Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «peux quand même pas aboyer quand nous » (Français → Néerlandais) :
Je ne peux quand même pas aboyer quand nous jouons.
Ik kan geen instructies blaffen terwijl we spelen.
Tu n'as jamais été vraiment
sûr de ca, mais je peux t'assurer que cette particularité dont tu as tellement con
science m'inspire l'amour. Accepte juste que ce morceau de toi, s'échappe avec ton sou
rire, et ceux parmi nous qui l'ont remarqué, sont heureux de l'attraper en passant. Le temps passé avec toi, c'est comme chasser les petits oiseaux, mais sans les écorchures et la merde d'oiseau. (
...[+++]Rires) Tout ca pour dire, que tes pensées et tes mots fusent et volent, déconcertant et évasifs, mais quand on les attrapent et qu'on les examine -- Ahh, quelle merveille. Quel agréable récompense. Aucun des moments passés avec toi, à collectionner les moments avec l'espoir de les conserver et en même temps les relâcher
Je bent er nooit echt zeke
r van geweest maar ik verzeker je dat die tic waar je je zo bewust van bent intens vertederend is. Accepteer alsjeblieft dat dit deel van je ontsnapt met je glimlach, en degenen van ons die het opmerken zijn blij het te mogen opvangen. Tijd doorgebracht met jou is als het jagen en vangen van kleine vogels, maar zonder de schrammen en vogelpoep. (Gelach) Dat wil zeggen, je gedachten en woorden fladderen en dartelen, verontrustend ongrijpbaar bij wijlen, maar als ik ze vang en onderzoek -- ahh.. de verwondering. Zulk een aangenaam geschenk. Er is geen tijd-verdrijf met jou, enkel verzamelen -- het verzamelen van m
...[+++]omenten in de hoop ze te bewaren, en tegelijkertijd los te laten.(Rires) L'autre chose qui s
'est produite -- et même à ce moment-là, j'ai dit : « Bon, c'est peut-être un bon ajout. C'est bien pour les étudiants motivés. C'est peut-ê
tre aussi bien pour ceux qui sont scolarisés chez eux. » Mais je ne pensais pas que ça deviendrait quelque chose qui s'infiltrerait en quelque sorte dans la salle de classe. Mais j'ai ensuite commencé à recevoir des lettres d'enseignants. Et les enseignan
ts m'écrivaient : « Nous utilisons vo
s vidéos p ...[+++]our faire bouger la classe. Vous donnez les cours, donc maintenant nous... » et cela pourrait arriver dans toutes les classes d'Amérique aujourd'hui, « ... maintenant je donne vos cours comme devoirs à la maison. Et ce qu'étaient les devoirs à la maison, les étudiants les font maintenant dans la salle de classe. » Je veux m'arrêter là-dessus -- (Applaudissements) Je veux m'arrêter là-dessus un instant, parce qu'il y a deux ou trois choses intéressantes. Premièrement, quand ces enseignants font cela, il y a l'avantage évident -- l'avantage que maintenant leurs étudiants peuvent apprécier les vidéos de la même façon que mes cousins. Ils peuvent mettre en pause, reprendre à leur propre rythme, à leur convenance. Mais la chose la plus intéressante est -- et ça ne va pas de soi quand on parle de technologie dans les salles de classe -- en enlevant les cours à modèle unique de la classe et en laissant les élèves auto-réguler leurs cours à la maison, quand vous entrez alors dans la classe, en les laissant faire le travail, avec l'enseignant à proximité, en donnant aux enfants des moyens réels d'interagir entre eux, ces enseignants ont utilisé la technologie Ils ont pris une expérience fondamentalement déshumanisante -- pour humaniser la classe. 30 enfants avec leur index sur les lèvres, n'ayant pas le droit d'interagir entre eux. Un enseignant, peut importe sa qualité, doit donner ces cours à modèle unique à 30 élèves -- des visages vides, légèrement antagonistes -- c'est désormais une expérience humaine. Mainten ...
