Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «personne ici qui aimerait avoir ça plutôt » (Français → Néerlandais) :
Je parlais encore à un de ces gamins, il est vraiment content de son bras, c'est bien mieux que juste un bout de plastique avec un crochet. Il n'y a personne ici qui aimerait avoir ça plutôt que ce qu'on propose
Ik sprak met een van hen. Hij vond de arm echt fantastisch die veel, en dan ook echt veel beter is dan een plastic stok met een haak erop -- maar er is niemand in deze kamer die dat liever heeft dan de arm die je nu hebt.
(Rires) Les araignées, peut-être ? Beaucoup de gens ont peur des arai
gnées. Vous devriez avoir peur des araignées – elles sont terrifiantes et ont de longues jambes velues. Les araignées comme celle-ci, la recluse brune – c'est horrible. Si une recluse brune vous mord, vous développez une de ces horribles nécroses énormes
à la jambe et il se pourrait qu'il y en ait une là tout de suite sur le fauteuil derrière vous. Comment savoir ? L'araignée vous tombe dessus, et vous contractez une grande panique parce que les araignées font peur.
...[+++]Mais vous vous demander s'il y a vraiment une recluse brune sur le fauteuil d'à côté. Je ne sais pas. Il y en a ici ? Si vous faites un peu de recherches, vous trouvez que dans le monde il y a environ 50 000 espèces différentes d'araignées et qu'à peu près deux douzaines sont venimeuses parmi ces 50 000. Si vous êtes au Canada, à cause des hivers froids, ici en Colombie-Britannique, il y a environ 720,730 espèces d'araignées et il y en a une – une seule – qui est venimeuse, et son venin n'est même pas mortel, c'est plutôt comme une méchante piqûre. Et cette araignée possède de magnifiques taches sur son dos, comme pour indiquer : je suis dangereuse, j'ai un gros symbole radioactif sur mon dos, c'est la veuve noire. Même si vous ne faites pas très attention, vous pouvez éviter de croiser une de ces araignées – elles vivent proche du sol, lorsque vous vous promenez, vous ne tomberez jamais sur une veuve noire qui va vous mordre. Elles ne tissent pas ce type de toile, elles les tissent plutôt dans des coins. On l'appelle « veuve noire » car la femelle dévore le mâle. Elle n'a que faire de vous. Alors en fait, la prochaine fois que vous rentrez dans une toile d'araignée vous n'avez pas besoin de paniquer et d'avoir une réaction primitive.
(Gelach) Misschien zijn het spinn
en. Velen zijn bang voor spinnen. En angst voor spinnen is goed -- ze zijn griezelig, met lange, harige benen. De vioolspin, bijvoorbeeld, is vreselijk. Als ze je bijt, krijg je een verschrikkelijke, necrotiserende wond op je been. Misschien zit er nu een vioolspin achter je stoel. Wie weet? Dus: er valt een spin op je, en je reageert heel spastisch want spinnen zijn eng. Maar hoe weet je nu of deze spin achter je zit? Ik weet het niet. Zijn hier vioolspinnen? Als je dit opzoekt, zul je vinden dat er wereldwijd 50.000 soorten spinnen zijn, waarvan er zo'n twee dozijn giftig zijn van de 50.000. En omdat in
...[+++] Canada de winters zo koud zijn, heb je hier in Brits-Columbia ongeveer een 720, 730 soorten spinnen en er is er eentje -- ééntje -- die giftig is. Niet eens fataal. Het is gewoon een nare beet. Daarnaast waarschuwt deze spin je met duidelijke kleuren op zijn lijf: Ik ben gevaarlijk . Het is de zwarte weduwe. Dus als je al maar een klein beetje oplet kun je haar vermijden -- en ze leeft dicht bij de grond, dus als je gewoon loopt, loop je nooit tegen haar web aan. Deze spinnenwebben vind je beneden in een hoekje. En ze wordt zwarte weduwe genoemd omdat ze het mannetje opeet; ze is niet geïnteresseerd in jou. Dus in feite, de volgende keer dat je tegen een web oploopt, hoef je niet in paniek te raken als een holbewoner.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que le
s habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
de leur sa ...[+++]gesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zo
nlicht waarin alles ...[+++]voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un ga
rçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pou
r son bébé et avait pourtant ...[+++] été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar
een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebb
...[+++]en geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Tous ceux qui participent à l'échange mondial d'idées, qu'il s'agisse d'ici dans cette salle ou juste en dehors de cette salle, ou en ligne ou localement, où tout le monde vit, tous ceux qui résistent à l'injustice et à l'inégalité, tous ceux qui résistent à ceux qui
prêchent le racisme plutôt que l'empathie, les d
ogmes plutôt que la pensée critique, la technocratie plutôt que la démocratie, tous ceux qui se lèvent contre le pouvoir incontrôlé, que ce soit des dirigeants autoritaires, des ploutocrate
s qui cachent leurs ...[+++]avoirs dans des paradis fiscaux, ou les puissantes lobbies qui protègent les quelques puissants.
