Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «pourquoi si peu de gens meurent de leurs morsures » (Français → Néerlandais) :
Pourtant, elles sont très répandues, donc vous vous
demandez peut-être pourquoi si peu de gens meurent de leurs morsures chaque année. Comme toute bonne théorie conspirationniste, elle se contredit en affirmant que ses crocs sont trop petits pour percer la peau humaine. Cela donne peut-être un point pour les humains, mais le problème est que cette idée fausse est en fait triplement fausse: 1. Les pholcidae n’ont pas de crocs parce que 2. Ils ne produisent pas de venin parce que 3. Ils ne sont même pas des araignées. 6) Les autruches Revoyons d’abord les caractéristiques de ces oiseaux qui ne volent pas. Ils sont jusqu’à 2,7 mètres de hau
...[+++]t, ils pèsent jusqu’à 154 kilos, sont agressifs, et possèdent des becs pointus
Maar ze zijn ook erg gewoon, dus misschien vraag je je wel
af waarom niet meer mensen dood gaan van Daddy-Longleg beten elk jaar. Zoals een goede samenzwering, deze mythe verbergt haar eigen sporen door te zeggen dat hun hoektanden te klein zijn om menselijke huid te doorboren. Je zou een punt bij team mensen kunnen tellen behalve dat deze misvatting een driedubbele mep van foutheid is: 1) Daddy Longlegs hebben geen hoektanden 2) Ze produceren geen g
if 3) Het zijn niet eens spinnen 6) Struisvogels Laten we even kijken naar de eigensch
...[+++]appen kijken van deze niet-vliegende vogels Ze zijn tot 2.74 meter lang, tot 154 kilo, aggresief, en hebben scherpe snavels enJe me suis rendu compte pendant que j'étais là-bas, que le Général Tso est un peu comme le Colonel Sanders aux Etats-
Unis, puisqu'il est plus connu pour son poulet que pour la guerre. Mais en Chine, il est en fait connu pour la guerre et pas pour le poulet. Mais l'ancêtre de tous les plats sino-américains dont il faudrait parler c'est le chop suey, qui a été introduit au début du XXè siècle. Et d'après le New York Times, en 1904, il y a eu une explosion de restaurants chinois dans la ville, et la ville est devenue folle de chop suey. Il a fallu à peu près
...[+++] 30 ans pour que les Américains se rendent compte que le chop suey est en fait inconnu en Chine. Comme le souligne cet article, Le Chinois moyen ignore tout du chop suey. A l'époque, c'était un moyen de montrer que vous étiez sophistiqué et ouvert d'esprit si vous étiez un homme et que vous vouliez impressionner une fille, vous pouviez l'inviter à manger un chop suey. Comme je dis souvent, le chop suey est la meilleure blague culinaire qu'une culture ait faite aux dépens d'une autre, parce chop suey , si on traduit ça en chinois, ça donne tsap sui, ce qui veut dire petits restes. Vous avez des gens qui se baladent en Chine en demandant du chop suey, c'est comme si un Japonais venait ici et demandait, On me dit que vous avez un plat très apprécié dans votre pays qu'on appelle les restes et que c'est particulièrement -- (Rires) -- vous voyez ? Ce n'est pas tout : ce plat est particulièrement apprécié après cette fête que vous appellez Thanksgiving. (Rires) Alors, pourquoi et où le chop suey a-t-il vu le jour ? Ca remonte au milieu du XIXè siècle quand les Chinois sont arrivés en Amérique. A l'époque, les Américains n'étaient pas encore fous de cuisine chinoise. En fait, ces gens qui débarquaient leur semblaient très bizarres.
