Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "père ne portait jamais " (Frans → Nederlands) :
Mon père ne portait jamais de « Kurta » donc je ne comprenais pas pourquoi moi je devais le faire.
Mijn vader droeg hem nooit, waarom ik dan?
Mon grand-père n'a jamais eu l'opportunité de voir Nike imprimer des chaussures pour le dernier Super Bowl et mon père ne m'a pas vu porter mes chaussures hybrides imprimées en 3D.
Mijn grootvader heeft niet meer kunnen zien hoe Nike noppen heeft geprint voor de recente Super Bowl, en mijn vader heeft niet meer kunnen zien hoe ik hier sta in mijn gehybridiseerde 3D-geprinte schoenen.
Je sais que ton père ne faisait jamais attention, même quand tu es devenue directeur financier. » C’est la honte qui parle.
Ik weet dat je pa je nooit aandacht gaf, zelfs niet toen je CFO werd. Dat is schaamte.
Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage de chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute pr
obabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa voiture, après avoir travaillé tard encore, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jo
...[+++]urs lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtige herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel
iedere avond als laatste je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervolgens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, d
...[+++]e moeders van mijn vrienden, buurvrouwen, alle vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.Je n'oublierai jamais cette fille qui a regardé son père dans les yeux avec cette caméra, et a dit, « Papa, quand tu me regardes, qu'est-ce que tu vois ? » Parce que nos pères sont les miroirs dans lesquels nous nous réfléchissons lorsque nous décidons quel genre d'homme nous méritons, et comment ils nous verront pour le restant de nos jours.
Ik zal nooit vergeten hoe een meisje in haar vaders ogen keek met die camera en zei: Pappa, wat zie je als je naar me kijkt? Want onze vaders zijn onze spiegels waaraan we terugdenken wanneer we nadenken over het type man dat we verdienen, en hoe ze ons zien voor de rest van ons leven.
Remarquez le titre du livre, Le livre qui n'a jamais été emprunté : Titanic. Et la première ligne du livre c'est, Il était une fois un livre qui s'appellait Cindy et qui portait sur le Titanic. Donc, en même temps, il y a un adulte au fond en train de taper ceci, le prenant complètement au sérieux, ce qui les laisse époustouflés.
Let op de titel van het boek, Het boek dat nooit uitgeleend werd: Titanic En de eerste zin van het boek is: Er was eens een boek dat Cindy heette dat ging over de Titanic. Ondertussen zit er achterin een volwassene dit in te typen, het volledig serieus nemend, daar flippen ze van.
Au travers de tout cela, ce que j'ai finalement compris, c'est que chaque voix était intimement liée à des aspects de ma personnalité, et que chacune d'elles portait les émotions écrasantes que je n'avais jamais eu la possibilité de traiter ou résoudre, des souvenirs de traumatismes et d'abus sexuels, de colère, de honte, de culpabilité, de manque d'estime de soi.
Uiteindelijk realiseerde ik me dat elke stem nauw verbonden was met aspecten van mezelf en dat elk van hen overweldigende emoties meedroeg die ik nooit had kunnen verwerken of oplossen. Herinneringen van seksueel trauma en geweld, van woede, schaamte, schuld, lage eigenwaarde.
Malgré ça, il y avait toujours des questions du genre, portiez-vous un chapeau? quelle était la longueur de votre jupe? Et une chose -- si vous vous souvenez, Condoleezza Rice portait des bottes à une occasion, et elle a été critiquée pour ça. Et aucun homme n'est jamais critiqué. Mais ça c'est le moindre des problèmes.
Maar toch waren er allerlei vragen zoals: Droeg je een hoed? Hoe kort was je rok? - van die dingen - Misschien herinner je je nog dat Condoleezza Rice ooit laarzen droeg, en daar kritiek op kreeg. Geen man krijgt daar ooit kritiek over. Maar dat is het minste.
En fait, à chaque fois que j'enseigne en Irlande, les gens nous confondent et disent : Oh, c'est Chris O'Barney de Cork. Mais il était aussi à Oxford dans les années 50, et il avait - quand j'étais enfant au Nigeria, mon père avait l'habitude de me dire : Ne mange ou ne bois jamais chez un Yoruba, car il t'empoisonnera. Maintenant, je comprends parce que si vous aviez connu mon père, vous auriez voulu l'empoisonner, vous aussi.
Feitelijk, elke keer als ik een lezing geef in Ierland, vergissen mensen zich en zeggen, Oh, dit is Chris O'Barney uit Cork. Maar hij was ook in Oxford in de jaren 50, en hij had -- toen hij als kind in Nigeria opgroeide, mijn vader zei altijd tegen me, Je moet nooit eten of drinken in het huis van een Yoruba, want ze zullen je vergiftigen. Het is zinnig wanneer ik er nu over nadenk, want als je mijn vader zou hebben gekend, dan zou je hem ook hebben willen vergiftigen.
Aujourd'hui, une dame a étudié le corps dans lequel habite mon esprit, et perplexe, elle a annoncé que, je suis bien « instruite ». Cela veut dire que la prononciation et la diction n'ont plus de secret pour moi, parce que je suis bien « instruite ». Et quand mon professeur pose une question, et que ma réponse évoque la banlieue urbaine, je ne réponds pas avec mauvaise intention. Faites attention ! Parce que, je suis « ins
truite ». Quand mon père me demande : « C'est quoi ce binz ? » Ma réponse éduquée fait preuve de rigueur : je lui dis : « Père, ceci est exactement notre problème ». Et quand je suis dans le quartier, je change d'anglai
...[+++]s, parce que j'en suis capable. Et quand on me dit : « Ça roule, fils ? » Je réponds : « Je viens de me bouffer l'nez avec cette clique. Y'en a marre ! » Parfois, en cours, il m'arrive d'interrompre le flux intellectuel pour poser une question : « Hé ! Pourquoi ces bouquins ne causent jamais d'mon peuple ? » Vous avez compris : j'ai décidé de traiter mes trois langues sur un pied d'égalité. Parce que je suis... « instruite ». Mais qui maîtrise vraiment les lettres ?
Vandaag zag een verbijsterde dame het omhulsel waarin mijn ziel huist. En kondigde aan dat ik 'welbespraakt' ben. Dat betekent dat wanneer het aankomt op verkondig
ing en dictie ik er niet aan denk want ik ben 'welbespraakt'. Dus wanneer mijn docent een vraag stelt en mijn antwoord bevat een bijbetekenis van verstedelijkte suggestie, dan is er geen verkeerde intentie. Let op want ik ben 'welbespraakt'. Dus wanneer mijn vader vraagt: Wat voor ding is dit? Dan is mijn 'welbespraakte' antwoord nooit verkeerd. Ik zeg: Vader, dit is het dreigend probleem . En wanneer ik in de wijk ben dan kan ik omschakelen. Dus wanneer mijn vriend zegt: Wat i
...[+++]s er met jou man? zeg ik: Ik ben klaar met die mensen! En soms in de klas onderbreek ik de intellectuele sfeer om te vragen: Yo! Waarom gaan deze boeken nooit over mijn volk? Ja, ik heb besloten dat alle drie mijn talen elkaars gelijke zijn. Want ik ben 'welbespraakt'. Maar wie heeft de macht omtrent articulatie? datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
père ne portait jamais ->
Date index: 2022-02-07