Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «peu de ressources étaient disponibles pour » (Français → Néerlandais) :
Parce une fois que John se fut promis de recoller les morceaux de sa vie -- tout d'abord physiquement, puis émotionnellement et finalement spirituellement -- il se rendit compte que très peu de ressources étaient disponibles pour les gens qui avaient essayé de mettre fin à leurs jours comme il l'avait fait.
Want zodra John zich erop toelegde om zijn leven weer op de rails te krijgen - eerst fysiek, daarna emotioneel, en vervolgens spiritueel - ondervond hij dat er zeer weinig middelen beschikbaar waren voor iemand die geprobeerd had zijn leven te beëindigen, zoals hij dat deed.
A la fin du 19e siècle, lorsque la plupart des drogues maintenant illégales étaient légales, les consommateurs principaux des opiacés de mon pays et des autres étaient les femmes blanches d'âge moyen qui s'en servaient pour soulager des douleurs lorsque moins d'analgésiques étaient disponibles.
Aan het einde van de 19e eeuw, toen de meerderheid van de nu illegale drugs nog legaal waren, waren in mijn land en andere landen blanke vrouwen van middelbare leeftijd de voornaamste gebruikers van opiaten. Ze gebruikten deze als pijnstillers. Er waren weinig andere pijnbestrijders beschikbaar.
A ce moment-là, il a été dans 14 zones de guerre, il est donc apte à rendre de meilleurs avis, peut-être, que des gens qui n'ont jamais exercé ce métier. Mais néanmoins, il est l'avant-garde de l'expérimentation consistant à faire le bi
en avec très peu de ressources venant de l'extérieur, je le répète, des pires endroits de la planète. Juste après le Timor
, le 11 septembre s'était passé, il est nommé commissaire de l'ONU aux Droits de l'Homme, il doit équilibrer entre la liberté et la sécurité et déterminer quoi fai
re quand l ...[+++]e pays le plus puissant de l'ONU veut renier la convention de Genève, renier une loi internationale? Devez-vous le dénoncer? Eh bien, si vous le faites, il est probable qu'on ne vous acceptera plus à la table des négociations. Vous n'osez pas faire ça. Vous essayez plutôt de charmer le président Bush -- et c'est ce qu'il a fait. Et ainsi, il a obtenu lui-même, malheureusement, sa dernière et tragique mission -- en Irak -- celle qui devait lui être fatale. Un mot sur sa mort, qui est si effroyable, bien que la guerre ait été déclarée à cause d'un lien entre Saddam Hussein et les terroristes du 11 septembre, incroyable ou non, ni l'administration Bush ni les envahisseurs n'avaient rien organisé avant la guerre, pour répondre au terrorisme.
Tot dan is hij in 14 oorlogsgebieden geweest. Hij is waarschijnlijk beter in het maken van beslissingen dan mensen die dit werk nooit eerder gedaan hebben. Maar t
och: hij is als een vooruitstrevend experiment. Hoe kun je goed doen met beperkte middelen? En dat op de meest verschrikkelijke plaatsen. Na Timor en na 9/11 wordt hij VN-commissaris voor de Mensenrechten. Hij moet een balans vinden tussen vrijheid en veiligheid. Hij moet uitvogelen wat je doet als het machtigste land van de VN zich onttrekt aan de Geneefse Conventies en aan het in
ternationaal recht. Keur je dit af ...[+++]? Maar als je afkeurt, dan kom je waarschijnlijk nooit meer rond de tafel. Misschien houd je je stil en probeer je president Bush te verleiden. Dat is wat hij koos. Op die manier verdiende hij, jammer genoeg, zijn laatste aanstelling in Irak, die leidde tot zijn dood. Wat zo triest is aan zijn dood, is dit ondanks de voorspelde oorlog in Irak, en de connectie tussen Saddam Hussein en de 9/11-terreur, ondanks dat troffen de regering Bush en het leger geen voorbereidingen om met terrorisme om te kunnen gaan.V
ers 18h30, 19 heures, on s'est senti un peu fatigué. On s'est dit : «
Cherchons un motel pour nous reposer et repartir tôt demain matin. » Donc, on regardait différents motels en conduisant et on en a vu un qui avait un grand panneau lumineux ind
iquant : « Chambres disponibles. » « Chambres disponibles. » Donc, on s'est arrêté. Ils sont restés dans le parking, je suis entré. Quand je suis entré, la dame était
...[+++]en train de donner les clefs à d'autres gens d'autres étaient entrés derrière moi. Je suis allé vers la réception. Elle m'a dit : « Comment puis-je vous aider ? » J'ai dit : « Je voudrais une chambre pour ma famille et moi. » Elle m'a dit : « Ecoutez, je suis désolée, je viens de louer la dernière.
