Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "puis hier cet homme " (Frans → Nederlands) :
Pourquoi voudrais-je d'un foutu arrangement aquatique ? (Rires) Très rapidement : je n'étais pas sûr de comment finir cette allocution et puis hier cet homme a dit cette merveilleuse citation des Essais japonais sur l'oisiveté qui disait c'est agréable d'avoir quelque chose d'inachevé parce que cela laisse la possibilité de développer.
Wat doe ik met een verdomde waterpartij? (Gelach) Zeer vlug: ik was niet zeker hoe ik deze talk zou beëindigen tot gisteren die man met zijn mooie quote kwam uit 'Japanse Essays over Nietsdoen' dat zegt dat het fijn is om iets te hebben dat niet afgewerkt is omdat het betekent dat er ruimte voor groei is.
C’est la fille, Katie, elle a 4 ans. Elle est obèse avant même de rentrer à l’école primaire. Marissa. Elle est en bonne santé. Elle est l’une des vôtres. Mais vous savez quoi ? Son père, qui était obèse, est mort dans ses bras. Et puis le deuxième homme le plus important dans sa vie, son oncle, est mort d’obésité. Et maintenant son beau-père est obèse.
De dochter hier, Katie, ze is vier jaar oud. Ze is zwaarlijvig voordat ze naar de lagere school gaat. Marissa. Ze is oke. Ze is een van jullie. Maar weet je wat? Haar vader, die zwaarlijvig was, stierf in haar armen. En de tweede meest belangrijke man in haar leven, haar oom, stierf door zwaarlijvigheid. En nu is haar stiefvader zwaarlijvig.
Il n'y a pas de lum
ière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantoma
tiques et sont très fiers ...[+++] de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat
de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze a
an dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsh
...[+++]eid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...À cette époque, on cachait bien davantage aussi: les
hommes ne s’embrassaient pas, à moins que quelqu’un ne soit mort, et non seulement alors; on se serrait la main, ou, à un match de baseball, on tapait son ami au dos et se donnait des coups pour exprimer en code leur affection; une fois sorti de l’enfance tu ne connaîtrais plus jamais le choc de la barbe de ton père sur la joue, pas avant que les mœurs n’aient évolué, et tu pouvais embras
ser un autre homme, puis, tenir, p ...[+++]uis même lui donner un baiser (les poils de ton père maintenant blancs et rigides).
Verhullen was in die dagen aan de orde van de dag: volwassen mannen omhelsden elkaar alleen als er iemand was gestorven, en zelfs dan niet altijd. Je schudde elkaar de hand, of sloeg elkaar op de schouder, op het sportveld bijvoorbeeld, gecodeerde genegenheid in een uitwisseling van klappen. Na de jaren van je jeugd voelde je nooit meer je vaders snor over je wang kietelen, pas toen zich nieuwe mores ontvouwden, kon je als man een andere man omhelzen, vasthouden, een kus geven op vaders stoppels, nu wit en stijf.
Et ce que vous allez découvrir, si vous creusez un peu, vous trouverez que les gens -- c'est ce qui se passe -- les gens vont au travail, et qu'en gros ils échangent leur journée de travail contre une série de moments de travail. C'est ce qui se passe au bureau. Vous n'avez plus une journée de travail, vous avez des moment
s de travail. C'est comme si la porte d'entrée au bureau était un mixeur, vous y entrez et votre journée est déchiquetée en morceaux, parce que vous avez 15 minutes par-ci et 30
minutes par-là, et puis quelque chose d'aut ...[+++]re se présente qui vous sort de votre travail, et vous devez faire autre chose, puis vous avez 20 minutes, puis c'est l'heure du déjeuner. Puis vous avez quelque chose d'autre à faire, puis vous avez 15 minutes, et quelqu'un vous prend à part et vous pose une question. Et avant que vous vous en aperceviez, il est 17 heures, et vous faites le bilan de votre journée, et vous vous rendez compte que vous n'avez rien fait. Je veux dire, on a tous vécu ça. On l'a probablement vécu hier, ou le jour d'avant, ou encore avant cela. Vous faites le bilan de votre journée, et vous vous dites, je n'ai rien fait aujourd'hui.
