Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "quand beatrix commence à essayer " (Frans → Nederlands) :
Malheureusement, juste de l'autre côté de la route, ou très proche de celle-ci, se trouve la colonne de Marc Aurèle. Et le diamètre du dirigeable laisse une impression, comme vous pouvez le voir, quand Beatrix commence à essayer de lire l'histoire en spirale autour de la colonne de Marc Aurèle; elle se rapproche d'un peu trop près et la pousse. Cela me donne l'occasion de vous suggérer la structure de la colonne de Marc Aurèle, qui n'est vraiment pas plus grande qu'un tas de quartiers. De hauts, épais quartiers. Vers la Piazza de Sant Ignacio - ruinant complètement la symétrie, mais malgré tout un endroit spectaculaire à visiter.
Helaas, net tegenover, of vrij dichtbij, is de zuil van Marcus Aurelius. En diameter van de ballon maakt een deuk, wanneer ze de tekst op de zuil probeert te lezen, ...ze komt te dichtbij en duwt hem scheef. Dit geeft me de kans om de structuur te suggereren van de zuil van Marcus Aurelius, die werkelijk slechts een stapel muntstukken is. Hoge, dikke muntstukken. Over het plein van Sant'Ignazio -- waarvan de symmetrie zoek is, maar dat terzijde -- een spectaculaire plek om te bezoeken.
Le problème est que -- disons qu'elle est tombée enceinte ce jour-là, ce jour-là -- neuf mois de grossesse, trois mois de congé maternité, six mois pour reprendre son souffle -- avance rapide de deux ans, le plus souvent -- et comme je l'ai vu -- les femmes commencent à penser comme ça plus tôt -- quand elles se sont fiancées, quand elles se sont mariées, quand elles commencent à penser à essayer d'avoir un enfant, ce qui peut prendre longtemps.
Het probleem is dat -- veronderstel dat ze die dag zwanger werd -- negen maanden zwangerschap, drie maanden moederschapsrust, zes maanden om op adem te kopen -- doorspoelen naar twee jaar verder, en vaker -- zo heb ik het gezien -- beginnen vrouwen daar veel eerder aan te denken -- als ze zich verloven, als ze trouwen, als ze beginnen denken aan een baby, wat lang kan duren.
(Rires) Vraiment, c'est comme un tas de gens assis qui passe un test d'admission. Je veux dire, le moment le pl
us dramatique c'est quand quelqu'un commence à se masser les tempes. Et je suis journaliste, j'ai besoin d'écrire sur quelque chose. Je sais qu'il y a ce truc incroyable qui se passe dans ces esprits, mais je n'y ai pas accès. Et je me suis rendu compte que si j'allais raconter cette histoire, il fallait que je me mette un peu à leur place. Et d
onc j'ai commencé à essayer de passer de 15 à 20 minutes tous
...[+++] les matins avant de m'assoir pour lire mon New York Times à essayer de me souvenir de quelque chose.
(Gelach) Werkelijk, het is alsof een stel mensen een examen zit te maken. Het meest dramatische dat er ooit gebeurt, is dat iemand over zijn slapen begint te wrijven. Ik ben journalist, ik heb iets nodig om over te schrijven. Ik weet dat er zich ongelofelijke dingen afspelen in hun hoofd maar ik kan daar niet bij. Toen wist ik dat, als ik dit verhaal wilde vertellen, ik in hun schoenen moest gaan staan. Toen ging ik proberen om 15 tot 20 minuten lang, iedere morgen voordat ik de krant ging lezen, gewoon te proberen om iets te onthouden.
La première est que, quand nous avons commencé à essayer d'éradiquer la polio, il y a 20 ans, plus du double de pays était infecté que lorsque nous nous sommes attaqués à la variole.
