Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «pourquoi les explorateurs ont commencé à arriver » (Français → Néerlandais) :
C'est gentil mais peut-être un peu présomptueux de dire que tout l'univers est à nous et peut-être que quelqu'un aura quelque chose à y redire plus tard (on en reparlera) Mais bon travail, l'humanité ! Sauf que... ce n'est pas si simple. Car si le traité de l'Antarctique parle un peu du « Patrimoine commun de l'humanité » il n'en parle pas t
rop non plus. Voici pourquoi : Les explorateurs ont
commencé à arriver en Antarctique pendant le 17ème siècle, ont planté des drapeaux et revendiqué des terres. Mais
ces revendications ...[+++]sont un peu creuses car sur l'arbre technologique de la civilisation, l'Antarctique n'était pas encore colonisable. Cependant, comme au Monopoly la stratégie optimale est réclame tout ce sur quoi tu poses le pied .
Wat leuk is, maar ook een beetje naief om te zeggen dat het hele universum van ons is, en missch
ien zal iemand daar ooit wel iets op zeggen, verhaaltje voor een andere keer, maar toch. Goed gedaan, mensheid. Alleen, is het nooit zo simpel. Omdat het papierwerk over Antarctica ongeveer zegt; het gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid , maar dat klopt niet helemaal. Dit is waarom: Ontdekkers begonnen aan te komen in Antarctica rond de 1800s, waren vlaggen aan het planten, en aanspraken aan het maken, al waren deze aanspraken een beetje waardeloos. want op de lijst van kolonisatie was Antarctica niet koloniseerbaar. Maar toch, zoals Mon
...[+++]opoly, is de optimale kolonie-strategie om alles op te eisen waar je landt.Et les mails ont commencé à arriver jusqu'à parfois un millier par jour.
En toen begonnen de e-mails binnen te stromen, soms wel duizend per dag.
Les appareils qui sortaient alors -- ils ont commencé à arriver dans les années 70 -- scannaient le corps humain, et produisaient environ une centaine d'images de ce corps.
De machines van toen - ze begonnen op te komen in de jaren '70 - konden menselijke lichamen scannen, en ongeveer 100 beelden genereren van het menselijk lichaam.
Très rapidement, des réponses ont commencé à arriver,
Zeer snel kwamen er wat antwoorden.
Ils ont l'habitude de se voir comme des soutiens de famille, et ils ont l'air d'être incapables de construire les réseaux sociaux qui leur permettraient d'intégrer l'enseignement supérieur. Pour une raison mystér
ieuse, les hommes n'arrivent pas à reprendre des études. Et ce qui est encore plus ennuyeux, c'est ce qui se passe avec les jeunes garçons. Cela fait environ une dizaine d'années que l'on fait des recherches sur ce que certains appellent la crise des garçons. La crise des garçons, c'est l'idée que les très jeunes garçons,
sans que l'on sache pourquoi, réussiss ...[+++]ent moins bien à l'école que les très jeunes filles. Il y a des théories à ce sujet. Est-ce parce que l'enseignement est trop verbal, et que les petites filles sont plus douées dans ce domaine que les petits garçons ? Ou bien est-ce que l'on demande trop aux enfants de rester assis sans bouger, ce qui place les garçons en situation d'échec dès le départ ? Certains disent que c'est parce que les garçons commencent à abandonner l'école dès la 4ème. Je suis en train d'écrire un livre à ce sujet, je fais encore des recherches, alors je n'ai pas la réponse. Mais en attendant, je vais faire appel à un expert international en éducation, ma fille de 10 ans, Noah, pour vous parler de la raison pour laquelle les garçons de sa classe réussissent moins bien.
Vroeger zagen ze zichzelf als kostwinners, maar nu lijken ze niet in staat de sociale netwerken op te bouwen die ze zouden helpen hun studie af te maken. Om een of andere reden gaan mannen simpelweg niet terug naar school. Wat nog veel verontrustender is, is wat er speelt onder jonge jongens. We hebben ongeveer tien jaar aan onderzoek over wat men wel de 'jongenscrisis' noemt. Die jongenscrisis is het idee dat zeer jonge jongens, om wat voor reden dan ook, het slechter doen op school dan zeer jonge meisjes. Mensen hebben d
aar theorieën over. Komt het doordat de lessen teveel op taal zijn gericht, en dat meisjes daar beter in zijn dan jon
...[+++]getjes? Of gaan we te ver in onze eis dat kinderen stil moeten zitten, zodat jongetjes zich vanaf het begin mislukt voelen? Sommigen zeggen dat het komt doordat jongens in de tweede klas schoolverlaters worden. Omdat ik bezig ben met een boek over dit onderwerp, doe ik nog onderzoek, dus ik heb geen antwoord klaar. Maar ondertussen ga ik een beroep doen op een wereldwijde onderwijsspecialist, namelijk mijn tienjarige dochter Noah, om jullie te vertellen waarom de jongens in haar klas het slechter doen.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et
quand je suis allée trouver le directeur de la ...[+++]prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.”
Hij zei: “We kunnen erover praten, m ...[+++]aar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... Il n'y a pas de lumière naturelle dans cett
e caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Je n'ai pas le temps d'approfondir plus. Dans le livre merveilleux de Jared Diamond, De l'inégalité parmi les sociétés , il p
arle du fait que ce sont les microbes, pas les armes et l'
acier, qui ont conquis le nouvel hémisphère, celui de l'ouest... et qui a conquis le reste
du monde. Quand les explorateurs et voyageurs européens sont arrivés ils ont apportés avec eux des germes contre lesquels ils étaient q
uasiment immunisés, pour ...[+++] lesquels ils avaient acquis une tolérance, des centaines et des centaines d'années, des milliers d'années, à vivre avec des animaux domestiqués qui étaient la source de ces pathogènes.
Ik heb geen tijd om er meer op in te gaan. In het prachtige boek van Jared Diamond, Zwaarden, paarden en ziektekiemen . Hij vertelt dat het eerder ziektekiemen dan wapens en staal waren die het nieuwe halfrond veroverden, het westelijk halfrond, en de rest van de wereld veroverden. Toen Europese ontdekkingsreizigers zich verspreidden, brachten ze ziektekiemen mee waarvoor ze zelf immuun waren geworden. Ze hadden geleerd om honderden en duizenden jaren samen te leven met gedomesticeerde dieren die de bron waren van die ziektekiemen.
Et quelqu'un a demandé, Pourquoi ? et ils ont dit, Eh bien, il n'y a jamais de pénurie de politiciens, personne ne s'inquiète vraiment de ce qu'il leur arrive. Et, après tout, il y a des choses que même les rats ne feront pas . (Rires) Je sais que vous aimez tous les données, je commence donc avec une diapositive riche en données.
En iemand vroeg: Waarom? en ze zeiden: Wel, er is geen tekort aan politici. Het kan niemand echt schelen wat er met hen gebeurt. En bovendien, er zijn nou eenmaal bepaalde dingen die ratten niet willen doen. (Gelach) Ik weet dat jullie allemaal van feiten houden, dus ik begin met een data-rijke dia.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le génér
al David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die
...[+++]binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
pourquoi les explorateurs ont commencé à arriver ->
Date index: 2024-06-30