires dans ces situations, parce qu'ils
font des choses pour lesquelles ils n'ont pas été entraînés, et ils
font des choses pour lesquelles, dans leurs pays respectifs, ceux qui les font sont entraînés et équipés de manière très différente. Il y a tout un tas de rais
ons pour lesquelles nous envoyons ...[+++]des militaires plutôt que des policiers faire ce boulot. Si l'Australie devait envoyer demain un millier de personnes en Papouasie Occidentale par exemple, nous n'aurions pas un millier de policiers disponibles pour s'y rendre dès demain mais nous avons un millier de soldats prêts à partir. Donc quand nous devons envoyer quelqu'un, nous envoyons l'armée -- puisqu'ils sont là, disponibles, et puis quoi! ils sont habitués à partir faire tout ça, se débrouiller tout seuls, sans autre soutien. De ce point de vue, ils en sont capables. Mais ils n'ont pas la même formation que les policiers, et sûrement pas le même équipement que les policiers. Ceci leur a donc créé nombre de problèmes au moment de traiter ces questions. Il y a une question qui m'intéresse tout particulièrement c'est de savoir si, quand nous envoyons des troupes faire ces missions, nous devrions les équiper différemment, et notamment, est-ce que nous devrions leur donner accès à certaines des armes non létales dont dispose la police. Puisqu'ils ont les mêmes missions, ils devraient peut-être avoir les mêmes armes. Bien sûr, on peut imaginer toutes sortes d'endroits où ces armes pourraient être utiles. Par exemple, les postes de contrôle.
Ze krijgen in deze situaties te maken met een
heleboel problemen voor militair per
soneel, waarvoor ze niet echt getraind zijn. Ze
doen daar dingen waarvoor in hun eigen land mensen zeer verschillend opgeleid en heel anders uitgerust zijn. Nu zijn er een heleboel redenen waarom we militairen sturen in plaats van politie om deze taken te verrichten. Als Australië morgen duizend mensen bijvoorbeeld naar West Papoe
...[+++]a zou moeten sturen dan we hebben daar geen duizend politieagenten voor klaarstaan maar wel duizend soldaten. Als we iemand sturen, sturen wij het leger - omdat ze er zijn, ze zijn beschikbaar en, ach, ze zijn het gewoon om die dingen te doen en hun plan te trekken zonder al deze extra ondersteuning. Ze kunnen dat aan. Maar ze zijn niet getraind zoals politieagenten en ze zijn zeker niet uitgerust als politieagenten. Omgaan met dit soort kwesties bracht een hoop problemen met zich mee. De vraag is... - waar ik vooral in geïnteresseerd ben - of we militair personeel voor dit soort werk niet anders zouden moeten uitrusten. In het bijzonder of ze zouden moeten kunnen beschikken over de niet-dodelijke wapens die de politie heeft. Omdat ze gelijkaardig werk verrichten, moeten ze misschien wat van die dingen hebben. Natuurlijk is er een waaier van plaatsen waar je zou denken dat die dingen wel heel nuttig zouden zijn. Bij militaire controleposten bijvoorbeeld. Au Bur
undi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bra
s, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches
...[+++]et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar
een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakt
e haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We
...[+++]kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...E
t pour ça, étrangement, il n'y
a souvent personne vers qui se tourner, nulle part où aller Alors le stress s'accumule et des
désastres arrivent Nous voulions un lieu pour apporter
des réponses à ces questions ainsi, nous avons créé : The Scool of Life (l'école de la
...[+++] vie) Une organisation ouverte d'esprit, sans idéologie, dévouée à vous aider à aborder les choses fondamentales que l'on ne vous a jamais apprises à l'école : les relations humaines, votre carrière, les peurs, et les émotions. Nous avons des centres physiques à travers le monde à Londres, Paris, Anvers, Amsterdam, Instanbul, Melbourne et Rio.
Hier is - gek genoeg - vaak geen antwoord op, nergens om mee heen te gaan Dus de stress stapelt zich op en er gebeuren ongelukken. Wij wilden een plek hebben waar we met deze dingen konden helpen. Dus bouwden we: De School van het Leven. Een open-minded, rigoureuze onideologische organisatie gewijd aan het bieden van hulp aan jou, om om te gaan met wat belangrijk is Dingen die je nooit op school geleerd hebt: relaties, carrières, angsten, en emoties. We hebben fysieke centra over de hele wereld In Londen, Parijs, Antwerpen, Amsterdam, Istanboel, Melbourne en Rio.
