Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "ont préparé leur présentation ensemble " (Frans → Nederlands) :
Les ingénieurs étaient venus en avions, et les designers se sont réunis avec eux, et ils ont préparé leur présentation ensemble.
De ingenieurs vlogen er naartoe. Ze ontmoetten de designers en stelden een presentatie samen.
Et, en étant de l'autre côté de la barrière, j'ai personnellement supervisé l'investissement de dizaines de millions de dollars dans des en
treprises qui m'ont présenté des pitchs sous PowerPoint. Donc, je pense qu'on peut dire que je m'y connais un peu sur la manière de faire des pitchs. La toute première question que vous devez tous comprendre est : quelle est la chose la plus importante qu'un capital-risqueur cherche quand vous venez lui présenter une nouvelle idée d'affaire? Il y a évidemment toutes sortes de choses. Il y a le modèle économique, il y a des données financières, et il y a la d
emande, et ...[+++]c. Dans l'ensemble, parmi tout ce que vous avez à faire, quelle est la chose la plus importante dans laquelle le capital-risqueur va investir? Quelqu'un? Qu'est-ce que c'est? Le public : Les gens. Les gens? Vous! C'est ça : vous êtes la personne. Et donc tout l'objet d'un pitch pour capital-risqueurs est de les convaincre que vous êtes l'entrepreneur dans lequel ils vont investir leur argent et gagner beaucoup d'argent en retour. Maintenant, comment fait-on ça? On ne peut pas simplement arriver et dire: Bonjour, je suis quelqu'un de vraiment bien, et vous devriez vraiment investir en moi , n'est-ce pas? Donc, pendant votre pitch, vous avez très peu de temps… La plupart des pitchs… Les pitchs pour capital-risqueurs durent 15 minutes, la plupart devraient durer moins d'une demi-heure, l'attention des gens diminuant après 18 minutes. Des test l'ont prouvé. Alors, pendant ces 18 minutes, ou 10 minutes, ou 5 minutes, vous devez transmettre un ensemble d'idées différentes. Vous devez en fait transmettre environ 10 caractéristiques différentes pendant que vous êtes face à eux. Quelle est la chose la plus importante que vous avez à transmettre? Comment? Le public : L'intégrité. Eh bien! C'est une réponse directe que nous avons là-bas. Et je n'ai même pas eu à la suggérer.
Toen, de zaken omdraaiend, heb ik investeringen van tientallen miljoenen dollars begeleid, aan bedrijven die mij pitchten met PowerPointpresentaties. Dus ik weet het een en ander over het proces van pitchen. Het
eerste vraag die je moet beantwoorden is: wat is het allerbelangrijkste dat een durfkapitalist wil zien wanneer je bij hem aanklopt met je nieuwe zakelijke idee? Er zijn allerhande dingen uiteraard. Er zijn bedrijfsmodellen, financiën, er zijn markten. Maar wat is van alle dingen het belangrijkste waarin een durfkapitalist investeert? Iemand? Wat? Publiek: Mensen. Mensen. Jij! Dat is het -- jij bent die persoon. Daarom is het doe
...[+++]l van een pitch hen te overtuigen dat jij de ondernemer bent waarin zij hun geld gaan investeren en veel geld gaan terugverdienen. Nu, hoe doe je dat? Je kunt niet op komen dagen en zeggen: Hoi, ik ben echt een geschikte man/vrouw en u moet echt in me investeren. Tijdens je pitch heb je slechts enkele minuten. De meeste pitches aan privé-investeerders duren zo'n 15 minuten; aan durfkapitalisten, minder dan een half uur. De aandacht van mensen daalt na 18 minuten. Gebleken uit onderzoek. Dus in die 18 minuten, of 10 minuten, of vijf, moet je een hele hoop verschillende kenmerken overbrengen. Je moet 10 verschillende kenmerken overbrengen terwijl je daar staat. Wat is het belangrijkste dat je moet overbrengen? Wat? Publiek: Integriteit. Tjonge! Die hebben we hier staan. Ik heb het niet eens ingegeven.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cett
e caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était
un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a d
...[+++]it : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille personnes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en
zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We
...[+++]kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organiseren waar ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ... Mais un jour, vous vous direz : « Ce truc va m'avoir » Jim et Shirlay ont passé leur temps à prévenir leurs amis que leur fin était proche et qu'ils y étaient préparés.
Maar op een dag zeg je: Dit is het einde. Jim en Shirley lieten hun vrienden weten dat hun einde nabij was en dat ze er vrede mee namen.
