Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "peut-être est-il temps de nous réapproprier " (Frans → Nederlands) :
Peut-être est-il temps de nous réapproprier un petit peu cela.
Misschien wordt het tijd dit terug te krijgen.
Au cours du temps, le plupart du carbone organique de la planète a été absorbé et stocké là, principalement par des microbes. Les océans déterminent le climat et le temps, ils stabilisent les températures, modèlent la chimie de la Terre. L'eau de la mer forme les nuages qui retournent à la terre et à la mer sous forme de pluie, de neige fondue et de neige, et elle abrite environ 97 pour cent des formes d
e vie sur Terre, et peut-être de l'univers. Pas d'eau, pas de vie. Pas de bleu, pas de
vert. Et pourtant, ...[+++]nous les Hommes, avons cette idée que la Terre -- toute la Terre: les océans, les cieux -- est si vaste et résistante que ce que nous lui faisons n'a pas d'impact. Peut-être que c'était vrai il y a 10.000 ans, et peut-être même encore il y a 1.000 ans, mais ces dernières 100 années, surtout les cinquante dernières années, nous avons surexploité les biens, l'air, l'eau, la vie sauvage qui nous permettent de vivre.
In de loop der tijd is het grootste deel van de organische koolstof op de planeet hier geabsorbeerd en opgeslagen, voornamelijk door micro-organismen. De oceaan stuurt het klimaat en het weer aan, stabiliseert de temperatuur en geeft vorm aan de chemie op Aarde. Water uit de zee vormt wolken, die teruggaan naar het land en in de zee, als regen, natte sneeuw en sneeuw, en herbergt zo'n 97% van het lev
en ter wereld, misschien wel van het universum. Geen water: geen leven. Geen blauw: geen groen. Toch hebben wij het idee, wij mensen, dat de Aarde -- alles ervan: de oceanen, de lucht -- zo uitgestrekt en veerkrachtig zijn, dat het niet uitma
...[+++]akt wat we ermee doen. 10.000 jaar geleden zal dat inderdaad zo zijn geweest, misschien zelf 1.000 jaar geleden, maar de laatste 100 en met name de laatste 50 jaar, hebben we de rek uit de activa gehaald, uit de lucht, het water, de wilde natuur die onze levens mogelijk makenV
ous voyez où ça nous mène. Je l'ai encouragée jusqu'à ce que cette photo se retrouve sur ma page Facebook. (Rires) Je me suis désidentifé immédiatement, je l'ai appelée J'ai dit. « Maman, tu ne mets plus jamais de photo de moi en bikini. » Et elle a dit, « Pourquoi ? Tu es tellement mignon, mon chéri. » J'ai dit, « Tu ne comprends vraiment
pas. » Nous sommes peut-être parmi les premières générations qui comprennent cette organisation numérique de nous-même. Nous sommes peut-être les premiers à enregistrer activement nos vies. Que vou
...[+++]s soyez d'accord ou pas avec votre héritage nous sommes en train de laisser derrière nous des traces numériques. Netra et moi voulions vraiment utiliser notre projet sur 200 ans pour organiser notre héritage numérique, et pas seulement l'héritage numérique mais nous croyons en l'organisation de l'héritage de mon passé, et de mon futur. Comment ? Vous pourriez poser la question. Je pense à l'avenir, je ne me suis jamais vu avancer dans le temps. En fait je vois le temps qui avance vers moi. Je visualise vraiment mon avenir qui approche. J'arrive à éviter ce que je ne veux pas et à attraper ce que je veux. C'est comme le parcours d'obstacle d'un jeu vidéo Et je m'en sors de mieux en mieux. Même quand je fais un tableau, je m'imagine derrière le tableau. Il existe déjà et quelqu'un est en train de le regarder, et je vois ce qu'il ressent instinctivement. Est-ce qu'il le ressent avec son cœur ou est-ce uniquement cérébral ?
