Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "question est sommes-nous coincés " (Frans → Nederlands) :
Mais la question est : sommes-nous coincés là ?
Maar de vraag is: moeten we daaraan blijven vastzitten?
Le système immunitaire psychologique fonction
ne mieux quand nous sommes complètement coincés. C'est la différence entre une sortie et être marié, non? Si vous sortez avec un homme et qu'il se joue dans le nez; vous ne le reverrez plus. Mais si vous êtes marié à quelqu’un qui se joue dans le nez, on se dit qu’il a un coeur en or et
on laisse passer le reste. Non? (rire) On trouve toujours le moyen d’être heureux. Je vais vous démontrer que ce que nous ignorons à notre sujet peut éventuellement nous causer graves préjudices. Nous avons
...[+++] fait une expérience à Harvard. Nous avons créé un cours de photographie
Het psychologische immu
unsysteem werkt het best wanneer we totaal vast zitten, als we in de val zitten. Dit is het verschil tussen een afspraakje en getrouwd zijn, toch? Ik bedoel, wanneer je een afspraakje hebt met een kerel, en hij peutert in zijn neus, dan ga je geen tweede keer op stap. En als je getrouwd bent met een man en hij peutert in zijn neus? Ach, hij heeft een hart van goud, kom niet aan de bruidstaart! Toch? (Gelach) Je vindt een manier om gelukkig te zijn met wat er is gebeurd. Wat ik je wil laten zien, is dat mensen dit niet over zichzelf weten, en omdat we dit niet weten kan het uitermate sterk in ons nadeel werken. Hier
...[+++] is een experiment dat we in Harvard hebben gedaan. We creërden een cursus zwart-wit-fotografie,Et ce que je veux vous laisser comme message, c'est la question ultime selon moi. Je veux dire, je suis économiste, mais ceci n'est finalement pas une question économique, c'est une question morale. Sommes-nous, en tant qu'Américains, sommes-nous une société encore capable de faire des choix politiques qui demandent des sacrifices maintenant, en payant plus d'impôts, afin d'améliorer le futur à long terme, non seulement de nos enfants, mais de notre communauté ?
Dus wat ik je graag wil meegeven is volgens mij de ultieme vraag. Ik ben econoom, maar dit is niet een economische vraag, maar een morele. Zijn wij, Amerikanen, bereid -- is onze gemeenschap nog in staat -- om de politieke keuze te maken om nu een offer te brengen door meer belastingen te betalen, om de langetermijnperspectieven te verbeteren, niet alleen voor onze kinderen, maar voor onze gemeenschap?
Sommes-nous coinçés dans cette situation?
En zitten we nu hiermee opgescheept?
La question est, sommes-nous condamnés à vivre la seule vie dont nous disposons sous l'influence de la peur et du déni, ou bien pouvons-nous surmonter ce biais ?
Dus is de vraag: zijn we gedoemd om het ene leven dat we hebben zo te leiden dat het wordt gekenmerkt door angst en ontkenning, of kunnen we dit vooroordeel overwinnen?
Et si nous pouvions trouver de la vie sur ces lunes et ces planètes, alors il nous faudrait répondre à des questions comme : « Sommes nous seuls dans le système solaire ? » « D'où venons-nous ? » « Avons-nous de la famille dans le voisinage ? »
Als we leven zouden aantreffen op die manen en planeten, dan zou het ons antwoorden geven op vragen zoals: 'Zijn we alleen in het zonnestelsel?' 'Waar komen we vandaan?' 'Leven er verwanten in de buurt?'
La question est : sommes-nous prêts à prendre ce risque ?
De vraag is: zijn we bereid om dat risico te nemen?
Si un astéroïde se dirigeait vers la terre, on s'unirait tous et n
ous trouverions une solution pour le stopper, com
me dans les films n'est-ce pas ? Et pourtant, q
uand nous sommes en face de problèmes majeurs et documentés, dans la vraie vie, nous nous retrouvons
encore trop souvent coincés dans des discussions partisanes et restons dans l'impasse. J
...[+++]onathan Haidt nous montre quelques-uns des vrais astéroïdes qui nous foncent dessus – certains depuis longtemps repérés par la gauche et d'autres par la droite – et nous suggère comment les deux partis pourraient travailler ensemble de manière plus productive au bénéfice de l'humanité toute entière.
Als een meteoriet de aarde bedreigde, zouden we allemaal samenwerken om het gevaar af te wenden, niet? Toch zinken we terug in gepolariseerd getwist en impasse, wanneer we in werkelijkheid staan tegenover grote, met data onderbouwde, wereldbedreigende problemen. Jonathan Haidt toont enkele zeer reële 'meteorieten' die op ons afkomen — een paar troetelkindjes van zowel de Amerikaanse linkervleugel als de rechtervleugel — en stelt voor hoe deze beide vleugels zouden kunnen samenwerken om de mensheid tot nut te zijn.
Nous nous distrayons nous-mêmes de notre misère en faisant autre chose, mais en fait, nous partageons tous cette même misère où nous sommes coinçés dans nos peaux alors que le reste du monde est libre.
We leiden onszelf af van onze ellende, door rond te rennen maar we delen allemaal in de ellende dat we vast zitten in ons eigen vel en dat ieder ander daarbuiten is.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en
prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht wa
arin alles voor het ...[+++]eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
question est sommes-nous coincés ->
Date index: 2024-08-21