Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "quand même puis " (Frans → Nederlands) :
Et je pense que nous avons un lien particulier que j’apprécie énormément. Je pense que c’est ni plus ni moins de ressentir la peur de l’autre. et de faire le premier pas quand même, puis de se rendre compte que « Cela n’était pas si difficile ».
Ik voel dat we een bijzondere band hebben, waar ik heel veel waarde aan hecht. Ik denk dat het allemaal draait om de angst die we hebben voor de ander. Maar zet die stap en je realiseert je: Hè, dit was niet zo moeilijk.
(Rires) La complexité semblait m'attaquer soudainement, et là que je me suis dit : Quand même, la simplicité, c'est important. Puis je me suis demandé : Tiens, et sur une plage, à quoi ressemblerait-elle, la simplicité ?
(Gelach) Complexiteit die me plotseling overviel, dus ik dacht: Ah, eenvoud! Erg belangrijk . Maar toen dacht ik: Oh, eenvoud. Hoe zou dat eruitzien op het strand?
Les gens disent ça fait ça ou ça , et je dis hmm je suis pas sûr . Je calcule rapidement. C'est quand même plus rapide et plus pratique. Je pense que l'aspect pratique est un cas où ça vaut le coup d'enseigner la méthode manuelle. Puis il y a certaines choses conceptuelles qui peuvent bénéficier du calcul à la main, mais je pense qu'elles sont relativement peu nombreuses. Une chose que je questionne souvent c'est le Grec ancien et son utilité.
Mensen zeggen: is zus en zo waar, en dan zeg ik, hm, niet zeker. Ik maak een ruwe inschatting. Het is nog steeds sneller en praktischer. Praktisch nut is één geval waar het de moeite is om mensen manueel te leren. Er zijn ook bepaalde conceptuele zaken die baat kunnen hebben van manuele berekeningen, maar dat zijn er volgens mij niet veel. Waar ik vaak naar vraag is oud-Grieks en wat dat ermee te maken heeft.
“
J'arrête mes désirs quand...” ce qui n'est pas
la même question que, “Ce qui stoppe mon désir...” et “Tu m'excites quand...” Et les gens on commencé à dire, “Je me renferme quand quand je me sens mort, quand je n'aime pas mon corps, quand je me sens vieux, quand je n'ai pas de temps pour moi, quand je n'ai même pas eu le temps de converser avec toi, quand ça se passe mal au travail, quand j'ai une faible opinion de moi-même, quand je pense que je ne vaux rien, quand je sens que je n'ai pas le droit de désirer, de prendre, de recev
oir du pla ...[+++]isir.” Eh puis, j'ai commencé à poser la même question à l'envers. “Je suis excité quand...” Parce que la plupart du temps, les gens aiment demander, “Tu m'excites, Qu'est-ce qui m'excite,” et on ne sais pas répondre. Vous voyez ?
