Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "personnes en qui on avait une grande confiance " (Frans → Nederlands) :
Et les personnes en qui on avait une grande confiance il y a 20 ans sont encore hautement dignes de confiance : les juges, les infirmières.
En de mensen die 20 jaar geleden erg vertrouwd werden, zijn dat nu ook nog: rechters, verplegend personeel.
Dans le passé, si vous étiez riche, vous aviez littéralement des personnes qui travaillaient pour vous. C'est comme ça que vous deveniez riche, vous les employez. Louis XIV avait un grand nombre de personnes qui travaillaient pour lui. Ils lui faisaient ses costumes ridicules, comme celui-ci. (Rires) Et ils faisaient ses coiffures ridicules, ou autre chose.
In de oude dagen, als je rijk was, had je letterlijk mensen die werkzaam waren voor jou. Zo werd je rijk, door hen te gebruiken. Lodewijk XIV had een heleboel mensen die voor hem werkten. Om onnozele outfits, zoals deze, te maken. (Gelach) En zij verzorgden zijn domme kapsels, of wat dan ook.
Il y avait un grand canapé, pour plusieurs personnes, nous nous sommes vraiment bien amusés avec.
Er staat een enorme sofa, kunnen heel wat mensen op, en we hadden er gewoon veel plezier mee.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cett
e caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animau
x, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het en
ige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag o
...[+++]ntdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ... Cette nouvelle économie culturelle s'appelle la consommation
collaborative. Des personnes comme Sebastian en deviennent des micro-entrepr
eneurs. Ils peuvent donc gagner de l'argent et en mettre de côté par le biais de leurs actifs existants. Le secret de la réussite du marché de la consommation collaborative tel que Airbnb ne réside pas dans l'inventaire ou
dans l'argent, mais bien dans la capacité de la technologie à é
tablir des ...[+++] liens de confiance entre des inconnus. Sebastian a commencé à réellement s'intéresser à ce projet durant les émeutes qui ont eu lieu à Londres l'été dernier. Il se réveilla vers 9h, consulta sa boîte e-mail et vit que plusieurs personnes lui avaient laissé des messages pour vérifier s'il allait bien. Il s'agissait d'anciens invités du monde entier qui s'inquiétaient pour lui car les émeutes s'étaient produites juste en bas de la rue et voulaient savoir s'il avait besoin de quoi que ce soit. Sebastian m'a raconté : « Treize anciens invités m'ont contacté avant même que ma propre mère le fasse ». (Rires) Cette petite anecdote décrit précisément pourquoi je suis si passionnée par le concept de la consommation collaborative et pourquoi j'ai décidé, après avoir terminé l'écriture de mon livre, d'en faire un phénomène global.
Deze economie en cultuur heet collaboratieve consumptie. Het maakt van mensen als Sebastian mic
ro-ondernemers. Zij kunnen zo geld verdienen én besparen door middel van hun bezittingen. Maar de ech
te magie en geheime bron achter collaboratieve consumptie-markten als Airbnb is niet de inventaris of het geld. Het is het benutten van technologie om vertrouwen te bouwen tussen vreemden. Die kant van Airbnb trof Sebastian verleden zomer tijdens de Londen
se rellen. Hij werd rond 9 uur wak ...[+++]ker en checkte zijn mail. Hij zag een stel berichten waarin hem gevraagd werd of alles goed was met hem. Voormalige gasten uit de hele wereld hadden gezien dat de rellen net verderop plaatsvonden, en wilden weten of hij iets nodig had. Sebastian vertelde me: Dertien voormalige gasten contacteerden me voordat mijn eigen moeder belde. (Gelach) Die kleine anekdote raakt aan het hart van waarom ik zo warm loop voor collaboratieve consumptie en waarom ik na voltooiing van mijn boek besloot te trachten hier een wereldwijde beweging van te maken.Une leurre
de 13 cm, c'est un grand leurre de pêche, avec un crochet à trois dents à l'arrière, et sur la leurre, c'était marqué, dangereux si
avalé (Rires) Donc, personne Ne fait plus ce qu'il ou elle pense être juste. Et pourquoi ç
a ? Ils ne font pas confiance à la loi. Pourquoi ils ne font pas confiance à la loi? Parce qu'elle nous donne le pire
...[+++]des deux mondes. C'est aléatoire. N'importe qui peut attaquer en justice pour presque rien et amèner l'affaire devant un jury. Il n'y a même pas un effort de cohérence. Et puis tout est trop détaillé. Dans les domaines qui sont réglementés, il ya tellement de règles que personne ne peut les connaître toutes. Alors comment voulez-vous y remédier? Vous pourriez passer 10 000 vies à essayer de tailler cette jungle juridique. Mais le défi n'est pas ici de simplement modifier la loi. Parce que l'obstacle majeur à dépasser, c'est la confiance.
