Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "n’imaginent pas vivre un jour " (Frans → Nederlands) :
Chaque jour, en ligne, des gens, des jeunes surtout qui n'ont pas eu le temps de mûrir assez pour gérer ça, sont victimes d’abus, humiliés à tel point qu’ils n’imaginent pas vivre un jour de plus, et certains, tristement, n'y arrivent pas. Et il n'y a rien de virtuel là-dedans.
Elke dag worden online mensen, vooral jonge mensen, die niet voldoende ontwikkeling hebben om ermee om te gaan, zo misbruikt en vernederd, dat ze zich niet kunnen inbeelden de volgende dag nog te leven, en helaas leven sommigen niet meer, en dat is helemaal niet virtueel.
On peut vivre cette chose puissante qu'on appelle l'imagination, qui est un ciment du désir, la capacité d'imaginer quelque chose, comme si cela arrivait le vivre comme si ça se passait alors que rien ne se passe et tout se passe en même temps. Alors quand j'ai commencé à penser à l'érotisme, j'ai commencé à penser à la poésie du sexe,
We kunnen dat krachtige ding dat we anticipatie noemen, beleven, die de mortel van het verlangen is, de mogelijkheid om het zich te verbeelden, alsof het gebeurt, om het te ervaren alsof het gebeurt, terwijl er niets gebeurt en tegelijk alles gebeurt. Dus toen ik begon te denken over erotiek, begon ik te denken over de poëtica van seks.
Qu'est-ce q
ui rend le présent, plus particulièrement les bons moments du prése
nt, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquoi tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé, c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent.
Même les meilleurs jours de nos vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Da
...[+++]ns notre mémoire, tels des éditeurs qualifiés d'heures de rushes et souvent de séquences plates, nous verrouillons les moments les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bien plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, en vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste dagen van ons leven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijke momenten. Maar in onze herinnering leggen we alleen de meest bete
kenisvolle momenten vast, als capabele redacte
uren van uren van ruw en vaak niet-inspirerend materiaal. En z
...[+++]o creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveelheid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).Nous l'avons nommé « Hôtel Gelem ». Avec des familles Roms, on a créé plusieurs Hôtels Gelem en Europe, par exemple à Fribourg en Allemagne, à Montreuil près de Paris, et aussi dans les Balkans. Ce sont de vrais hôtels. On peut y loger. Mais ce n'est pas une entreprise commerciale. C'est un symbole. On peut aller sur leur site et demander une invitation personnelle pour aller vivre quelques jours dans un Hôtel Gelem, près de chez eux, et manger, travailler et vivre avec les familles Roms.
We noemden het project 'Hotel Gelem.' Samen met Roma families zetten we verschillende Hotel Gelems op in Europa, bijvoorbeeld in Freiburg in Duitsland, in Montreuil bij Parijs, maar ook in de Balkan. Het zijn echte hotels. Mensen kunnen er overnachten. Maar het is geen commerciële onderneming. Het is een symbool. Je kan online vragen om een persoonlijke uitnodiging om een paar dagen te verblijven in het Hotel Gelem, in hun huis. Om te eten, werken en leven met de Roma gezinnen.
Voici une idée folle : persuader le monde d'essayer de vivre en paix pour seulement un jour par an, le 21 septembre. Dans cette présentation énergique et honnête, Jeremy Gilley raconte comment cette idée folle est devenue réalité, au point d'aider des millions d'enfants dans les régions déchirées par la guerre.
Hier is een gek idee: overtuig de wereld om slechts voor één dag in vrede proberen te leven, ieder jaar op 21 september. In deze energieke, eerlijke talk vertelt Jeremy Gilley het verhaal van hoe dit gekke idee werd gerealiseerd - om zo miljoenen kinderen te helpen in door oorlog verscheurde gebieden.
Cela signifie que si un enfant africain naît aujourd'hui, plutôt qu'il y a trois jours, il aura un jour de plus à vivre.
Dat betekent dat kinderen die vandaag geboren zijn, in plaats van drie dagen geleden, een extra dag te leven hebben aan het einde van hun leven.