Tegen 18.30, 19:00 sloeg de vermoeidheid toe. We zeiden: Waarom stoppen we niet bij een motel, zodat we kunnen uitrusten en morgen vroeg weer verder? Dus keken we uit naar een motel langs de weg. We vonden er een met een groot knipperend bord: 'Kamers vrij!' Daar stopten we dus. De rest bleef op de parkeerplaats, ik ging naar binnen. De receptioniste was net klaar met andere gasten, andere mensen kwamen na mij binnen. Ik liep dus naar de balie. Ze vroeg: Kan ik je helpen? Ik zei: Ik zoek een kamer voor mijn gezin. Ze antwoordde: Dat is nou jammer. Ik heb net de laatste kamer verhuurd.
Donc tout le monde savait que ce n'est pas seulement un projet inutile mais aussi un projet totalement destructeur, un projet terrible, sans parler de l'endett
ement futur du pays pour ces centaines de millions de dollars, et du dét
ournement des rares ressources économiques utiles pour des activités beaucoup plus importantes comme les écoles, hôpitaux etc. Alors nous avons tous rejeté ce projet. Aucun des donateurs n'était prêt à avoir son nom associé à ça, et c'était le premier projet à être i
...[+++]mplementé. Les bons projets, que nous, en tant que communauté de donateurs, prenions sous nos ailes, ils prenaient des années, vous savez, vous aviez un très grand nombre d'études, et souvent ils n'ont pas réussi. Mais ces mauvais projets, qui étaient absolument destructeurs de l'économie, pour plusieurs générations, pour l'environnement, pour des milliers de familles qui ont besoin d'être relogées. Ils étaient brusquement mis ensemble par des consortiums de banques, d'agences d'approvisionnement, d'agences d'assurance, comme en Allemagne, Hermes, etc Et ils sont revenus très, très rapidement, conduits par une alliance démoniaque entre les puissantes élites dans les pays là-bas, et les fournisseurs du nord. Maintenant, ces fournisseurs étaient nos grandes entreprises. Ils étaient les acteurs de ce marché global, celui que j'ai mentionné au début. Ils étaient les Siemens de ce monde, venant de France, du Royaume-Uni, du Japon, du Canada, d'Allemagne, et ils étaient systématiquement conduits par une corruption systématique, à grande échelle.
