Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "pour enfants appellent " (Frans → Nederlands) :
La colère deviendra ce que les psychologues pour enfants appellent un comportement fonctionnel, puisque l'enfant a appris qu'il peut en tirer l'attention parentale.
De woede-uitbarsting zal veranderen in wat jeugdpsychologen een functioneel gedrag noemen omdat het kind heeft geleerd dat het er ouderlijke aandacht door kan krijgen.
Et je suis passée des politiques de sécurité à la nourriture parce que je me suis rendue compte que quand j'ai faim, je suis très énervée. Et je suppose que
c'est aussi le cas pour le reste du monde. Surtout si vous a
vez faim et que vos enfants ont faim et que les enfants de vos voisins ont faim et que tout votre quartier a faim, vous êtes assez en colère. Et en fait, surprise surprise, il semble que les régions du monde qui ont faim sont aussi celles où il y a le plus d'insécurité. Donc j'ai accepté un poste aux Programme Alimentaire
...[+++] Mondial de l'ONU pour traiter ces problèmes d'insécurité à travers les problèmes de sécurité alimentaire. Et pendant que j'étais là-bas, j'ai découvert ce qui me semble être le plus génial de leurs programmes. Ca s'appelle les Repas Scolaires et c'est vraiment une idée simple pour s'insérer dans le cycle de la pauvreté et de la faim qui se poursuit pour de nombreuses personnes dans le monde, et ainsi l'arrêter. En donnant aux enfants un repas scolaire gratuit, on les fait venir à l'école, ce qui est bien sûr de l'éducation, le premier pas pour sortir de la pauvreté. Mais cela leur donne aussi les micro- et macro-nutriments nécessaires pour se développer sur le plan mental et physique.
Van het veiligheidsbeleid ben ik bij eten gekomen, omdat ik me realiseerde dat wanneer ik honger heb, ik erg kwaad ben. En ik neem aan de rest van de wereld ook. Vooral als je honger hebt, en je kinderen hebben honger, en de kinderen van de buren hebben honger, en je hele buurt heeft honger, dan ben je behoorlijk kwaad. En inderdaad, zie daar, het lijkt erop dat de delen van de wereld met honger ook de onveiligste delen van de wereld zijn. Dus nam ik een baan aan bij het voedselprogramma van de Verenigde Naties om deze veiligheidsproblemen
helpen op te lossen door voedsel veilig te stellen. Terwijl ik daar werkte, stootte ik op naar mijn
...[+++] mening hun briljantste hulpprogramma. Het heet 'Schoolvoeding' en het is een heel eenvoudig idee om zo'n beetje midden in de cyclus van armoede en honger te komen die wereldwijd voor een hoop mensen bestaat, en deze te stoppen. Door kinderen een gratis schoolmaaltijd te geven, dit krijgt ze naar school, wat natuurlijk opleiding is, de eerste stap uit de armoede. Maar het geeft ze ook de micro- en macrovoedingsstoffen die ze nodig hebben om zich zowel mentaal als fysiek volledig te ontwikkelen.Un programme appelé Cartographie de l'Activité Électrique du Cerveau triangule ensuite la source de cette anormalité dans le cerveau. Un autre programme appelé Cartographie des Probabilités Statistiques fait des ca
lculs mathématiques pour établir si certaines de ces anormalités sont cliniquement significatives, nous permettant d'avoir un diagnostic neurologique plus juste des symptômes de l'enfant. C'est ainsi que je devins la chef de neurophysiologie de la branche clinique de cette équipe. Nous sommes enfin capables d'utiliser cette technol
ogie pour aider les enfants avec des ...[+++]troubles du cerveau. Je suis heureuse de vous dire que je suis actuellement en train de mettre en place cette technologie ici, en Inde.