Als je een beetje dieper graaft, ontdek je dat mensen -- dit is wat gebeurt: mensen gaan naar hun werk en ze ruilen in feite hun werkdag in voor opeenvolgende werkmomenten. Dat gebeurt
op het kantoor. Je hebt geen werkdag meer; je hebt werkmomenten. Het lijkt erop dat de ingang van het kantoor een foodprocessor is: je dag wordt versnipperd i
n stukjes, omdat je hier 15 minuten hebt en daar 30 minuten. Er gebeurt iets anders en je wordt van je werk gehaald. Je doet iets anders, daarna heb je nog 20 minuten en het is lunchtijd. Daarna h
...[+++]eb je weer iets anders te doen, dan heb je 15 minuten en iemand klampt je aan met een vraag. Voor je het door hebt, is het 17:00 uur. Je kijkt terug op de dag, en beseft je dat je niks hebt kunnen afmaken. We hebben dit allemaal meegemaakt. Misschien gisteren, eergisteren of de dag daarvoor. Je kijkt terug op je dag en je denkt: Ik heb vandaag niks gedaan .Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures pl
us tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est assise et nous avons parlé. Et elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous d
ire? elle a dit, Et bien, vous faites cette ...[+++]allocution, et vous dites que vous allez prendre encore deux questions. Et je levais la main comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik v
ind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar uur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mi
jn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden.
...[+++] Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk.Il s'avère que dès la petite enfance, les garçons, puis les hommes, préfèrent la compagnie des hommes -- la compagnie physique.
Het blijkt dat jongens, en later mannen, van kindsbeen af het gezelschap van jongens verkiezen - lijfelijk gezelschap.
On a décidé de proposer des vas
ectomies à tous les hommes, mais en particulier, les hommes américains au début de la file d'attente, juste à côté de la résidence de l'Ambassadeur pendant son [Pas clair]. Et l'hôtel nous a donné la salle de bal pour ça. Une salle très appropriée. (Rires
) Et comme il était bientôt l'heure du déjeuner ils ont dit Très bien, on va vous servir le repas. Bien entendu, ce sera du Cola américain. Vous avez deux marques
, Coke et Pepsi. Et puis la nourri ...[+++]ture est soit hamburger soit hotdog. Et je me suis dit qu'un hotdog serait plus symbolique. (Rires) Et voilà ensuite, un jeune homme nommé Willy Bohm qui travaillait pour USAID. De toute évidence, il a eu sa vasectomie parce que son hot-dog est à moitié mangé, et il semble très heureux.
We besloten om vasectomie aan te bieden aan alle mannen, maar in het bijzonder aan Amerikaanse mannen vooraan de wachtrij aan de residentie van de Ambassadeur tijdens zijn [onduidelijk]. Het hotel gaf er ons de balzaal voor. Zeer geschikte zaal voor de taak. (Gelach) Omdat het bijna lunchtijd was, zeiden ze: Oke, we geven u ee
n lunch. Natuurlijk moet het met Amerikaanse cola. Je krijgt twee merken, Coke en Pepsi. En je kan kiezen tussen hamburger en hotdog.
Ik vond een hotdog hier meer symbolisch. (Gelach) Dit is een jongeman, Willy B
...[+++]ohm genaamd, die werkte voor USAID. Uiteraard kreeg hij zijn vasectomie. Dat zie je aan zijn half opgegeten hotdog, en hij was er heel tevreden mee.Un jour, un homme bien mis s'approche de lui et lui propose de lui offrir le déjeuner, puis le dîner, puis le petit-déjeuner.
Op een dag wordt hij benaderd door een meneer die hem uitnodigt voor een lunch, dan een diner, en een ontbijt.
Et puis j'ai posé une question encore plus stupide: « Pourquoi n'avez-vous pas de prothèses ? Pourquoi n'avez-vous pas de jambes artificielles ? » Et il a dit : « La Croix-Rouge a fermé. » Eh bien sans réfléchir, je lui ai dit « Venez demain. Nous vous fournirons une paire de jambes. » L'homme, son nom était Mahmoud, et l'enfant, qui s'appelait Rafi, sont partis.
Dan stelde ik een nog dommere vraag: Waarom heb je geen protheses? Waarom heb je geen kunstbenen? Hij zei: Het Rode Kruis is dicht. Zonder na te denken, vertelde ik hem: Kom morgen maar, wij zullen je een paar benen geven. De man, zijn naam was Mahmoud en het kind, Rafi, vertrokken.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
puis hier cet homme ->
Date index: 2024-06-07