Traduction de «plus grande forme de détritus à tomber » (Français → Néerlandais) :

Les carcasses de baleines sont la plus grande forme de détritus à tomber depuis la surface au fond des océans C'est ce que l'on nomme la chute des carcasses.
Walviskarkassen zijn een van de grootste vormen van afval dat vanaf het oceaanoppervlak zinkt. Een soort 'walvisbezinksel'.

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...

Maintenant, parmi les nombreuses grandes choses que Martin Luther King a dit dans sa courte vie, il y avait, « A la fin, ce qui fera le plus de mal n'est pas les mots de nos ennemies mais le silence de nos amis. » A la fin, ce qui fera le plus de mal ce n'est pas les mots de nos ennemies mais le silence de nos amis. Il y a eu beaucoup de silence dans la culture masculine concernant les tragédies actuelles de la violence des hommes envers les femmes et les enfants, n'est-ce pas ? Il y a eu énormément de silence. Et tout ce que je dit c'est que nous avons besoin de briser ce silence, et nous avons besoin de plus d'hommes pour faire ça. Maintenant, c'est plus facile à dire qu'à faire, parce que je vous le dit maintenant, mais je vous dit que ce n'est pas facile dans les cultures des hommes de se défier les uns les autres, ce qui est une des raisons pour laquelle une partie de ce changement de paradigme qui doit avoir lieu n'est pas seulement la compréhension de ces problèmes en tant que problèmes d'hommes, mais également des problèmes de leadership pour les hommes. Parce que finalement, la responsabilité de prendre partie sur ces problèmes ne devrait pas tomber sur les épaules de jeunes garçons ou d'adolescents au lycée ou d'étudiants. Çà devrait être sur celles d'hommes avec du pouvoir.
Een van de vele geweldige dingen die Martin Luther King in zijn korte leven heeft gezegd, is: 'Wat uiteindelijk het meeste pijn doet zijn niet de woorden van onze vijanden, maar is het zwijgen van onze vrienden'. Wat uiteindelijk het meeste pijn doet, zijn niet de woorden van onze vijanden, maar is het zwijgen van onze vrienden. Is er door mannen niet verschrikkelijk hard gezwegen in deze voortdurende tragedie van mannelijk geweld tegen vrouwen en kinderen? Er is verschrikkelijk hard gezwegen. Ik wil alleen maar zeggen, dat we dat zwijgen moeten doorbreken en dat we daar meer mannen voor nodig hebben. Nu is dat makkelijker gezegd dan gedaan, want ik zeg dat nu wel, maar ik zal je vertellen dat het voor mannen moeilijk is om elkaar ergens op aan te spreken. Dat is een van de redenen waarom een deel van de noodzakelijke verschuiving van opvattingen niet alleen bestaat uit het accepteren dat het hier om mannenproblemen gaat. Het bestaat ook uit aandacht voor leiderschap bij mannen. Want uiteindelijk moet de verantwoordelijkheid voor deze problemen niet liggen bij kleine jongens, tienerjongens of studenten. Die moet liggen bij volwassen mannen met macht.

Ceci s'appelle La Robe. C'est un poème plus long, À cette époque, cette époque qui existe seulement pour moi comme le souvenir le plus fuyant maintenant, quand souvent le premier son que tu entendais le matin était un orage de chants d’oiseaux, puis le doux clopinement des sabots du cheval qui tirait le chariot de lait dans la rue, et le dernier son la nuit en toute probabilité était ton père qui s’arrêtait dans sa voiture, après avoir travaillé tard encore, toujours tard, et descendant pesamment au sous-sol, à la chaudière, pour vider les cendres et calfeutrer les courants avant de remonter l’escalier et tomber dans le lit; dans ces jours lointains, les femmes, ma mère, les mères de mes amis, nos voisins, toutes les femmes que je connaissais, portaient, souvent presque toute la journée, ce qu’on appelait des robes de chambre, bon marché, à motifs, comme de la pulpe, apparemment et exprès sans forme, des robes légères en coton qu’on portait par dessus de sa chemise nuit, et quand on devait chercher un enfant, étendre du linge sur la ligne, ou descendre à l’épicerie au coin, par dessous un manteau, l’ourlet tordu de la chemise de nuit, toujours plat et jauni, pendant dessous.
Nu volgt Het huisschort . Dit is een langer gedicht. In lang vervlogen tijden die voor mij nu nog slechts als vluchtige herinneringen herleven, tijden waarin je 's ochtends vaak werd gewekt door een aanzwellend vogelkoor gevolgd door het gedempte getrappel van het paard van de melkboer onder aan de straat, tijden waarin je vrijwel iedere avond als laatste je vader in zijn auto hoorde voorrijden, na een werkdag die altijd te lang was, eerst klossend naar de kelder, naar de ketel, om as uit te scheppen en de klep te verzetten, en vervolgens naar boven, waar hij zijn bed in rolde. In die lang vervlogen tijden droegen vrouwen, mijn moeder, de moeders van mijn vrienden, buurvrouwen, alle vrouwen die ik kende, een groot deel van de dag het zogenaamde huisschort, een goedkope, bedrukte lap, schijnbaar met opzet vormeloze lichtkatoenen hoezen, die je over je nachthemd droeg, en als je naar een kind op zoek ging, was aan de lijn hing, of even iets haalde bij de winkel op de hoek, onder een jas. De verwrongen zoom van je nachthemd stak er dan slap en vergeeld onder uit.