Dus iedereen wist dat dit niet alleen een nutteloos project was maar een absoluut verwoestend, verschrikkelijk project, om nog niet te spreken over de toekomstige sc
hulden van het land voor deze honderden miljoenen dollar, en de overheveling van de schaarse middelen van de economie weg van veel belangrijker activiteiten zoals scholen, zoals ziekenhuizen en zo verder. En toch, wij verwierpen met zijn allen dit project. Geen een van de donoren was bereid om zijn naam eraan te verbinden en toch was dit het eerste project dat werd geïmplementeerd. De goede projecten, die wij als een donorgemeenschap onder onze vleugels wilden nemen, die duur
...[+++]den jaren, weet je, er waren te veel studies en heel vaak liepen ze niet goed af. Maar deze slechte projecten, die absoluut verwoestend waren voor de economie, voor vele generaties, voor het milieu, voor duizenden families die moesten verhuizen. Ze werden ineens opgezet door consortia van banken, van kantoren van leveranciers, van verzekeringsmaatschappijen, zoals Hermes in Duitsland, en zo verder. En ze kwamen heel, heel snel terug gedreven door een onzalige alliantie tussen de machtige elites van de landen daar, en de leveranciers van het Noorden. Welnu, deze leveranciers waren onze grote bedrijven. Zij waren de actoren van deze globale markt, waarover ik sprak in het begin. Zij waren de Siemensen van deze wereld, afkomstig van Frankrijk, van het VK, van Japan, van Canada, van Duitsland, en ze werden systematisch gedreven door systematische corruptie op grote schaal.A
u lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable,
mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégi
e et les ressources pour livrer, en 2005, « ...[+++]l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie
, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Au Burundi je suis entrée dans
une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser
pour son bébé et avait
pour ...[+++]tant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar
een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We
...[+++]kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Je me suis rendu compte pendant que j'étais là-bas, que le Général Tso est un peu comme le Colonel Sanders aux Etats-
Unis, puisqu'il est plus connu pour son poule
t que pour la guerre. Mais en Chine, il est en fait connu pour la guerre et pas pour le poulet. Mais l'ancêtre de tous les plats sino-américains dont il faudrait parler c'est le chop suey, qui a été introduit au début du XXè siècle. Et d'après le New York Times, en 1904, il y a
eu une explosion de restaurants chinois d ...[+++]ans la ville, et la ville est devenue folle de chop suey. Il a fallu à peu près 30 ans pour que les Américains se rendent compte que le chop suey est en fait inconnu en Chine. Comme le souligne cet article, Le Chinois moyen ignore tout du chop suey. A l'époque, c'était un moyen de montrer que vous étiez sophistiqué et ouvert d'esprit si vous étiez un homme et que vous vouliez impressionner une fille, vous pouviez l'inviter à manger un chop suey. Comme je dis souvent, le chop suey est la meilleure blague culinaire qu'une culture ait faite aux dépens d'une autre, parce chop suey , si on traduit ça en chinois, ça donne tsap sui, ce qui veut dire petits restes. Vous avez des gens qui se baladent en Chine en demandant du chop suey, c'est comme si un Japonais venait ici et demandait, On me dit que vous avez un plat très apprécié dans votre pays qu'on appelle les restes et que c'est particulièrement -- (Rires) -- vous voyez ? Ce n'est pas tout : ce plat est particulièrement apprécié après cette fête que vous appellez Thanksgiving. (Rires) Alors, pourquoi et où le chop suey a-t-il vu le jour ? Ca remonte au milieu du XIXè siècle quand les Chinois sont arrivés en Amérique. A l'époque, les Américains n'étaient pas encore fous de cuisine chinoise. En fait, ces gens qui débarquaient leur semblaient très bizarres.
