Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «quelque sorte dans notre » (Français → Néerlandais) :
L
'azote s'immisce en quelque sorte dans notre sang et nos tissus, et c'est normal, c'est comme ça que nous sommes conçus. Le problème se produit lorsque vous commencez à aller sous l'eau. En fait, plus vous descendez sous l'eau, plus la pression augmente. Si vous descendez à une profondeur d'environ 40 mètres, qui est la limite recommandée pour la plupart des plongeurs, vous obtenez un effet dû à la pression. Et l'effet de cette pression est que vous avez une augmentation de la densité des molécules de gaz dans chaque inspiration prise. Et puis au fil du temps, ces molécules de gaz se dissolvent dans le sang et les tissus et commencent à
...[+++] s'accumuler. Maintenant, si vous descendez disons à 90 mètres, vous n'avez pas cinq fois plus de molécules de gaz dans vos poumons, vous avez 10 fois plus de molécules de gaz dans vos poumons. Et, c'est certain, elles se dissolvent dans votre sang et vos tissus.
De stikstof hangt wat rond in ons bloed en weefsels, en dat is allemaal prima, zo zitten we in elkaar. Problemen duiken pas op als je te water gaat. Hoe dieper je onder water gaat, hoe hoger de druk is. Op een diepte van ongeveer 40 meter, de aanbevolen limiet voor de meeste duikers, krijg je te maken met deze drukeffecten. In elke ademtocht zit een verhoogde dichtheid van gasmoleculen. Langzaamaan verzadigen die gasmoleculen je bloed en weefsels. Op zo'n 90 meter diepte heb je niet 5 keer, maar 10 keer zoveel gasmoleculen in je longen. Ze lossen op in je bloed en in je weefsels.
Rappelez-vous, chaque point ici est une galaxie, et vous voyez les galaxies, vous savez... en quelque sorte dans notre voisinage, et vous voyez la structure.
Bedenk dat elk punt hier een sterrenstelsel is, je ziet de sterrenstelsels in onze buurt, en je ziet de structuur.
Je voulais aussi quelqu'un qui non seulement voulait deux enfants, mais qui aurait aussi la même attitude que moi en tant que parent, c'est à dire quelqu'un qui serait totalement d'accord ave
c le fait de forcer notre enfant à prendre des cours de piano dès l'âge de trois ans, et peut-être aussi des cours d'informatique si on pouvait s'arranger pour. Des choses comme ça, mais je voulais aussi quelqu'un qui appréc
ierait s'aventurer, dans des endroits exotiques, comme Petra en Jordanie. Je voulais aussi quelqu'un qui pèserait toujours un
...[+++]e dizaine de kilos de plus que moi, et ce quel que soit mon poids. (Rires) Donc j'avais maintenant ces 72 données, ce qui pour être honnête, est beaucoup. Ce que j'ai fait, c'est que je j'ai continué sur ma lancée et j'ai créé un ordre de priorités dans ma liste. Je l'ai scindée et classée en deux niveaux, et j'ai noté chaque point en allant de 100 jusqu'à 91, et j'ai listé toutes ces choses, par exemple le fait de chercher quelqu'un de très intelligent, qui me donnerait des défis intellectuels et qui me stimulerait. Et j'ai comparé tout cela à un second niveau constitué d'un second ensemble de points. Ces choses étaient tout aussi importantes pour moi mais pas nécessairement un tue-l'amour. Une fois que j'ai fini tout ça, j'ai créé un système de notation, car ce que je voulais faire, c'était en quelque sorte calculer mathématiquement si le prétendant que je trouverais en ligne me conviendrait. J'imaginais qu'il faudrait un minimum de 700 points pour que j'accepte d'envoyer un mail à quelqu'un ou que je réponde à un email. Pour un total de 900 points, j'accepterais d'aller à un rendez-vous, et je n'envisagerais aucune une relation avant que quelqu'un ait dépassé le seuil des 1500 points.