Ze kreeg onlangs een Facebook-account, je begrijpt al waar dat heengaat.. Ik steunde haar volledig tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) Ik heb me zelfs untagt. Eerst belde ik haar op: Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo
schattig uit, lieverd. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ik zei: Je begrijpt het gewoon niet. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale behe
...[+++]ren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, we laten de hele tijd digitale sporen achter. we laten de hele tijd digitale sporen achter. Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken om die digitale nalatenschap te beheren. Niet alleen dat, we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. Hoe we dat doen? Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik kan wat ik niet wil, ontwijken ...Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Quand une famille est en crise, ce
qui peut arriver de temps en temps, à cause du chômage, de la drogue, de relations tumultueuses, ou juste de la malchance, les services sociaux sont supposés entrer en jeu et aider cette famille à reprendre
pied. Hilary Cottam nous explique qu'une famille typique en Angleterre peut recevoir les services de pas moins de 70 agences, mais que malheureusement, aucune ne fera la différence. Hilary, qui est sur le terrain tous les jours en tant qu'aide sociale, nous demande de réfléchir aux divers moyens d
...[+++]e résoudre les problèmes sociaux graves et complexes. Comment tisser des liens forts et enthousiastes entre ceux qui ont besoin d'aide et ceux qui l'offrent ?
Als een gezin in een crisis terechtko
mt — en dit gebeurt soms, door werkloosheid, drugs, slechte relaties en pech — dan is het aan het maatschappelijk werk om bij te springen en het gezin weer op de rails te krijgen. Hilary Cottam laat zien dat een gemiddeld crisisgezin in Groot-Brittannië in aanmerking kan komen voor hulp van meer dan 70 verschillende organisaties, maar het is onwaarschijnlijk dat een ervan echt kan helpen. Cottam, zelf maatschappelijk werker, vraagt ons om na te denken over diepe en complexe sociale problemen. Hoe kunnen er ondersteunende en enthousiaste relaties opbloeien tussen mensen die hulp nodig hebben en mensen
...[+++]die hulp verlenen?Et pendant les quelques années qui s'en suivirent, il y eut de grandes sagas à propos de la conception de Biosphere 2. Mais en 1991 on l'a enfin cons
truite. Et il était temps pour nous d'y entrer et de tenter l'aventure!
Nous avions besoin de savoir, si la vie était vraiment malléable. Est-ce qu'on peut prendre cette biosphère, qui évolue à l'échelle de la planète, et la glisser dans une petite bouteille, et survivra-t-elle? Grandes questions. Et
nous voulions des réponses non seulement pour être capables d'aller ailleurs dans l'univers, sur Mars par exemple -- prendrions-
nous ...[+++] une biosphère avec nous, pour vivre dedans? --, mais aussi nous voulions en connaître davantage sur la terre sur laquelle nous vivons tous. Enfin, en 1991, il était temps pour nous d'y entrer et d'expérimenter ce «bébé». Allez, en route pour un voyage inaugural. Est-ce que ça va marcher? Ou bien va-t-il se passer quelque chose que nous ne comprendrions pas ou que nous ne pourrions pas résoudre? qui par conséquent annihilerait le concept d'une biosphère créée par l'homme.
En gedurende de volgende paar jaar, kwamen er prachtige verhalen over het ontwerp van Biosfeer 2. Maar in 1991 hadden we eindelijk dit ding kunnen bouwen. And het was tijd voor ons om erin te trekken en het te proberen. We moesten het weten, is leven zo kneedbaar? Kan je deze biosfeer nemen, dat zich ontwikkeld heeft op een planetaire schaal, en dat in een kleine fles proppen, en zal het overleven? Vele en moeilijke vragen. En we wilde dit weten om ons in staat te stellen te weten of we elders in het universum, als we bijvoorbeeld naar Mars zouden gaan, en onze biosfeer zouden meenemen, erin konden leven? We wilden dit ook weten zodat we meer zouden begrijpen van de aarde waarop we leven. In 1991 was het eindelijk zover voor ons, dus we sta
...[+++]pten erin en probeerden het uit. Laten we onze eerste reis maken. Zal het werken? Of zal er iets gebeuren dat we niet begrijpen of niet kunnen repareren? En dan dus het concept laten vallen van door de mens gemaakte biosferen.Il y a un animal qui ne semble pas vieillir, c'est le homard. Il devient juste plu
s grand au cours du temps. Il ne devient pas plus faible et s'est chromosomes ne changent pas. Il a de long télomères qui ne se raccourcissent pas, donc il meurt uniquement quand il est mangé par quelque c
hose d'autre, comme nous. Alors, comment pourrait-on être un peu plus comme un homard? Certaines personnes diraient peut être Je veux des longs télomères pour viv
re plus longtemps . Est-ce que ça ai ...[+++]derait? Je veux dire, est-ce que ça nous garderait plus jeune?. - C'est controversé, car vous savez, avec le cancer nous avons un exemple parfait de télomérase active et ça devient une situation de croissance non contrôlée. - Les télomères et les télomérases sont une lame à double tranchant. Les cellules cancéreuses ont de très long télomères, elle peuvent se diviser indéfiniment et c'est justement le problème avec le cancer. Il divise des cellules sans arrêt et qui ne vont pas mourir. Donc, en un sens, le cancer c'est les cellules immortelles qui vivent en nous. Donc peut être que nous avons développé le processus de vieillissement. Peut être que nos télomères raccourcissent pour une très bonne raison... Car autrement elle pourrait devenir cancéreuses. - Une de ces théories est que les cellules se divisent un nombre fini de fois parce que ça les empêche d'accumuler des erreurs qui pourraient devenir nuisibles.
