Traduction de «nôtre pourrait » (Français → Néerlandais) :

Seth Shostak, chercheur au SETI, parie que nous trouverons de la vie extra-terrestre dans les 24 prochaines années, sinon il vous paye un café. A la conférence TEDxSanJoséCA , il nous explique pourquoi les nouvelles technologies et les lois des statistiques rendent la percée si probable - et prévoie comment la découverte d'une civilisation bien plus avancée que la nôtre pourrait affecter notre vie sur Terre. (Filmé à TEDxSanJoseCA)
SETI-onderzoeker Seth Shostak wed dat we buitenaards leven zullen vinden binnen de komende 24 jaar, of hij trakteert op een kop koffie. Tijdens TEDxSanJoseCA, legt hij uit waarom nieuwe technologieën en kansberekeningswetten een doorbraak zo waarschijnlijk maken. Hij voorspelt hoe de ontdekking van een samenleving die veel geavanceerder is dan de onze ons hier op Aarde zou beïnvloeden. (Gefilmd op TEDxSanJoseCA.)

Aller dans l'espace est difficile Même si pouvoir voir notre planète depuis l'espace grâce à un moyen simple et peu coûteux serait génial, Pour le moment le seul moyen est de devenir astronaute ou milliardaire Mais il existe un concept qui pourrait rendre cela possible Et qui pourrait définir le point de départ pour l'exploration de l'Univers : L'ascenseur spatial Comment marche-t-il exactement ? Pour comprendre comment un ascenseur spatial nous amènerait dans l'espace Nous devrons d'abord comprendre ce qu'est une orbite Être en orbite revient fondamentalement à tomber vers quelque chose en étant suffisamment rapide pour le rater. Si vous lancez une balle sur Terre, elle décrit une trajectoire en arc avant de retomber par terre. Dans l'espace, la gravité agit de manière similaire Mais si vous vous déplacez obliquement (de côté) assez vite La courbe de la Terre fait s'éloigner le sol en dessous de vous aussi rapidement que la gravité vous attire vers le sol Donc pour entrer en orbite autour de la Terre Les fusées doivent s'élever verticalement ET de travers rapidement Au contraire un ascenseur spatial exploiterait l'énergie de la rotation de la Terre pour accélérer la cargaison. Imaginez un enfant faisant tourner un jouet au bout d'une corde avec une fourmi sur la main. Alors que la fourmi escalade la corde, celle-ci se déplace de plus en plus vite. Comparé aux fusées, avec un chargement lancé depuis un ascenseur on a seulement besoin de fournir l'énergie pour bouger verticalement. Le mouvement oblique est ensuite fourni gratuitement par la rotation de la Terre ! Mais un ascenseur spatial serait sans aucun doute la structure la plus grande et la plus coûteuse jamais construite par l'humanité. Alors, Est-ce que ça vaudrait le coût ? Tout se résume à une question d'économie. Les fusées consomment d'énorme quantité de carburant, juste pour envoyer des petites livraisons dans l'espace Aux prix actuels, il faut environ 20 000 dollars pour envoyer un seul kilogramme de mar ...
Het is lastig om de ruimte in te komen. Hoewel we allemaal wel zouden willen dat er een gemakkelijke, en betaalbare manier is om naar de ruimte te komen. Op dit moment is dat alleen mogelijk als je een astronaut of miljardair bent. Maar er is een concept dat het misschien mogelijk maakt, wat ook als startpunt voor de verkenning van het universum kan dienen. De ruimtelift. Maar, hoe werkt het? Om te begrijpen hoe een ruimtelift ons de ruimte in kan krijgen, moeten we eerst kijken naar wat een baan is. In een baan zijn betekent: Naar iets toe vallen maar snel genoeg gaan om het te missen. Als je een bal op aarde gooit, maakt het een boog door de lucht en raakt daarna de grond. In de ruimte, laat de zwaartekracht je ongeveer op dezelfde manier bewegen Maar als je snel genoeg zijwaarts beweegt zal door de kromming van de aarde, de grond net zo snel onder je weg vallen als de zwaartekracht van de aarde je ernaartoe trekt dus, om in de baan van de aarde te komen moeten raketten snel omhoog en zijwaarts gaan. In tegenstelling gebruikt een ruimte lift de energie van de omwenteling van de aarde om de vracht snel voort te brengen. Stel je een kind voor dat een stuk speelgoed draait aan een touwtje. Met een mier op zijn hand. Als de mier omhoog kruipt langs het touwtje, gaat hij steeds sneller hoe meer hij stijgt. Vergeleken met een raket, hoef je met een ruimtelift alleen maar de energie te leveren om omhoog te gaan. De zijwaartste beweging komt gratis bij de snelle draaiing van de aarde. Maar een ruimtelift zou, zonder twijfel, het grootste en duurste object zijn dat ooit door mensen in gebouwd Dus, is het dat het wel waard? Het komt allemaal neer op de kosten. Raketten verbranden ongelooflijk veel raketbrandstof, alleen maar om een klein beetje vracht de ruimte in te krijgen. Met de huidige prijzen kost het ongeveer 20.000 dollar om één kilo de ruimte in te krijgen Dat is 1.3 miljoen dollar voor een mens 40 miljoen dollar voor je auto Miljarden voor een ruimtestation Deze e ...

