Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «orwell avait peur que nous devenions » (Français → Néerlandais) :
Il a dit que Orwell avait peur que nous devenions une culture en captivité.
Hij zei: Orwell was bang dat we een gevangen cultuur zouden krijgen.
J'avais peur que nous devenions accidentellement des modèles pour le procédé qu'est tomber amoureux, une position pour laquelle je ne me sentais pas du tout qualifiée.
Ik denk dat ik bang was om onbedoeld iconen te worden van het 'verliefdwordingsproces', een positie waartoe ik mij allerminst bevoegd achtte.
Sousa avait peur que nous perdions cette capacité à cause de « ces machines infernales », qui nous la prendraient.
Sousa's vrees was het verlies van die capaciteit vanwege deze, ik citeer: helse machines . Die zouden dat wegnemen.
Lorsqu'on l'évoque au sein d'un débat, les gens le rejettent aussitôt sous prétexte qu'il n'est pas pertinent. Ils rétorquent : «
Dans « 1984 », il y avait des caméras dans les foyers, les gens
étaient observés à chaque instant, rien à voir avec le régime de
surveillance auquel nous sommes confrontés.» Ceci est en fait une grossière méprise des averti
ssements lancés par Orwell ...[+++] dans « 1984 ». Le danger qu'il pointait n'était pas un régime de surveillance qui contrôle tout le monde à tout instant, mais un état où les gens ont conscience qu'ils peuvent être surveillés à tout moment. Voici comment le narrateur d'Orwell, Winston Smith, décrit le système de surveillance auquel il est confronté : « Évidemment, il n'y avait aucun moyen de savoir si, à un moment donné, on était surveillé. » Il continue en disant : « Ils pouvaient nous mettre sur écoute quand ils le voulaient. On devait vivre, on vivait, l'habitude est devenue instinct, en admettant que tout son émis pouvait être entendu et, sauf dans l'obscurité, tout mouvement scruté. » Les religions abrahamiques prêchent, elles aussi, qu'il existe une autorité invisible et omnisciente qui, du fait de son omniscience, observe constamment ce que l'on fait, ce qui signifie que l'on n'a jamais de moment d'intimité : le moyen ultime d'imposer l'obéissance à leurs préceptes.
Als je het vermeldt in een debat over toezicht, wijst men het meteen af als niet-toepasselijk, want in '1984' stonden er monitors in de huizen van de mensen, ze stonden voortdurend onder toezicht, en dat heeft niets te maken met de toezichtsstaat die wij kennen. Dat is een fundamentele misvatting over de
waarschuwingen van Orwell in '1984'. Die waarschuwing ging over een toezichtsstaat die niet iedereen altijd volgde, maar waarin mensen wisten dat ze altijd konden gevolgd worden. Dit is de beschrijving door Orwell's verteller, Winston Smith, van het toezichtssysteem in kwestie: Je kon natuurlijk niet weten of je op een bepaald moment bek
...[+++]eken werd. Hij gaat verder: Ze konden jouw systeem aanzetten naar eigen goeddunken. Je moest leven, en dat deed je, op basis van een gewoonte die een instinct werd, in de veronderstelling dat elk geluid dat je maakte, afgeluisterd werd en elk moment bekeken, behalve als het donker was. De Abrahamitische godsdiensten poneren op dezelfde manier dat er een onzichtbare, alziende overheid is die in haar alwetendheid altijd ziet wat je doet, waardoor je nooit een privé-moment hebt, wat de ultieme manier is om gehoorzaamheid af te dwingen.Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant
. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Ab
uzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources
pour livrer, en 2005, « l'année
...[+++] décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen Eide, de dire qu'il allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de
strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlands
...[+++]e Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Et lorsque je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant certaine de ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n’y était arrivé, je suis all
é chez ma tante qui avait été battue par son mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de
...[+++]la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf,
zoals 9 of 10 jaar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote
wereldtragedies is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was a
an een huwelijk vol geweld met alleen haar waa ...[+++]rdigheid intact. Ze vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen. Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'.Et c'est peut-êt
