Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "quelques amis nous " (Frans → Nederlands) :
Avec quelques amis, nous avons commencé à faire quelques cascades : par exemple, ce saut depuis un parapente.
Dus met enkele vrienden gingen we stunts uithalen, zoals deze sprong hier, waar ik van een parapente sprong.
La ville de NewYork projetait de détruire la High Line, une voie ferrée aérienne abandonnée à Manhattan, quand Robert Hammond et quelques amis ont suggéré : Pourquoi ne pas en faire un parc? Il nous raconte comment cela s'est passé dans un récit d'activisme culturel local.
New York was van plan om de High Line, een verlaten verhoogde spoorweg in Manhattan, af te breken. Robert Hammond en een paar vrienden stelden voor: waarom geen park maken? Hij vertelt hoe het afliep in dit verhaal van lokaal cultureel activisme.
Ça ne serait pas merveilleux s'il y avait un endroit dans votre quartier où vous pouviez aller pour en savoir plus, et le mettre en pratique ? C'est bien ce que je pensais. Donc, il y a trois ans, je me
suis associée avec quelques amis qui avaient des aspira
tions similaires et nous avons fondé Genspace. C'est un laboratoire communautaire de biotechnologie à but non lucratif à Brooklyn à New York. l'idée, c'était que les gens viendraient, Ils pourraient suivre des cours et bricoler dans le labo dans une atmosphère
...[+++]très ouverte et amicale.
Zou het niet mooi zijn als je ergens in je eigen buurt meer zou kunnen leren over deze dingen en het zelf zou kunnen doen? Dat vond ik wel. Drie jaar geleden richtte ik, samen met wat gelijkgestemde vrienden, Genspace op. Het is een non-profit gemeenschaps-biolab in Brooklyn, New York. Het idee was dat mensen konden komen om lessen te volgen en wat te knutselen in het lab in een open, vriendelijke atmosfeer.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sagesse. Et puis un jour,
un peu pa ...[+++]r hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Il y a des dizaines de millions de gens qui travaillent sur l'écriture d'un code qui exprime de plus en plus d'aspects de notre conscience humaine. Il ne faut pas être un génie pour voir que tous ces fils vont se rejoindre et à la fin créer de la conscienc
e humaine, et c'est quelque chose qui nous importera. Il y a tellement à faire dans cette vie, et si
nous pouvions avoir un simulacre, un double numérique de
nous-mêmes, qui
nous aide à faire nos comptes et nos courses, qui est notre meilleur ami, nos clones d'intelligence, ces versions numériques de
nous ...[+++]-mêmes seront à la fin nos meilleurs amis. En ce qui nous concerne, pour moi et pour Bina, nous nous aimons comme des folles. Nous disons toujours des choses comme : « Je t'aime encore plus qu'il y a 30 ans. »
Tientallen miljoenen mensen schrijven code die meer en meer aspecten van ons menselijk bewustzijn tot uitdrukking brengt. Je hoeft geen genie te zijn om te zien dat al deze wegen gaan samenkomen om uiteindelijk een menselijk bewus
tzijn te creëren. Iets wat we zullen waarderen. Er zijn zoveel dingen te doen in dit leven, en als we een simulacrum, een digitale dubbelganger van onszelf kunnen hebben die ons helpt boeken te verwerken, gaat winkelen, onze beste vriend zijn. Ik geloof dat onze geestklonen, deze digitale versies van onszelf, uiteindelijk onze beste vrienden zullen worden. Bina en ik zijn nog altijd gek van elkaar. Elke dag zegg
...[+++]en we: “Ik hou zelfs meer van je dan 30 jaar geleden.”Une amie à moi, quelqu'un qui nous soutient, quelqu'un qui nous veut du bien, avait l'habitude de me donner 2 000 roupies par mois, pour acheter des légumes.
Een vriendin die me steunt en het beste met me voor heeft gaf me vroeger elke maand 2000 roepies voor groente.
Constante humaine universelle -- donc vous dépensez de l'argent pour les autres personnes, vous êtes gentils avec eux. Peut
-être que vous avez quelque chose à l'esprit, peut-être
pas. Mais ensuite, nous voyons les différences extraordinaires. Regardez donc ces deux-là. C'est une femme du Canada. Nous disons, « Citez une fois où vous avez dépensé de l'argent pour quelqu'un d'autre. » Elle dit: « J'ai acheté un cadeau pour ma maman. Je suis allée au centre commercial dans ma voiture, ai acheté un cadeau, je l'ai donné à ma mère. » Une t
...[+++]rès belle chose à faire. C'est bien de faire des cadeaux aux personnes que vous connaissez. Comparez cela à cette femme de l'Ouganda. « Je marchais et j'ai rencontré une amie de longue date dont le fils avait le paludisme. Ils n'avaient pas d'argent, ils sont allés à une clinique et je lui ai donné cet argent. » Ce n'est pas 10 000 $, c'est la monnaie locale.
