Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "question est sommes-nous condamnés à vivre la seule " (Frans → Nederlands) :
La question est, sommes-nous condamnés à vivre la seule vie dont nous disposons sous l'influence de la peur et du déni, ou bien pouvons-nous surmonter ce biais ?
Dus is de vraag: zijn we gedoemd om het ene leven dat we hebben zo te leiden dat het wordt gekenmerkt door angst en ontkenning, of kunnen we dit vooroordeel overwinnen?
Et si nous pouvions trouver de la vie sur ces lunes et ces planètes, alors il nous faudrait répondre à des questions comme : « Sommes nous seuls dans le système solaire ? » « D'où venons-nous ? » « Avons-nous de la famille dans le voisinage ? »
Als we leven zouden aantreffen op die manen en planeten, dan zou het ons antwoorden geven op vragen zoals: 'Zijn we alleen in het zonnestelsel?' 'Waar komen we vandaan?' 'Leven er verwanten in de buurt?'
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en
prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door
deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Et nous avons tellement développé nos économies que nous courons maintenant le danger réel de saper tout espoir -- en épuisant les ressources, en abattant les forêts humides, en déversant du pétrole dans le Golfe du Mexique, en modifiant
le climat -- et la seule chose qui a réellement ralenti la montée implacable des émissions de gaz carbonique sur les deux ou trois dernières décennies c'est la récession. La récession, bien sûr, n'est pas une recette de bonheur
non plus comme nous sommes en train de le découvrir. Donc nous sommes pris
...[+++] dans une sorte de piège. C'est un dilemme, un dilemme autour de la croissance. Nous nous pouvons pas vivre avec elle ; nous ne pouvons pas vivre sans elle. Jeter le système ou détruire la planète. C'est un choix ardu. Ca n'a pas grand-chose d'un choix.
En we hebben onze economieën zover late
n groeien dat we nu echt het gevaar lopen die hoop te ondermijnen - door het uitputten van onze voorraden, regenwouden te kappen, de Golf van Mexico met olie te vervuilen, het klimaat te veranderen - En het enige dat er echt in slaagde om de onstuitbare toename van koolstofuitstoot een beetje tegen te houden tijdens de laatste dertig jaar is de recessie. En recessie is natuurlijk nu niet precies een recept voor hoop zoals we nu bezig zijn te ontdekken. We zitten dus vast in een soort val. Het is een dilemma, een dilemma van groei. We kunnen er niet mee leven maar ook niet er zonder. Dump het systeem
...[+++] of verniel de planeet. Een moeilijke keuze. Eigenlijk geen keuze.Q
u'est-ce qui rend le présent, plus particulièrement les bons moments du prése
nt, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquoi tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé,
c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent. Même les meilleurs jours de nos vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Dans notre mémoire, tel
...[+++]s des éditeurs qualifiés d'heures de rushes et souvent de séquences plates, nous verrouillons les moments les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bien plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, en vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste
dagen van ons leven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijke momenten. Maar in onze herinnering
leggen we alleen de meest betekenisvolle momenten vast, als capabele redacteuren van uren van ru
...[+++]w en vaak niet-inspirerend materiaal. En zo creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveelheid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je su
is allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a d
...[+++]it : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakt
e haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Et j'ai dit, Allez la lire.
