Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "qu'aux autres pourtant " (Frans → Nederlands) :
C'est un des effets secondaires de la mondialisation : les problèmes qui seraie
nt autrefois restés locaux (une banque faisant faillite, par exemple) ont désormais des conséquences dans
le monde entier. Et pourtant, les pays continuent à fonctionner de façon indépendante, comme s'ils étaient seuls sur terre. Simon Anholt, un conseiller politique, a conçu un outil de comparaison unique afin d'encourager les gouvern
ements à penser aux autres : l'indice des bons ...[+++] pays. Dans cette présentation drôle et fascinante, il répond à la question « Quel pays est le « plus bon » ? » La réponse vous surprendra peut-être (surtout si vous habitez aux États-Unis ou en Chine).
Het is een onverwacht neveneffect van globalisatie: problemen die ooit lokaal optraden — zoals een bank die teveel geld uitleent — hebben nu wereldwijde consequenties. Toch opereren landen nog steeds onafhankelijk, alsof de wereld buiten hen niet bestaat. Beleidsadviseur Simon Anholt bedacht een ongebruikelijke schaal, om overheden te bewegen uitwaarts te denken: de 'Goede Landen'-Index. In een pakkende, humoristische talk beantwoordt hij de vraag: Welk land is de grootste weldoener? Het antwoord zou je kunnen verrassen (vooral als je in de VS of China woont).
Pourtant, si j'ai vu les pires choses que nous humains pouvons nous faire les uns aux autres, je continue néanmoins de penser qu'un autre chemin est possible.
Maar ik zeg je dat ik het ergste gezien heb van wat wij mensen elkaar kunnen aandoen en toch geloof ik nog dat het anders kan.
Environ 1 000 crimes « d'honneur » sont dénoncés au Pakistan chaque année, des meurtres perpétrés par un membre de la famille pour des comportements jugés « honteux », tels que des relations hors-mariage. Lorsque Khalida Brohi a perdu une amie proche à cause de cette pratique, elle s'est résolue à faire campagne contre ces cri
mes. Elle se heurta pourtant à une certaine résistance venant d'une source improbable : la communauté même qu'elle espérait protéger. Dans cette conférence puissante et honnête, Khalida Brohi partage la façon dont elle s'est fortement remise en question et offre de f
ines réflexions aux ...[+++]autres activistes passionnés.
In Pakistan worden jaarlijks bijna 1000 'ere'-moorden gerapporteerd. Deze moorden worden gepleegd door familieleden vanwege gedrag dat 'oneervol' wordt geacht, zoals een buitenechtelijke relatie. Toen Khalida Brohi een goede vriendin aan deze praktijken verloor, besloot ze om hiertegen campagne te voeren. Maar ze kreeg te maken met tegenstand vanuit onverwachte hoek: juist vanuit de gemeenschap die ze hoopte te beschermen. In deze krachtige en eerlijke talk deelt Brohi hoe ze kritisch op haar eigen proces terugkeek en ze geeft scherpe inzichten voor andere gepassioneerde activisten.
Maintenant ce qui est vraiment important avec ce robot, comparé aux autres robots, c'est qu'il ne peut rien voir du tout, il ne peut rien ressentir, il n'a pas de cerveau, pourtant il peut manœuvrer à travers ces obstacles sans la moindre difficulté.
Wat belangrijk is aan deze robot, in vergelijking met andere robots, is dat hij niets kan zien, niets kan voelen, geen intelligentie heeft maar wel zonder problemen over deze obstakels kan manoeuvreren.
En général, de telles statistiques font penser à des endroits comme Haïti, autres lieux exotiques ou régions pauvres, et pourtant ça arrive, chaque année, ici, aux États-Unis.
Als mensen dit soort statistieken horen, denken ze meestal aan plekken als Haïti of andere exotische of verarmde regio's. Maar het gebeurt hier in de VS, elk jaar.
Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment m
ignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était a
ccusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pou
r son bébé et avait pourtant ...[+++] été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken
...[+++]konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...La pénicilline a tout changé. Des infections qui tuaient sont soudainement devenues rapidement guérissables. Pourtant, comme le partage Maryn McKenna dans cette conférence qui met les larmes aux yeux, nous avons dilapidé les avantages que la pénicilline et les antibiotiques plus récents nous ont offerts. Les bactéries résistantes aux médicaments sont le signe que nous entrons dans un monde post-antibiotiques - et ce ne sera pas beau à voir. Il y a, malgré tout, des choses que nous pouvons faire... si nous commençons dès maintenant.
Penicilline veranderde alles. Dodelijke infecties konden plots snel genezen. Maar zoals Maryn McKenna in deze ontnuchterende talk aantoont, hebben we de voordelen ervan en van latere antibiotica verspild. Geneesmiddel-resistente bacteriën maken dat we naar een post-antibiotica wereld gaan - en hij zal niet mooi zijn. Er is echter iets aan te doen... als we nu beginnen.
et avons enseigné aux étudiants comment utiliser une chambre noire. Nous leur avons remis des appareils photo, ils ont fait le tour du campus et pris 12 clichés de leurs professeurs préférés, leur dor
toir, leur chien et autres souvenirs qu'ils voulaient conserver. Ensuite, nous avons tiré une planche-contact et i
ls ont choisi leurs deux photos favorites. On a passé six heures à les développer avec eux et ils les ont agrandies. Ils ont deux superbes p
hotos glacées grand format ...[+++] de ce qui leur tient le plus à coeur et on leur demande: « Laquelle comptes-tu nous redonner? » « Je dois en redonner une? » « Oui. Nous devons en garder une pour témoigner du projet scolaire. Tu dois donc faire un choix. Tu en gardes une et je garde l’autre. » Cette expérience comporte 2 conditions. Dans l'une, nous disons aux étudiants: « Au cas où tu changerais d'avis, je garde l'autre quatre jours mais ensuite je dois la faire parvenir au bureau chef. Je serai heureux de --(Rire)--ouais, «bureau chef»— « Je serai heureux de te l'échanger. En fait, je passerai à ton dortoir --encore mieux, je vérifierai auprès de toi par mail.