Et je vais vous raconter une histoire, qui est
très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et e
lle s'est assise et nous avons parlé. Et elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main l
evée. j'ai dit, Que ...[+++]voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette allocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaa
l dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik v
ind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze
zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je ze
...[+++]i dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.Et David et moi avons découvert que nous avions une question commune, à laquelle nous voulions vraiment une réponse, et c'était Pourquoi personne n'a produit de jeux vidéo pour les petites filles ? Pourquoi donc ?
David en ik ontdekten dat we met dezelfde vraag zaten, waar we echt een antwoord op wilden, namelijk: Waarom maakt niemand computer games voor meisjes? Waarom is dat zo?
J
e vais essayer de vous convaincre dans les 15 prochaines minutes que l
es microbes ont des réponses à no
us apporter sur des questions comme « Sommes-nous seuls ? » Et ils peuvent
nous en apprendre non
seulement sur la vie dans notre système solaire, mais aussi, peut-être, bi
en au-delà ...[+++]... C'est pour çà que je les chasse sur Terre dans les endroits les plus inaccessibles, dans des environnements extrêmes, aux limites de leurs capacités de survie.
Ik zal je in vijftien minuten proberen te overtuigen dat microben ons een boel kunnen vertellen over vragen zoals: 'Zijn we alleen?' Ze vertellen ons niet alleen iets over het leven in ons zonnestelsel, maar ook over daarbuiten. Daarom zoek ik op de meest onmogelijke plekken op Aarde, in extreme milieus, in omstandigheden waarin de microben nog maar net overleven.
Vous voyez où ça nous mène. Je l'ai encouragée jusqu'à ce que cette photo se retrouve sur ma page Facebook. (Rires) Je me suis désidentifé immédiatement, je l'ai appelée J'ai dit. « Maman, tu ne mets plus jamais de photo de moi en bikini. » Et elle a dit, « Pourquoi ? Tu es tellement mignon, mon chéri. » J'ai dit, « Tu ne comprends vraiment pas. » Nous sommes peut-être parmi les premières générations qui comprennent cette organisation numérique de nous-même. Nous sommes peut-être les premiers à enregistrer activement nos vies. Que vous soyez d'accord ou pas avec votre héritage nous sommes en train de laisser derrière nous des traces numériques. Netra et moi voulions vraiment utiliser notre projet sur 200 ans pour organiser notre héritage nu
...[+++]mérique, et pas seulement l'héritage numérique mais nous croyons en l'organisation de l'héritage de mon passé, et de mon futur. Comment ? Vous pourriez poser la question. Je pense à l'avenir, je ne me suis jamais vu avancer dans le temps. En fait je vois le temps qui avance vers moi. Je visualise vraiment mon avenir qui approche. J'arrive à éviter ce que je ne veux pas et à attraper ce que je veux. C'est comme le parcours d'obstacle d'un jeu vidéo Et je m'en sors de mieux en mieux. Même quand je fais un tableau, je m'imagine derrière le tableau. Il existe déjà et quelqu'un est en train de le regarder, et je vois ce qu'il ressent instinctivement. Est-ce qu'il le ressent avec son cœur ou est-ce uniquement cérébral ?
Ze kreeg onlangs een Facebook-account, je begrijpt al waar dat heengaat.. Ik steunde haar volledig tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) Ik heb me zelfs untagt. Eerst belde ik haar op: Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ik zei: Je begrijpt het gewoon niet. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van on
...[+++]ze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, we laten de hele tijd digitale sporen achter. we laten de hele tijd digitale sporen achter. Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken om die digitale nalatenschap te beheren. Niet alleen dat, we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. Hoe we dat doen? Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik kan wat ik niet wil, ontwijken ...Et ce que je veux vous laisser comme message, c'est la question ultime selon moi. Je veux dire, je suis économiste, mais ceci n'est finalement pas une question économique, c'est une question morale. Sommes-nous, en tant qu'Américains, sommes-nous une société encore capable de faire des choix politiques qui demandent des sacrifices maintenant, en payant plus d'impôts, afin d'améliorer le futur à long terme, non seulement de nos enfants, mais de notre communauté ?
Dus wat ik je graag wil meegeven is volgens mij de ultieme vraag. Ik ben econoom, maar dit is niet een economische vraag, maar een morele. Zijn wij, Amerikanen, bereid -- is onze gemeenschap nog in staat -- om de politieke keuze te maken om nu een offer te brengen door meer belastingen te betalen, om de langetermijnperspectieven te verbeteren, niet alleen voor onze kinderen, maar voor onze gemeenschap?
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
questions et nous voulions des réponses non seulement pour être capables ->
Date index: 2024-11-08