Ho
mme 1 : à partir du moment où il y a de l'injustice, quelqu'un doit faire un sacrifice! Femme 1 : Ce n'est pas un sacrifice, C'est une vengeance! Si vous tuez, il n'y a pas de différence entre victime et occupant. Homme 1 : si vous avions des avions, nous n'aurions pas besoin de martyrs, c'est la différence. Femme : La différence c'est que l'armée israelienne est toujours plus forte. Homme: Alors, soyons égaux devant la mort. Nous avons toujours le Paradis. Femme: Il n'y a pas de Paradis! Ca n'existe que dans votre tête! Homme: Dieu vous pardonne, dieu vous pardonne! Que dieu vous pardonne. Si vous n'étiez pas la sœur d'Abu Azzam… De t
...[+++]oute façon, je préfèrerais encore avoir le paradis dans ma tête que vivre dans cet enfer! Dans cette vie, nous sommes morts de toute façon. Homme: Nous choisissons l'amertume seulement si l'alternative est encore plus amère. Femme: Et nous? Ceux qui restent? Gagnerons-nous de cette façon? Ne voyez-vous pas que ce que vous faites est en train de nous détruire? Et que vous prenez Israel comme alibi pour continuer? Homme: Donc, sans alibi, Israel arrêterait? Femme: Peut-être. Nous devons faire de cette guerre une guerre morale. homme: Et comment faire, si Israel n'a pas de morale? Femme: Fais attention! George: Ma femme Ayelet m'a appelé et m'a dit: Il y a eu un attentat suicide à Tel Aviv . Ayelet: Qu'est-ce que vous savez sur les blessés? Nous recherchons trois filles. George: Nous n'avons aucune information. Ayelet : Une est blessée ici, mais nous n'avons pas entendu parlé des trois autres. George: J'ai dit OK, c'est Bat-Chen, c'est ma fille . Etes-vous sûre qu'elle est morte? Ils ont dit que oui. Tzika: Ce jour-là, vers 6,30, je conduisais ma femme et mes filles au supermarché. Quand nous sommes arrivé là bas…. nous avons vu trois jeeps militaires israeliennes garées de l'autre côté de la rue. Quand nous avons dépassé la première jeep, ils ont ouvert le feu sur nous. Et ma fille de 12 ans Christine a été tuée dans la fusillade. Tzvi ...
Man 1: Zolang er onrechtv
aardigheid bestaat, moet iemand zich opofferen! Vrouw 1: Dat is geen offer, dat is wraak! Als je doodt, is er geen verschil tussen het slachtoffer en de dader. Man 1: Als we vliegtuigen hadden, hadden we geen martelaars nodig, dat is het verschil. Vrouw: Het verschil is
dat het Israëlische leger alsnog sterker is. Man: Laten we dan gelijk zijn in de dood. We hebben nog het Paradijs. Vrouw: Er is geen Paradijs! Het bestaat alleen in je hoofd! Man: Alsjeblieft zeg! Moge God je vergeven. Als jij niet Abu Azzam's
...[+++]dochter was geweest... Alleszins, liever een Paradijs in mijn hoofd dan een leven in deze hel! In dit leven zijn we toch dood. Man: Men kiest alleen het bittere als het alternatieve nog bitterder is. Vrouw: En wij dan? De achterblijvers? Winnen we zo? Zie je niet dat wat je doet ons vernietigt? En dat je Israël een alibi geeft om door te gaan? Man: Dus, zonder alibi houdt Israël ermee op? Vrouw: Misschien. We moeten er een morele oorlog van maken. Man: Hoe dan, als Israël immoreel is? Vrouw: Wees voorzichtig! George: Mijn vrouw Ayelet belde me op en zei: Er was een zelfmoordaanslag in Tel Aviv. Ayelet: Wat weet je over de slachtoffers? We zoeken drie meisjes. George: We hebben geen informatie. Ayelet: Er ligt er hier een gewonde, maar we weten niets over de andere drie. George: Ik zei: OK, dat is Bat-Chen, dat is mijn dochter. Weet U zeker dat ze dood is? Ze zeiden ja. Tzvika: Op die dag, rond 6:30, reed ik met mijn vrouw en dochters naar de supermarkt. Toen we daar aankwamen... zagen we drie Israëlische militaire jeeps geparkeerd aan de kant van de weg. Toen we de eerste jeep passeerden... openden ze het vuur op ons. Mijn 12-jarige dochter Christine werd gedood in het vuurgevecht. Tzvika: Ik ben het hoofd van alle afdelingen. George: Maar is er een leraar die verantwoordelijk is? Tzvika: Ja, ik heb assistenten. Ik heb elke dag met kinderen te maken. Tzvika: In het begin vond ik het een vreemd idee. Maar toen ik het logisch bekeek, zag ...Premièrement, les Nazis ont envahi la Russie L'invasion Nazi de la Russie a débuté le combat sur le front de l'Est, out le front de l'Ouest si vous étiez Russe et cela a causé des millions de décès Russe 1941 était aussi l'année du bombardement de Pearl Harbour, qui était sensé éppeurer les États-Unis afin qu'ils resteraient neutre, un pari stupide ca
