Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "quand nous croisons le regard " (Frans → Nederlands) :
Nous disons certaines choses quand nous croisons le regard d'un inconnu ou d'un voisin qui passe devant nous.
We zeggen bepaalde dingen als we oogcontact maken met een vreemde of als een buurman langsloopt.
Ce processus, quand nous commencions à regarder qui venait nous voir, nous disions : attendez un peu, les gens viennent nous voir et disent : « Où dois-je m'assoir ?
We keken naar de mensen die bij ons kwamen, we zegden - wacht even - mensen vroegen waar ze moesten gaan zitten,
Que disait il ? Il disait ce que les chirurgiens disent toujours : « Nous avons tout retiré. » Puis il y a eu une rechute quand les pathologistes ont regardé de plus près le cancer du rein. Il s'est avéré être une forme rare, d'un type extrêmement agressif, avec un diagnostic qui était presque universellement fatal en quelques semaines tout au plus. Et pourtant, il ne mourut pas.
Hij zei wat chirurgen altijd zeggen: We hebben alles verwijderd. Dat veranderde toen de pathologen de nierkanker nader bekeken. Het bleek een zeldzame, buitengewoon agressieve variant te zijn, met een haast altijd fatale diagnose binnen hooguit enkele weken. Toch overleed hij niet.
La connection entre la santé de l'océan et celle des humains est en fait basée sur quelques adages simples. Et je voudrais appeler ça pincer un vairon, blesser une baleine. La pyramide de la vie océani
que... Maintenant...quand un écologiste regarde l'océan-- je
dois vous dire-- on regarde l'océan d'une façon très differente, et nous voyons certaines choses qu'une personne normale ne verrait pas quand elle regar
...[+++]de l'océan Car, lorsque nous les écologistes regardons l'océan, nous voyons toutes ces interconnections. Nous voyons la base de la chaîne alimentaire le plancton, les petites choses, et nous voyons comment ces animaux sont de la nourriture pour les animaux du milieu de la pyramide et ainsi de suite jusqu'en haut du diagrame.
Het verband tussen de gezondheid van de oceaan en de menselijke gezondheid is eigenlijk gebaseerd op nog een paar eenvoudige gezegden. Dit bijvoorbeeld: Als je een voorn knijpt, doe je een
walvis pijn. De piramide van het leven in de oceaan ... Wanneer een ecoloog naar de oceaan kijkt - ik moet jullie zeggen: we kijken op een heel andere manier naar de oceaan, en we zien andere dingen dan wanneer een gewoon persoon naar de oceaan kijkt. Want als een ecoloog naar de oceaan kijkt, zien we al die wisselwerkingen. We zien de basis van de voedselketen, het plankton, de kleine dingen, en we zien hoe deze dieren voedsel zijn voor dieren in het
...[+++]midden van de piramide, en zo opwaarts in dit diagram.Je n'ai pas pu utiliser mon casier pendant des semaines parce que le cadenas me rappelait celui que j'avais
mis sur mes lèvres quand un SDF dans la rue m'a
regardé d'un regard qui cherchait simplement l'assurance qu'il était digne d'être regardé. Je tenais plus à ce qu'il se passait sur mon iPhone qu'à lui donner de quoi manger. Quand une femme au gala de charité m'a dit: « Je suis si fière de vous. Cela doit être si difficile d'enseigner à ces élèves pauvres et en difficulté. » Je me suis mordu les lèvres, parce qu'apparemment son argent avait plus d'importance que la dignit
...[+++]é de nos élèves. On passe tant de temps à écouter les choses qu'on nous dit qu'on ne prête pas attention à celles qu'on ne nous dit pas.
Mijn kluisje bleef wekenlang ongebruikt omdat het slot me deed denken aan wat ik op mijn lippe
n had geplaatst toen de dakloze man op de hoek me aankeek met ogen die enkel zochten naar bevestiging dat hij mocht gezien worden. Het scherm van mijn Apple was belangrijker dan hem een appel geven. Toen een vrouw bij een geldinzameling zei Ik ben zo trots op jou, het moet lastig zijn om die arme, domme kinderen te onderwijzen , beet ik op mijn tong: wij hadden haar geld meer nodig dan mijn studenten hun waardigheid. We besteden zo veel tijd aan luisteren naar dingen die mensen zeggen dat we zelden aandacht schenken aan de dingen die ze niet zeg
...[+++]gen.Le petit poème s'appelle donc « Les morts ». (Vidéo) Narration : « Les
morts ». Les morts nous regardent toujours depuis là-haut, disent-ils. Alors que nous metton
s nos chaussures ou faisons un sandwich, ils regardent en bas à travers les bateaux à fond de verre du ciel pendant qu'ils rament lentement à travers l'éternité. Ils
regardent le dessus de nos têtes qui se déplacent en desso
us sur la Terre. Et quand nous nous ...[+++] couchons dans un champ ou sur un canapé, peut-être drogué par le bourdonnement d'une chaude après-midi, ils pensent que nous les regardons à notre tour, ce qui leur fait lever leurs avirons et rester silencieux et attendre comme des parents que nous fermions les yeux.
