Traduction de «plus dense des pierres soit » (Français → Néerlandais) :

Il semblerait donc que la plus dure, la plus solide, la plus dense des pierres soit en fait presque uniquement du vide, interrompu seulement par de minuscules particules si largement espacées qu'elles ne devraient pas compter.
Zelfs de hardste, massiefste, dichtste rots is in werkelijkheid bijna volledig lege ruimte met hier en daar kleine deeltjes zo ver uit elkaar dat ze eigenlijk niet zouden moeten meetellen.

C'est tout. Au lieu d'une arme, ce simple bâton de berger. Il se sent insulté et dit : « Suis-je un chien pour que tu viennes avec des bâtons ? » Le berger sort une de ses pierres de son sac la met dans sa fronde, la fait tourner et la lance et elle frappe le géant en plein entre les deux yeux, juste ici, à l'endroit le plus vulnérable. Le géant tombe, soit mort soit inconscient, et le berger court vers lui, lui prend son épée, et lui coupe la tête. Les Philistins voient ça, et ils se retournent et s'enfuient.
Dat is alles wat hij bij zich heeft. In plaats van een wapen gewoon een herdersstaf. Hij is beledigd en zegt: Ben ik een hond, dat je me met stokken benadert? De jongen neemt één van de stenen uit zijn zak, legt ze in zijn slinger, slingert die rond en laat hem los. De steen raakt de reus pal tussen de ogen -- hier, op zijn kwetsbaarste plek -- en hij valt dood of bewusteloos neer. De herder rent erheen, neemt zijn zwaard en hakt zijn hoofd eraf. De Filistijnen zien dit, maken rechtsomkeert en gaan op de loop.

D'abord, on peut prendre de vielles particules que l'on connaît un peu et les coller ensemble pour construire de nouvelles particules *composites*. C'est ce que les himistes et biologistes moléculaires passent beaucoup de temps à faire, c'est un peu comme essayer de voir ce qu'on peut construire avec des legos. Ensuite, on peut cogner de vieilles particules ensemble, toujours plus fort, en espérant soit qu'on va casser la particule en des composants inconnus, ou créer une nouvelle particule en excitant les champs quantiques sous jacent à toute la réalité. Parfois ça marche et la collision révèle un bloc constructeur de l'univers *fondamentale* entièrement nouveau, comme les quarks. ou le Boson de Higgs. Mais la plupart du temps, ça fait juste une gros boxon, une explosion de vieilles particules que l'on connaît déjà. Enfin, on peut mettre de vieilles particules dans un nouvel environnement pour qu'elle se comportent différemment. Ou mettre de vieilles particules ensemble de manière différente pour que de nouveaux comportement particulaires émergent à travers leurs interactions quantiques *collective* Par exemple, dans certains cristaux, les particules que se déplacent ne sont pas les électrons eux-mêmes mais des trous ou interstice dans une mer d'électrons dense.
Als eerste kan je bekende deeltjes, waar je de eigenschappen al van kent, aan elkaar plakken om nieuwe composieten deeltjes te maken. Dit is wat scheikundigen en moleculaire biologen grotendeels doen. In feite is het uitvogelen wat je kan maken met Lego. Ten tweede kan je oude deeltjes steeds harder tegen elkaar aan laten botsen hopende dat een oud deeltje opengebroken wordt, waaruit eerder onbekende bestanddelen gevonden worden, of waaruit een geheel nieuw deeltje in het leven geblazen wordt vanuit de kwantumvelden waar de realiteit op gebaseerd is. Dit lukt soms en het botsen onthult dan een volledig nieuw fundamenteel elementair deeltje van het universum, zoals quarks of het Higgsboson. Meestal wordt het echter een enorme puinhoop, een explosie van oude deeltjes die we al kenden. Ten derde, kan je oude deeltjes in een nieuwe omgeving stoppen zodat ze zich anders gedragen of je stopt oude deeltjes bij elkaar op nieuwe manieren zodat nieuw gedrag van schijndeeltjes ontstaat door hun collectieve kwantum interacties. In bepaalde kristallen, bijvoorbeeld, zijn de bewegende deeltjes niet de elektronen, maar in feite gaten of ruimtes in een dichte zee van elektronen.