re la raison pour laquelle la Révolution française est si polémique et ouverte à des interprétations. Il y en a qui disen
t que la révolution avait réussi à répandre les idées des Lumières même si elle n'avait pas instauré une démocratie en France. Des autres disent que le vrai héritage de la Révolution n'était pas la valorisation de la liberté, mais celle du pouvoir de l'Etat. Quel que soit, je dirai que la Révolution française a été beaucoup plus révolutionnaire que son homologue américain. Je veux dire, que d'une cer
...[+++]taine manière, les Etats-Unis n'ont jamais eu une aristocratie, mais dans d'autres manières, ils ont continué d'en avoir une - une des Lumières français, Diderot, a senti que les Américains devaient avoir peur d'une division trop inégale de richesse résultant en un petit nombre de citoyens opulents et une multitude de citoyens dans la misère. Et que la Révolution américaine n'a rien fait pour changer cette disparité de richesse. Ce qui avait fait de la Révolution française un mouvement si extrême a été son insistance dans l'universalité de ses idéales. Je veux dire, regardez l'Article 6 de la Déclaration des Droits de l'Homme et du Citoyen. La Loi est l'expression de la volonté générale. Tous les Citoyens ont droit de concourir personnellement, ou par leurs Représentants, à sa formation. Elle doit être la même pour tous, soit qu'elle protège, soit qu'elle punisse. Ce sont des idées radicales, que les lois viennent des Citoyens, et pas des Rois ou des Dieux, et que ces lois doivent s'appliques à tous, de manière égale. C'est bien loin de Hammurabi- et en vérite, ç'est bien loin de Thomas Jefferson, possesseur d'esclaves. Dans les années 1970, on a demandé au président chinois Zhou Enlai ce que les conséquences de la Révolution française ont été. Et il a répondu, 'C'est trop tôt pour dire.' Et d'une certaine manière, il l'est encore. La Révolution française a demandé des questions sur la nature des droits du peuple et les dérivés de ces d ...
En misschien is dit waarom de Franse revolutie zo controversieel is en open voor interpretatie. Sommigen beweren de revolutie geslaagd zi
jn in het verspreiden van verlichtingsidealen, zelfs als het niet democratie naar Frankrijk bracht. Anderen beweren dat de echte erfenis van de revolutie niet de versterking van vrijheid was, maar van staatsmacht. Hoe dan ook, Ik zou willen stellen dat de Franse Revolutie uiteindelijk veel revolutionairder was dan zijn Amerikaanse tegenhanger. Ik bedoel, in sommige opzichten, had Amerika nooit een aristocratie, maar op andere manieren bleef die bestaan de Franse verlichte denker, Diderot, voelde dat Ame
...[+++]rikanen een ook ongelijke verdeling van rijkdom, wat resulteert in een klein aantal weelderige burgers en een veelheid van burgers die in ellende leven moeten vrezen. En de Amerikaanse revolutie deed niets om die polarisatie van rijkdom te veranderen. Wat maakte de Franse revolutie zo radicaal was haar aandringen op de universaliteit van haar idealen. Ik bedoel, kijk naar artikel6 van de verklaring van de rechten van de mens en burger: Wet is dat de uitdrukking van de algemene wil. Iedere burger heeft het recht om persoonlijk deel te nemen, of door diens vertegenwoordiger, in de Stichting. Het moet hetzelfde zijn voor allen, of het nu beschermt of straft. Dat zijn radicale ideeën, dat de wetgevingen afkomstig is van burgers, niet van koningen of goden, en dat die wetten moeten voor iedereen gelden. Dat is een lange weg van Hammurabi — en om eerlijk te zijn, het is een lange weg van de slavenhouderij Thomas Jefferson. In de jaren zeventig, werd Chinese President Zhou Enlai gevraagd Wat de invloed van de Franse revolutie was geweest. En hij zei: het is te vroeg om dat te zeggen. En op een bepaalde manier is dat nog steeds zo. De Franse revolutie stelde nieuwe vragen over de aard van de rechten van mens en de afleiding van deze rechten. En we zijn nog steeds bezig met het beantwoorden van deze vragen, en hoe, door middel van onze antwoo ...Avant de mourir, Margaret Mead, une éminente anthropologue a dit que sa plus grande peur était qu'au fur et à mesure que nous nous dirigions vers la vue d'un monde générique et amorphe non seulement nous verrons l'étendue de l'imagination humaine réduite à une modalité plus étroite de la pensée, mais qu'un jour, nous nous réveillerons d'un rêve en ayant oublié qu'il y avait d'autres possibilités.
