Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «parents dans certaines » (Français → Néerlandais) :
Certains d'entre eux sont eux-mêmes parents, et certains sont complètement seuls.
Sommige zijn zelf ouders, en andere zijn helemaal alleen.
Qu'est-ce qui pousse les enfants à abandonner ou tuer leurs parents dans certaines tribus ?
In welke tribale samenlevingen verlaten of doden kinderen hun ouders?
Ça a rendu le rôle des parents plus confus d'une certaine manière.
Dat maakte de rol van de ouder wel verwarrender.
Certaines personnes du public nous parlent aussi des bonnes choses qui se passent dans leur communauté. Certaines se rassemblent pour s'occuper des terrains vagues, et y créer des potagers communautaires et donnant ainsi un vrai sens de gestion commune. mais ils nous disent très franchement que ce n'est pas suffisant. Ils veulent que leur quartier redevienne comme au temps de leurs grands-parents.
Sommige mensen uit het publiek vertelden ons ook iets over de positieve dingen die er in hun gemeenschappen gebeuren. Velen nemen samen het beheer van sommige leegstaande percelen op zich. Velen nemen samen het beheer van sommige leegstaande percelen op zich. Ze leggen gemeenschapstuinen aan, waardoor men het gevoel krijgt, gemeenschappelijk rentmeester te zijn. Ze maakten ons echter zeer duidelijk, dat dit niet voldoende is. Ze willen dat hun buurten weer net zo worden als in de tijd van hun grootouders. Ze willen dat hun buurten weer net zo worden als in de tijd van hun grootouders.
Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créon
s réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le
...[+++]vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Le
duc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slecht
...[+++]s enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Après des centaines de conversations avec des ados, des enseignants, des parents, des employeurs et des écoles du Paraguay à l'Australie, et avoir lu certaines des recherches académiques, qui montraient l'importance de ce que l'on appelle maintenant les capacités non-cognitives -- celles de la motivation, de la résilience -- qui sont aussi importantes que les cognitives -- les capacités académiques formelles -- nous avons trouvé une réponse, très simple d'une certaine manière, que nous avons appelée l'Ecole Studio.
Na honderden gesprekken met tieners, docenten, ouders, werkgevers en scholen van Paraguay tot Australië, en na het raadplegen van academisch onderzoek dat het belang aantoonde van wat we nu non-cognitieve vaardigheden noemen -- gemotiveerdheid, veerkracht -- en dat ook aantoonde dat deze net zo belangrijk zijn als de cognitieve vaardigheden -- de formele academische vaardigheden -- hebben wij een antwoord bedacht, een heel simpel antwoord eigenlijk, we noemden het de 'Studioschool'.
E
t certains et certaines d'entre nous, posent des questions un peu saugrenues à des instituteurs interloqués en première année de maternelle. Du type : « Est-ce qu'il s’intègre bien au groupe, est-ce que le groupe s'intègre bien à lui ? » « Oui ça va, il a des copains. » Parce que, ce q
ui évolue également dans cette inquiétude, c'est qu'en plus d'être augmentée, elle se dilate en quelque sorte pour aller vers d'autres territoires jusque-là inédits, et notamment vous l'avez compris, celui de la relati
on. Nous sommes des ...[+++]parents connectés, nous savons que pour réussir nos enfants ont besoin d'avoir de belles aptitudes relationnelles.
En sommigen onder ons komen dan met nogal belachelijke vragen aandragen bij de verbaasde leerkrachten van het eerste jaar van de kleuterschool. Zoals: “Past hij goed bij de groep en past de groep goed bij hem?” “Gaat wel, hij heeft vriendjes.” Want wat ook verandert aan deze bezorgdheid is dat ze niet alleen toeneemt, maar zich ook enigszins uitbreidt naar andere, tot nu toe onbesproken, gebieden. Waaronder, je raadt het al, de relaties. Wij weten als geconnecteerde ouders dat om te slagen onze kinderen goede interpersoonlijke vaardigheden nodig hebben.
Mais une réponse que l'on peut faire à cela, et je l'ai donnée moi-même lors de conférences, c'est que les gens parlent des avantages de ces programmes pour la réduction des aides spécialisées et des cours de soutien éducatif, les maternelles sont int
éressantes pour les parents, peut-être aurons-nous des effets de migration par des parents qui recherchent de bonnes maternelles. Et je pense que tout ce
la est exact, Mais, dans un certain sens, on passe à côté de l'essentiel. En fin de compte, c'est une chose dans laquelle nous investiss
...[+++]ons maintenant, pour l'avenir.
Een mogelijke reactie hierop die ik zelf soms aanvoerde in lezingen, is dat je wijst op de voordelen van deze programma's, zoals het drukken van de kosten voor speciaal onderwijs en bijlessen, ouders die om kleuteronderwijs geven. Misschien zien we migratie van ouders op zoek naar goed kleuteronderwijs. Ik denk dat dit waar is, maar in zekere zin slaan ze de plank mis. Uiteindelijk is dit investeren in de toekomst.
Comment m'ont-ils fait faire ça? Et un autre parent a dit, Je me sens comme si j
'avais joué un rôle dans une exécution. Mais qua
nd on a demandé aux parents américains s'ils auraient préféré que les médecins prennent la décision, ils ont tous dit «non». Ils ne pouvaient imaginer laisser ce choix à un autre, même si après avoir fait ce choix ils se sentaient pris au piège, coupables,
en colère. Dans un certain nombre de cas Ils ont m
...[+++]ême été cliniquement déprimés.
Hoe kregen ze mij zover dat ik dat deed? Een andere ouder zei: Ik voel me alsof ik een rol heb gespeeld bij een terechtstelling. Maar als aan de Amerikaanse ouders werd gevraagd of ze liever hadden gehad dat de dokters de keuze maakten zeiden ze allemaal Nee . Ze konden zich niet voorstellen dat ze die keuze aan een ander zouden overlaten, zelfs als het feit dat ze die keuze hadden gemaakt hen het gevoel gaf dat ze in de val waren gelopen, schuldig en boos maakte. In sommige gevallen leden ze zelfs aan een klinische depressie.
Est-ce une chose que nous avons inventé récemment en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptio
ns de l'adolescence dans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en d
...[+++]isant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort geleden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tij
d zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien
...[+++]en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Shakespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
parents dans certaines ->
Date index: 2023-09-05