Toen ik daar was, besefte ik dat Generaal Tso eigenlijk best veel lijkt op Colonel Sanders in Amerika omdat hij bekend staat om kip in plaats van oorlog. Maar in China is deze man wel degelijk bekend om oorlog en níét om kip. Maar de grootvader van alle Chinees-Amerikaanse gerechten waar we het waarschijnlijk toch echt over moeten hebben, is chop suey. Dit werd rond het
begin van de 20ste eeuw geïntroduceerd. Volgens de New York Times schoten de Chinese restaurants in 1904 als paddenstoelen uit de grond. Chop suey-manie zet de stad op stelten. Het duurde zo'n 30 jaar voordat de Amerikanen doorhadden dat chop suey eigenlijk helemaal niet
...[+++]bekend is in China. Zoals dit krantenartikel zegt: De gemiddelde inwoner van een Chinese stad weet niets van chop suey. Toentertijd was het een manier om te laten zien dat je chic en werelds was. Als je als man indruk wilde maken op een meisje kon je haar meenemen op een chop suey-afspraakje. Ik zeg graag dat chop suey de grootste culinaire grap is die één cultuur ooit met een andere heeft uitgehaald, omdat chop suey vertaald in het Chinees tsap sui betekent. Terugvertaald betekent dit verschillende restjes . Mensen reizen door China en vragen naar chop suey wat enigzins te vergelijken is met een Japanner die hier komt en zegt dat die gehoord heeft over een in jouw land erg populair gerecht genaamd restjes , en dit is bijzonder... (Gelach) Ja toch? En niet alleen dat. Dit gerecht is bijzonder populair net na die vakantie die jullie Thanksgiving noemen. (Gelach) Dus waarom - waarom en waar komt chop suey vandaan? Laten we teruggaan naar het midden van de 19de eeuw toen de Chinezen voor het eerst naar Amerika kwamen. In die tijd stonden de Amerikanen niet te springen om Chinees te eten. Sterker nog, ze vonden deze mensen die op hun kusten aankwamen, vreemd.Ceci était la réalité que j'ai vue, et pas seulement un projet comme celui-là, j'ai vu, je dirais, au fil des années que j'ai passées à travailler en Afrique, j'ai vu des centaines de projets comme celui-ci. Et donc, j'ai été convaincu que cette corruption systématique, qui pervertit la politique économique dans ces pays, est la principale raison de la misère, de la pauvreté, des conflits, de la violence
, du désespoir dans plusieurs de ces pays. Que nous avons aujourd'hui, pl
us d'un milliard de gens vivant sous le seuil de pauvreté ab
...[+++]solu, que nous avons plus d'un milliard de personnes dépourvues d'eau potable dans le monde, deux fois ce nombre, plus de deux milliards de personnes sans installations sanitaires etc, et les maladies consécutives des mères et de leurs enfants, encore, la mortalité infantile de plus de 10 millions de personnes chaque année, des enfants qui meurent avant l'âge de cinq ans. La cause en est, dans une large mesure, la grande corruption. Maintenant, pourquoi la Banque Mondiale ne m'a-t-elle pas laissé faire ce travail?
Dit was de realiteit die ik zag, en er was niet alleen maar één dergelijk project, ik zag, zou ik zeggen, gedurende de jaren die ik in Afrika werkte, ik zag honderden dergelijke projecten. En zo werd ik er van overtuigd dat deze systematische corruptie, die de economische regelgeving in deze landen doet ontaarden, en dit is de hoofdoorzaak van deze ellende, van deze armoede, van de conflicten, van het geweld, van de wanhoop in veel van deze landen. Het feit dat we op vandaag m
eer dan een miljard mensen hebben onder de absolute armoedegrens, dat we meer dan een miljard
mensen hebben in de wereld z
...[+++]onder zuiver drinkwater, tweemaal dat aantal, meer dan twee miljard mensen zonder sanitair en zo verder, en de bijbehorende ziekten van moeders en kinderen, een kindersterfte daarenboven van meer dan 10 miljoen mensen per jaar, kinderen die sterven voor hun vijf jaar. De oorzaak hiervan is, voor een groot deel, ongebreidelde corruptie. Wel nu, waarom liet de Wereldbank mij niet toe dit werk te doen?Voilà un autre exemple. Les économistes parlent de théorie des jeux : pour tout jeu entre deux personnes, il y a un « équilibre de Nash ». En voici la
traduction pour les membres de gangs. Ils expliquent sur quoi repose la décision de ne pas utiliser les armes à feu ; c’est une chose qui s’avère être une importante tactique économique dans les gangs : si on arrive et qu’on tire en l’air sur le territoire d’un autre ga
ng, tout le monde a peur d’aller y acheter sa drogue. Les
gens viendront dans votr ...[+++]e quartier. Mais voilà ce qu’il dit pour expliquer pourquoi cela ne se fait pas. Il dit : « Si on se met à jouer avec nos flingues dans le coin », sur le territoire d’un autre gang, « personne, je veux dire, tu vois, personne va se pointer chez eux. Mais faut faire gaffe, parce qu’ils peuvent venir jouer avec leurs flingues ici aussi, et là on est tous baisés ». (Rires) Eh bien c’est exactement le même concept. Mais là encore, les économistes se trompent parfois. Il y a une chose qu’on a observée dans les données, c’est qu’elles semblaient, quant à... Le chef du gang est toujours payé, n’est-ce pas ? Peu importent les problèmes économiques, il est toujours payé.