Een programma, In Kaart Brengen van Elektrische Hersenactiviteit genoemd, lokaliseert dan de bron van die abnormaliteit in de hersenen. Een ander programma, De Statistische Waarschijnlijkheid in Kaart
Brengen, voert dan de berekeningen uit om te bepalen welke van deze afwijkingen klinisch significant zijn, wat ons dan weer toelaat een nauwkeuriger neurologische diagnose van de symptomen van het kind te bekomen. Zo werd ik hoofd neurofysiologie van de klinische afdeling van dit team. Nu kunnen we deze technologie ook toepassen om hulp te bieden aan kinderen met hersenstoornissen. En ik ben blij te kunnen zeggen dat ik bezig ben om deze te
...[+++]chnologie hier in India in te voeren.J'ai ouvert un studio et j'ai essayé d'être publié. J'envoyais mes livres. J'envoyais des centaines de cartes postales aux éditeurs et aux directeurs artistiques, mais il n'y avait aucune réponse.
Et mon grand-père m'appelait toutes les semaines, et disait : « Jarrett, comment ça avance ? Est-ce que tu as un job ? » Parce qu'il avait investi une grosse somme d'argent dans mes études universitaires. Et je disais : « Oui, j'ai un job. J'écris et j'
illustre des livres pour enfants. » Et il disait
...[+++] : « Eh bien, qui te paie pour ça ? » Et je répondais : « Personne. Personne pour le moment. Mais je sais que ça va arriver. » J'avais l'habitude de travailler le week-end à la programmation saison creuse de Hole in the Wall pour faire un peu d'argent tout en essayant de me lancer, et ce gamin qui était hyper-chargé d'énergie, j'ai commencé à l'appeler « Monkey Boy » (garçon-singe). Je suis rentré à la maison et j'ai écrit un livre appelé « Bonne nuit, Monkey Boy ». Et j'ai envoyé un dernier lot de cartes.
Ik begon een studio en probeerde een uitgever te vinden. Ik verstuurde mijn boeken. Ik stuurde honderden briefkaarten naar redacteuren en art directors, maar die werden niet beantwoord. Mijn opa belde mij elke week, en vroeg dan: Jarret, hoe gaat het? Heb je al een baan? Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Dan zei ik: Ja, ik heb een baan. Ik schrijf en illustreer
kinderboeken. Hij zei: Maar wie betaalt je daarvoor? Ik zei: Op dit moment nog niemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik zei: Op dit moment nog n
...[+++]iemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik werkte in de weekends bij Hole in the Wall in het laagseizoenprogramma om wat bij te verdienen terwijl ik van de grond probeerde te komen. Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Thuisgekomen schreef ik een boek met als titel: Welterusten, Apenjoch . Ik verstuurde een laatste stapel kaarten.C'était une expérience vraiment merveilleuse. Mais quand je suis rentrée à la maison, je me suis sentie complètement détachée et brusquement enfermée et isolée. J'étais vraiment étonnée par ces sentiments. Je m'attendais bien à ce que ça soit difficile, avoir des nuits sans sommeil, allaiter constamment, mais je ne m'attendais pas à ce sentiment d'isolement et de solitude que j'ai ressenti. J'étais vraiment étonnée que personne ne m'ait dit que j'allais me sentir d
e cette façon. J'ai appelé ma sœur avec qui je suis très proche -
- et qui a eu trois enfants -- et ...[+++] je lui ai demandé, Pourquoi ne m'as-tu pas dit que j'allais me sentir de cette façon, que j'allais avoir ces -- me sentir incroyablement isolée ? Et elle m'a dit -- Je n'oublierai jamais -- Ce n'est pas précisément quelque chose que tu as envie de dire à une mère qui a un enfant pour la première fois. RG : Et évidemment, nous pensons que c'est précisément ce que vous devriez dire aux mères qui ont des enfants pour la première fois.