Ik wilde ook iemand die niet alleen twee kinderen wilde, maar ook iemand met dezelfde houding tegenover ouderschap. Iemand die het prima vond om ons kind van drie naar pianoles te sturen, en misschien ook computerles als dat mog
elijk zou zijn. Dat soort dingen dus. Maar ik wilde ook iemand die naar verre exotische oorden wilde, zoals Petra in Jordanië. Ik wilde ook iemand die altijd 9 kilo meer weegt dan ik, wat ik ook weeg. (Gelach) Dus toen had ik deze 72 verschillende punten, wat een hoop is. Dus ik ging weer door de lijst, en stelde prioriteiten. Ik verdeelde de lijst in een bovenste en onderste helft van punten en ik scoorde ze begi
...[+++]nnend bij 100 terug naar 91 en ik maakte een lijst van kenmerken zoals: iemand die heel erg slim is, die me zou uitdagen en stimuleren, en balanceerde dat met een tweede blok en een tweede puntentelling. Dingen die ik ook belangrijk vond, maar die niet verplicht waren. Toen ik dit allemaal gedaan had, maakte ik een scoringssysteem, omdat ik wiskundig wilde kunnen berekenen omdat ik wiskundig wilde kunnen berekenen of ik dacht dat een man die ik online vond ook een match kon zijn. Ik stelde een minimum van 700 punten voordat ik iemand wilde mailen of een mail wilde beantwoorden. Met 900 punten zou ik een afspraak willen maken en ik wilde onder geen beding een relatie of zo met iemand voordat hij 1500 punten had gescoord.Mais cette idée que notre présent et notre futur sont mutuellement exclusifs, que pour atteindre notre potentiel d'action, nous devons abandonner notre potentiel d'existence, que le nombre de processeurs dans un circuit peut être doublé et doublé, mais que notre capacité de compassion, d'humanité, de sérénité et d'amour est en quelque sorte limitée, est un choix erroné et étouffant.
Maar het idee dat ons heden en onze toekomst elkaar uitsluiten; dat we om ons vermogen om te doen volledig te kunnen benutten, onze fundamentele behoefte om te zijn moeten inleveren; dat het aantal transistors op een circuit kan worden verdubbeld en verdubbeld, maar dat ons vermogen tot compassie, menselijkheid, rust en liefde op de een of andere manier is begrensd, is een vals dilemma en een verstikkende keuze.
Un problème que la psychologie a eue est qu'au lieu de considérer cette intersubjectivité - autrement dit l'importance du cerveau social, pour les humains qui viennent au monde sans défense et ont énormément besoin les uns des autres -- est qu'elle se concentre plutôt sur l'individu et l'estime de soi, et non sur le rapport de soi
à l'autre. C'est en quelque sorte moi , pas nous . Et je pense que cela a été un problème vraiment énorme, qui
va à l'encontre de notre biologie et de notre nature,
...[+++]et ne nous a pas du tout rendu plus heureux. Parce que quand on y pense, les gens sont plus heureux quand ils sont dans le mouvement, quand ils font partie de quelque chose d'extérieur à eux, quand ils sont avec d'autres personnes, quand ils sont actifs, engagés dans le sport, concentrés sur un être aimé, en train d'apprendre, d'avoir des relations sexuelles, peu importe. Ils ne sont pas assis devant un miroir, essayant de se comprendre eux-mêmes, ou pensant à eux-mêmes. Ce ne sont pas les périodes où vous vous sentez le plus heureux.
Een probleem van de psychologie is dat psychologen in plaats van te kijken naar deze intersubjectiviteit - of het belang van het sociale brein voor mensen die als hulpeloze wezens ter wereld komen en elkaar enorm nodig hebben - ze zich in plaats daarvan richten op het zelf en het gevoel van eigenwaarde en niet op de ‘zelf-ander’. Het gaat om mij
, niet om wij . Ik denk dat dit een echt enorm probleem is geweest dat ingaat tegen onze biologie en natuur en ons helemaal niet gelukkiger heeft gemaakt. Want als je erover nadenkt, zijn de mensen het gelukkigst wanneer ze bezig zijn, wanneer ze opgaan in iets uit de wer
eld, wanne ...[+++]er ze met andere mensen samen zijn, wanneer ze actief zijn, als ze zich bezighouden met sport, gericht zijn op een geliefde, leren, seks, wat dan ook. Niet als ze voor de spiegel zitten om uit zichzelf wijs te geraken of nadenken over zichzelf. Dat zijn niet de momenten waarop je je het gelukkigst voelt.J'ai travaillé sur un film intitulé « Apollo 13 », et en travaillant sur ce film, j'ai appris quelque chose sur le fonctionnement de notre cerveau, et c'est que quand on est en quelque sorte saisi d'enthousiasme, d'admiration, d'affection, peu importe, ça change et altère notre perception des choses.
Ik werkte aan de film Apollo 13 en tijdens dat werk ontdekte ik iets over hoe onze hersenen werken. Wanneer wij vervuld zijn van enthousiasme of ontzag of genegenheid of zoiets, dan verandert dit onze waarneming van dingen.
