Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «puis même » (Français → Néerlandais) :
À cette époque, on cachait bien davantage aussi: les hommes ne s’embrassaient pas, à moins que quelqu’un ne soit mort, et non seulement alors; on se serrait la main, ou, à un match de baseball, on tapait son ami au dos et se donnait des coups pour exprimer en code leur affection; une fois sorti de l’enfance tu ne connaîtrais plus jamais le choc de la barbe de ton père sur la joue, pas avant que les mœurs n’aient évolué, et tu pouvais embrasser un autre homme, puis, tenir, puis même lui donner un baiser (les poils de ton père maintenant blancs et rigides).
Verhullen was in die dagen aan de orde van de dag: volwassen mannen omhelsden elkaar alleen als er iemand was gestorven, en zelfs dan niet altijd. Je schudde elkaar de hand, of sloeg elkaar op de schouder, op het sportveld bijvoorbeeld, gecodeerde genegenheid in een uitwisseling van klappen. Na de jaren van je jeugd voelde je nooit meer je vaders snor over je wang kietelen, pas toen zich nieuwe mores ontvouwden, kon je als man een andere man omhelzen, vasthouden, een kus geven op vaders stoppels, nu wit en stijf.
Puis, même l'école a commencé à me soutenir.
De school begon me ook te ondersteunen.
Puis, même avec CRISPR, ce n'est pas aisé de fabriquer un trait dévastateur.
Ook is het zelfs met CRISPR niet makkelijk om iets desastreus te maken.
Et puis, même si parfois regarder la télévision 7 à 8% du temps est dans le flux, mais ça c’est quand vous choisissez un programme que vous avez vraiment envie de regarder et vous en retirez quelque chose.
Hoewel televisie kijken soms zo'n zeven tot acht procent van de tijd in flow is, maar dat is wanneer je een programma kiest dat je echt graag wilt zien en je er feedback van krijgt.
George Ier, fils de Sophie, fut le premier roi selon ce
s nouvelles règles, puis son fils George II, puis George III, et même s'il perdit l'Amérique et la tête, pas de panique, les règles s'appliquent, donc la couronne continua de descendre doucement l'arbre généalogique, passant à George IV, dont aucun enfant ne lui survécut, puis à Guillaume IV, qui eut dix enfants, tous illégitimes. Il la transmit ensuite par l'intermédiaire de son cadet décédé à la reine Victoria, qui débuta son règne en 1837 et l'acheva juste après avoir franchi l
...[+++]e seuil du XXe siècle, ce qui est un règne doublement impressionnant par sa longueur au vu des techniques médicales de l'époque. Après la fin de son ère, la couronne alla à son fils Édouard VII, puis à George V, puis à Édouard VIII qui, enfin, brise cette ligne de succession bien propre (et quelque peu ennuyeuse) en commettant un scandale : épouser une roturière. Une roturière américaine ! Et divorcée ! Deux fois ! De fait, les divorces posaient un vrai problème et n'étaient pas compatibles avec le rôle du roi comme chef de l'État, et aussi comme chef de l'Église d'Angleterre dans les années 1930. Édouard céda le trône à son frère George VI, réticent à l'idée de régner, et qui dut ensuite superviser la Seconde Guerre mondiale et l'effondrement de l'Empire britannique qui s'ensuivit. Cela épuisa la santé du roi réticent, qui mourut à l'âge de 56 ans, laissant la couronne à Élisabeth II, en 1952, âgée de 25 ans. Elle avait sept ans de plus que Victoria, son arrière-arrière-grand-mère, le jour de son sacre, mais début septembre 2015, Élisabeth devint la reine au règne le plus long de l'Histoire, pas seulement en Grande-Bretagne, mais dans le monde. Après Élisabeth II, la couronne revient à Charles, héritier présomptif depuis le plus longtemps de l'Histoire britannique, puis à son fils William, puis à son fils George.