Iedereen die deelneemt aan deze wereldwijde uitwisseling van ideeën, of het nu hier binnen, of net buiten de zaal is, of online of lokaal, waar iedereen woont, iedereen die stelling neemt tegen onrecht en ongelijkheid, iedereen die stelling neemt tegen hen die racisme boven empathie prediken, dogma boven kritisch denken, technocratie boven democratie. Iedereen die stelling neemt tegen de ongecontroleerde macht, of het nu is van autoritaire leiders, plutocraten die hun bezittingen in belastingparadijzen verbergen, of machtige lobby's die de machtige elite beschermen.
Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la
vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le
...[+++]vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met he
t idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slecht
...[+++]s enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Ainsi la NASA, à un moment, a réalisé une expérience où ils ont pris des images de Mars qu'ils cartographiaient.
Et ils se sont dit, plutôt que d'employer trois ou quatre thésards parfaitement entraînés qui font ça tout le temps, découpons-le en petits composants, mettons le sur le we
b, et voyons si des personnes, en utilisant une interface très simple, y passeront 5 minutes par ci, 10 minutes par là, à cliquer. Après 6 mois, 85 000 personnes l'ont utilisé pour générer des cartes à un rythme plus élevé que celui des images qui arrivai
...[+++]ent, et qui étaient, je cite, « pratiquement indistinguables du travail de thésards parfaitement entraînés », après l'avoir montré à un grand nombre de personnes et calculé la moyenne.
Op een bepaald moment dus deed NASA een experiment waarbij ze afbeeldingen van Mars in kaart brachten. En ze zeiden: in plaats van drie of vier volledig getrainde Doctors, die dit de hele tijd doen, laten we het opbreken in kleine onderdelen, op het internet plaatsen, en zien of mensen, met een heel simpel systeem, werkelijk 5 minuten zouden besteden hier en 10 minuten daar, met klikken. Na 6 maanden gebruikten 85.000 mensen dit systeem om kaarten te produceren nog sneller dan dat de afbeeldingen binnen kwamen, wat, ik citeer: praktisch niet te onderscheiden was van de aftekeningen van een bekwame Doctor als je ze t
oont aan een aantal personen en het gemiddelde b ...[+++]erekent.Plutôt facile. Et puis les choses ont changé, et fin 2009, ils ont annon
cé que nous allions avoir une nouvelle politique, et cette
nouvelle politique exigeait des mots de passe d'au moins huit caractères, avec une majuscule, une minuscule, un chiffre, un symbole, vous ne pouviez pas utiliser le même caractère plus de trois fois, et ce ne pouvait pas être un mot du dictionnaire. Quand ils ont mis en place cette nouvelle politique, beaucoup de gens, mes collègues et amis, so
...[+++]nt venus me voir et ont dit : « C'est vraiment inutilisable. Pourquoi nous font-ils ça, et pourquoi ne les en as-tu pas empêchés ? » Et j'ai dit : « Vous savez quoi ? On ne m'a rien demandé. » Mais ça a éveillé ma curiosité, et j'ai décidé d'aller parler aux personnes en charge des systèmes informatiques et de découvrir ce qui les a amenés à introduire cette nouvelle politique, et ils ont dit que l'université avait rejoint un consortium d'universités, et que l'une des exigences pour devenir membre était que nous devions avoir des mots de passe plus compliqués qui respectaient de nouvelles exigences, et ces exigences étaient que nos mots de passe devaient avoir beaucoup d'entropie. L'entropie est un terme compliqué, mais en fait ça mesure la sécurité des mots de passe.