I
k onderdruk mijn verlangen als... , wat niet hetzelfde is is als Wat ik niet opwindend vind, is... en Ik knap af op jou als... Mensen zeiden: Ik word niet opgewonden als het dood voelt vanbinnen, als ik niet van mijn lichaam houd, als ik me oud voel, als ik geen tijd voor mezelf heb gehad, als ik niet eens de kans kreeg om te vragen hoe het met je gaat, als ik niet goed presteer op het werk, als ik me onzeker voel, als ik een lage eigenwaarde heb, als ik het gevoel heb dat ik geen recht heb op willen, op nemen, op genot ontvangen. Toen ging ik de omgekeerde vraag stellen: Ik wind mezelf op als ik... Want meestal vragen mensen graag: Jij
...[+++] maakt me opgewonden, wat mij opgewonden maakt... en ik kom niet ter sprake.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par ...[+++] hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan
op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Il y ainsi plein de problèmes qui tombent sur les militaires dans ces situations, parce qu'ils font des choses pour lesquelles ils n'ont pas été entraînés, et ils font des choses pour lesquelles, dans leurs pays respectifs, ceux qui les font sont entraînés et équipés de manière très différente. Il y a tout un tas de raisons pour lesquelles nous envoyons des militaires plutôt que des policiers faire ce boulot. Si l'Australie devait envoyer demain un millier de personnes en Papouasie Occidentale par exemple, nous n'aurions pas un millier de policiers disponibles pour s'y rendre dès demain mais nous avons un millier de soldats p
rêts à partir. Donc quand nous devo ...[+++]ns envoyer quelqu'un, nous envoyons l'armée -- puisqu'ils sont là, disponibles, et puis quoi! ils sont habitués à partir faire tout ça, se débrouiller tout seuls, sans autre soutien. De ce point de vue, ils en sont capables. Mais ils n'ont pas la même formation que les policiers, et sûrement pas le même équipement que les policiers. Ceci leur a donc créé nombre de problèmes au moment de traiter ces questions. Il y a une question qui m'intéresse tout particulièrement c'est de savoir si, quand nous envoyons des troupes faire ces missions, nous devrions les équiper différemment, et notamment, est-ce que nous devrions leur donner accès à certaines des armes non létales dont dispose la police. Puisqu'ils ont les mêmes missions, ils devraient peut-être avoir les mêmes armes. Bien sûr, on peut imaginer toutes sortes d'endroits où ces armes pourraient être utiles. Par exemple, les postes de contrôle.
Ze krijgen in deze situaties te maken met een heleboel problemen voor militair personeel, waarvoor ze niet echt getraind zijn. Ze doen daar dingen wa
arvoor in hun eigen land mensen zeer verschillend opgeleid en heel anders uitgerust zijn. Nu zijn er een heleboel redenen waarom we militairen sturen in plaats van politie om deze taken te verrichten. Als Australië morgen duizend mensen bijvoorbeeld naar West Papoea zou moeten sturen dan we hebben daar geen duizend politieagenten voor klaarstaan maar wel duizend soldaten. Als we iemand sturen, sturen wij het leger - omdat ze er zijn, ze zijn beschikbaar en, ach, ze zijn het gewoon om die din
...[+++]gen te doen en hun plan te trekken zonder al deze extra ondersteuning. Ze kunnen dat aan. Maar ze zijn niet getraind zoals politieagenten en ze zijn zeker niet uitgerust als politieagenten. Omgaan met dit soort kwesties bracht een hoop problemen met zich mee. De vraag is... - waar ik vooral in geïnteresseerd ben - of we militair personeel voor dit soort werk niet anders zouden moeten uitrusten. In het bijzonder of ze zouden moeten kunnen beschikken over de niet-dodelijke wapens die de politie heeft. Omdat ze gelijkaardig werk verrichten, moeten ze misschien wat van die dingen hebben. Natuurlijk is er een waaier van plaatsen waar je zou denken dat die dingen wel heel nuttig zouden zijn. Bij militaire controleposten bijvoorbeeld.Mais malgré que je les aime bien, il y a deux préoccupations lancinantes que j'ai toujours eu à leur sujet, et vous pourriez le ressentir si vous les utilisiez vous-même. Don
c, la première est, quand vous avez un de ces dispositifs en cours, comme ce contrat d'écrire tous les jours ou payer, c'est un simple rappel constant que vous n'avez aucun contrôle de vous-même. Vous vous dites seulement : « Sans toi, dispositif d'engagement, je ne suis rien, je n'ai pas d'a
utodiscipline. » Et puis quand vous êtes toujours dans une situation où v
...[+++]ous n'avez pas de dispositif d'engagement en place - « Oh mon Dieu, cette personne me propose un beignet, et je n'ai aucun mécanisme de défense. » -- vous le mangez, c'est tout. Donc je n'aime pas la façon dont ils vous ôtent le pouvoir.