—er is een dier dat niet ouder lijkt te worden, dat is een kreeft. Het wordt alleen maar groter over tijd. Het wordt niet zwakker en zijn chromosomen veranderen niet. Het heeft lange telomeren die niet korter worden. Het sterft alleen maar als het word opgegeten door iets anders, zoals wij. Dus hoe kunnen wij meer als een kreeft zijn? Sommige mensen wil
len dat hun telomeraseniveau hoger zou zijn. Zou dat helpen? Ik bedoel wou dat ons jonger houden? —Ik bedoel de balans, je weet wel, bij kanker heb je een perfect voorbeeld van actieve telomerase en veroorzaakt een ongelijkmatige groei. —Dit is het tweesnijdend zwaard van telomeren en telo
...[+++]merase. Kankercellen hebben hele lange telomeren en kunnen oneindig delen, dat is het probleem met kanker. Kanker deelt cellen en ze willen niet dood. Dus op een bepaalde manier is kanker een onsterfelijke cel die in ons leeft. Misschien hebben we het verouderings proces ontwikkeld. Misschien hebben we telomeren die krimpen om een goede reden - omdat we anders verkankeren. —Er bestaat dus een theorie dat cellen beperkt delen om te voorkomen dat ze ophopen en schade veroorzaken.Donc quand vous parlez d'apprentissage à rythme individuel, tout le monde comprend -- en termes d'éducation, d'apprentissage différencié -- mais c'est plutôt impressionnant de voir ça survenir dans une salle de classe. Parce qu'à chaque fois qu'on a fait cela, dans chaque classe, encore et encore, si vous y passez cinq jours, il y a un groupe d'enfants qui prend vite la tête et il y a un groupe d'enfants un peu plus lent. Et dans un modèle traditionnel, si vous faites une évaluation à un instant donné, vous diriez : « Voici les enfants doués, voici
les enfants lents. Peut-être devraient-ils être suivis différemment.
Peut-être ...[+++] devrions-nous les mettre dans des classes séparées. » Mais quand vous laissez chaque élève travailler à son propre rythme -- et nous l'avons vu maintes et maintes fois -- vous voyez que les étudiants qui ont mis un peu plus de temps sur un concept ou un autre, une fois ce concept acquis, font directement la course en tête. Donc les mêmes enfants que vous pensiez êtres lents six semaines plus tôt, vous penseriez qu'ils sont désormais doués. Et nous le voyons sans arrêt, encore et encore. Cela vous fait vraiment songer que toutes les distinctions dont peut-être beaucoup d'entre nous ont profité n'étaient en fait que dues à une coïncidence temporelle.
Als je praat ove
r leren op je eigen tempo, dan is dat zinvol voor iedereen -- in onderwijsjargon: gedifferentieerd leren -- maar het is nogal gek als je het in een klas ziet. Elke keer als we dit deden, in elke klas waarin we het deden, telkens opnieuw, zie je dat na vijf dagen een groep kinderen pijlsnel vooruitgaan en een groep kinderen een beetje trager zijn. Als je in een traditioneel model een momentopname zou maken, zou je zeggen: Dat zijn de getalenteerde kinderen. Dat zijn de trage kinderen. Misschien moeten we ze anders opvolgen. Misschien moeten we ze in afzonderlijke klassen stoppen. Maar als je elke leerling op zijn eigen tem
...[+++]po laat werken -- we zien dat keer op keer -- dan zie je leerlingen die wat meer tijd besteedden aan het ene of het andere concept, maar als ze dat doorhebben, gaan ze pijlsnel vooruit. Dezelfde kinderen waarvan je 6 weken geleden dacht dat ze traag waren, zou je nu als begaafd beschouwen. We zien dat keer op keer. Het doet je echt bedenken hoezeer alle etiketten waarvan velen van ons hebben geprofiteerd, eigenlijk gewoon aan een toevallige momentopname te danken waren.On ne peut pas être une meute en colère. on ne peut pas avoir de rancunes. Du genre moi, je ne chasse pas l'antilope de ce type. Il m'a gonflé. Qu'il la chasse tout seul, son antilope. La meute doit être capable de mettre son ego de côté, d'être coopérative et d'être soudée. En d'autres termes, on se retrouve avec une culture remarquablement similaire à celle des Taruhumara -- une tribu qui est restée inchangée depuis l'âge de pierre. C'est un argument vraiment indiscutable que
les Tarahumara font peut-être exactement ce que nous avons tous fait pendant deux millions d'années. Et que
c'est nous dans les ...[+++]temps modernes qui nous sommes éloignés du chemin.