De eerste is dat toen we begonnen met een poging tot uitroeiing van polio ongeveer 20 jaar geleden, meer dan tweemaal zoveel landen waren geïnfecteerd dan was toen we begonnen met pokken.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan
op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Le mois dernier, l'Encyclopaedia Britannica a annoncé qu'elle arrêtait son édition papier après 244 ans, ce qui m'a rendu nostalgique, parce que je me rappelle avoir joué à un jeu avec l'encyclopédie colossale à la bibl
iothèque municipale quand j'étais gamin, quand j'avais peut-être 12 ans. Et je me suis demandé si je pouvais mettre à jour ce jeu, pas seulement pour des méthodes modernes, mais pour le moder
ne moi. Alors, j'ai essayé. Je suis allé sur une encyclopédie en ligne, Wikipedia, et j'ai entré le ter
me «terre» ...[+++]. On peut commencer n'importe où, cette fois j'ai choisi la Terre.
Verleden maand kondigde de Encyclopaedia Britannica aan dat er na 244 jaar geen gedrukte edities meer van zullen verschijnen, wat me weemoedig stemde. Vroeger speelde ik een spel met de kolossale encyclopedie in mijn oude bibliotheek, toen ik nog klein was – misschien 12 jaar oud. Ik vroeg me af of ik dat spel kan vernieuwen, niet alleen voor de moderne tijd, maar voor de moderne 'ik'. Dus dat probeerde ik. Ik ging naar een online encyclopedie, Wikipedia, en ik voerde de term 'Aarde' in. Je kan overal beginnen, maar nu koos ik 'Aarde'.
I
l avait trois ans quand il est devenu le cocktail d'une dose de solitude et de deux dose
s de tragédie, il a commencé une thérapie en 3ème, a acquis une personnalité faite de tests et de pilules, il a vécu comme si les collines étaient des montagnes et des falaises, suicidaire aux quatre cinquièmes, une grande vague d'antidépresseurs, et une adolescence à être appelé Le Gobeur 1% à cause des pilules, 99% à cause
de la cruauté. Il a essayé de se suicider en S ...[+++]econde, quand un enfant qui pouvait encore rentrer chez lui voir Papa et Maman a eu l'audace de lui dire : « Passe à autre chose ». Comme si la dépression était quelque chose qu'on pouvait soigner avec n'importe lequel des outils d'un kit de premier secours.
H
ij was drie toen hij een gemengd drankje werd: één deel verlatenheid en twee delen tragedie. In de middenschool ging hij in therapie, kreeg een persoonlijkheid op basis van tests en pillen, leefde alsof bergop een berg was en bergaf een ravijn, 80% zelfmoordneigingen, een zondvloed aan antidepressiva, een jeugd waarin hij 'Popper' werd genoemd, voor één deel omwille van de pillen, voor 99 delen omwille van de wreedheid. Hij probeerde in het vierde middelbaar zelfmoord te plegen, toen een kind dat nog naar huis kon gaan, hem durfde zeggen: Zet je er overheen. Alsof depressie iets is dat kon worden verholpen door de inhoud van een verband
...[+++]kist.En outre, clairement, c'était une chose puiss
ante, nous voulions essayer d'amener d'autres personnes et nous
avons pu comprendre comment le faire. Donc, nous avons ouvert la premiere école au monde de vol. Ce qui est rationnel pour la premiere école au monde de vol c'est un peu comme ça, lorsque les gardes-côtes viennent me voir et me disent - ils nous lai
ssaient tranquilles quand nous étions en plongée avec ces petites choses sphé
...[+++]riques maladroites. Mais quand nous avons commencé à voler dans des avions de chasse sous-marins ça les a rendu un peu nerveux. Et ils venaient nous dire, Avez-vous un permis pour ça? Et puis, j'avais mis mes lunettes de soleil sur la barbe qui dépassait sur les côtés et je répondais, Je n'ai pas besoin d'une saleté de permis. (Rires) C'est moi qui écrit ces saletés de permis, c'est vrai. Alors Bob Gelfons est ici - Mais quelqu'un dans le public ici a le permis Numéro 20.