Universeel menselijk -- je geeft geld uit aan anderen. Misschien heb je iets in gedach
ten, misschien niet. Maar dan zien we buitengewone verschillen. Kijk naar deze twee. Dit is een vrouw uit Canada. Wij: Hoe heb je geld aan iemand anders besteed? Zij: Ik kocht een cadeau voor mijn moeder. Ik reed naar het winkelcentrum en kocht een cadeautje. Perfect aardig om te doen. Het is goed om cadeautjes te kopen voor mensen die je kent. Vergelijk dat met deze vrouw uit Oeganda. Tijdens het wandelen ontmoette ik een oude vriendin wiens zoon leed aan malaria. Ze hadden geen geld, ze gingen naar een kliniek en ik gaf haar het geld. Dit is geen $10.
...[+++]000, het is de lokale valuta.Ils rient tous. (Rires) Ils sont par terre. (Rires) Ce que j'aime vraiment est qu'ils sont tous très sérieux jusqu'à ce qu'il saute dans la glace, et dès qu'il ne passe pas à travers, et qu'il ne s
e fait pas mal, ses amis commencent à rire. Imaginez qu'il dise : « Non, Heinrich, je crois
que c'est cassé », nous n'aimerions pas voir cela. Ce serait stressant. Ou s'il se baladait en riant, avec une jambe cassée et que lui disaient d'aller à l'hôpital, ce ne serait pas drôle. Le fait que le rire fonctionne, fait d'une situation douloureu
...[+++]se, embarrassante, difficile, une situation drôle, que nous apprécions. Je pense que c'est un usage très intéressant, et cela arrive tout le temps. Par exemple, je me souviens d'une chose de similaire à l'enterrement de mon père. Nous ne sautions pas dans la glace en sous-vêtements. Nous ne sommes pas des Canadiens. (Rires) (Applaudissements) C'était un évènement désagréable, un parent était un peu pénible, ma mère n'allait pas bien, et je me souviens, juste avant que tout commence, avoir raconté cette histoire sur un sitcom des années 70, à ce moment, je ne savais pas pourquoi je le faisais et j'ai réalisé qu'en fait, j'essayais de trouver quelque chose qui pourrait la faire rire avec moi.
En nu lachen ze allemaal. (Gelach) Ze liggen op de grond. (Gelach) Wat ik hier heel leuk aan vind, is dat het heel serieus is, tot hij op het ijs springt. En omdat hij er niet doorheen zakt en er ook geen bloed vloeit of botten rondvliegen, beginnen zijn vrienden te lachen. Stel je voor dat ze zouden zeggen: 'Serieus, Heinrich, ik denk dat het gebroken is' dan zou het niet leuk zijn. Dat zou stressvol zijn. Of als hij lachend rond rent met een gebroken been en z'n vrienden zeggen, 'je moet naar het ziekenhuis', dan is het niet leuk. Het lachen werkt omdat het hem uit een pijnlijke, gênante, moeilijke situatie haalt en plaatst in een grappige situatie waarom we kunnen lachen. Dat is een echt interessante toepassing, die heel vaak voorkomt. I
...[+++]k kan me zoiets herinneren, van mijn vaders begrafenis. We sprongen niet in onze zwembroek op het ijs rond. We zijn geen Canadezen! (Gelach) (Applaus) Een begrafenis is altijd moeilijk. Ik had een lastig familielid, en mijn moeder had het moeilijk. Ik herinner me dat ik haar vlak voor aanvang een gebeurtenis vertelde uit een comedy uit de jaren 70! Ik dacht nog: ik heb geen idee waarom ik dit doe. Later besefte ik dat ik op zoek was naar iets -- wat dan ook -- waarmee ik haar kon laten lachen, samen met mij.Et puis quelqu'un m'a demandé, juste avant ma conférence TED, il y a quelques jours, Alors, où est l'espoir? Il y a plusieurs années, quelques-unes de mes amies ont décidé que nous devions combler le fossé entre notre génération et la génération de jeunes femmes.
Iemand vroeg me vlak voor mijn TEDTalk, enkele dagen geleden: Waar is de hoop? Een paar jaar geleden besloot ik met wat vrienden dat we de kloof moesten overbruggen tussen onze generatie en de generatie jonge vrouwen.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'a
...[+++]nnée décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die
...[+++]binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
quelques amis nous ->
Date index: 2024-03-09