Traduction de «pays et laisser derrière lui pauvreté » (Français → Néerlandais) :

Un long conflit peut ruiner un pays et laisser derrière lui pauvreté et chaos. Mais alors quel est le bon chemin à prendre pour aider les pays déchirés par la guerre? A TED@State, Paul Collier explique les problèmes posés par les plans actuels d'aide post-conflit, et suggère 3 idées pour une meilleure approche.
Een lang conflict kan een land verwoesten, met armoede en chaos als gevolg. Maar wat is de juiste manier om door oorlog verscheurde landen te helpen heropbouwen? Bij TED@State beschrijft Paul Collier de problemen met huidige post-conflict-hulpplannen, en oppert 3 ideeën voor een betere aanpak.

Mais comment le monde s’est retrouvé avec ce tout petit pays? La réponse courte serait: à cause de Mussolini, et la réponse longue est diaboliquement compliquée, donc, voici une réponse moyenne simplifiée: Le pape était à la tête d’un pays appelé les Etats pontificaux, qui couvraient une bonne partie de l’actuelle Italie. C’est durant cette période de plus de mille ans que les papes ont fait construire la Basilique St-Pierre, la plus grosse église au monde, et a aussi fait ériger un mur autour d’une colline appelée Vatican, là où Saint Pierre a vécu. Mais le Royaume d’Italie voisin pensait que Rome ferait une capitale parfaite pour leur pays, et l’Italie a donc conquis les Etats Pontificaux. Son pays détruit, le Pape s’est réfugié derrière les murs du Vatican et a refusé de reconnaître l’existence du Royaume d’Italie, tout en se plaignant d’être un prisonnier de ce même Royaume d’Italie, qui, selon lui, n’existe pas. Plutôt que de risquer une guerre civile religieuse en se débarrassant du pape, le gouvernement italien a décidé de ne rien faire et d’attendre, en espérant qu’il abandonne éventuellement. Pourtant, la religion ne serait rien sans l’obstination, et 5 papes et 60 ans plus tard, rien n’a changé.
Maar hoe is dit kleine land op onze aarde terechtgekomen? Het korte antwoord is: Mussolini Het lange antwoord is ietsje ingewikkelder dus hier is de tusseninversie: Ooit regeerden de pausen over een land genaamd Kerkelijke Staat, dat een groot deel in beslag neemt van het hedendaagse Italië. Het was tijdens deze meer dan 1000-jarige regeerperiode dat de pausen de St-Pietersbasiliek bouwden, de grootste kerk ter wereld, en ook een wal bouwden rond een heuvel met de naam Vaticaan, op dewelke het St-Pieters staat. Maar buurkoninkrijk Italië vond dat Rome een goede hoofdstad zou zijn voor hun land en veroverde dus de Kerkelijke Staat. Zijn land vernietigd, besloot de paus om zich te verstoppen binnen de muren van het Vaticaan, weigerend het koninkrijk Italië te erkennen, ondertussen ook klagend een gevangene te zijn van het koninkrijk Italië - dat volgens hem niet bestond. In plaats van een godsdienstoorlog te riskeren en zich van de paus af te maken besloot Italië om de paus te laten zitten totdat hij ooit eens wel zou moeten opgeven - maar godsdienst is koppig - en 1, 2, 3, 4, 5 pausen en zestig jaar later was er nog steeds niets veranderd.

Iran et Israël sont deux nations aux relations tendues, qui semblent existentielles. Mais derrière les discours antagonistes existe un passé caché de collaboration et même d'amitié. Dans un discours informatif, Trita Parsi montre comment une alliance stratégique improbable dans le passé pourrait laisser imaginer une paix future entre ces deux pays en conflit.
Iran en Israël: twee landen die existentieel op gespannen voet met elkaar lijken te staan staan. Ondanks al hun opruiende retoriek is er ook een recente verborgen geschiedenis van samenwerking en zelfs vriendschap. In een verhelderende speech laat Trita Parsi zien hoe een vroegere vreemde strategische alliantie vrede zou kunnen betekenen voor deze twee strijdende landen.