Vertaling van "pour de bon pour la station spatiale internationale " (Frans → Nederlands) :

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Et j'ai fini par être impliqué dans la communauté spatiale, réellement impliqué avec la NASA, à siéger au conseil consultatif de la NASA, à planifier de vraies missions dans l'espace, à aller en Russie, suivre les protocoles biomédicaux de sélection des cosmonautes, et toutes ces sortes de choses, dans le but de m'envoler pour de bon pour la Station spatiale internationale avec nos systèmes de caméras 3D.
En ik raakte betrokken in de ruimtegemeenschap, erg betrokken bij NASA, deelnemend aan de NASA adviesraad, daadwerkelijke ruimtemissies plannen, ik ging naar Rusland, ik ging naar de pre-cosmonaut biomedische protocolen en al dat soort dingen, om daadwerkelijk naar het internationaal ruimtestation te gaan met onze 3D camera systemen.

que ce soit pour faire du vol suborbital, que ce soit pour desservir la station spatiale internationale.
hetzij voor vluchten in een baan om de aarde, hetzij om het ISS aan te doen.

Ce qui est sympa aussi, c'est que nous pouvons non seulement déplacer la caméra, mais aussi contrôler le temps. Je peux donc faire glisser ce curseur ici pour faire avancer le temps, et maintenant nous voyons à quoi pourrait ressembler un coucher de soleil sur la Station Spatiale Internationale, ils en ont un toutes les 90 minutes. (Rires) Très bien. Quoi d'autre ?
Ook cool: we kunnen niet alleen de camera bewegen, we kunnen ook de tijd controleren. Als ik deze balk langs de lijn schuif loopt de tijd vooruit, en nu kunnen we zien hoe een zonsondergang op het ISS er zou uitzien. Ze krijgen er één om de 90 minuten. (Gelach) Goed, en hoe zit het met de rest?

Une dans une navette et une autre sur la Station spatiale internationale, pendant 16 mois au cours desquels nous avons réussi à générer les premiers organismes qui ont accompli plusieurs fois le cycle total du vivant dans l'espace. Pour vraiment repousser les limites comprendre à quel point notre système vivant est malléable.
We hadden er een op de shuttle en een op het internationale ruimtestation, voor 16 maanden. Daar waren we erin geslaagd om onze eerste organismes te produceren die door meerdere stadia van leven gingen in de ruimte. We gingen tot het uiterste om te begrijpen hoe kneedbaar ons system wel niet is.