Pourquoi notre univers pourrait tenir sur le fil du rasoir - TED Talks -
Waarom ons heelal aan een zijden draadje zou kunnen hangen - TED Talks -

L'idée est que notre univers en 3 dimensions pourrait être imbriqué dans un espace de dimension supérieure, comme on pourrait l'imaginer avec ces feuilles de papier.
Een idee is dat ons driedimensionale universum kan worden ingebed in een hoogdimensionale ruimte, net zoals je je kan voorstellen met deze vellen papier.

La population mondiale va atteindre les 10 milliards de personnes — mais qu'allons-nous manger ? Lisa Dyson a redécouvert une idée développée par la NASA dans les années 1960 pour de longs voyages dans l'espace et cela pourrait être la clé de la réinvention de la culture de notre nourriture.
We stevenen af op een wereldbevolking van 10 miljard — maar wat gaan we eten? Lisa Dyson herontdekte een idee dat in de jaren 60 door NASA werd ontwikkeld voor verre ruimtereizen. Het kan een sleutel worden om de manier waarop we voedsel kweken opnieuw uit te vinden.

Notre corps produit la vitamine D grâce au soleil, mais en tant que dermatologue, Richard Weller suggère que le rayonnement solaire pourrait conférer un autre bénéfice surprenant. les nouvelles recherches de son équipe montrent que l'oxyde nitrique, un neurotransmetteur chimique largement stocké dans la peau, peut être libéré par la lumière UV, et bénéficier à la pression sanguine et au système cardiovasculaire. Qu'est-ce que ça signifie ? Ça pourrait presque expliquer pourquoi les Ecossais sont en moins bonne santé que les Australiens...
Zonlicht zorgt ervoor dat ons lichaam vitamine D aanmaakt, maar dermatoloog Richard Weller vermoedt dat zonlicht nog een ander verrassend voordeel biedt. Nieuw onderzoek door zijn team toont aan dat stikstofmonoxide, een chemische transmitter die rijkelijk is opgeslagen in de huid, vrijgemaakt kan worden door UV-licht. Dit is zeer gunstig voor de bloeddruk en voor het cardiovasculaire systeem. Wat betekent dat? Dit kan onder andere verklaren waarom Schotten vaker ziek worden dan Australiërs...

Cela pourrait modifier notre façon de mourir, mais plus important encore, cela pourrait transformer notre façon de vivre.
Het kan onze manier van sterven veranderen, maar vooral, onze manier van leven.

Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...

En fait, si nous revenons à notre ciel tranquille au Chili, et que nous laissons le temps s'écouler pour voir comment le ciel pourrait évoluer au cours de la prochaine année, les pulsations que vous voyez sont des supernovae, les derniers feux d'agonie d'étoiles qui meurent en explosant, qui brillent puis disparaissent. Chacune de ces supernovae est cinq milliards de fois plus brillante que notre soleil, ce qui nous permet de la voir d'aussi loin, mais seulement pour un court instant.
Als we terug konden gaan naar onze rustige luchten boven Chili, en we lieten de tijd vooruitgaan om te zien hoe de hemel in het komende jaar zou veranderen, dan zijn de pulsaties die je daar ziet supernova’s, de laatste overblijfselen van een ontploffende, stervende ster. Ze lichten op en doven dan langzaam uit. Elk van deze supernova’s is vijf miljard keer helderder dan onze zon. Daarom kunnen we ze op grote afstand zien, maar voor slechts een korte tijd.

Sebastian Seung établit la cartographie d'une nouvelle modélisation du cerveau extrêmement ambitieuse qui s'intéresse aux connections entre chaque neurone. Il appelle cela notre connectome : il est aussi unique que notre génome et réussir à comprendre son fonctionnement pourrait inaugurer une nouvelle façon de comprendre le fonctionnement de nos cerveaux et de notre psychologie.
Sebastian Seung brengt een geweldig ambitieus nieuw breinmodel in kaart dat focust op de verbindingen tussen neuronen. Hij noemt het ons connectoom . Het is even persoonsgebonden als ons genoom, en proberen het te doorgronden zou ons brein en onze geest begrijpelijker kunnen maken.