Dit kleine gedichtje heet De doden . (Video) Verteller: De doden. De doden kijken altijd op ons neer, zeggen ze. Terwijl we onze schoenen aantrekken of een boterham smeren, kijken ze neer door de glazen bodem van de hemelboten, terwijl ze langzaam door de eeuwigheid roeien. Ze kijken naar de kruin van ons hoofd dat beneden op Aarde beweegt. Terwijl we neerliggen, in een veld of op een sofa, bedwelmd wellicht door het zoemen van een warme namiddag, denken ze dat wij terugkijken, waardoor ze hun riemen optrekken en stil worden en als ouders wachten tot we onze ogen sluiten.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce
sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de si
mples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec ...[+++] enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan
op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...« L'étirement. » Celui de gauche dit : « M'en fous, je r
egarde mes messages quand même. » Celui de gauche di
t : « M'en fous, je regarde mes messages quand même. » Mais celui de droite, il vous fait « l'étirement ». Mais celui de droite, il vous fait « l'étirement ». C'est cette eeeextension, contorsionniste, avec le téléphone sous table. C'est cette eeeextension, contorsionniste, avec le téléphone sous table. Ou, ma préférée, le « Je t'aime, vraiment. » (Rires) Rien de tel qu'un « Je t'aime » sauce : « trouvons qui compte vraiment. »
...[+++]Rien de tel qu'un « Je t'aime » sauce : « trouvons qui compte vraiment. » Ou celle-ci qui nous arrive d'Inde par YouTube, Ou celle-ci qui nous arrive d'Inde par YouTube, allongé sur sa moto tout en écrivant ses textos. allongé sur sa moto tout en écrivant ses textos. Le : « Arrêtez-moi ou je fais un malheur ! » On voit le portable ici.
'De strek'. Oké, de man aan de linkerkant zegt: Rot op, ik ga gewoon mijn mobieltje checken. Maar de man hier aan de rechterkant, hij doet de strek. Het is die uitstrrreeekkkkkkiiinngg, de fysieke verrekking om het mobieltje net onder de tafel te krijgen. Of de kou van je; kmeen het. (Gelach) Niets zegt: Ik hou van je als Laat me iemand anders vinden waar ik wel om geef. Of deze manier uit India. Je kunt deze op YouTube vinden, de man ligt ontspannen op een motor terwijl hij sms-berichten verstuurt. De stop me alstublieft voor ik weer iemand vermoord! Dat daar is het apparaat.
Je n'oublierai jamais cette fille qui a regardé son père dans les yeux avec cette caméra, et a dit, « Papa, quand tu me regardes, qu'est-ce que tu vois ? » Parce que nos pères sont les miroirs dans lesquels nous nous réfléchissons lorsque nous décidons quel genre d'homme nous méritons, et comment ils nous verront pour le restant de nos jours.
Ik zal nooit vergeten hoe een meisje in haar vaders ogen keek met die camera en zei: Pappa, wat zie je als je naar me kijkt? Want onze vaders zijn onze spiegels waaraan we terugdenken wanneer we nadenken over het type man dat we verdienen, en hoe ze ons zien voor de rest van ons leven.
Et je pense que
ce que -- ce que ça nous fait psychologiquement c'est que -- ça crée une équation. Le temps est rare, donc que faisons-nous ? Eh bien -- eh bien, nous accélérons, n'est-ce pas ? Nous essayons de faire
de plus et plus de choses avec de moins en moins de temps. Nous transformons chaque moment de chaque journée en une course jusqu'à la ligne d'arrivée. Une ligne d'arrivée, d'ailleurs, que nous n'atteignons jamais, mais
une ligne d'arrivée quand même. Et ...[+++]je pense que la question est, est-il possible de se libérer de cette façon de penser? Et heureusement, la réponse est oui, car ce que j'ai découvert, quand j'ai commencé à regarder autour de moi, c'est qu'il y a -- une réaction violente, globale, contre cette culture qui nous dit que plus vite est toujours mieux, et qu'être plus occupé c'est le mieux.
En wat dat -- wat dat psychologisch met ons doet is dat het -- het creëert een vergelijking. Tijd is schaars, dus wat doen we? Wel -- wel, we versnellen, niet? We proberen steeds meer te doen met steeds minder tijd. We maken elk moment van elke dag tot een race naar de aankomstlijn
. Een aankomstlijn, trouwens, die we nooit bereiken, maar niettemin een aankomstlijn. En ik denk dat de vraag is, is het mogelijk om ons te bevrijden van die ingesteldheid? En gelukkig, het antwoord is ja, want wat ik ontdekte, toen ik begon rond te kijken, is dat er een -- een globale terugslag is tegen deze cultuur die ons vertelt dat sneller altijd beter is,
...[+++] en dat druk altijd goed. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
quand nous croisons le regard ->
Date index: 2023-03-22