Het was echt een fantastische ervaring. Maar toen ik thuiskwam, voelde ik me plots erg vervreemd, en plots ingesloten en uitgesloten. Die gevoelens verbaasden me echt. Ik had verwacht dat het moeilijk zou zijn, met slapeloze nachten, constante voedi
ngen, maar was niet voorbereid op de gevoelens van isolement en eenzaamheid die ik ervaarde. Ik was echt verbaasd dat niemand me dat had gezegd, dat ik me zo zou voelen. Ik belde mijn zus op, met wie ik een goede band heb -- ze heeft 3 kinderen -- en ik vroeg haar: Waarom heb je mij niet gezegd dat ik me zo zou voelen, dat ik me zo ongelooflijk geïsoleerd zou voelen? Ze zei -- ik vergeet het n
...[+++]ooit -- Dat zeg je nu eenmaal niet tegen een moeder die voor het eerst een baby krijgt. RG: En natuurlijk denken wij dat je dat net wel moet zeggen aan moeders die voor het eerst een baby krijgen.pour d’autres personnes, parce que tant que nous pensons au leadership comme quelque chose de plus grand que nous, tant que nous pensons au leadership comme quelque chose qui nous surpasse, tant que nous le voyons comme quelque chose qui change le monde, nous trouvons une excuse pour ne pas nous l’attendre chaque jour de nous-même et des autres. Marianne Williamson a dit, « Notre plus grande peur n’est pas de ne pas être à la hauteur. Notre plus grande peur est d’être puissant outre mesure. C’est notre lumière, non pas notre obscurité, qui no
us fait peur. » Mon appel à l’action aujourd’ ...[+++]hui est que nous avons besoin d'oublier tout cela. Nous devons surmonter la peur d’être incroyablement puissant dans la vie des autres. Nous devons la surmonter pour pouvoir avancer, et nos petits frères et nos petites sœurs, et un jour nos enfants -- ou nos enfants maintenant – peuvent regarder et commencer à valoriser l’impact que nous pouvons avoir sur la vie des uns sur les autres plus que l’argent, le pouvoir, les titres et l’influence.
Zolang we van leiderschap iets 'groter dan onszelf' maken, iets dat ons overstijgt, iets dat de wereld verandert, geven we onszelf een excuus om het niet elke dag te verwachten, van onszelf en van anderen. Marianne Williamson zei: Onze grootste angst is niet dat we ongeschikt zijn, maar dat we al te machtig zijn. Het is ons licht, niet onze duisternis, die ons beangstigt. Mijn oproep tot actie vandaag is dat we dat moeten overwinnen. We moeten on
ze vrees overwinnen voor de impact die we op elkaars leven kunnen hebben. We moeten hem overwinnen en overstijgen, en onze broertjes en zusjes, en later onze kinderen -- onze kinderen vandaag --
...[+++]kunnen waardering krijgen voor de impact die we op elkaars leven hebben, meer dan voor geld, macht, titels en invloed.Mais pas seulement cela. Elle a obtenu ses toilettes, et maintenant elle parcourt tous les autres
villages de l'Inde pour convaincre les autres femmes de faire la même ch
ose. C'est ce que j'appelle la contagion sociale, et c'est vraiment puissant et vraiment passionnant. Une autre version de cette histoire, dans un autre village en Inde proche de l'endroit où Priyanka vit, ce village s'appelle Lakara et il y a environ un an il n'y a avait absolument aucun
e installation. Les enfants ...[+++] mouraient de la diarrhée et du choléra. Des gens sont venus, avec diverses astuces pour faire changer les comportements, comme sortir une assiette de nourriture et une assiette d'excréments pour observer les mouches passer de l'une à l'autre. En quelque sorte, les gens qui pensaient que ce qu'ils faisaient n'était pas du tout dégoûtant se sont tout à coup dit : « Houlà ! ». De plus, ils ingéraient aussi la merde de leurs voisins.