en we leerden studenten hoe ze een donkere kamer konden gebruiken. Eerst gaven we ze camera's. Zij liepen rond op de campus, ze schoten 12 foto's van hun favoriete hoogleraar en hun studentenkamer en hun hond, en alle andere dingen waaraan ze herinneringen van Harvard wilde hebben. Ze brachten ons de camera. Wij maakten een proefafdruk. Zij kozen welke twee foto's de beste waren. We gebr
uikten 6 uur om hun alles over doka's te leren. Zij vergrootten 2 van de foto's. Ze hebben twee prachtige 20 bij 25 hoogglanzende foto's van dingen die veel voor hun betekenen, en wij zeggen: Welke wil je aan ons geven? Zij zeggen: Moet ik er eentje wegge
...[+++]ven? Oh, ja. We hebben er eentje nodig als bewijs voor het studieproject. Dus je moet me er eentje geven. Je moet een keuze maken. Jij mag er eentje houden, en ik krijg er een om te bewaren. Nu zijn er 2 varianten bij dit experiment. Bij een deel werden de student verteld: Maar weet je, als je van gedachten verandert, dan heb ik hier altijd nog de andere, en in de aankomende 4 dagen, voordat ik het daadwerkelijk naar het hoofdkwartier verstuur, dan kun je altijd -- (Gelach) -- ja, hoofdkwartier -- dan kun je altijd nog omruilen. Sterker nog, ik zal naar je studentenkamer gaan en het je geven -- stuur me gewoon een email. Beter nog, ik zal contact opnemen met jou.Mais il y a d'autres cas où il est nécessaire de démarrer le processus en deçà de l'état d'origine, on a alors besoin de développer davantage de vaisseaux sanguins simplement pour revenir à un état normal. Par exemple, après une blessure. Et un corps humain est aussi capable de ça, mais seulement jusqu'au niveau, correspond à l'état normal. Mais ce que nous savons désormais, c'est que pour un certain nombre de maladies, il y a des des défaillances du système, où le corps n'arrive pas à rétracter ces vaisseaux sanguins supplémentaires ou à en développer suffisamment de nouveaux au bon endroit au bon moment. Et dans ces situations, l'angio
...[+++]genèse n'est plus équilibré Et quand l'angiogenèse n'est plus à l'équilibre, une myriade de maladies peut s'ensuivre. Par exemple, une angiogenèse insuffisante, pas assez de vaisseaux sanguins, conduit à des blessures qui ne se soignent pas, à des crises cardiaques, aux problèmes de circulation sanguine dans les jambes, aux décès par accident vasculaire cérébral, à des lésions nerveuses. Et à l'autre extrémité, une angiogenèse excessive, trop de vaisseaux sanguins, conduit aussi à la maladie. Et c'est ce qu'on voit dans le cancer, la cécité l'arthrite, l'obésité, la maladie d'Alzheimer. En tout, il y a plus de 70 grandes maladies, qui touchent plus d'un milliard de personnes dans le monde, qui, de prime abord, semblent différentes les unes des autres, mais qui en fait partagent un dérèglement de l'angiogénèse comme dénominateur commun. Et avoir pu comprendre cela nous permet de reconsidérer la façon dont nous abordons effectivement ces maladies en contrôlant l'angiogenèse.
Er zijn ook situa
ties waarbij we een toestand van tekort aan weefsel hebben en het nodig is bloedvaten te vormen om de normale toestand terug te krijgen. Na een verwonding, bijvoorbeeld. En het lichaam kan dat ook maar slechts tot aan de normale toestand, de norm. Maar nu weten we dat bij een aantal ziekten er defecten in dat systeem optreden zodat het lichaam de extra bloedvaten niet kan terugsnoeien of er niet genoeg nieuwe kan laten groeien op de juiste plaats en tijd. Dan zeggen we dat de angiogenese uit balans is. En als dat het geval is kunnen allerlei ziekten daarvan het gevolg zijn. Zo zal onvoldoende angiogenese, dus een tekort
...[+++]aan bloedvaten, leiden tot niet helende wonden, hartaanvallen, benen zonder circulatie, dood door infarct, zenuwbeschadiging. Aan de andere kant kan overdreven angiogenese, dus teveel bloedvaten, ook ziekten veroorzaken. Dat zien we bij kanker, blindheid, artritis, zwaarlijvigheid en Alzheimer. In totaal zijn er meer dan 70 belangrijke ziekten, waaraan meer dan een miljard mensen in de wereld lijden, en die oppervlakkig allen verschillend lijken te zijn, maar die in feite abnormale angiogenese als gemeenschappelijke noemer hebben. Dit inzicht laat ons toe de behandeling van deze ziekten te heroverwegen door angiogenese te controleren.Et nous pensons que la raison en est que certaines personnes aiment présenter leurs amis les uns aux autres -- vous vous reconnaitrez -- et d'autres préfèrent les garder à l'écart et ne pas les présenter les uns aux autres.
We denken dat de reden hiervoor is dat sommigen ervan houden hun vrienden aan elkaar voor te stellen en anderen stellen hun vrienden niet aan elkaar voor.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
qu'aux autres pourtant ->
Date index: 2024-07-31