George I, de zoon van Sophia, was de eerste koning on
der de nieuwe regels, en daarna zijn zoon George II, naar George III, en ook al verloor hij Amerika en zijn geest, geen angst, de regels zijn hier, en zo ging de kroon kalm verder de stamboom af, naar George IV, die geen overlevende kinderen had, naar Willem IV die tien kinderen had - allemaal bastaarden, daarna door zijn dode jongere broer naar koningin Victoria die haar regeerperiode startte in 1837 en die het net over de finishlijn van de 20e eeuw maakte. Wat dubbelop een indrukwekkend lange tijd was, gegeven de staat van medische technologie indertijd. Na het einde van haar periode
...[+++], ging de kroon naar haar zoon Eduard VII naar George V... naar Eduard VII die *eindelijk* deze nette (en nogal saaie) lijn van erfenis doorbreekt door een schandaal te plegen: trouwen met een burger. Een Amerikaanse burger! Een Amerikaanse burger die *gescheiden* was! *Twee keer* ::Gasp:: Eigenlijk waren de scheidingen echt een probleem en niet verenigbaar met de rol van de monarch als Hoofd van Staat *en ook* de Kerk van Engeland in de jaren 1930. Eduard trad af naar zijn broer George VI - die onwillig was om de kroon aan te nemen, en toen ook nog de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende afbraak van het Britse Rijk moest overzien - wat de gezondheid van de jonge koning aantastte, die stierf op 56 jarige leeftijd en de kroon naliet aan Elizabeth de Tweede, in 1952 op 25 jarige leeftijd. Zeven jaar ouder dan Victoria, haar over-overgrootmoeder, was op haar kronings dag, maar in September 2015, werd Elizabeth de langst regerende koningin in niet alleen de Briste geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis. Van Elizabeth II zal de kroon verdergaan naar Charles, de langste erfgenaam schijnbaar in de Britse geschiedenis naar zijn zoon William, naar zijn zoon George.Donc, nous comptons beaucoup, beaucoup de ces planètes, et elles ont des tailles différentes. Nous le faisons dans notre systèm
e solaire. En fait, même avant dans l'antiquité le système solaire en ce sens ressemblerait à ça sur un schéma. On aura ici les plus petites planètes, et ici les grandes, même à l'
époque d'Épicure et puis bien sûr de Copernic et ses disciples. Jusqu'à récemment, c'était le système solaire - quatre planètes comme la Terre avec un petit rayon, inférieure à environ deux fois la taille de la Terre. Et il y avait b
...[+++]ien sûr Mercure, Vénus, Mars, et bien sûr la Terre, et puis les deux grandes, les planètes géantes. Puis la révolution copernicienne a introduit les télescopes. Et bien sûr, trois autres planètes ont été découvertes. Maintenant, le nombre total de planètes dans notre système solaire était de neuf. Les petites planètes dominaient, et ça donnait une certaine harmonie que Copernic était très heureux de constater, et dont Kepler a été l'un des partisans.
Dus tellen we vele, vele dergelijke planeten, en ze hebben verschillende maten. We doen dat in ons eigen zonnestelsel. Zelfs in de oude tijden zou een diagram van het zonnestelsel in die zin er zo uitzien. Er zullen kleinere planeten, en er zullen grote planeten zijn, zelfs terug naar de t
ijd van Epicurus en dan natuurlijk van Copernicus en zijn volgelingen. Tot voor kort was dat het Zonnestelsel - vier aarde-achtige planeten met kleine radius, kleiner dan ongeveer twee keer de grootte van de Aarde. En dat zijn natuurlijk Mercurius, Venus, Mars, en natuurlijk de Aarde, en dan de twee grote, reusachtige planeten. Dan bracht de copernicaan
...[+++]se revolutie ons de telescoop. En werden er nog drie planeten zijn ontdekt. Dat bracht het totale aantal planeten in ons zonnestelsel op negen. De kleine planeten domineerden, en er was een zekere harmonie in die Copernicus blij was op te merken, en Kepler was daar een van de grote voorstanders van.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par ...[+++] hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. O
p het begin in het overweldigend. Hij is verblind ...[+++]door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...On appelle ça un « mème-ome ». Ce « mème-ome », pour faire simple, désigne l'interprétation mathématique d'une idée, et on peut faire des analyses très intéressantes avec ça, et j'aimerais les partager avec vous aujourd'hui. Donc chaque idée a son propre « mème-ome », chaque idée est unique, mais bien sûr, les idées, s'inspirent les unes des autres
parfois même elles puisent les unes des autres, et puis elles s'appuient évidement les unes sur les autres. Ainsi, on peut faire une analyse mathématique, prendre le « mème-ome » d'une conférence et le comparer aux « mème-ome » de toutes les autres conférences, et s'il y a une similarité avec
...[+++]une autre conférence, on peut créer un lien et illustrer ça sur un graphique, et c'est sur ce même principe qu'Eric et moi sommes reliés.
