Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «pourquoi laissons-nous notre » (Français → Néerlandais) :
Alice Dreger travaille avec des gens aux frontières de l'anatomie, tels que des siamois ou des intersexués. Dans ses observations, la limite entre mâle et femelle est souvent floue, entre autres distinctions anatomiques. Ce qui soulève une importante question : pourquoi laissons-nous notre anatomie déterminer notre destin?
Alice Dreger werkt met mensen aan de rand van de anatomie, zoals Siamese tweelingen en interseksuele mensen. Zij stelt vast dat de lijn tussen man en vrouw vaak vaag is, net als andere anatomische verschillen. Dat leidt tot een grote vraag: waarom laten we onze anatomie ons lot bepalen?
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'a
nnée décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007,
...[+++] l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2
007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et ce que je veux vous montrer aujourd'hui c'est une façon différente d'aborder le traitement des maladies débilitantes, pourquoi c'est important. Pourquoi sans ça, notre sécurité sociale risque de s'effondrer, si vous pensez que ce n'est pas déjà le cas. Et où nous en sommes aujourd'hui cliniquement, où nous pourrions être demain et quels sont certains des obstacles. Et je vous promets, nous ferons tout cela en 18 minutes.
En wat ik vandaag aan jullie wil duidelijk maken is een andere manier van denken over hoe je deze ziekten kunt behandelen, waarom dit zo belangrijk is. Waarom zonder deze manier van denken onze gezondheidszorg mogelijk onbetaalbaar word,. als dat nu al niet het geval is. Maar ook waar wij in de geneeskunde nu staan en waar wij in de toekomst mogelijk kunnen komen, maar ook welke opstakels er zijn. Dat allemaal gaan wij doen in 18 minuten, dat beloof ik.
Des personnes courageuses et ouvertes se sont réunies et ont dit : « Oui, cette merde a du sens. » (Rires) « Allons-y. » (Applaudissements) Vous voyez ? Je continue de montrer des exemples où tout le monde réutilise tout sur place. Pourquoi ? En considérant notre infrastructure vieillissante, elle est vieille, nous voyons le coût de la mise à niveau, 75% de ces coûts sont liés aux canalisations serpentant sous notre ville.
Moedige en onbevooroordeelde mensen kwamen samen en durfden te zeggen: Shit! Het is nog goedkoper ook. (Gelach) Laten we het doen. (Applaus) Toch? Ik blijf voorbeelden tonen van waar alles ter plekke wordt hergebruikt. Waarom? Als we kijken naar onze verouderde infrastructuur -- en hij is oud -- en kijken naar de kosten van de actualisering ervan, dan zit driekwart van die kosten gewoon in de buizen die door onze stad kronkelen.
Ce sera probablement une naine rouge ; un petit type d'étoile. C'est aussi l'un des meilleurs moyens que nous ayons pour trouver une vie extraterrestre, et cela pourrait être le dernier endroit où l'humanité pourrait vivre avant que l'Univers ne devienne inhabitable. Donc, que savons-nous d'elles, et pourquoi sont-elles notre dernier espoir ?
De laatste ster is waarschijnlijk een rode dwerg, een kleine ster, die ook één van de beste plaatsen is om buitenaards leven te vinden en misschien ook wel de laatste woonplek van de mensheid zal zijn, voordat het universum onbewoonbaar wordt. Dus, wat weten we over rode dwergen? En waarom zijn zij onze laatste hoop?
C'est pourquoi nous passons notre temps à parler de choses comme les mariages homosexuels et non de génocide ou de prolifération nucléaire ou de pauvreté ou de toute autre affaire aux conséquences bien plus graves.
Dit is de reden dat we veel discussiëren over bijvoorbeeld het homohuwelijk en niet over genocide, of verspreiding van kernwapens, of armoede, of een ander uiterst belangrijk onderwerp.
Mais, alors que nous franchissons le sommet de cette montagne d'énergie, nous laissons derrière nous un temps où notre succès économique, notre sentiment de réussite et de bien-être individuel est directement lié à notre consommation de ceci pour entrer dans un temps où notre degré de dépendance au pétrole est notre degré de vulnérabilité.
Maar nu we op de top van de energieberg balanceren, gaan we van een tijd waarin ons economisch succes, ons gevoel van individuele daadkracht en welzijn onmiddelijk gerelateerd is aan hoeveel we hiervan verbruiken, naar een tijd waarin onze mate van afhankelijkheid van olie eigenlijk onze kwetsbaarheid wordt.
Il n
'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...En fait, si nous revenons à notre ciel tranquille au Chili, et que nous laissons le temps s'écouler pour voir comment le ciel pourrait évoluer au cours de la prochaine année, les pulsations que vous voyez sont des supernovae, les derniers feux d'agonie d'étoiles qui meurent en explosant, qui brillent puis disparaissent. Chacune de ces supernovae est cinq milliards de fois plus brillante que notre soleil, ce qui nous permet de la voir d'aussi loin, mais seulement pour un court instant.
Als we terug konden gaan naar onze rustige luchten boven Chili, en we lieten de tijd vooruitgaan om te zien hoe de hemel in het komende jaar zou veranderen, dan zijn de pulsaties die je daar ziet supernova’s, de laatste overblijfselen van een ontploffende, stervende ster. Ze lichten op en doven dan langzaam uit. Elk van deze supernova’s is vijf miljard keer helderder dan onze zon. Daarom kunnen we ze op grote afstand zien, maar voor slechts een korte tijd.
En quelque sorte, ils nous bombardent et dotent notre esprit d'idées étranges, et en plus de ça, nous laissons de côté la chose qui nous rend humain, notre intuition.
Ze bombarderen en belasten onze geesten met hopen vreemde ideeën. Daarbij komt nog datgene dat ons tot mensen maakt: onze menselijke intuïtie.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
pourquoi laissons-nous notre ->
Date index: 2024-02-16