Je kunt niet sikkeneurig zijn. Er kunnen geen conflicten zijn. Zoals: Ik ga echt niet achter zijn antilope aan. Hij is stom. Laat hem lekker achter zijn eigen antilope jagen. De groep moet zijn ego kunnen laten varen, kunnen samenwerken en bij elkaar blijven. Uiteindelijk krijg je, met andere woorden, een cultuur die best doet denken aan die van de Tarahumara -- een stam die onveranderd gebleven is sinds het Stenen Tijdperk. Het is een interessante gedachte dat de Tarahumara misschien dat doen wat wij allemaal twee miljoen jaar hebben gedaan. Dat wij het zijn, in deze tijd, die van het pad af geraakt zijn.
Bon, qu’avons-nous trouvé ? Qu’avons-nous trouvé dans ce gang ? Laissez-moi vous dire que nous avons eu un accès complet à tout le monde dans le gang. Nous avons pu le voir intégralement, de la base au sommet. Ils ont eu confiance en Sudhir, une confiance que jusqu’ici aucun chercheur, qu’aucun étranger au gang, n’avait jamais réussi à obtenir de ces gangs. À tel point qu’ils nous ont laissé consulter ce qui était le plus intéressant pour moi : leur comptabilité, les rapports financiers qu’ils tenaient. Et ils nous les ont fournis. Et pas seulement pour les étudier : nous pouvions aussi leur poser des questions sur leur contenu. Si je de
...[+++]vais résumer rapidement, dans le peu de temps qu’il me reste, les conclusions qu’on peut tirer de ce gang, c’est que s’il fallait comparer le gang à une autre organisation, on pourrait dire qu’un gang, c’est comme McDonald’s. Malgré des différences évidentes, comme les restaurants McDonald’s D’abord, d’une manière qui n’est peut-être pas la plus intéressante, mais qui permet de poser des bonnes bases, dans son organisation. Dans la hiérarchie du gang, ce à quoi il ressemble. Voici donc à quoi ressemble l’organigramme du gang.
Wat waren onze bevindingen? Wat vonden we in de bende? Laat me één ding zeggen, we hadden toegang tot echt iedereen in de bende. We hebben een kijkje kunnen nemen in de bende, van de laagste ranken tot de top. Zij vertrouwden Sudhir, zoals geen enkele academicus ooit - of andere buitenstaander - ooit het vertrouwen heeft kunnen winnen van deze bendes, tot aan het punt waar zij openstelden wat het meest interessant voor mij was: hun boeken, de financiële verslagen die zij bijhielden. En uiteindelijk stelden zij die beschikbaar voor ons. We konden ze niet alleen bestuderen, maar we konden ook vragen stellen over wat er in stond. Dus als ik het allemaal heel snel samenvat in de korte tijd die ik heb, wat ik heb meegenomen uit de ervaringen met
...[+++] de bende, is dat als ik een parallel moet trekken tussen de bende en elke andere organisatie, dan zou het zijn dat de bende is als McDonald's. Op heel veel manieren, net als McDonald's. Ten eerste, is op een bepaalde manier, misschien niet de meest interessante, maar het is een goede manier om te beginnen, is de manier waarop het is georganiseerd. De hiërarchie van de bende, de manier waarop ze eruit ziet. Dus dit is hoe een organigram van hoe de bende eruit ziet. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
peut-être est-il temps de nous réapproprier ->
Date index: 2023-03-15