(Gelach) Er gebeurde nog iets. Op dit punt zei ik: Oké, misschien is het een goede aanvulling. Het is goed voor gemotiveerde leerlingen. Het is misschien goed voor het thuisonderwijs. Maar ik had niet gedacht dat het op een of andere manier zou do
ordringen tot in de klas. Maar toen begon ik brieven te krijgen van leerkrachten. De leerkrachten schreven: Wij gebruiken je video's om de klas 180 graden te draaien. Jij hebt de les gegeven, dus wat we nu doen is ... en dit zou morgen in elk klaslokaal in Amerika kunnen gebeuren - ... we geven je les als huiswerk op. Wat vroeger huiswerk was, laat ik de leerlingen nu in de klas doen. Ik wil hie
...[+++]r even pauzeren. (Applaus) Ik wil hier even pauzeren, omdat ik een paar interessante dingen zie. Een, wanneer deze leraren dat doen, is er het onmiskenbare voordeel - het voordeel dat hun leerlingen nu de video's kunnen gebruiken zoals mijn neefjes dat deden. Ze kunnen pauzeren, herhalen op hun eigen tempo, binnen hun eigen tijd. Wat nog interessanter is -- en dit gaat tegen de intuïtie in, als het over technologie in de klas gaat -- je stapt af van de eenheidsworst -les voor de klas en laat leerlingen op hun eigen tempo thuis les volgen. Dan ga je naar de klas, laat ze werken, laat de leerkracht rondlopen, laat de kinderen er met elkaar over praten. Zo hebben deze leerkrachten technologie gebruikt Ze namen een fundamenteel ontmenselijkende ervaring - om de klas menselijker te maken. 30 kinderen met hun vingers op de lippen, die niet met elkaar mochten praten. Een leerkracht, hoe goed hij ook is, moet een eenheidsworst -les geven aan 30 leerlingen -- uitdrukkingsloos gezicht, ietwat vijandig. Nu is het een menselijke ervaring. Nu is er echt onderlinge interactie. Zodra de Khan Academy -- Ik gaf mijn job op en we werden een echte organisatie. We zijn een organisatie zonder winstbejag. De vraag is, hoe brengen we dit naar een hoger niveau?Au Bur
undi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un ga
rçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était a
ccusée d'avoir volé deux couches et un fer à ...[+++] repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.”
Hij zei: “We kunnen erover praten, m ...[+++]aar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...« L'étirement. » Celui de gauche dit : « M'en fous, je r
egarde mes messages quand même. » Celui de gauche dit : « M'en fous, je regarde mes messages quand
même. »
Mais celui de droite, il vous fait « l'étirement ».
Mais celui de droite, il vous fait « l'étirement ». C'est cette eeeextension, contorsionniste, avec le téléphone sous table. C'est cette eeeextension, contorsionniste, avec le téléphone sous table. Ou, ma préférée, le « Je t'aime, vraiment. » (Rires) Rien de tel
...[+++] qu'un « Je t'aime » sauce : « trouvons qui compte vraiment. » Rien de tel qu'un « Je t'aime » sauce : « trouvons qui compte vraiment. » Ou celle-ci qui nous arrive d'Inde par YouTube, Ou celle-ci qui nous arrive d'Inde par YouTube, allongé sur sa moto tout en écrivant ses textos. allongé sur sa moto tout en écrivant ses textos. Le : « Arrêtez-moi ou je fais un malheur ! » On voit le portable ici.
'De strek'. Oké, de man aan de linkerkant zegt: Rot op, ik ga gewoon mijn mobieltje checken. Maar de man hier aan de rechterkant, hij doet de strek. Het is die uitstrrreeekkkkkkiiinngg, de fysieke verrekking om het mobieltje net onder de tafel te krijgen. Of de kou van je; kmeen het. (Gelach) Niets zegt: Ik hou van je als Laat me iemand anders vinden waar ik wel om geef. Of deze manier uit India. Je kunt deze op YouTube vinden, de man ligt ontspannen op een motor terwijl hij sms-berichten verstuurt. De stop me alstublieft voor ik weer iemand vermoord! Dat daar is het apparaat.