Hier is er nog één. Economen spreken veel over speltheorie, dat elk tweepersoonsspel een Nash-evenwicht heeft. Hier is de vertaling die je van een bendelid krijgt. Ze zijn aan het praten over de beslissing om niet te gaan schieten... één ding dat een fantastische zakelijke tactiek is gebleken in de bende, is als je in het territorium van een andere bende gewoon in de luc
ht schiet, dan zijn mensen bang om daar hun drugs te kopen en komen ze naar jouw buurt toe. Maar hier is wat ze zeggen over de reden om dat niet te doen. Hij zegt: Als we daar gaan beginnen met schieten, in het territorium van de andere bende, dan gaa
...[+++]t niemand, en ik bedoel, weet je, niemand, een stap op hun terrein zetten. Maar we moeten voorzichtig zijn, want zij kunnen hier ook rond gaan schieten, en dan zijn we allemaal genaaid. (Zaal lacht) Dus dat is precies hetzelfde concept. Maar soms hebben economen het ook mis. Eén van de dingen die we observeerden in de data, is dat de bendeleider altijd betaald kreeg, ok? Het maakte niet uit hoe slecht de economische situatie was, hij werd altijd betaald.Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si difficile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéaleme
nt besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les
gens se demanderont ...[+++]pourquoi cela a pris si longtemps à l'humanité pour en arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quoi nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer al
s een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het z
...[+++]olang duurde voordat de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk willen, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.Ils demandent aux gens dans les régions impaludées du monde : « Que pensez-vous du paludisme ? » Et la réponse n'est pas : « C'est une mal
adie mortelle. On a peur d'elle. » La réponse est : « Le paludisme est un problème ordinaire de la vie. » Et ça rejoint mon expérience personnelle. Quand j'ai dit à ma famille en Inde que j'écrivais un livre sur le paludisme, ils m'ont regardée
un peu comme si je leur avais dit que j'écri
vais un li ...[+++]vre surles verrues ou quelque chose dans le genre. Du genre, pourquoi veux-tu écriresur un sujet aussi ennuyeux, aussi ordinaire ? Vous voyez ? Il s'agit vraiment de la perception du risque.
Zij vragen mensen in malariagebieden: “Wat vinden jullie van malaria?” Ze zeggen niet: “Het is een levensbedreigende ziekte, we zijn er bang voor.” Maar wel: “Malaria is een probleem dat bij het leven hoort.” Dat was ook mijn persoonlijke ervaring. Toen ik mijn familie in India vertelde dat ik een boek over malaria aan het schrijven was, keken ze me aan alsof ik zei dat ik een boek over wratten of zo aan het schrijven was. “Waarom schrijf je over iets dat zo alledaags is?” “Waarom schrijf je over iets dat zo alledaags is?” Eigenlijk gaat het over het inschatten van risico's.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
pourquoi si peu de gens meurent de leurs morsures ->
Date index: 2021-03-18