Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "passe tout le film à essayer " (Frans → Nederlands) :
Il passe tout le film à essayer d'aider ce gamin qui voit des gens morts, et puis, boum - oh, je suis mort - peripeteia.
Gedurende de gehele film probeert hij de kleine jongen die dode mensen ziet, te helpen en dan, boem -- oh, ik ben dood -- peripetie.
Pour quelqu'un qui a passé toute ma carrière à essayer d'être invisible, me tenir face à un public est un croisement entre 'une expérience extra-corporelle et un cerf attrapé dans les phares, aussi pardonnez-moi de violer un des commandements TED en me reposant sur des mots couchés sur un papier, et j'espère seulement ne pas être frappé par la foudre avant d'avoir fini.
Voor iemand die zijn carrière lang heeft getracht onzichtbaar te zijn, is voor een publiek staan een kruising tussen een uittredingservaring en een ree gevangen in de schijnwerpers. Vergeef me daarom mijn overtreding van een van de TED-geboden door woorden van papier te lezen. Ik hoop dat ik niet getroffen word door bliksem voor ik klaar ben.
Ceux-ci sont certaines images du coup. Et n
ous avons tourné ce film à Casablanca, recréant tous l
es plans. Ce film a essayé de trouver un équilibre entre raconter une histoire politique, et aussi une histoire féminine. En tant qu'artiste visuelle, en e
ffet, je suis avant tout intéressée dans la production de l'art -- pr
oduire de l'art qui surpasse la politi ...[+++]que, la religion, la question du féminisme, et qui devient plus important, intemporel, une oeuvre d'art universelle. Le défi auquel j'ai été confronté est le suivant : comment faire -- comment raconter une histoire politique à travers une histoire allégorique -- comment vous affecter émotionnellement, mais aussi vous faire réfléchir.
Hier zijn een
paar beelden van de coup. We maakten deze film in Casablanca, en bouwden alle scèn
es opnieuw op. Deze film zocht naar een evenwicht tussen een politiek verhaal en een vrouwenverhaal. Ik ben een visuele artiest en wil dus vooral kunst maken, kunst die politiek, religie, feminisme overstijgt, en een belangrijk, tijdloos, universeel kunstwerk wordt. Mijn uitdaging bestaat erin dat te doen -- hoe vertel ik een politiek verhaal als een allegor
...[+++]isch verhaal -- hoe ontroer ik jullie door jullie emoties, maar zet ik tegelijk jullie geesten aan het werk.Et voici la biologie - la biologie, avec sa question fondamentale, qui est encore sans réponse, qui est essentiellement: Si il y a une vie sur d'autres planètes, devons-nous nous attendre à ce qu'elle ressemble à la vie sur Terre? Et la
issez-moi vous dire tout de suite ici, quand je dis vie, je ne veux pas dire «dolce vita», la belle vie, la vie humaine. Je veux dir
e la vie sur Terre, passé et présent, des microbes à nous les humains dans sa riche diversité moléculaire la façon dont nous comprenons maintenant la vie sur Terre comme un
...[+++] ensemble de molécules et de réactions chimiques - et nous appelons ça , collectivement, la biochimie, la vie en tant que processus chimique, en tant que phénomène chimique. La question est donc: est-ce un phénomène chimique universel, ou est-ce quelque chose qui dépend de la planète? Est-ce comme la gravité, qui est la même partout dans l'univers, ou il y aurait toutes sortes de différentes biochimies partout où nous les trouverons? Nous avons besoin de savoir ce que nous recherchons lorsque nous essayons de faire cela. Et c'est une question fondamentale, dont nous ne connaissons pas la réponse, mais nous pouvons essayer - et nous essayons - d'y répondre en laboratoire. Nous n'avons pas besoin d'aller dans l'espace pour répondre à cette question. Et oui, c'est ce que nous essayons de faire. Et c'est ce que beaucoup de gens maintenant essayent de faire.
En hier komt de biologie op de proppen- biologie, met zijn fundamentele vraag, die nog steeds onbeantwoord is, en die in wezen is: Als er leven is op andere planeten, we verwachten dan dat het net als het leven op aarde zal zijn? En laat ik u meteen even vertellen, als ik zeg het leven, ik bedoel niet dolce vita het goede leven, het menselijk leven. Ik bedoel het leven zoals het was en is op aarde, van microben tot mensen in zijn rijke moleculaire diversiteit de manier waarop we nu leven op aarde begrijpen als een verzameling van moleculen en chemische reacties - en dat noemen we biochemie, leven als een chemisch proces, als een chemisch fenomeen. De vraag i
...[+++]s dus: is dat chemische verschijnsel universeel, of is het iets dat afhankelijk is van de planeet? Is het zoals de zwaartekracht, die overal dezelfde is in de kosmos, of zouden er allerlei verschillende soorten biochemie zijn waar we ze ook vinden? Wij moeten weten wat we zoeken wanneer wij dat proberen te doen. En dat is een heel fundamentele vraag waar we het antwoord niet op weten, maar die we kunnen proberen - en we proberen - te beantwoorden in het lab. We hoeven niet de ruimte in om deze vraag te beantwoorden. Dat is wat wij proberen te doen. En dat is wat veel mensen nu proberen te doen. Qu'est ce qu'il se passe quand vous arrivez à faire que tout un public se lève et qu'un contacte se créé entre chacun d'entre eux ? C'est le chaos, oui tout à fait. Tout du moins c'est ce qui arrive quand Jane McGonigal essaye d'apprendre à l'audience de TED à jouer à son jeu favori. Et après tout, quand le jeu s'appelle « bataille de pouces multi-joueurs géante », il fallait s'y attendre...