r 1. Les États-Unis présentaient déja beaucoup d'aide aux forces Alliées et n'étaient pas tellement neutre du début et 2
. Les États-Unis ne sont pas connus pour leurs pacifisme ou
leur ...[+++] politiques neutres. 1941 était aussi l'année où le Japon a envahi beaucoup de l'Asie sud-est, ce qui a inspiré de la nervosité en Australie et en Nouvelle-Zélande. Ils étaient déjas impliquer dans la guerre comme membres du commonwealth Britannique, mais ils avaient maintenant l'opportunité de se battre contre le Japon plus proche à chez-eux. Et tais-toi du fait que je ne parle jamais des Australiens. Je vous ai juste donné 1.5 phrases. [John est tellement généreux] Quand les Américains et Australiens ont commencé à se battre contre les Japonais c'était déja une Guerre Mondiale. Cela pouvait signifier se battre, souffrir de faim, ou être bombarder; autre fois, ca signifiait la production pour la guerre- par exemple, on ne considère l'Argentine une force supérieur de la Deuxiéme Guerre Mondiale, mais ils étaients vital aux forces Alliées, supplyant 40% de la viande Britannique pendant la guerre. Merci, Thought Bubble. [sérieusement, c'est cool] Sans me présenter comme chauvin [n.affichant une patriotisme sans bornes] mais l'entrée de les États-Unis à la guerre a vraiment tout changé, même si la Russie aura toujours vaincu les Nazis. Personne conquiert la Russie en hivers, à moins d'être- attendez-le- [vous le savez] -les Mongols [Mongoltage!] Ok, nous nous dérangerons pas du plus part des batailles de 1942- la bataille de Midway, qui a effectivement terminé toute chance que le Japon avait de gagner la guerre- Nous allons concentrer plutôt ...
ten eerste vielen de Nazi's Rusland binnen, de invasie van Rusland opende d
e oorlog op het oostfront hoewel, als je een Rus bent was het het westerse front daarbij kwamen miljoenen om het leven, voornamelijk Russen en in 1941 bombardeerde Japan Pearl Harbor, daarbij hoopten ze de Verenigde Staten te dwingen om neutraal te blijven, hetgeen een dom idee was, omdat: 1. de VS gaf gigantische steun een de geallieerden en was dus nauwelijks neutraal en 2. De Verenigde Staten staan niet bekend om hun pacifisme en politieke neutraliteit. in 1941 viel Japan ook grote delen van Zuidoost-Azië binnen, waardoor Australië en Nieuw-Zeeland nerveus werd
...[+++]en. Als delen van het Brits Gemenebest waren ze al betrokken in de oorlog, maar nu konden ze de Japanners dichter bij huis bevechten. en zeur niet over hoe ik nooit over jullie praat, Australiërs, ik gaf jullie net anderhalve zin. Tegen de tijd dat de Amerikanen en de Australiërs tegen de Japanners gingen vechten, was het al een wereldoorlog. Soms betekende dit vechten of verhongeren of gebombardeerd worden soms betekende het produceren voor de oorlog. Je denkt bijvoorbeeld niet aan Argentinië als een belangrijk land in de Tweede Wereldoorlog maar ze waren vitaal voor de geallieerden en verzorgden 40% van het Britse vlees tijdens de oorlog. Bedankt, Thought Bubble. dus, niet om patriottisch te klinken, maar het toetreden van de VS tot de oorlog veranderde alles, hoewel ik twijfel dat de de Nazi's Rusland dan wel zouden kunnen veroveren. Niemand veroverd Rusland in de winter, tenzij je de Mongolen bent. We gaan de meeste grote gevechten in 1942 overslaan, zoals de Slag bij Midway, die de kans voor Japan om de oorlog te winnen beëindigde, en we gaan ons focussen op de Slag om Stalingrad. De Duitse aanval op Stalingrad, nu bekend als Wolgograd was een van de bloederigste gevechten in de geschiedenis van oorlog, met meer dan twee miljoen doden. De Duitsers begonnen door meer dan 1000 ton aan bommen op Stalingrad te gooien, en de Russen r ...J'avais une liste de ces pommes qui ont disparu. et quand je devais présenter un exposé, je la faisais circuler dans l'assistance sans dire ce que c'était. Elle était dans l'ordre alphabétique. Je demandais aux personnes présentes de regarder si leur nom, leur patronyme, le nom de jeune fille de leur mère s'y trouvaient. Et à la fin de mon exposé, je demandais «Combien de personnes ont trouvé un nom?» Il y avait toujours au moins les deux tiers de l'assistance qui levaient la main.