Beaucoup d'entre nous sont présents sur les réseaux sociaux et possèdent une personnalité virtuelle faite de mises à jour de statuts, de tweets, et de liens, stockés dans le nuage. Adam Ostrow pose une question importante : qu'advient-il de cette personnalité après votre mort ? Pourrait-elle... continuer à vivre ?
Velen van ons zijn aanwezig in sociale media - een virtuele persoonlijkheid die bestaat uit statusupdates, tweets, connecties, opgeslagen in de 'cloud'. Adam Ostrow stelt een belangrijke vraag: wat gebeurt er met die persoonlijkheid na je dood? Kan het zijn dat ze ... blijft leven?
J'ai été photographe pendant de nombreuses années. En 1978, je travaillais pour le magazine Time, et on m'a donné u
ne mission de trois jours pour photographier des enfants amérasien
s - des enfants qui avaient été engendrés par les GI américains dans toute l'Asie du Sud-Est, puis abandonnés. 40.000 enfants dans toute l'Asie. Je n'avais jamais entendu le mot amérasiens avant. J'ai passé quelques jours à photographier des enfa
nts dans différents pays, et comme ...[+++] beaucoup de photographes et de nombreux journalistes, j'ai toujours espoir que, une fois mes photos publiées elles puissent effectivement avoir un effet sur une situation au lieu de simplement la documenter. Donc, j'étais tellement troublé par ce que j'ai vu, et j'ai été si malheureux de l'article qui a été publié après, que j'ai décidé de prendre six mois de congés. J'avais 28 ans. J'ai décidé de trouver six enfants de différents pays, et d'aller en fait vivre quelque temps avec ces enfants pour essayer de raconter leur histoire un peu mieux que je ne pensais l'avoir fait pour Time Magazine.
Ik ben vele jaren fotograaf geweest
. In 1978 werkte ik voor het tijdschrift Time. Ik kreeg een driedaagse opdracht om Ameraziatische kinderen te fotograferen. Kinderen die verwekt waren door Amerikaanse soldaten, overal in Zuidoost-Azië, en dan achtergelaten -- 40.000 kinderen door heel Azië. Ik had het woord 'Ameraziatisch' nog nooit gehoord. Ik fotografeerde enkele dagen kinderen in verschillende landen. Zoals vele fotografen en journalisten hoop ik altijd dat als mijn foto's gepubliceerd worden, ze daadwerkelijk invloed hebben
op de situatie, in plaats van slech ...[+++]ts te documenteren. Ik werd zo geraakt door wat ik zag, en ik was zo ontevreden met het artikel dat volgde, dat ik besloot om 6 maanden vrijaf te nemen. Ik was 28 jaar. Ik besloot om met 6 kinderen in verschillende landen wat tijd door te brengen om te proberen hun verhaal wat beter te vertellen dan ik dacht voor Time te hebben gedaan.Nous en avions 10 de ce type, des vivres et du fuel littéralement enfouis pour notre retour -le fuel était pour le camping, pour transformer la glace en eau- et j'ai été obligé de prendre la décision d'appeler pour du ravitaillement, grâce à un avion pouvant transporter 8 jours de nourriture pour nous aider à tenir.
We hadden op 10 plekken voedsel en brandstof begraven voor op de terugreis. De brandstof was voor het kooktoestel om sneeuw te smelten. Ik was gedwongen om te bellen met een verzoek om herbevoorrading. Een ski-vliegtuig met acht dagen eten om het tekort aan te vullen.
Debbie a travaillé toute sa vie, elle paye des impôts, subvient à ses besoins, jour après jour, elle est fière de vivre le rêve américain, un rêve qui reste incomplet sans éducation supérieure.
Debbie heeft haar hele leven gewerkt, belasting betaald, leeft van maand tot maand, en is trots op de Amerikaanse droom, een droom die niet volledig zou zijn zonder hoger onderwijs.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
n’imaginent pas vivre un jour ->
Date index: 2021-06-03