Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "pour entendre cette " (Frans → Nederlands) :
Pour entendre cette musique, vous devez être là. Littéralement. - TED Talks -
Om deze muziek te horen, moet je erbij zijn. Letterlijk. - TED Talks -
Il n'y a pas de lum
ière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen va
n dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Vous souvenez-vous de l'histoire d'Ulysse et les Sirènes qu'on vous a raconté au collège ou en primaire? Il y avait ce héros, Ulysse, qui rentre chez lui après la Guerre de Troie. Et il est debout sur le pont de son navire, il parle à son second, et il dit, « Demain, nous allons naviguer au-delà de ces rochers, et sur ces rochers sont assises de belles femmes appelées Sirènes. Et ces femmes chantent une chanson enchanteresse, une chanson si séduisante que tous les marins qui l'entendent s'écrasent sur les rochers et périssent. » On s'attendrait, étant donné cela, qu'ils choisissent
un autre itinéraire pour contourner les Sirènes, mais au
...[+++] lieu de ça, Ulysse dit, « Je veux entendre cette chanson. Et donc ce que je vais faire c'est que je vais verser de la cire dans tes oreilles et celles de tous les hommes - reste avec moi - de sorte que vous ne puissiez pas entendre le chant, et puis je vais devoir vous demander de m'attacher au mât afin que je puisse écouter et nous pouvons tous voguer sans problème. Donc, c'est un capitaine qui met la vie de chaque personne sur le navire en danger pour pouvoir entendre une chanson. Et je me plais à penser, si tel était le cas, qu'ils auraient probablement fait de multiples répétitions.
Herinner je je het verhaal van Odysseus en de Sirenen uit je schooltijd? Odysseus was een held op de terugweg na de Trojaanse oorlog. Hij staat op het dek van zijn schip en praat met zijn eerste stuurman. Hij zegt: Morgen zullen we voorbij die rotsen zeilen. Op die rotsen zitten knappe vrouwen, Sirenen genaamd. Die vrouwen zingen een betoverend lied, dat zo verleidelijk is dat alle zeiler
s die het horen, te pletter slaan op de rotsen en sterven. Je zou verwachten
dat ze dan ook een andere weg zouden kiezen die de Sirenen zou mijden, m
...[+++]aar nee, Odysseus zegt: Ik wil dat lied horen. Wat ik zal doen, is was stoppen in de oren van jou en van al de mannen -- blijf bij me -- zodat jullie het lied niet kunnen horen. Dan laat ik jullie mij vastbinden aan de mast zodat ik kan luisteren, en wij allen zonder kleerscheuren voorbij kunnen varen. Dit is dus een kapitein die het leven van alle mannen op het schip op het spel zet om een lied te kunnen horen. Ik denk dan dat als dat zo was, ze waarschijnlijk een paar keer zouden geoefend hebben.Et il y a les écoles nationales, qui sont les meilleures, et il y a les écoles de province. L'éco
le dont je rêvais à cette epoque était le Lycée du Kenya, une école nationale. J'ai raté la note minimale à un point près. Et j'étais tellement désemparée, je me disais Mon Dieu, qu'est ce que je vais faire maintenant? Et mon pere a dit écoute allons à cette école et parlons à la directrice. C'est juste un point après tout, peut etre qu'elle te laissera entrer s'il reste des places Donc on est allé à l'école et parce que nous n'étions pas des gens importants, que nous n'avions aucun privilège et parce que mon père n'avait pas le bon nom de fa
...[+++]mille il s'est fait traité comme un moins que rien. Et je me souviens être assise et entendre la directrice lui dire: vous vous prenez pour qui ? Vous êtes un rigolo pour penser que vous pourriez avoir une place Et dans mon collège, il y avait d'autres filles, elles étaient filles d'hommes politiques et leurs résultats étaient bien moins bons que les miens mais elles étaient rentree au Lycée du Kenya.
