Traduction de «pourquoi vouloir vraiment » (Français → Néerlandais) :

Pourquoi vouloir vraiment savoir qui est qui sur Facebook, à moins d'avoir de mauvaises intentions?
Waarom moet je echt weten wie er op Facebook zit, als je ze niet op de een of andere manier wilt lastigvallen?

Voilà pourquoi la plupart des gens, surtout en Asie, pensent qu'il faut être vraiment pauvre ou vraiment isolé pour vouloir vivre dans une maison en bambou.
Daarom denken de meeste mensen, en dan vooral in Azië, dat je ontzettend arm moet zijn of van het platteland moet komen om in een huis van bamboe te willen wonen.

Alors j'ai écrit un post sur le fait que j'étais en colère contre lui, c'était vraiment un tyran, il ne me laissait pas acheter ce banjo. Ceux qui me connaissaient ont compris ma plaisanterie. C'est Mena, c'est comme ça que je plaisante avec les gens. Parce que la plaisanterie, c'est qu'il n'est pas un tyran : il est tellement aimant et tellement adorable qu'il me laisse le travestir et mettre des photos de lui sur mon blog. Et -- (Rires) -- et s'il savait que je suis en train de montrer ça, je l'ai mis aujourd'hui, il me tuerait. Mais en fait, j'ai écrit cela, mes amis l'ont lu, et ils se sont dit, oh, cette Mena, elle a écrit un post sur le fait de vouloir une bêtise et elle fait l'idiote. Mais j'ai reçu des e-mails de gens qui disaient: Mon Dieu, ton mari est un vrai connard. Combien d'argent il dépense en bière chaque année? Tu pourrais prendre cet argent et acheter ton banjo. Pourquoi tu n'ouvres pas un compte séparé? Je suis avec lui depuis que j'ai 17 ans. Nous n'avons jamais eu de compte séparé. Ils disaient Prends un compte séparé -- dépense ton argent, dépense son argent. C'est tout. Des gens m'ont dit Quitte-le . Et -- je me disais, mais qui sont ces gens,
Ik schreef een stukje over hoe kwaad ik op hem was. Hij was een tiran want hij liet mij geen banjo kopen. De mensen die mij kennen, begrepen mijn grap. Dit is Mena, zo houd ik mensen voor de gek. De grap is dat deze persoon geen tiran is; deze persoon is zo liefhebbend en zo vriendelijk dat hij zich door mij laat verkleden en foto's van hem op mijn blog laat plaatsen. (Gelach) Als hij zou weten dat ik dit nu zou laten zien -- ik heb dit er vandaag in gezet -- hij zou me vermoorden. Het ging erom dat mijn vrienden het zouden lezen en zouden denken: Mena heeft een stukje geschreven over dat stomme ding dat ze wil hebben en hoe stom ze kan zijn. Maar ik kreeg e-mails van mensen die schreven: O mijn god, wat een klootzak is jouw man. Hoeveel geld besteedt hij per jaar aan bier? Jij kan dat geld gebruiken om een banjo te kopen. Open je eigen bankrekening. We zijn samen sinds ik 17 ben. We hadden nog nooit gescheiden bankrekeningen. Ze schreven: Open je eigen bankrekening -- geef je geld uit; geef zijn geld uit. En daarmee uit. Mensen schreven ook: Verlaat hem. En -- ik dacht: oké, wie zijn deze mensen eigenlijk?

Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si difficile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéalement besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les gens se demanderont pourquoi cela a pris si longtemps à l'humanité pour en arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quoi nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer als een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het zolang duurde voordat de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk willen, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.