Et je pense que
ce que -- ce que ça nous fait psychologiquement c'est que -- ça crée une équation. Le temps est rare, donc que faisons-nous ? Eh bien -- eh bien, nous a
ccélérons, n'est-ce pas ? Nous essayons de faire de plus et plus de choses avec de moins en moins de temps. Nous transformons chaque moment de chaque journée en une course jusqu'à la ligne d'arrivée. Une ligne d'arrivée, d'ailleurs, que nous n'atteignons jamais, mais
une ligne d'arrivée quand même ...[+++]. Et je pense que la question est, est-il possible de se libérer de cette façon de penser? Et heureusement, la réponse est oui, car ce que j'ai découvert, quand j'ai commencé à regarder autour de moi, c'est qu'il y a -- une réaction violente, globale, contre cette culture qui nous dit que plu
s vite est toujours mieux, et qu'être plus occupé c'est le mieux.
En wat dat -- wat dat psychologisch met ons doet is dat het -- het creëert een vergelijking. Tijd is schaars, dus wat doen we? Wel -- wel, we versnellen, niet? We proberen steeds meer te doen met steeds minder tijd. We maken elk moment van elke dag tot een race naar de aankomstlijn. Een aankomstlijn, trouwens, die we nooit bereiken, maar niettemin een aankomstlijn. En ik denk dat de vraag is, is het mogelijk om ons te bevrijden van die ingesteldheid? En gelukkig, het antwoord is ja, want wat ik ontdekte, toen ik begon rond te kijken, is dat er een -- een globale terugslag is tegen deze cultuur die ons vertelt
dat sneller altijd beter is, en dat druk alt ...[+++]ijd goed.Quand je me dis que je peux rater et que ce sera quand même OK.
Dat ik het gevoel heb dat ik alles fout kan doen en dat het gewoon goed is.
Vous savez, autrefois, on ne vivait pas si longtemps.
C'est ce qui arrive quand on vit jusqu'à un âge avancé, et malheureusement, l'augmentation de la durée
de la vie signifie plus de vieillesse, pas plus de jeunesse. Je suis désolé de vous le dire. (Rires) Ce
qu'on a fait, quand même... Écoutez, ce qu'on a fait, on n'est pas restés sans rien faire, à l'Hôpital John H
unter, ou ...[+++]ailleurs. Nous avons débuté toute une série de projets pour essayer de voir si nous pouvions finalement impliquer beaucoup plus les gens dans la façon dont les choses leur arrivent.
Dat was vroeger niet zo. Dit gebeurt er met je als je een hoge leeftijd bereikt. Dit gebeurt er met je als je een hoge leeftijd bereikt. Helaas betekent een hogere levensverwachting meer ouderdom, niet meer jeugd. Helaas betekent een hogere levensverwachting meer ouderdom, niet meer jeugd. Jammer maar helaas. (Gelach) Hoe dan ook, in de verschillende ziekenhuizen hebben we het er niet bij gelaten. Hoe dan ook, in de verschillende ziekenhuizen hebben we het er niet bij gelaten. Hoe dan ook, in de verschillende ziekenhuizen hebben we het er niet bij gelaten. We zijn een hele serie projecten gestart om te kijken of we mensen meer konden betrekken bij
de beslissingen die over hen worde ...[+++]n genomen.quand les gens ne prennent pas leurs médicaments, quand les gens ne suivent pas les consignes des médecins. Ce sont des problèmes comportementaux. Mais quand bien même la médecine clinique agonise face aux changements comportementaux, nous n'avons pas fait beaucoup d'efforts pour régler ce problème.
als mensen hun medicatie niet nemen, of als ze zich niet aan de instructies van hun arts houden. Dit zijn gedragsproblemen. Maar hoewel de klinische geneeskunde worstelt om veranderingen in gedrag te bereiken, zijn er weinig concrete benaderingen om het probleem effectief op te lossen.
Tout divertissement contient un petit frisson de danger, quelque chose qui pourrait mal se passer, mais nous aimons quand même ça quand il y a une protection.
Alle vermaak heeft iets van een koude rilling, iets dat fout kan gaan, maar als we beschermd zijn, vinden we dat leuk.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
peux quand même pas aboyer quand nous ->
Date index: 2021-02-12