13 centimeter, dat is groot vo
or lokaas, met drie grote haken op de rug, op de buitenkant: Inslikken schaadt de gezondheid. op de buitenkant: Inslikken sch
aadt de gezondheid. Geen van deze mensen doet wat ze denken dat juist is. Waarom niet? Ze vertrouwen het recht niet. Waarom niet? Het geeft je het slechtste van beide werelden. Het is willekeurig. Iedereen kan je voor alles aanklagen. Voor een ju
ry. Geen poging tot consistentie voor nodig. Er zijn ...[+++] te veel details. De gebieden die gereguleerd zijn hebben zo veel regels geen mens zou ze kunnen kennen. Hoe los je dit op? We zouden 10.000 levens kwijt kunnen om deze juridische jungle uit te dunnen. Maar de uitdaging hier is niet het aanpassen van de wet. Want succes is afhankelijk van vertrouwen.Et le gars m'a dit : Ce n'est
pas possible. Cette grand-mère ne voudra même pas - vous savez, elle ne te laissera jamais rencontrer cette fille qu'elle élève. J'ai pris une traductr
ice avec moi, et je suis allé dans ce village trouver la grand-mère, je me suis assis avec elle. Et à mon grand étonnement, elle a accepté de me laisser photographier sa petite-fille. Et je payais de ma poche , alors j'ai demandé à la traductrice si c'était d'accord pour que je reste pour la semaine. J'avais un sac de c
ouchage. La famille ...[+++]avait une petite remise à côté de la maison, alors j'ai dit: Pourrais-je dormir dans mon sac de couchage le soir? Et j'ai dit à la petite fille, dont le nom était Hyun Sook Lee, que si jamais je faisais quelque chose qui la gênait - elle ne parlait pas un mot d'anglais, même si elle avait l'air très américaine - elle pouvait simplement lever la main et dire: Stop. Et j'arrêterais de prendre des photos. Et puis ma traductrice est partie. J'étais donc là, je ne parlais pas un mot de coréen, et c'était la première nuit que je voyais Hyun Sook. Sa mère était encore en vie. Sa mère ne l'élevait pas, sa grand-mère l'élevait. Et ce qui m'a frappé immédiatement c'était combien ces deux personnes s'aimaient.
De man verzekerde me: Dat gaat je nooit lukken. De oma zal nooit toelaten dat je dit meisje ook maar ziet. Ik nam een tolk mee en
ging naar het dorp, vond de grootmoeder, ging bij haar zitten. Tot mijn verbijstering kreeg ik toestemming van haar om haar kleindochter te fotograferen. Ik betaalde dit zelf, dus ik vroeg aan de tolk of ik een week ter plekke mocht logeren. Ik had een slaapzak. De familie had een klein
schuurtje naast het huis, dus ik vroeg: Kan ik daar 's nachts in mijn slaapzak slapen? Ik vertelde het meisje, dat Hyun-So
...[+++]ek Lie heette, dat als ik haar ooit in verlegenheid bracht -- ze sprak geen woord Engels, hoewel ze er Amerikaans uitzag -- ze haar hand kon opsteken en zeggen: Stop . Dan zou ik stoppen met het nemen van foto's. Toen vertrok mijn tolk. Daar zat ik dan, ik sprak geen woord Koreaans. Dit is op de avond dat ik Hyun-Soek ontmoette. Haar moeder leefde nog. Haar moeder voedde haar niet op, dat deed haar oma. Wat me onmiddellijk opviel, was hoezeer deze twee mensen van elkaar hielden.Aujourd’hui, nous allons commencer ave
c peut-être la plus grande idée de tous les tem
ps et continuer à partir
de là : les choses sont faites d’atomes. [Intro] Je sais, vous n’êtes pas étonnés, vous n’êtes pas émerveillés, vous n’êtes peut-être même plus en train d’écouter, mais quand la théorie atomique fut proposée pour l
a première fois, ça avait l’air assez fou. Et oui, on appelle ça « la
...[+++] théorie atomique », en utilisant la définition scientifique de la théorie, « un ensemble d’idées testées et éprouvées qui explique un grand nombre d’observations disparates », pas la définition familière de la théorie « une supposition ». Mais heureusement, il n’y a plus personne pour dire que les atomes sont juste une théorie. Mais il n’y a pas si longtemps, il y avait des gens qui le disaient. Vous voulez savoir qui a réglé la question pour de bon ? Einstein ! L’existence des atomes avait été supposée depuis bien avant le 20ème siècle, mais ce n’est qu’une fois qu’Einstein eut prouvé mathématiquement l’existence des atomes et des molécules en 1905 que la question fut vraiment réglée.