Wat gebeurt er als je het volledige publiek laat rechtstaan en in contact met elkaar brengt? Chaos, dus. Ten minste, dat is wat er gebeurde toen Jane McGonigal TED haar favoriete spelletje probeerde te leren. Maar ja, wat verwacht je dan, als het spelletje 'massively multiplayer duimpje drukken' heet?
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont
humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...J'ai eu la sensation que mon cerveau voulait le voir reprendre vie. J'ai voulu automatiquement voir ce navire ce merve
illeux navire, dans toute sa gloire, et inversement, j'ai voulu le voir sans sa gloire, au fond revenir à ce à quoi il ressemblait. J'ai donc réalisé un effet que je vais vous montrer tout à l
'heure. Ce que j'ai essayé de faire, qui est en fait le cœur du film, pour moi, c'est pourquoi j'ai voulu faire le film, c'es
...[+++]t pourquoi j'ai voulu créer le genre de choses que j'ai créées.
Ik kreeg het gevoel... mijn hersenen wilden het tot leven zien komen. Automatisch wilde ik dit schip, dit magnifieke schip in al zijn glorie zien, en vervolgens terug zien veranderen in hoe het er nu uitziet. Ik toverde een effect tevoorschijn dat ik je ga laten zien, dat min of meer de kern van de film is voor mij. Dit is waarom ik de film wilde doen. Daarom wilde ik de dingen creëren die ik creëerde.
La plus grande, à peu près comme ça, elle vient vers moi et me dit : « Chérie
, il faut que je te pose une question. Tu y es pour
quelque chose dans tout ce 'Mange, prie, aime' dont on parle tant ? » J'ai répondu : « Oui. » Elle frappe son amie et dit : « Tu vois, je te l'avais dit, c'est elle. C'est elle qui a écrit
ce livre adapté du film. » (Rires) Voilà qui je suis. Et croyez-moi, je suis très reconnaissante d'être cette personn
...[+++]e, parce que tout ce « Mange, prie, aime » a été une vraie chance pour moi. Mais ça m'a aussi laissée dans une position délicate : avancer en tant qu'écrivain en essayant de comprendre comment j'allais pouvoir écrire un autre livre qui plairait autant, parce que je savais déjà que tous ces gens qui avaient adoré « Mange, prie, aime » auraient été incroyablement déçus par tout ce que j'aurais écrit après, parce que ça n'aurait pas été « Mange, prie, aime », et tous ceux qui avaient détesté « Mange, prie, aime » auraient été incroyablement déçus par tout ce que j'aurais écrit après parce que ça aurait prouvé que j'étais encore vivante. Je savais qu'il n'y avait pas moyen de gagner, et le savoir m'a fait sérieusement envisager pendant un certain temps de tout abandonner et déménager à la campagne pour élever des chiens. Mais si je l'avais fait, si j'avais abandonné l'écriture, j'aurais perdu ma très chère vocation. Je savais donc que la tâche était de trouver un moyen de stimuler l'inspiration pour écrire le livre suivant indépendamment des résultats négatifs inévitables. En d'autres termes, il fallait que je m'assure que ma créativité survive à son succès.