We hebben nation
ale scholen, die de beste zijn, en provinciale scholen. Mijn droomschool was toen 'Kenia High School', een nationale school. Ik zakte vanwege één punt. Ik was zo teleurgesteld en dacht: Ik zakte vanwege één punt. Ik was zo teleurgesteld en dacht: Wat ga ik nu doen? Mijn vader zei: Oké, luister. We gaan met de directrice praten. Mijn vader zei: Oké, luister. We gaan met de directrice praten. Het gaat maar over één punt. Misschien laat ze je toe als de plek er nog is. We gingen naar de school. Omdat we niet belangrijk en niet bevoorrecht waren en mijn vader niet de juiste achternaam had, werd hij als vuil behandeld. Ik hoor
...[+++]de de directrice zeggen: Wie denkt u dat u bent? Maakt u een grap of denkt u echt dat wij u die plek geven? Op mijn school zaten andere meisjes, kinderen van politici, die het veel slechter deden dan ik en zij werden toegelaten.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéqu
ates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2
...[+++]006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen
en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie
, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het
geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorge
...[+++]n voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et sachez que vous êtes malade, que vous n'êtes pas faible, et que c'est une maladie, et non pas une identité, parce que ce n'est que quand vous surmontez votre peur du ridicule, du jugement et de la stigmatisation des autres, que vous arrivez appréhender la dépression à sa juste mesure, elle fait partie intégrante de la vie, une partie intégrante de la vie, et autant que je hais, autant que je hais les endroits obscurs, dans lesquels la dépression m'a conduit à me retrouver. A bien des égards, je suis lui reconnaissant d'avoir connu cela. Parce que oui, ça m'a poussé au fond du ravin,
mais ce n'était que pour mieux apercevoir les sommet
...[+++]s. Oui, ça m'a plongé dans l'obscurité, mais ce n'était que pour mieux apprécier la lumière. En 19 ans, ma douleur, plus que tout autre chose sur cette planète, m'a donné une perspective, et ma blessure, ma blessure m'a contraint à avoir de l’espoir, avoir de l'espoir et avoir foi, foi en moi-même, foi en les autres, foi en un lendemain meilleur, où l'on pourrait changer la donne, où l'on pourrait se faire entendre, s'exprimer et lutter contre l'ignorance, où l'on pourrait se battre contre l'intolérance, et plus que tout, apprendre à s'aimer soi-même, apprendre à s'accepter tel que l'on est, pour ce que l'on est, pas pour ce les gens voudraient que l'on soit.
Besef dat je ziek bent, niet zwak, dat het een probleem is, geen identiteit. Als je de angst, de spot, het oordeel en het stigma van anderen van je afzet, kan je depressie zien als wat ze werkelijk is: gewoon een deel van het leven. gewoon een deel van het leven. En hoezeer ik ze ook haat, hoezeer ik de plaatsen haat, de delen van mijn leven waar de depressie me naartoe sleepte, ik ben er op allerle
i manieren dankbaar voor. Want ja, ze duwde me in dalen, maar alleen om me te tonen dat er pieken zijn, ze sleepte me door het donker, maar alleen om me te herinneren aan het licht. Mijn pijn, meer dan om het even wat in de 19 jaar op deze pla
...[+++]neet, heeft mij perspectief gegeven, mijn pijn dwong me om te hopen en te geloven in mezelf, in anderen, geloven dat het beter kan worden, dat we dit kunnen veranderen, dat we ertegen kunnen opkomen, ervoor uitkomen en vechten tegen de onwetendheid, tegen de intolerantie. Meer dan eender wat te leren om onszelf lief te hebben, te leren te accepteren wie we zijn, de mensen die we zijn en niet de mensen die de wereld wil dat we zijn.Je présume, en fait, qu'une question qui revient toujours est, « Que faisiez-vous, exactement ? » En d'autres termes, les gens viendront vous trouver et diront, « Oh, j'ai fait ce projet. J'ai fait, ci, j'ai fait ça, et ça encore. » et vous vous dites, « Bon, très bien, mais que faisiez-vous exactement ? » parce que beaucoup de choses sont des efforts d'équipe, et ça peut être très vague. Vous savez, j'ai demandé à quelqu'un, « Qu'
avez-vous fait dans cette analyse du monde en 3D ? » parce que ça comprenait de nombreuses parties. Et ensuite, je demanderais « Vous faisiez quoi, exactement ? » Et la réponse clarifie grandement quelles sont
...[+++]ses compétences. Ça aurait pu être n'importe quoi, dans le système qu'elle avait fait, et ensuite quand je sais exactement ce qu'elle faisait, alors j'en ai un meilleur aperçu. Aussi, à partir de l'entrevue, et de la manière dont elle répond à la question, on écoute, on ne demande peut-être pas précisément, mais on écoute pour entendre une passion et un intérêt pour ce qu'elle fait.
