Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous semblent " (Frans → Nederlands) :
Qu'est-ce qui rend le présent, plus particulièrement les bons moments du présent, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquo
i tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé, c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent. Même les meilleurs jours de nos vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Dans notre mémoire, tels des éditeurs qualifiés d'heures de rushes et souvent d
e séquences plates, nous verrouillons les mo ...[+++]ments les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bien plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, en vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste dagen van ons leven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijke momenten. Maar in onze herinnering leggen we alleen de meest betekenisvolle momenten vast, als cap
abele redacteuren van uren van ruw en vaak niet-inspirerend materiaal. En zo creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter
...[+++]voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveelheid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).Ses pensées se concentraient autour de 4 grandes recommandations: 1. AVOUER SON ENVIE L'envie est - Nietzsche le reconnait - une grande part de la vie. Toutefois, les effets persistan
ts du christianisme nous apprennent à nous sentir honteux de nos sen
timents envieux. Il semblent être un signe de mal . Alors nous nous les cachons à nous-même, ainsi qu'aux autres Pourtant il n'y a rien de mal avec l'envie, maintient Nietzsche, tant que nous l'utilisons en tant que guide vers ce que nous voulons vraiment. Chaque personne qui nous rend en
...[+++]vieux devrait être perçue comme une indication de ce qu'on pourrait un jour devenir. Cet écrivain, ce mania ou chef qui incite notre envie évoque la possibilité de ce que nous serions capable d'être un jour.
Zijn gedachte centreert zich rondom 4 hoofdpunten: Geef toe aan afgunst afgunst is - erkende Nietzsche - een groot gedeelte van het leven. Maar het grootste gedeelte van het Christendom leert ons om ons te schamen voor onze gevoelens van afgunst. Ze lijken een indicatie van het kwaadaardige. Dus verstoppen we het van onszelf en
anderen. Toch is er niks mis met afgunst, bleef Nietzsche volhouden, als we het maar als gids aanhouden om te halen wat we echt willen. Elk persoon die ons jaloers maakt moet gezien worden als een indicatie van wat we ooit op een dag kunnen worden. De afgunst-verwekkende schrijver, magnaat of chef geeft tips voor
...[+++]wat je ooit kan bereiken.C
ependant, nous étions confinés, ou plutôt limités, à l'endoscopie parmi toutes les autres options que nous avions, pour plusieurs raisons qu'il ne vaut pas la peine d'expliquer. Nous avons utilisé une caméra de 4mm et nous avons réussi à documenter et à prendre des fragments d'un matériel qui s'est avéré être d'une couleur rouge, noire, et des fragments de couleur beige. Plus tard nous avons fait des examens beaucoup plus sophistiqués de ces fragments SFX, diffractométrie de rayons X, et les résultats jusque-là on
t été positifs. Ils semblent indiquer que en eff ...[+++]et nous avons trouvé des pigments, et puisque nous sommes sûrs qu'aucun autre artiste n'a peint sur ce mur avant que Vasari n'arrive environ 60 ans après, ces pigments sont donc surement liés à des fresques et très probablement à Léonard.