De grote antropologe Margaret Mead zei voor haar dood dat ze vreesde dat we richting een algemeen, amorf wereldbeeld toebewegen. We zouden niet alleen de menselijke verbeelding beperkt zien worden tot een smal, modaal denkkader, maar ook zouden we eens ontwaken en vergeten zijn dat er ook andere opties bestaan.
L'une des personnes que j'ai rencontrées était un représentant haut gradé de l'administration Bush, qui a eu ceci à dire quant à impliquer moins de nos hommes
dans la guerre. Ça joue en notre force. La seule chose qui effraie les gens est notre technologie. Mais quand vous allez à la rencontre des gens, par exemple au Liban, c'est une toute autre histoire. L'une des personnes que j'ai rencontrée là-bas était ré
dacteur en chef, et nous parlons alors qu'un drone vole au dessus de lui
, et voilà ce qu'il ...[+++]avait à dire. Ce n'est qu'un signe de plus de la cruauté insensible des Israéliens et des Américains, qui sont des lâches parce qu'ils envoient des machines pour nous combattre. Ils ne veulent pas nous combattre comme de vrais hommes, mais ils ont peur de se battre, donc nous n'avons qu'à tuer quelques-uns de leurs soldats pour les vaincre. L'avenir de la guerre se fait aussi avec un nouveau type de guerrier, et il redéfinit effectivement ce que l'on vit en allant à la guerre. Vous pouvez appeler cela une cellule guerrière. C'est ainsi qu'un pilote de drone Predator a décrit son expérience des combats dans la guerre en Irak sans jamais quitter le Nevada.
Een van de mensen die ik ontmoette, een hoge functionaris uit de regering Bush, zei het volgende over onze onbemanning van de oorlog: Het versterkt onze kracht. Waar mensen bang voor zijn, is onze technologie. Als je er op uittrekt en mensen ontmoet, bijvoorbeeld in Libanon, is dat een heel ander verhaal. Een van de mensen die ik ontmoette was nieuwsredacteur. We praatten terwijl een onbemand toestel overvloog. Dit is wat hij te zeggen had: Dit is het zoveelste teken van koude mensen, wrede Israëli's en Amerikanen. Het zijn lafaards omdat ze machines sturen om tegen ons te vechten. Ze willen niet als echte mannen tegen ons vechten, want ze zijn bang om te vechten, dus m
oeten we gewoon een paar ...[+++] van hun soldaten doden om ze te verslaan. De toekomst van de oorlog wordt gekenmerkt door een nieuw type militair. Het herdefinieert de beleving van ten strijde trekken. Je kunt dit de werkplekkrijger noemen. Een Predatorpiloot omschreef zijn ervaring van het vechten in de oorlog met Irak, terwijl hij nooit buiten Nevada kwam:Elle nous a fait peur avec l'homme de lave s'en vient, puis avec le tsunami s'en vient, mais finalement il y avait des fleurs et des arbres, et c'était très beau.
met de lavaman die komt, en dan komt de tsunami, maar toen waren er bloemen en bomen, en dat was heel mooi.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
orwell avait peur que nous devenions ->
Date index: 2021-01-21