Maar niet alleen dat. Ze kreeg haar toilet, en nu gaat ze langs alle andere dorpen in India en overtuigt ze andere vrouwen om hetzelfde te doen. Dit is wat ik sociale besmetting noem, en het is bijzonder krachtig en enorm opwindend. Een andere versie hiervan is een ander dorp in India dicht bij waar Priyanka woont. Dit dorp heet Lakara en tot ongeveer een jaar geleden had dit dorp geen toiletten. Kinderen stierven aan diarree en cholera. Bezoekers gebruikten verschillende trucjes om hun gedrag te veranderen zoals een bord met e
ten en een bord met poep neerzetten om vervolgens de vliegen van het ene naar het andere bord te zien vliegen. O
...[+++]p die manier kregen ze mensen die tot dan toe hadden gedacht dat wat ze deden helemaal niet smerig was zover dat ze opeens dachten: Oeps. Vooral het idee dat ze de poep van de buren zaten te eten,300 femmes ont disparu dans une ville frontière parce qu'elles étaient bronzées et pauvres. Aucune réponse n'a été apportée à ces disparitions, et pas une personne n'a eu à rendre des comptes. Elle a commencé à les documenter, elle a ouv
ert un centre qui s'appelle Casa Amiga, et en 6 ans, elle a littéralement porté cela à la conscience du monde. Nous étions là-bas il y a une semaine et 7 000 personnes étaient dans la rue et c'était vraiment un miracle, et alors que nous marchions dans les rues, les habitants de Juarez, qui d'habitude ne descendent pas dans la rue, parce que les rues sont dangereuses, se sont tenus
là et se s ...[+++]ont joint pour voir que d'autres gens du monde entier étaient venus pour cette communauté là. Il y a une autre femme qui s'appelle Agnès. Pour moi Agnès illustre illustre ce qu'est une guerrière du vagin. Je l'ai rencontré au Kenya il y a 3 ans. Agnès a été mutilée enfant, elle a été excisée contre sa volonté lorsqu'elle avait 10 ans et elle a décidé qu'elle ne voulait pas que cette pratique continue dans sa communauté.
300 vrouwen zijn verdwenen in een grensstad omdat ze bruin en arm zijn. Er is geen reactie geweest op de verdwijning. Niet één mens is verantwoordelijk gesteld. Ze begon te documenteren. Ze opende een centrum genaamd Casa Amiga . Op zes jaar tijd heeft ze de wereld letterlijk een geweten geschopt. We waren er een week geleden. Er waren 7.000 mensen op de straat. Het was een
wonder. Terwijl we door de straten liepen, stonden de mensen uit Juarez, die normaal zelfs niet op straat komen, omdat de straten zo gevaarlijk zijn, daar letterlijk te wenen, toen ze zagen dat andere mensen uit de wereld waren opgedaagd ten voordele van die specifiek
...[+++]e gemeenschap. Er is nog een vrouw, Agnes. Voor mij is Agnes de essentie van wat een vaginakrijger is. Ik ontmoette haar drie jaar geleden in Kenya. Agnes was verminkt als meisje. Ze werd tegen haar wil besneden toen ze 10 jaar oud was. Ze nam de beslissing dat ze niet wilde dat deze praktijk bleef bestaan in haar gemeenschap.Ils ont l'habitude de se voir comme des soutiens de famille, et ils ont l'air d'être incapables de construire les réseaux sociaux qui leur permettraient d'intégrer l'ense
ignement supérieur. Pour une raison mystérieuse, les hommes n'arrivent pas à reprendre des études. Et ce qui est encore plus ennuyeux, c'est ce qui se passe avec les jeunes garçons. Cela fait environ une dizaine d'années que l'on fait des recherches
sur ce que certains appellent la crise des garçons. La crise des garçons, c'est l'idée que les très jeunes garçons, sans
...[+++] que l'on sache pourquoi, réussissent moins bien à l'école que les très jeunes filles. Il y a des théories à ce sujet. Est-ce parce que l'enseignement est trop verbal, et que les petites filles sont plus douées dans ce domaine que les petits garçons ? Ou bien est-ce que l'on demande trop aux enfants de rester assis sans bouger, ce qui place les garçons en situation d'échec dès le départ ? Certains disent que c'est parce que les garçons commencent à abandonner l'école dès la 4ème. Je suis en train d'écrire un livre à ce sujet, je fais encore des recherches, alors je n'ai pas la réponse. Mais en attendant, je vais faire appel à un expert international en éducation, ma fille de 10 ans, Noah, pour vous parler de la raison pour laquelle les garçons de sa classe réussissent moins bien.