We werden beperkt, om verschillende redenen die het verspreiden niet waard zijn, tot enkel endoscopie, één van de vele opties die we hadden. Met een 4mm-camera konden we documentatie
aanleggen en enkele stalen nemen van wat blijkt een rode kleur, zwarte kleur, en wat beige fragmenten te zijn. Die onderwierpen we aan veel verfijndere onderzoeken, XRF, röntgenfluorescentie-spectrometrie, tot hiertoe met zeer goed resultaat. Er zijn aanwijzingen van pigment, en vermits we zeker weten dat niemand anders op die muur had geschilderd voor Vasari er 60 jaar later langskwam, houden die pigmenten zeker verband met muurschilderingen en waarschijnli
...[+++]jk met Leonardo.Et finalement: surtout, ne devenez jamais membre des Beatles. (Rire) Tout comme Ze Frank, je peux prédire votre réaction: «Mouais » Parce que lorsque les gens fabriquent
leur bonheur, comme semblent l'avoir
fait ces messieurs, nous leur sourions, incrédules, en nous disant: «Mouais, au fond, tu ne voulais pas vraiment ce boulot. » «Mouais, au fond, tu n'avais pas tant en commun avec elle et tu l’as réalisé précisément au moment où elle t'a balancé sa bague de fiançailles à la figure.» Sceptiques, nous croyons que le bonheur fabriqué n'est pas de la même qualité que le bonheur
...[+++] dit «naturel» . Que signifient ces termes? Quand nous obtenons ce que nous voulons, on parle de bonheur naturel,
En tenslotte: ga nooit, maar dan ook nooit bij de Beatles. Nu kan ik, zoals Ze Frank, je volgende gedachte voorspellen, namelijk: Ja, tuurlijk. Want wanneer mensen geluk creëren, zoals d
eze heren lijken te hebben gedaan, glimlachen we naar hen, maar we kijken bedenkelijk en zeggen: Ja tuurlijk, je wilde eigenlijk nooit echt die baan. Oh ja natuurlijk. Je had toch niet zo veel gemeen met haar, en je kwam daar precies achter op het moment dat ze de verlovingsring in je gezicht smeet. We glimlachen omdat we geloven dat zelf gecreëerd geluk niet van dezelfde kwaliteit is als dat wat we natuurlijk geluk kunnen noemen. Wat betekenen deze terme
...[+++]n? Natuurlijk geluk is dat wat we krijgen als we krijgen wat we wilden,E
st-ce une chose que nous avons inventé récemment en occident ? En fait, la réponse est probablement non. Il y a beaucoup de descriptions de l'adolescence d
ans l'Histoire, qui semblent très similaires à la description que nous en faisons aujourd'hui. Il y a une citation célèbre de Shakespeare, tirée du « Conte d'hiver », où il décrit l'adolescence ainsi : Je voudrais qu'il n'y eût point d'âge entre dix et vingt-trois ans, ou que la jeunesse dormît tout le reste du temps dans l'intervalle : car on ne fait autre chose dans l'intervalle
...[+++]que donner des enfants aux filles, insulter des vieillards, piller et se battre. (Rires) Il continue en disant Cela dit, qui pourrait, sinon des cerveaux brûlés de dix-neuf et de vingt-deux ans, chasser par le temps qu'il fait ? (Rires) Ainsi, il y a près de 400 ans, Shakespeare représentait les adolescents sous un jour très similaire à celui d'aujourd'hui, mais aujourd'hui que nous essayons de comprendre leur comportement, en ce qui concerne les changements sous-jacents qui sont en cours dans leur cerveau. Ainsi, par exemple, prendre des risques. Nous savons que les adolescents ont tendance à prendre des risques. C'est certain. Ils prennent davantage de risques que les enfants et les adultes, et ils sont particulièrement enclins à prendre des risques quand ils sont avec leurs amis. Il y a une pulsion importante à devenir indépendant de ses parents, et à impressionner ses amis à l'adolescence. Mais maintenant, nous essayons de comprendre cela en termes de développement d'une partie de leur cerveau appelée le système limbique. Je vais vous montrer le système limbique en rouge sur la diapositive derrière moi, et aussi sur ce cerveau. Le système limbique est enfoui très profondément à l'intérieur du cerveau, et il est impliqué dans des choses comme traitement de l'émotion, et le traitement de la récompense. Il vous donne le sentiment gratifiant qu'on retire de faire des choses amusantes, y compris en prenant des risques.