Dus vandaag, laten we beginnen met misschien wel het grootste idee alle
r tijden, en verder gaan vanaf daar: spullen zijn gemaakt van atomen. [Int
ro] Ik weet het, je bent niet verbaasd, je bent niet onder de indruk, je bent misschien zelfs niet meer aan
het opletten, maar toen de atoomtheorie voor het eerst werd voorgesteld, klonk het best wel gek. En ja, we noemen het Atoomtheorie , gebruik makend van de wetenschappelijke definitie
...[+++] van theorie, wat een goed geteste set ideeen die veel ongelijksoortige observaties uitleggen is, niet de gemeenzame definitie, een gok . Maar gelukkig rent er niemand meer rond zeggend atomen zijn gewoon een theorie . Maar het is niet al te lang geleden dat mensen dat wel zeggend rondrenden. Wil je weten wie het voor goed vaststelde? Einstein! Atomen werden gepostuleerd voor een lange tijd voor de 20e eeuw, maar toen Einstein wiskundig het bestaan bewees van atomen en moleculen in 1905, was het echt opgelost.Et lorsque je m’apitoyais sur
moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur
l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant certaine d
e ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n
’y était arrivé, je suis allé chez ...[+++] ma tante qui avait été battue par son mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf, zoals 9 of 10 ja
ar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, o
p een schaal van de grote wereldtragedies is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwelijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze
...[+++] vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen. Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.J'ai ouvert un studio et j'ai essayé d'être publié. J'envoyais mes livres. J'envoyais des centaines de cartes postales aux éditeurs et aux directeurs artis
tiques, mais il n'y avait aucune réponse. Et mon
grand-père m'appelait toutes les semaines, et disait : « Jarrett, comment ça avance ? Est-ce que tu as un job ? » Parce qu'il avait investi une grosse somme d'argent dans mes études universitaires. Et je disais : « Oui, j'ai un job. J'écris et j'illustre des livres pour enfants. »
Et il disait : « Eh bien ...[+++], qui te paie pour ça ? » Et je répondais : « Personne. Personne pour le moment. Mais je sais que ça va arriver. » J'avais l'habitude de travailler le week-end à la programmation saison creuse de Hole in the Wall pour faire un peu d'argent tout en essayant de me lancer, et ce gamin qui était hyper-chargé d'énergie, j'ai commencé à l'appeler « Monkey Boy » (garçon-singe). Je suis rentré à la maison et j'ai écrit un livre appelé « Bonne nuit, Monkey Boy ». Et j'ai envoyé un dernier lot de cartes.
Ik begon een studio en probeerde een uitgever te vinden. Ik verstuurde mijn boeken. Ik stuurde honderden briefkaarten naar redacteuren en art directors, maar die werden niet beantwoord. Mijn opa belde mij elke week, en vroeg dan: Jarret, hoe gaat het? Heb je al een baan? Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Want hij had net een grote som geld geïnvesteerd in mijn universitaire opleiding. Dan zei ik: Ja, ik heb een baan. Ik schrijf en illustreer kinderboeken. Hij zei: Maar wie betaalt je daarvoor? Ik zei: Op dit moment nog niemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik zei: Op dit moment nog niemand. Maar ik weet dat het gaat gebeuren. Ik werkte in de weekends bij Hole in the Wall in het laagseiz
...[+++]oenprogramma om wat bij te verdienen terwijl ik van de grond probeerde te komen. Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Een van de kinderen was zo hyperactief dat ik hem Monkey Boy noemde (Apenjoch) Thuisgekomen schreef ik een boek met als titel: Welterusten, Apenjoch . Ik verstuurde een laatste stapel kaarten. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
personnes en qui on avait une grande confiance ->
Date index: 2023-12-22