Vroeger had ik een lijst van al die uitgestorven appels, en wanneer ik een presentatie gaf, gaf ik de lijst door aan het publiek. Ik vertelde niet wat erop stond, maar hij was alfabetisch opgesteld. Ik vroeg de mensen om hun eigen achternaam te zoeken, de meisjesnaam van hun moeder. Op het einde van de lezing vroeg ik dan: Hoeveel mensen hebben een naam gevonden? Er was nooit minder dan twee derde van het publiek dat zijn hand opstak.
Stacey Baker a toujours été obs
édée par la manière dont les couples se rencontrent. Elle a demandé au photographe Alec Soth de lui apporter son soutien dans son exploration, et ils se sont retrouvés à la plus grande soirée de speed-dating du monde, à Las Vegas, le jour de la St Valentin, avant de partir à la rencontre de la plus grande communauté de retraités du Nevada. Soth a pris des portraits de couples dans les deux événements. Entre ces deux extrêmes, ils ont découvert un fil rouge magique qui reli
e les couples entre leur première rencontre ...[+++]et le moment où ils fondent une vie ensemble. Cette présentation fait partie de TED2015. Elle est proposée par Pop-Up Magazine (popupmagazine.com or @popupmag on Twitter.)
Stacey Baker is altijd geïnteresseerd geweest in hoe stellen elkaar hebben ontmoet. Toen zij fotograaf Alec Soth vroeg haar te helpen dit onderwerp te onderzoeken, bezochten ze het grootste speed-datingevenement ter wereld, op Valentijnsdag in Las Vegas, en het grootste bejaardentehuis in Nevada. Soth maakte portretten van paren op elke locatie.
Tussen deze twee extremen ontrafelden ze de overgang van ontmoeten tot het creëren van een leven samen.
(Dit is een onderdeel van een TED2015 sessie mogelijk gemaakt door Pop-Up Magazine: popupmagazine.com of @popupmag on Twitter.)
Chris e
t Bill ont consacré leur temps à utiliser des opérations et des partenariats. Et nous nous rendons en avion dans les zones sinistrées depuis janvier dernier, pour installer les logiciels, former les résidents et mettre sous licence le logiciel po
ur les zones qui se préparent aux catastrophes. MO : Nous avons fait un de nos premiers lancements après les tornades de Dallas en avril dernier. Nous avons pris l'avion pour une ville qui avait un site-web statique et obsolète et un fil Facebook frénétique qui tentait de structurer la
...[+++]réponse. Et nous avons lancé notre plateforme. Tous les intérêts sont venus dans les quatre premiers jours, mais au moment où ils ont perdu le cycle des nouvelles, c'est là que les besoins sont apparus, pourtant, ils avaient cette ressource massive de ce que les gens pouvaient donner et ils ont été en mesure de répondre aux besoins de leurs résidents. CO : Donc ça marche, mais ça pourrait être mieux. La planification d'urgence est un gros problème pour la remise en état après sinistre parce que ça rend les villes plus sûres et plus résistantes.
Chris en Bill hebben aangeboden hun tijd te gebruiken voor operaties en partnerschappen. Sinds afgelopen januari zijn we bezig geweest met het vliegen naar rampgebieden, het opzetten van software, het trainen van inwoners en het uitgeven van licenties van de software aan gebieden die zich klaarmaken voor
rampen. MO: Eén van onze eerste inzetten was na de tornado's in Dallas afgelopen april. We vlogen naar een stad met een verouderde, statische website en een erg drukke Facebookfeed die de hulpverlening probeerde te structureren. We hebben ons platform ingezet. Alle interesse kwam in de eerste vier dagen, maar tegen de tijd dat ze de aand
...[+++]acht van het nieuws verloren begonnen de hulpbehoeftes binnen te komen. Ze hadden enorme middelen door wat mensen konden geven en konden zo voldoen aan de hulpbehoeftes van hun inwoners. CO: Het werkt dus, maar het kan beter. Voorbereid zijn op een ramp speelt een grote rol in de wederopbouw omdat het de steden en dorpen veiliger en veerkrachtiger maakt. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
ont préparé leur présentation ensemble ->
Date index: 2021-01-23