Maar hoe leuk ik ze ook vind, ik heb altijd twee zeurende bezwaren gehad tegen verplichtingsmiddelen. Je herkent dit misschien als je ze zelf gebr
uikt. Het eerste is: als je er eentje hebt lopen, zoals dat contract om elke dag te schrijven of te betalen, dan is dat een permanente herinnering aan het feit dat je jezelf niet onder controle hebt. Je zegt tegen jezelf: Zonder jou, verplichtingsmiddel, ben ik niets, heb ik geen zelfdiscipline. Als je dan ooit in een situatie bent waarin je geen verplichtingsmiddel hebt -- bijvoorbeeld Help, die man biedt me een donut aan, en ik heb geen verweer! -- dan eet je het gewoon op. Het stoort me dat
...[+++]ze je onmachtig maken.J'ai senti un enterrement dans ma tête Et les amis du défunt allaient et venaient, Continuaient à marcher, jusqu'à ce qu'il me semble Que ma rai
son s'en allait. Et quand ils s'étaient tous assis Un office comme un tambour battait, battait, jusqu'à ce qu'il me semblait que mon esprit de
venait paralysé. Et puis, je les ai entendus soulever une boîte et traverser mon âme en grinça
nt, avec encore ces mêmes bottes de plomb, puis tout s'
...[+++]est mis à sonner, comme si les cieux n'étaient qu'une cloche et l'existence n'était qu'une oreille et moi, et le silence, une espèce d'étrange race anéantie, solitaire, ici. D'un coup, une planche de la raison se brisa, et je tombai, sans arrêt et heurtai un monde, à chaque chute et puis finis alors d'être consciente. » Nous comprenons la dépression à travers les métaphores.
Ik voelde een begrafenis in mijn hersenen, rouwenden liepen heen en weer, liepen, liepen tot ik voelde dat ze
bij zinnen kwamen. Toen ze allemaal zaten, ging een dienst slaan als een trom, slaan, slaan, tot ik voelde dat mijn geest was afgestompt. Dan hoorde ik ze een doos optillen en over mijn ziel kraken met alweer dezelfde loden laarzen. De ruimte begon te tollen alsof de hemelen een klok waren, en het zijn een oor en ik en de stilte een vreemde race, verwoest, eenzaam, hier. Net toen brak een plank in de rede, en viel ik neer en neer en neer en ramde bij elke bots een wereld. Toen hield het weten op. We kennen depressie door metafore
...[+++]n.La neurochirurgienne Jocelyne Bloch possède une très grande expérience en matière de traitement des atteintes au cerveau, des AVC jusqu'au traumatismes dus aux accidents de voiture et ne connaît ainsi que trop bien l'incapacité du cerve
au à se réparer lui-même. Cependant, elle aurait découvert avec ses collègues la clé de la réparation neuronale : les cellules double-cortines actives. Similaires aux cellules souches, elles sont extrême
ment adaptables, et quand elles sont extraites du cervea
u, mises en culture ...[+++]puis réinjectées dans une partie lésée d'un même cerveau, elles peuvent aider à le réparer et à le reconstruire. « Avec un peu d'aide, nous dit Bloch, le cerveau peut se réparer lui-même. »
Neurochirurge Jocelyne Bloch behandelde al veel patiënten met hersenbeschadigingen die ontstonden door beroertes en ongelukken en ze besefte dat het brein zichzelf niet kan herstellen. Maar nu heeft ze met haar collega's mogelijk de sleutel gevonden voor neuraal herstel: doublecortin-positieve cellen. Net als stamcellen kunnen deze cellen zich extreem goed aanpassen en als ze uit de hersenen worden geëxtraheerd, op kweek gezet en opnieuw worden geïmplanteerd in een beschadigd deel van datzelfde brein, kunnen ze helpen met het herstel. Met een beetje hulp, zegt Bloch, kan het brein zichzelf herstellen.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtan
t été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a d
...[+++]it : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van
het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
quand même puis ->
Date index: 2022-07-01