De langere van de twee, die tot hier komt, komt op me toe lopen en zegt: Schat, ik wil je wat vragen. Jij bent toch van 'Eten, bidden, beminnen' waar het de laatste tijd over gaat? Ik zeg:
Ja, dat ben ik. Ze stoot haar vriendin aan en zegt: Zie je wel, dat is die griet. Dat is het meisje dat dat boek schre
ef gebaseerd op die film. (Gelach) Dus dat ben ik. Geloof me, ik ben ontzettend dankbaar dat ik die persoon ben. Want dat 'Eten, bidden, beminnen'-ding was een grote verandering voor me. Maar het bracht me ook in een lastige positie,
...[+++] om verder te gaan als schrijfster, erachter proberen te komen of ik ooit weer een boek zou schrijven dat iemand mooi zou vinden. Want ik wist van tevoren dat al die mensen die dol waren op 'Eten, bidden, beminnen', erg teleurgesteld zouden zijn in mijn volgende boek. Het werd niet hetzelfde boek. Alle mensen die 'Eten, bidden, beminnen' haatten, zouden ook teleurgesteld zijn in mijn volgende boek, want het zou bewijzen dat ik nog steeds leefde. Ik wist dat ik op geen enkele manier zou winnen. Omdat ik dat wist, overwoog ik heel serieus om er maar mee te stoppen en te verhuizen naar het platteland om corgi's te fokken. Als ik het schrijven had opgegeven, had ik mijn geliefde roeping verloren. Ik moest een manier vinden om inspiratie te krijgen voor een volgend boek, ongeacht een onvermijdelijke negatieve uitkomst. Ik moest ervoor zorgen dat mijn creativiteit haar eigen succes overwon.J'ai été photographe pendant de nombreuses années. En 1978, je travaillais pour le magazine Time, et on m'a donné une mission de trois jours pour photographier des enfants amérasiens - des enfants qui avaient été engendrés par les
GI américains dans toute l'Asie du Sud-Est, puis abandonnés. 40.000 enfants dans toute l'Asie. Je n'avais jamais entendu le mot amé
rasiens avant. J'ai passé quelques jours à photographier des enfants dans différents pays, et comme beaucoup de photographes et de nombreux journalistes, j'ai toujours espoir que
...[+++], une fois mes photos publiées elles puissent effectivement avoir un effet sur une situation au lieu de simplement la documenter. Donc, j'étais tellement troublé par ce que j'ai vu, et j'ai été si malheureux de l'article qui a été publié après, que j'ai décidé de prendre six mois de congés. J'avais 28 ans. J'ai décidé de trouver six enfants de différents pays, et d'aller en fait vivre quelque temps avec ces enfants pour essayer de raconter leur histoire un peu mieux que je ne pensais l'avoir fait pour Time Magazine.
Ik ben vele jaren fotograaf geweest. In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time. Ik kreeg een driedaagse opdracht om Ameraziatische kinderen te fotograferen. Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten, overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten -- 40.000 kinderen door heel Azië. Ik had het w
oord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord. Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen. Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd dat als mijn foto's gepubliceerd worden, ze daadwerkelijk invloed hebben op de situatie, in plaats van slechts te documenteren. Ik werd zo geraakt door wat ik zag, en ik was zo ontev
...[+++]reden met het artikel dat volgde, dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen. Ik was 28 jaar. Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen wat tijd door te brengen om te proberen hun verhaal wat beter te vertellen dan ik dacht voor Time te hebben gedaan.Mais en ce moment on est dans la phase Cicéron. Nous aimons ce que Barak Obama dit, mais nous n'en faisons rien. Et donc il vient dans ce pays, et il dit, Nous avons besoin d'une grande im
pulsion fiscale. Et tout le monde dit Génial! Il quitte le pays et les français et les allemands disent, Non, non, oubliez ça, absolum
ent pas. Rien ne se passe. Il va à Strasbourg. Il dit, il nous faut plus de soldats en Afghanistan. Et tout le monde dit Idée géniale. Il part, les gens disent, non, non, non, on ne fera pas ça. 5000 maximum, et pas de
...[+++] roquettes, non, on ne fera pas ça. Il va à Prague, il dit, Nous croyons à un monde sans nucléaire. Et c'est super d'avoir un président américain qui peut prononcer le mot nucléaire commençons par remarquer cela. Vous vous en souvenez? George Bush, nu-ca-ler. pardon? nu-ca-ler. (Rires) Pouvez-vous dire avunculaire ? Aunclaire. (Rires) Merci beaucoup. Mais il dit, nous voulons un monde sans nucléaire. Et ce jour-là, la Corée du Nord, ce jour-là précisément, La Corée du Nord essaye de voir si elle peut en balancer une au dessus du Japon -- (Rires) et la faire atterrir avant ... Alors, où se tourner pour trouver de l'inspiration ? Il nous reste Bill Clinton.
Op dit moment is het een Cicero-ding. We houden van wat Barack Obama zegt, maar we doen er niets aan. Hij bezoekt dit land en zegt: We hebben een grote fiscale stimulans nodig. Iedereen zegt: Geweldig! Hij verlaat het land en de Fransen en Duitsers zeggen: Nee, nee, vergeet het, absoluut niet. Er gebeurt niets. Hij gaat naar Straatsburg. Hij zeg: We hebben meer grondtroepen nodig in Afghanistan. Iedereen vindt het een prachtig idee. Hij vertrekt, mensen zeggen: Nee, nee, nee, we gaan dat niet doen. 5000 maximum, geen raketten. Nee, nee, niet doen. Hij gaat naar Praag en zegt: Wij geloven in een kernvrije wereld. Geweldig, we hebben nu een president die het woord 'nucleair' kan uitspreken. Laat dat duidelijk zijn. Herinner je je dat? George
...[+++]Bush: Nu-ce-lair. Sorry, wat? Nu-ce-lair.. (Gelach) Kan je zeggen: 'avuncular'? 'Avunclear'. (Gelach) Dank je wel. Maar hij zegt: We willen een kernvrije wereld. Die dag in Noord Korea, diezelfde dag, checkte Noord Korea of het er één tot in Japan krijgt -- (Gelach) en het te laten landen voor ... Waar zoeken we inspiratie? We hebben nog altijd Bill Clinton. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
passe tout le film à essayer ->
Date index: 2024-01-03