Is het iets dat we kort ge
leden in het Westen hebben uitgevonden? Het antwoord is: waarschijnlijk niet. Er zijn veel historische beschrijvingen van adolescentie die veel lijken op de beschrijvingen die we tegenwoordig gebruiken. Er is een beroemd citaat van Shakespeare uit 'Winter's Tale', waarin hij adolescentie als volgt beschrijft: Ik wilde dat er geen leeftijd was tussen tien en drie-en-twintig, of dat de jeugd die tijd zou gaan slapen; want ze doen in die periode niets anders dan meisjes zwanger maken, oudjes pesten, stelen en vechten. (Gelach) Hij vervolgt: Dat gezegd zijnde, wie anders dan deze verhitte standjes tussen negentien
...[+++]en twee-en-twintig zou met dit weer op jacht gaan ? (Gelach) Dus bijna 400 jaar geleden portretteerde Shakespeare adolescenten op een manier die veel lijkt op hoe we hen tegenwoordig beschrijven. Vandaag de dag proberen we echter hun gedrag te begrijpen in termen van onderliggende veranderingen die in hun hersenen plaatsvinden. Neem bijvoorbeeld het nemen van risico's. We weten dat adolescenten de neiging hebben risico's te nemen. Ze nemen meer risico's dan kinderen of volwassenen, en vooral in gezelschap van hun vrienden. Er is een belangrijke drijfveer om onafhankelijk te worden van je ouders en je vrienden te imponeren tijdens je adolescentie. Nu proberen we dit te begrijpen op niveau van de ontwikkeling van een deel van hun hersenen: het limbisch systeem. Ik laat jullie nu het limbisch systeem zien, rood gekleurd op de dia, en ook op deze hersenen. Het limbisch systeem bevindt zich diep in de hersenen en is betrokken bij zaken als het verwerken van emoties en beloning. Het geeft je een gevoel van voldoening wanneer je leuke dingen doet, inclusief risico's nemen.Et ce doute, il me régénère, il me donne l'espoir, que lorsque nos problèmes nous submergent, lorsque les chemins conçus pour nous semblent nous mener à notre perte, lorsque nos guérisseurs n'apportent aucun secours à nos blessures, ce ne sera pas notre foi aveugle — non, ce sera notre humble doute qui illuminera un petit peu la noirceur de nos vies et de notre monde, et nous permettra de faire entendre nos voix pour chuchoter, ou pour crier, ou pour dire simplement, très simplement : « Il doit y avoir un autre moyen. » Merci.
En deze twijfel voedt me, geeft me hoop dat als moeilijkheden ons overweldigen, als het pad dat voor ons ligt naar onze ondergang lijkt te leiden, als onze helers onze wonden niet verzachten, het niet ons blinde geloof zal zijn -- nee, het zal onze nederige twijfel zijn die wat licht zal doen schijnen in de duisternis van onze levens en van onze wereld, en waardoor wij fluisteren of roepen of heel eenvoudig zullen zeggen: Het moet anders kunnen. Dank je wel.
A l'inverse, nous savons que 6 millions de personnes minces aux Etats-Unis sont résistantes à l'insuline. Et au passage, ils semblent présenter un risque plus élevé de maladies métaboliques que je viens de mentionner que leurs homologues obèses. Certes, je ne sais pas pourquoi. Mais ça pourrait être parce que, dans leur cas, leurs cellules n'ont pas trouvé quelle est la bonne chose à faire avec ce surplus d'énergie.
Omgekeerd weten we dat 6 miljoen slanke mensen in de Verenigde Staten wèl insulineresistent zijn. Voor hen lijkt het risico op de metabolische ziektes waar ik het net over had, nog groter dan voor hun zwaarlijvige tegenhangers. Ik weet niet waarom, maar het zou kunnen zijn dat in hun geval, hun cellen er nog niet achter zijn wat ze het beste kunnen doen met de overtollige energie.