Ook was het zo'n krachtig ding, we wilden dat anderen dat ook zagen en we bedachten hoe dat kon. Dus we openden de eerste vliegschool. De gedachte achter 's werelds eerste vliegschool is ongeveer dit, toen de kustwacht naar me toe kwam en zei -- ze waren gewend ons alleen te laten bij het duiken met die gekke boldingen. Maar nu we rondvliegen in onderwaterstraaljagers werden ze wat nerveus. Ze kwamen langs en zeiden, heb je daar een vliegbrevet voor? Dan stopte ik een zonnebril in mijn baard, aan alle kanten haar, en ik zei dan Ik heb geen stinkend vliegbrevet nodig. (Gelach) Ik schrijf deze stinkdingen, dat doe ik. Bob Gelf
ons, ergens hier -- Iemand in het pu ...[+++]bliek heeft brevet nummer 20.Les Caribéens arrivaient avec un plan de 5 ans : travailler, gagner de l'argent, puis rentrer. Mais les 5 ans devinrent 10, puis 15 et avant de réaliser, tu changes le pa
pier-peint et c'est quand tu sais que tu vas rester. Bien que ça reste toujours temporaire, pour nos parents, nous, enfants, savions que le jeu avait pris fin. Je pense qu'ils avaient l'impression qu'ils ne pourraient pas continuer avec les idéaux de la vie qu'ils attendaient. La réalité était autre. Et aussi, c'était
la vraie réalité d'essayer de m'éduquer. Ayant commencé ...[+++] le processus, mon père ne continua pas.
Mensen kwamen uit de Caraïben met een vijfjarenplan: ze gingen werken, geld verdienen en dan terug. Maar vijf jaar werd 10 jaar, en 10 jaar werd 15 jaar. Voordat je het weet, plak je nieuw behang op de muur en op dat moment weet je dat je hier blijft. Onze ouders voelden nog steeds een soort van tijdelijkheid maar wij kinderen wisten dat het menens was. Ik denk dat ze het gevoel hadden dat ze niet verder aan de idealen konden bouwen van het leven dat ze in gedachten hadden. De realiteit was heel anders. En dat gold ook voor die realiteit van mijn opvoeding. Mijn vader begon dat proces, maar maakte het niet af.
Cela faisait moins de deux heures qu'elle était en ligne lorsque j'ai reçu un e-mail enthousiaste de la part du gars qui m'avait envoyé cette carte postale. Il disait: « Frank, il faut que je partage avec toi cette histoire qui vient de m'arriver. » Il a ajouté: « Mes genoux en tremblent encore. Cela fait trois ans que ma petite amie et moi avons établi ce rituel du dimanche matin qui consiste à aller visiter le blog de PostSecret ensemble et à lire les secrets à voix haute. Je lui en lis quelques-uns puis c'est à son tour. Cela nous a vraiment rapprochés au
fil des ans. Alors quand j'ai découvert que vous aviez affiché ma demande en mar
...[+++]iage surprise au bas de la liste, j'étais fou de joie. J'ai essayé de rester calme, de ne rien montrer. Et, comme chaque dimanche, nous avons commencé à nous lire les secrets à voix haute, chacun à notre tour. Mais cette fois j'avais l'impression qu'elle mettait des heures à lire chacune de ces cartes. » Mais elle y est finalement parvenue. Elle est arrivée au dernier secret, qui était ma demande en mariage.
Ze stond er nog maar een paar uur op toen ik deze uitgelaten e-mail kreeg van de man die me deze kaart had gestuurd. Hij zei: Frank, ik moet dit verhaal met je delen dat ik vandaag beleef. Hij zei: Mijn knieën beven nog steeds. Al drie jaar hebben mijn vriendin en ik een zondagochtendritueel waarbij we samen de PostSecret-blog bezoeken en de geheimen luidop voorlezen. Ik lees er een paar voor haar, zij leest er een paar voor mij. Het heeft ons echt dichter bij elkaar gebra
cht door de jaren heen. Toen ik ontdekte dat jij mijn verrassingsaanzoek aan mijn vriendin helemaal onderaan had gepost, was ik buiten mezelf. Ik probeerde kalm te zijn
...[+++], niets te verklappen. Net als elke zondag begonnen we elkaar de geheimen luidop voor te lezen. Maar deze keer leek het een eeuwigheid te duren voor ze er doorheen geraakte. Uiteindelijk kwam ze er. Ze kwam bij dat geheim onderaan, zijn aanzoek aan haar. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
quand beatrix commence à essayer ->
Date index: 2024-11-02