Toen ik daar was, besefte ik dat Generaal Tso eigenlijk best veel lijkt op Colonel Sanders in Amerika omdat hij bekend staat om kip in plaats van oorlog. Maar in China is deze man wel degelijk bekend om oorlog en níét om kip. Maar de grootvader van alle Chinees-Amerikaanse gerechten waar we het waarschijnlijk toch echt over moeten hebben, is chop suey. Dit werd rond het
begin van de 20ste eeuw geïntroduceerd. Volgens de New York Times
schoten de Chinese restaurants in 1904 als paddenstoelen uit de grond. Chop suey-manie zet de stad op
...[+++] stelten. Het duurde zo'n 30 jaar voordat de Amerikanen doorhadden dat chop suey eigenlijk helemaal niet bekend is in China. Zoals dit krantenartikel zegt: De gemiddelde inwoner van een Chinese stad weet niets van chop suey. Toentertijd was het een manier om te laten zien dat je chic en werelds was. Als je als man indruk wilde maken op een meisje kon je haar meenemen op een chop suey-afspraakje. Ik zeg graag dat chop suey de grootste culinaire grap is die één cultuur ooit met een andere heeft uitgehaald, omdat chop suey vertaald in het Chinees tsap sui betekent. Terugvertaald betekent dit verschillende restjes . Mensen reizen door China en vragen naar chop suey wat enigzins te vergelijken is met een Japanner die hier komt en zegt dat die gehoord heeft over een in jouw land erg populair gerecht genaamd restjes , en dit is bijzonder... (Gelach) Ja toch? En niet alleen dat. Dit gerecht is bijzonder populair net na die vakantie die jullie Thanksgiving noemen. (Gelach) Dus waarom - waarom en waar komt chop suey vandaan? Laten we teruggaan naar het midden van de 19de eeuw toen de Chinezen voor het eerst naar Amerika kwamen. In die tijd stonden de Amerikanen niet te springen om Chinees te eten. Sterker nog, ze vonden deze mensen die op hun kusten aankwamen, vreemd.Et donc ils étaient dans le magasin et ils étaient plus susceptibles d'acheter un peu de saindoux, ou du millet pour leur perroquet, ou, vous savez, un crochet, ou une protection pour crochets pour la nuit, toutes ces choses que l'on vend.
Dus dan waren ze aan het winkelen en kochten ze misschien wat reuzel, of gierst voor hun papegaai, of weet je wel, een haak, of haakbeschermer voor 's nachts, al die dingen verkopen we.
Et quand le Bureau des Chances Economiques à Washington, D.C, qui a finançait la clinique de Geiger,
a découvert ça, ils étaient furieux. Et ils ont en
voyé ce bureaucrate pour dire à Geiger qu'il devait utiliser leurs dollars
pour les soins médicaux, ce à quoi Geiger a fait cette réponse célèbre et logique, « La dernière fois j'ai vérifié mes manuels, le traitement spécifique
pour la malnutrition était la nourriture. » (Rires) Alors quand j'ai reçu ce courriel du docteur.
...[+++]Geiger, j'ai su que je pouvais être fière de faire partie de cette histoire. Mais la vérité est que j'étais effondrée. Nous voilà, 45 ans après que Geiger ait prescrit de la nourriture à ses patients, et les médecins me disent, « Sur ces questions, nous pratiquons une politique de « ne demandez pas, n'en parlez pas ». » Quarante-cinq ans après Geiger, Health Leads doit réinventer l'ordonnance pour les ressources de base.
Toen Economische Zaken in Washington, die Geigers kliniek subsidie gaf, dat ontdekte, waren ze des duivels. Ze stuurden een bureaucraat om Geiger te zeggen dat hij hun doll
ars moest gebruiken voor medische zorg. om Geiger te zeggen dat hij hun dollars moest gebruiken voor medische zorg. Waarop Geiger de gedenkwaardige woorden sprak: 'Ik heb er de boeken nog eens op nageslagen, maar de therapie voor ondervoeding is voedsel.' (Gelach) Toen ik dus die e-mail van Dr. Geiger kreeg, wist ik dat ik trots moest zijn op mijn aandeel in deze geschiedenis. Maar in werkelijkheid was ik wanhopig. Hier staan we dan, 45 jaar nadat Geiger zijn patiënten
...[+++] voedsel voorschreef, Hier staan we dan, 45 jaar nadat Geiger zijn patiënten voedsel voorschreef, en dokters vertellen me: 'Naar deze problemen kun je beter niet vragen, als je toch niets kunt doen'. 45 jaar later moet Health Leads het recept voor basisvoorzieningen opnieuw invoeren. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
peu de ressources étaient disponibles pour ->
Date index: 2021-03-01