Nous avons grandi en jouant de la musique - Maman est du Cap-Breton, comme par hasard. Maman et la mère de Natalie se connaissaient. Nous avons grandi en jouant, et nous a
vions l'habitude de danser ensemble, oui, c'est vrai. (Rires) Nous avons grandi en jouant tout un tas de... Nous jouions de mémoire, et je pense que c
'est important dans notre cas, parce que nous n'étions pas vraiment exposés à beaucoup de différents styles de musique. Nous avons appris à jouer des instruments, mais nous devions trouver ça en nous-mêmes, parce que no
...[+++]us ne regardions pas la télévision, nous n'écoutions pas beaucoup la radio. Nous allions à l'église, et à l'école, parfois, travaillions à la ferme, et jouions de la musique, nous avons donc pu, je pense, à un âge très critique, développer notre propre style, notre propre personnalité ; ma mère joue, mon père joue, et le style qui est venu de la vallée d'Ottawa, en Ontario, nous l'appelons le style franco-Canadien, mais il trouve son origine dans les camps de bûcherons. Il y a des années, des centaines d'hommes allaient passer l'hiver dans les camps dans le Nord de l'Ontario et au Québec, et ils étaient tous de cultures différentes, et les irlandais, les français, les écossais, les allemand, ils se rencontraient, et bien sûr, la nuit, ils jouaient aux cartes, et dansaient et jouaient du violon, et au fil de nombreuses années, le style de violon de la vallée d'Ottawa a évolué, et la danse de la vallée d'Ottawa a évolue, alors j'ai en quelque sorte commencé avec ce style, et je me suis vite mis à faire mon propre truc, et puis j'ai rencontré Natalie, et j'ai été exposé au style génial du Cap-Breton.
We groeiden op met muziek spelen -- ma komt toevallig uit Cape Breton. Ma en de moeder van Natalie kenden elkaar. We groeiden op met m
uziek spelen, en we dansten samen, ja, natuurlijk. (Gelach) We groeiden op en we speelden op het gehoor. Ik denk dat dat belangrijk voor ons was omdat we niet blootgesteld werden aan veel verschillende muziekstijlen. We leerden de instrumenten te bespelen, maar het moest van binnen komen omdat we geen televisie keken en niet veel naar de radio luisterden. We gingen naar de kerk en soms naar school, we werkten op de boerderij en speelden muziek. Zo waren we in staat om op een erg kritische leeftijd onze eig
...[+++]en stijl te ontwikkelen, ons eigen ik. Mijn moeder speelt, mijn vader speelt, in de stijl die zijn oorsprong heeft in de Ottawavallei in Ontario. Wij noemen het de Frans-Canadese stijl maar het kwam oorspronkelijk uit de houthakkerskampen. Jaren geleden gingen honderden mannen gedurende de winter naar kampen in het noorden van Ontario en in Quebec. Ze kwamen uit verschillende culturen. De Ieren, de Fransen, de Schotten, de Duitsers, ze kwamen allemaal samen, en 's avonds gingen ze kaarten, deden ze aan stepdansen en speelden ze viool. Na velen jaren is de Ottawa Valley-vioolmuziek ontstaan, en ontstond het Ottawa Valley-stepdansen. Dat is hoe ik ongeveer begonnen ben met die stijl. Al snel begon ik mijn eigen ding te doen. Toen ontmoette ik Natalie, en ik kwam in contact met de geweldige Cape Breton vioolmuziek.Maintenant je pense que beaucoup de choses dans notre culture renforcent en quelque sorte l'idée selon laquelle pour chacun de nous il y a une sorte de noyau, d'essence.
Een heleboel dingen in de cultuur om ons heen versterken het idee dat ieder van ons een kern heeft, een essentie.
En bas à droite figure notre univers dont l'horizon ne s'étend pas au-delà, et même ne serait qu'une bulle, en quelque sorte, dans une réalité plus vaste.
Onderaan rechts toont hij ons universum, op de horizon niet verder gekomen dan dat. Maar zelfs dat is als het ware slechts een bel in een uitgebreidere werkelijkheid.
Est-il possible que nous soyons seulement une branche d’un multivers -- chaque branche avec son Big Bang dans son passé -- certains peut-être avec des trous noirs qui jouent de la batterie, certains peut-être sans -- certains peut-être avec une vie sensible, certains peut-être sans -- pas dans notre passé, pas dans notre futur, mais en quelque sorte fondamentalement liés a nous?
Of, is het mogelijk dat we gewoon een aftakking van een multiversum zijn-- elke tak met zijn eigen Oerknal in het verleden -- sommige daarvan misschien ook met hun getrommel van zwarte gaten, sommige misschien zonder -- sommige misschien met bewust leven, en misschien sommige zonder -- niet in ons verleden, niet in onze toekomst, maar op een of andere manier fundamenteel verbonden met ons?
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
quelque sorte dans notre ->
Date index: 2023-06-22