Nous avons alors pu repérer deux caractéristiques essentielles : quels motifs et formes montreraient le porteur comme caché ou difficile à identifier dans l'eau, énigmatique, et quels motifs et formes fourniraient le plus grand contraste et le plus grand camouflage pour que cette personne ne soit pas prise pour une proie ou de la nourriture.
En daarmee konden we twee eigenschappen aanwijzen: welke patronen of vormen konden de drager bijna of helemaal onzichtbaar maken in het water en welke patronen en vormen leveren het grootste contrast, maar zorgen ook dat het profiel uiteen valt zodat de persoon niet verward wordt met een prooi of voedsel.

La Grande-Bretagne est la plus grande île des Iles Britanniques. A l’intérieur du Royaume-Uni, le terme Grande- Bretagne est parfois utilisé pour désigner l’Angleterre, l’Écosse et le Pays de Galles seulement, avec l’exclusion intentionnelle de l’Irlande du Nord. C’est presque, mais pas totalement vrai, puisque les trois pays de Grande-Bretagne possèdent des îles qui n’en font pas partie, comme l’île de Wight, qui fait partie de l’Angleterre, l’île d’Anglesey, galloise, et les îles Hébrides, les îles Shetland, les îles Orkney, et les îles du Firth of Clyde, qui font partie de l’Écosse. La deuxième plus grande île des Iles Britanniques est l’Irlande. Il est bien de noter que l’Irlande n’est pas un pays. Comme la Grande-Bretagne, c’est une entité gographique et non politique. L’Ile d’Irlande possède deux juridictions, l’Irlande du Nord, que nous avons déjà couvert, et la République d’Irlande. Quand les gens se définissent comme Irlandais , ils font référence à la République d’Irlande, qui forme un pays séparé du Royaume-Uni. Cependant, la République d’Irlande et le Royaume-Uni sont tous deux membres de l’Union européenne, même si l’Angleterre aime parfois se définir comme une île en plein milieu de l’Atlantique plutôt qu’à 50 km des côtes françaises. Mais ça, c’est une autre histoire.
Groot-Britannië is het grootste eiland in de Britse Eilanden. Binnenin het Verenigd Koninkrijk, wordt de term 'Groot- Britannië' vaak gebruikt om te verwijzen naar Engeland, Schotland en Wales alleen met de internationale uitsluiting van Noord-Ierland. Dit is vooral, maar niet helemaal waar, omdat alle drie deel landen eilanden hebben die geen deel zijn van Groot-Britannië zoals het eiland Wight, deel van Engeland, het Welsh eiland Anglesey en de Schotse Hebriden, de Shetlandeilanden, Orkney-eilanden, eilanden van Clyde. Het op een na grootste eiland van de Britse Eilanden is Ierland. Het is het vermelden waard dat Ierland geen land is. Zoals Groot-Britannië, is het een geografische, en niet politieke term. Het Ierse eiland bevate twee landen, Noord-Ierland — waarover we reeds spraken — en de Ierse Republiek. Wanneer mensen zeggen dat ze Iers zijn verwijzen ze naar de Ierse Republiek die een apart land is van het Verenigd Koninkrijk. Alhoewel, zowel de Ierse Republiek en het Verenigd Koninkrijk deel zijn van de Europeese Unie alhoewel Engeland graag doet alsof het een eiland in het midden van de Atlantische Oceaan is in plaats van een eiland 500km van Frankrijk. Maar dat is een verhaal voor een andere keer.

Ce qui se passe c'est que, alors que la forme se déplace dans l'espace temps elle se tord, et la direction dans laquelle elle se tord alors qu'elle bouge constitue la particule que nous voyons. Ce serait donc -- CA: La taille de cette forme E8, comment se compare-t-elle à celle de l'électron? Je sens que j'ai besoin de ça pour ma représentation mentale. Est-ce plus grand, plus petit? GL: Eh bien, sachant que nous voyons les électrons comme des particules sans volume, cela nous ferait descendre aux échelles les plus petites.
Dus terwijl de vorm door ruimtetijd aan het bewegen is draait het. En de richting waarin het draait terwijl het beweegt bepaalt welke deeltje we zien. Dus het zou -- CA: De grootte van de E8 vorm, hoe verhoudt zich dat tot het elektron? Ik heb altijd het gevoel dat nodig te hebben voor mijn beeld. Is het groter, is het kleiner? Wel, voor zover we weten zijn elektronen puntdeeltjes, dus dit zou door moeten gaan tot de kleinst mogelijke schaal.

Je pense que le plus grand échec de la race humaine est le fait que nous ayons laissé tomber plus d'un milliard des nôtres.
Volgens mij is de grootste tekortkoming van de mens dat we meer dan een miljard medemensen in de steek laten.

La dernière chose que je veux aborder , à propos de la recherche du bonheur, est que , étude après étude, les gens qui sont solitaires et déprimés - et la dépression est l'autre grande épidémie de notre culture - ont beaucoup plus de risques de tomber malades et de mourir prématurément, en partie parce que, comme on le disait, ils sont plus susceptibles de fumer et de trop manger et de boire trop, et de travailler trop et ainsi de suite.
Waar ik het tenslotte over wil hebben is het nastreven van geluk, onderzoek na onderzoek heeft aangetoond dat mensen die eenzaam en depressief -- en depressie is de andere echte epidemie in onze cultuur -- veel vatbaarder zijn voor ziektes en voortijdig overlijden, deels omdat het waarshijnlijker is dat deze mensen roken en teveel eten en teveel drinken en te hard werken enzoverder.