Nogal simpel. Maar toen veranderden ze dat. Tegen het einde van 2009 verkondigden ze dat we een nieuw beleid kregen. Dit beleid eiste dat wachtwoorden minimaal 8 tekens moesten hebben, met een hoofdletter, kleine letter, een cijfer, een teken, je mocht niet 3 dezelfde tekens hebben en het mocht niet in het woordenboek staan. Toen ze dat nieuwe beleid toepasten, zeiden veel mensen, collega's en vrienden me: Poeh, dit is echt niet te doen. Waarom doen ze ons dat aan en waarom houd je ze niet tegen? Ik zei: Weet je? Ze hebben mij niets gevraagd. Maar ik werd nieuwsgie
rig en ging praten met onze systeembeheerders en ontdekte waarom ze dit be
...[+++]leid hadden bedacht. Ze zeiden dat de universiteit was gaan samenwerken met andere universiteiten en dat een van de voorwaarden was dat we veiligere wachtwoorden kregen die voldeden aan nieuwe voorwaarden. Die vereisten dat onze wachtwoorden niet voorspelbaar mochten zijn. Onvoorspelbaarheid is een ingewikkelde term. Ze geeft de sterkte van het wachtwoord weer,Il y a plusieurs années, ici à Ted, Peter Skillman a présenté une épreuve de conception appelée l'épreuve du marshma
llow. Et l'idée est plutôt simple. De
s équipes de quatre personnes doivent bâtir la plus haute structure tenant debout avec 20 spaghettis, un mètre de ruban collant, un mètre de ficelle, et un marshmallow. Le marshmallow doit être placé au sommet. Bien que cela semble vraiment simple, c'est en fait plutôt difficile, parce que ça oblige les gens à collaborer rapidement. J'ai trouvé que c'était une idée intéressante, alors je l'ai insérée dans un atelier de concep
...[+++]tion.
Een paar jaar geleden heeft Peter Skillman hier, bij TED, een ontwerpwedstrijd laten zien. De marshmallow-challenge. Het idee is vrij simpel: Groepjes van vier moeten een zo hoog mogelijk bouwwerk maken met twintig stuks spaghetti, een meter tape, een meter touw en een marshmallow. De marshmallow moet er bovenop. En, hoewel het simpel klinkt, het blijkt nog best moeilijk, want deze opdracht dwingt mensen om heel snel samen te werken. En omdat ik dit een interessant idee vond, besloot ik het op te nemen in een design workshop.
C'était aussi à propos de donner à la ville une impression de dimension. Et pourquoi voudrions-nous faire cela? Parce que cela fait une différence, je pense, d'avoir un corps qui se sente faire partie d'un espace plutôt que d'avoir un corps qui est simplement devant une photo. Et Ha-ha, voilà une photo et je suis ici. Et qu'est-ce que cela peut bien faire? Y a-t-il une notion de conséquences?
Doel was de stad een gevoel voor grootte te geven. Waarom zouden we dat willen? Omdat ik denk dat het verschil maakt of je een lichaam hebt dat deel is van een ruimte, in plaats van een lichaam dat voor een plaatje staat. Haha, daar is een plaatje en hier ben ik. Wat maakt dat uit? Is er voeling met de gevolgen?
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
personne ici qui aimerait avoir ça plutôt ->
Date index: 2022-05-16