Vroeger zagen ze zichzelf als kostwinners, maar nu lijken ze niet in staat de sociale netwerken op te bouwen die ze zouden helpen hun studie af te maken. Om een of andere reden gaan mannen simpelweg niet terug naar school. Wat nog veel verontrustender is, is wat er speelt onder jonge jongens. We hebben ongeveer tien jaar aan onderzoek over wat men wel de 'jongenscrisis' noemt. Die jongenscrisis is het idee dat zeer jo
nge jongens, om wat voor reden dan ook, het slechter doen op school dan zeer jonge meisjes. Mensen hebben daar theorieën over. Komt het doordat de lessen teveel op taal zijn gericht, en dat meisjes daar beter in zijn dan jon
...[+++]getjes? Of gaan we te ver in onze eis dat kinderen stil moeten zitten, zodat jongetjes zich vanaf het begin mislukt voelen? Sommigen zeggen dat het komt doordat jongens in de tweede klas schoolverlaters worden. Omdat ik bezig ben met een boek over dit onderwerp, doe ik nog onderzoek, dus ik heb geen antwoord klaar. Maar ondertussen ga ik een beroep doen op een wereldwijde onderwijsspecialist, namelijk mijn tienjarige dochter Noah, om jullie te vertellen waarom de jongens in haar klas het slechter doen.Eh bien, c'est tellement intéressant de noter que l'éducation de Donnell a été très semblable à la mienne, et j'ai effectivement vu Donnell jouer quand j'avais environ 12 ans, et que lui et sa famille sont venus à Inverness, qui est environ à 45 minutes d'où je vivais, et j'ai été tout simplement époustouflée, c'était tout simplement incroyable, et vous,
ici, saurez bientôt pourquoi, mais ce style de violon était pour moi incroyable ; maman était là avec moi, et elle disait - la mère de Donnell est venue sur scène,
et a dansé avec ses enfants, et maman disait : ...[+++]C'est Julie MacDonnell, je dansais avec elle quand nous étions enfants. J'étais loin de penser que nos enfants joueraient des instruments, vous savez, joueraient de la musique, oui. 12 ans, euh, 20 ans plus tard, elle était loin de penser que ses enfants se marieraient, mais en tout cas, alors, j'ai reçu un coup de fil environ, je ne sais pas, sept ans plus tard. J'avais 19 ans, en première ou deuxième année de fac, et c'était Donnell, il a dit : Salut, tu ne me connais sans doute pas, mais je m'appelle Donnell Leahy. Et j'ai dit, je te connais. J'ai une de tes cassette chez moi. Et il a dit : « Eh bien, je suis à Truro, c'est là que je me trouvais, et il m'a invité à aller diner.
Het is gewoon interessant dat Donnells opvoeding erg lijkt op mijn opvoeding.
Ik heb Donnell zien spelen toen ik 12 jaar oud was. Hij en zijn familie kwamen naar Inverness, dat ongeveer 45 minuten rijden is van waar ik woonde. Ik werd overweldigd, het was gewoon geweldig. Je zult er snel genoeg achter komen, maar ik kon niet geloven hoe goed zijn vioolspel was. Mam was daar ook. Ze zei -- Donnells
moeder kwam op het podium en danste met haar kinderen. Mam zei: Dat is Julie MacDonnell, vroeger danste ik met haar toen we klein waren. Ik
...[+++] had nooit gedacht dat onze kinderen instrumenten zouden bespelen, muziek zouden maken. Twaalf jaar later, eh, 20 jaar later had ze nooit gedacht dat haar kinderen zouden gaan trouwen. Maar goed, toen kreeg ik een telefoontje, zowat zeven jaar later. Ik was 19, eerste of tweede jaar aan de universiteit, en het was Donnell. Hij zei: Hoi, je kent me waarschijnlijk niet maar mijn naam is Donnell Leahy. Ik zei: Ik ken jou. Ik heb een opname van jou thuis. Hij zei: Nou, ik ben in Truro, waar ik was, en hij vroeg me uit eten. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
pour enfants appellent ->
Date index: 2024-04-18