Mais il y a d'autres cas où il est nécessaire de démarrer le processus en deçà de l'état d'origine, on a alors besoin de développer davantage de vaisseaux sanguins simplement pour revenir à un état normal. Par exemple, après une blessure. Et un corps humain est aussi capable de ça, mais seulement jusqu'au niveau, correspond à l'état
normal. Mais ce que nous savons désormais, c'est que pour un certain nombre de maladies, il y a des des défaillances du système, où le corps n'arrive pas à rétracter ces vaisseaux sanguins supplémentaires ou à en développer suffisamment de nouveaux au bon endroit au bon moment. Et dans ces situations, l'angio
...[+++]genèse n'est plus équilibré Et quand l'angiogenèse n'est plus à l'équilibre, une myriade de maladies peut s'ensuivre. Par exemple, une angiogenèse insuffisante, pas assez de vaisseaux sanguins, conduit à des blessures qui ne se soignent pas, à des crises cardiaques, aux problèmes de circulation sanguine dans les jambes, aux décès par accident vasculaire cérébral, à des lésions nerveuses. Et à l'autre extrémité, une angiogenèse excessive, trop de vaisseaux sanguins, conduit aussi à la maladie. Et c'est ce qu'on voit dans le cancer, la cécité l'arthrite, l'obésité, la maladie d'Alzheimer. En tout, il y a plus de 70 grandes maladies, qui touchent plus d'un milliard de personnes dans le monde, qui, de prime abord, semblent différentes les unes des autres, mais qui en fait partagent un dérèglement de l'angiogénèse comme dénominateur commun. Et avoir pu comprendre cela nous permet de reconsidérer la façon dont nous abordons effectivement ces maladies en contrôlant l'angiogenèse.
Er zijn ook situaties waarbij we een toestand van
tekort aan weefsel hebben en het nodig is bloedva
ten te vormen om de normale toestand terug te krijgen. Na een verwonding, bijvoorbeeld. En het lichaam kan dat ook maar slechts tot aan de normale toestand, de norm. Maar nu weten we dat bij een aantal ziekten er defecten in dat systeem optreden zodat het lichaam de extra bloedvaten niet kan terugsnoeien of er niet genoeg nieuwe kan laten groeien op de juiste plaats en tijd. Dan zeggen we dat de angiogenese uit balans is. En als dat het
...[+++]geval is kunnen allerlei ziekten daarvan het gevolg zijn. Zo zal onvoldoende angiogenese, dus een tekort aan bloedvaten, leiden tot niet helende wonden, hartaanvallen, benen zonder circulatie, dood door infarct, zenuwbeschadiging. Aan de andere kant kan overdreven angiogenese, dus teveel bloedvaten, ook ziekten veroorzaken. Dat zien we bij kanker, blindheid, artritis, zwaarlijvigheid en Alzheimer. In totaal zijn er meer dan 70 belangrijke ziekten, waaraan meer dan een miljard mensen in de wereld lijden, en die oppervlakkig allen verschillend lijken te zijn, maar die in feite abnormale angiogenese als gemeenschappelijke noemer hebben. Dit inzicht laat ons toe de behandeling van deze ziekten te heroverwegen door angiogenese te controleren.Ils étudiaient les files d'attentes Netflix, et ont remarqué une chose assez drôle, que beaucoup d'entre nous ont certainement remarqué, et qui est qu'il y a certains films qui semblent juste remonter la file très vite pour entrer dans nos foyers.
Ze keken naar de Netflix wachtrijen en ze merkten iets grappigs op dat velen van ons waarschijnlijk al opgemerkt hadden, dat er een aantal films zijn die gewoon opduiken en in onze huizen terecht komen.
Nous avons appris à Stanford et ailleurs que nous pouvons découvrir des cellules souches du cancer, celles qui semblent être vraiment responsables de métastases.
We hebben op Stanford en andere plaatsen geleerd dat we kankerstamcellen kunnen ontdekken, degenen die werkelijk verantwoordelijk lijken te zijn voor de terugkeer van de ziekte.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous semblent ->
Date index: 2024-12-24