Dat noemen wij het meme-oom. Het meme-oom is gewoonweg de wiskunde die ten grondslag ligt aan een idee en daar kunnen we behoorlijk interessante analyses op loslaten, die ik nu met jullie wil delen. Ieder idee heeft dus zijn eigen meme-oom en ieder idee is daar uniek in, maar natuurlijk lenen ideeën van elkaar, stelen soms een beetje, en bouwen zeker voort op elkaar. We kunnen op wiskundige wijze het meme-oom van één talk doorlopen en het vergelijken met het meme-oom van alle andere talks en als ze op elkaar lijken, kunnen we een verbinding maken en dat als een grafiek voorstellen, net zoals Eric en ik verbonden zijn.
Vous vous réveillez à la même heure chaque jour, vous prenez le même déjeuner, vous prenez le même chemin, arrivez au boulot, avez l'air occupé, évitez de prendre des décisions, mettez à jour Facebook, vous allez à une réunion et griffonnez tout du long, retournez sur Facebook, prévoyez votre soirée, avez l'air occupé un peu plus, rentrez par le même chemin, vous mangez le même dîner ou une variation, vous regardez les mêmes types de média, puis vous allez au lit, et vous recommencez tout à nouveau !
Je staat iedere dag op dezelfde tijd op, je hebt ongeveer hetzelfde ontbijt, neemt dezelfde weg naar je werk, komt op je werk, je lijkt heel druk, probeert niet te bellen, update je Facebook, je zit een beetje te suffen in een vergadering, je gaat terug en update Facebook, je plant de avond, je doet nog een beetje druk, rijdt dezelfde weg terug, je eet ongeveer weer het zelfde of iets wat er op lijkt, kijkt naar dezelfde soort programma's en dan ga je naar bed en de volgende dag weer hetzelfde!
J'ai senti un enterrement dans ma tête Et les amis du défunt allaient et venaient, Continuaient à marcher, jusqu'à ce qu'il me semble Que ma raison s'en allait. Et quand ils s'étaient tous assis Un office comme un tambour battait, battait, jusqu'à ce qu'il me semblait que mon esprit de
venait paralysé. Et puis, je les ai entendus soulever une boîte et traverser mon âme en grinça
nt, avec encore ces mêmes bottes de plomb, puis tout s'est mis à sonner, comme si les cieux n'étaient qu'une cloche et l'existence n'était qu'une oreille et moi
...[+++], et le silence, une espèce d'étrange race anéantie, solitaire, ici. D'un coup, une planche de la raison se brisa, et je tombai, sans arrêt et heurtai un monde, à chaque chute et puis finis alors d'être consciente. » Nous comprenons la dépression à travers les métaphores.
Ik voelde een begrafenis in mijn hersenen, rouwenden liepen heen en weer, liepen, liepen tot ik voelde dat ze bij zinnen kwamen. Toen ze allemaal zaten, ging een dienst slaan als een trom, slaan, slaan, tot ik voelde dat mi
jn geest was afgestompt. Dan hoorde ik ze een doos optillen en over mijn ziel kraken met alweer dezelfde loden laarzen. De ruimte begon te tollen alsof de hemelen een klok waren, en het zijn een oor en ik en de stilte een vreemde race, verwoest, eenzaam, hier. Net toen brak een plank in de rede, en viel ik neer en neer en neer en ramde bij elke bots een wereld. Toen hield het weten op. We kennen depressie door metafore
...[+++]n. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
puis même ->
Date index: 2024-07-17