Et ils disent, Oh, celle-là n'était pas si gé
niale. Et puis nous sommes passés à une autre elle n'avait pas de super visuels, mais elle avait des super informations -- et nous avons passé une heure à parler du processus d'apprenti
ssage, parce que la question n'était pas si oui ou non c'était parfait, ou si oui ou non c'était ce que je pouvais créer; c'était de leur demander de créer par eux-mêmes. Et ça
...[+++] leur a permis d'échouer, de réfléchir, et d'apprendre. Et quand on renouvelle l'activité dans ma classe cette année, ils feront mieux cette fois. Parce que dans l'apprentissage doit être inclus une dose d'échec, parce que l'échec est éducatif en lui-même. Il y a un million d'images que je pourrais montrer ici, et j'ai dû choisir soigneusement -- celle-ci est une de mes préférées -- d'étudiants en train d'apprendre, de ce à quoi ça ressemble d'apprendre dans un paysage où nous laissons de côté l'idée que les enfants doivent venir à l'école pour obtenir les informations, mais au lieu de ça, demandez-leur ce qu'ils peuvent en faire. Posez-leur des questions vraiment intéressantes. Ils ne vous décevront pas. Demandez-leur d'aller sur place, de voir des choses par eux-mêmes, de vivre vraiment l'apprentissage, de jouer, de poser des questions,
En ik zei: Ga het lezen. En ze zeiden: Oh, dat was niet zo fantastisch. Toen gingen we naar een volgende -- er zaten geen visuele vondsten in, maar wel heel goede informatie -- en we praatten een uur over het leerproces, want het ging er niet om of het perfect was, of het was wat ik kon maken, ik had hun gevraagd om zelf iets te maken. Ze kregen de kans te falen, te verwerken, te leren. Als we dit jaar in mijn klas nog zo'n rondje doen, dan zullen ze het deze keer beter doen. Want leren moet een zekere mate van falen inhouden, want van falen leer je door het proces. Er zijn een miljoen beelden die ik hier zou kunnen la
ten verschijnen, ik moest zorgvuldig kiezen - ...[+++]- dit is één van mijn favoriete -- van studenten die leren, van hoe leren eruit kan zien, in een landschap waar we de idee laten varen dat kinderen naar school moeten komen om informatie te krijgen, en we hun veeleer vragen wat ze ermee kunnen doen. Stel hun echt interessante vragen. Ze zullen je niet teleurstellen. Vraag hun om naar plekken te gaan, om zelf dingen te zien, om het leren te ervaren, om te spelen, te onderzoeken.Chacune de ces réponses, à sa propre manière, est formidable, car même si nous sommes seuls, le fait que nous pensions, que nous rêvions et que nous nous posions ces questions pourrait déjà se révéler être l'un des faits les plus importants à propos de l'univers.
Elk antwoord, wat het ook zij, is ontzagwekkend. Ook al zijn we alleen, het feit dat we denken, dromen en ons die vragen stellen, zou wel eens een van de belangrijkste feiten over het universum kunnen zijn.
Et ici commencent 400 années de frustration, de rêves inaccomplis - les rêves de Galilée, de Giordano Bruno, de beaucoup d'autres, qui n'ont jamais ame
né de réponse à ces questions fondamentales que l'humanité s'est de to
ut temps posées. Qu'est-ce que la vie? Quelle est l
'origine de la vie? Sommes-nous seuls? Et ce fut le cas en particulier au cours des 10 dernières années, à la fin du 20e
...[+++]siècle, lorsque les beaux développements dus à la biologie moléculaire, la compréhension du code de la vie, l'ADN, tout cela semblait effectivement non pas nous rapprocher, mais nous éloigner de la réponse à ces questions fondamentales.
En hier beginnen 400 jaar van frustratie, van onvervulde dromen - de dromen van Galileo, Giordano Bruno, en vele anderen, die nooit hebben geleid tot het antwoord op die zeer fundamentele vragen die de mensheid de hele tijd heeft gesteld. Wat is leven? Wat is de oorsprong van het leven? Zijn wij alleen? En vooral wat gebeurd is in de afgelopen 10 jaar aan het eind van de 20e eeuw, toen die mooie ontwikkelingen in de moleculaire biologie, het begrijpen van de code van het leven, DNA, ons eigenlijk niet dichter, maar verder van het beantwoorden van deze fundamentele vragen leek te brengen.
Vous pouvez en avoir plus pour votre argent, disons. Je veux dire, les Pointer Sisters l'ont dit avec
plus d’éloquence, n'est-ce pas quand elles ont chanté les prouesses d'un amant avec une main lente. Ma
intenant, nous nous sommes tous moqués de Sting il y a quelques années quand il s’est converti au tantrisme, mais avancez rapidement de quelques années, et vous trouvez maintenant des couples de tous les âges qui affluent aux ateliers, ou qui, p
eut-être juste tout seuls dans leur ...[+++]s chambres à coucher, trouvent des moyens de ralentir et de vivre une meilleure sexualité.
Je krijgt meer waarde voor je geld, laten we zeggen. Ik bedoel, de Pointer Sisters zeiden het erg eloquent, toch? Wanneer ze zongen over het prijzen van de geliefde met de trage hand. Nu, we lachten allemaal om Sting een paar jaar geleden toen hij voor Tantrisch koos, maar als je enkele jaren verder kijkt, zie je dat koppels van alle leeftijden deelnemen aan workshops, of misschien vinden ze op zichzelf in hun eigen slaapkamers manieren om op de remmen te gaan staan en betere seks te hebben.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
question est sommes-nous condamnés à vivre la seule ->
Date index: 2021-01-24