Eén steeds terugkerend
e vraag is: Wat was jouw rol precies? Mensen komen op je af en zeggen: Ik ben bezig met een project. Ik heb dit en dat gedaan, en dan zeg je: Oké, leuk, maar wat was jouw rol precies? Want het gaat om teamwerk en het kan dus vaag zijn. Ik vroeg iemand: Wat was jouw rol bij deze globale 3D-analyse? Die had vele onderdelen. En dan vroeg ik: Wat was jouw rol precies? Het antwoord is erg verhelderend voor wat ze kunnen. Het had om het even wat kunnen zijn in het systeem, wat zij deed, en zodra ik weet wat zij deed, heb ik daar een beter zicht op. heb ik daar een beter zicht op. In het interview en de manier waarop ze de
...[+++] vraag beantwoorden, ga je ook op zoek naar, zonder er echt naar te vragen, naar de passie zonder er echt naar te vragen, naar de passie en belangstelling voor wat ze doen.Et donc, le rêve serait de vivre dans un monde où toute personne à qui il arrive quelque chose de mal, de ce genre, ait une chance de voir son histoire téléchargée, vue, regardée, qu'ils sachent vraiment qu'ils peuvent ê
tre entendus, qu'il pourrait alors y avoir un site Web géant, peut-être un peu comme Google Earth, et vous pourriez le survoler et découvrir la réalité de ce qui se passe pour les habitants du monde,
en un sens – ce que cette technologie permet est – vraiment, que beaucoup des problèmes du monde aient un visage humain,
...[+++] que nous puissions réellement, voir qui est en train de mourir du SIDA, ou qui est battu, pour la première fois, et nous puissions entendre les histoires grâce à la blogosphère - si nous pouvons avancer sur ces terrains-là, je pense que nous pouvons, vraiment, transformer le monde de nombreuses manières,
Dus dromen wij dat we een wereld kunnen hebben waarin iedereen die iets ergs overkomt, de kans heeft dat zijn verhaal online wordt gezet, gezien wordt, bekeken wordt dat hij weet dat hij echt gehoord kan worden, dat er een gigantische websit
e is, misschien een beetje zoals Google Earth, en dat je daar de wereld rond kan kijken en er achter kan komen
wat de realiteit is voor de bewoners van de wereld. In zekere zin kunnen we door deze technologie een hoop problemen in de wereld een menselijk gezicht geven, zodat we echt kunnen zien wie
...[+++] er dood gaat aan aids, of wie er in elkaar geslagen word. Voor het eerst kunnen we verhalen laten horen in de stijl van de blogcultuur. Ik denk dat als we hier naartoe kunnen, dat we de wereld echt kunnen transformeren op allerlei manieren.Et je veux que tu arrêtes de dire ça. » Il y a environ 20 ans, mes éditeurs au New York Times Magazine m'ont demandé d'écrire un article sur la culture sourde. Et j'en suis resté déconcerté. Je n'avais pensé à la surdité qu'en tant que maladie. Ces pauvres gens qui ne pouvaient pas entendre. Ils avaient cette surdité, que pouvions-nous faire pour eux ?
Hou alsjeblieft op dat te zeggen. Twintig jaar geleden, werd me door NY Times Magazine gevraagd te schrijven over de dovencultuur. Ik was vrij onthutst. Ik zag doofheid als een ziekte. Arme, dove mensen, wat konden we voor ze doen?
Ils n'étaient pas obligés aller en dehors du camp. Il n'y avait pas d'américain blessé là dehors. Ils ont passé la journée entière en dehors du camp à essayer de sauver des Irakiens -- les Irakiens qui travaillent au poste. Donc quand vous entendez des soldats se plaindre, voilà de quoi ils parlent. Et je trouve que c'est un cadeau tellement merveilleux qu'ils partagent ça, c'est une façon de se rapprocher. E
t quand je parle de cette polarité que j'ai à tellement de Q & Rs, et les personnes ont vraiment des opinions préconçues. Mais on dirait que les gen
s ne veulent pas en entendre ...[+++] trop. Ou écouter. Ou essayer d'avoir un échange. Et je suis enthousiaste comme personne, mais je pense vraiment -- vous savez, différent orateurs ont parlé de leur inquiétude pour le monde, et mon inquiétude c'est que nous devons avoir ces conversations.
Ze hoefden niet buiten de basis te gaan. Er waren daar geen gewonde Amerikanen. Ze waren de hele dag buiten om te proberen Irakezen te redden -- Irakezen die wer
ken op de militaire post. Dus als je soldaten hoort klagen, bedoelen ze dit. Het is zo'n prachtig cadeau dat ze dit willen delen, een manier om een brug te slaan. Wanneer ik praat over de polariteit die ik krijg bij zoveel vragen en antwoorden, hebben mensen een sterke mening. Maar het lijkt erop dat mensen niet willen horen, luisteren of uitwisselen. Ik ben net zo vurig als ieder ander, maar ik denk echt ... Ver
schillende sprekers uitten ...[+++] hun zorgen voor de wereld en mijn zorg is dat we deze gesprekken moeten hebben. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
pour entendre cette ->
Date index: 2024-07-15