Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous ont raconté leur " (Frans → Nederlands) :
Ces gens nous ont raconté leur histoire, comment ils sont entrés en possession de leur maison héritée par exemple de leurs grands-parents, qui, comme 1,6 millions de personnes, migrèrent du Sud rural vers le Nord industriel. « La Grande Migration », cette peinture de Jacob Lawrence, illustre très bien ça. Ils venaient à Détroit pour avoir une meilleure vie.
Veel mensen vertelden ons hoe ze in het bezit van hun huis waren gekomen. Veel mensen vertelden ons hoe ze in het bezit van hun huis waren gekomen. Via hun grootouders of overgrootouders, die behoorden tot de 1,6 miljoen mensen die migreerden van het landelijke Zuiden naar het industriële Noorden, zoals afgebeeld in dit schilderij van Jacob Lawrence: 'The great migration'. Ze kwamen naar Detroit voor een beter leven.
Nous voulons tous secrètement notre doudou et notre ours en peluche. Nous voulons nous
pelotonner et dire, Raconte-la moi, Raconte-la moi. Vas-y, chérie, Raconte-la moi. Mais dans le Sud, nous aimons une bonne hi
stoire. Les gens se sont écartés, je veux dire, ils ont quitté la f
ile, ils ont ouvert leur coffre, sorti des chaises de jardin et desboissons fraîches. On pren
...[+++]d des paris Je suis avec la petite dame. Bon sang! (Rires) Et elle me dirige avec de légers mouvements de salsa. Elle est -- après tout -- cubaine. Je pense, J'accélère ou freine. J'accélère ou freine. Comme si tu n'avais jamais pensé à ça dans ta vie? N'est-ce pas? Bien sûr.
We willen stiekem allemaal ons dekentje en ons beertje. We willen lekker gaan liggen en zeggen: Vertel het me. Komaan, schat, vertel het me. Maar in het Zuiden houden we van een goed verhaal. Mensen zijn opzij gaan staan. Ze zijn uit de wachtrij gekomen, koffers opengedaan, klapstoeltjes bovengehaald en drankjes. Er wordt gewed. Ik ben voor de kleine dame. Verdomme! (Gelach) En ze leidt me naar mijn plaats met een lichte salsabeweging. Vergeet niet, ze is Cubaans. Ik denk: Versnellen. Remmen. Versnellen. Remmen. Heb je dat nooit gedacht in je leven? Ja?
Chaque fois que rentre chez moi, je fais face aux habituelles causes d'irritation pour la plupart des Nigérians: notre infrastructure en échec, notre gouvernement en échec. Mais je vois aussi la ténacité incroyable des gens qui s'épanouissent malgré le gouvernement, plutôt que grâce au gouvernement. Chaque été, j'anime des ateliers d'écriture à Lagos. Et je trouve formidable le nombre de personnes qui s'inscrivent, le nombre de personnes qui ont
hâte d'écrire, pour raconter des histoires. Avec mo
n éditeur nigérian, nous venons de lancer un ...[+++]e ONG qui s'appelle Farafina Trust. Et nous avons de beaux rêves de construire des bibliothèques et de rénover celles qui existent déjà. Nous allons fournir des livres aux écoles gouvernementales qui n'ont rien dans leurs bibliothèques. Nous voudrions aussi organiser plein d'ateliers de lecture et d'écriture, pour toutes les personnes qui ont envie de raconter nos nombreuses histoires.
Telkens ik thuis ben, word ik geconfronteerd met de gebruikelijke oorzaken van irritatie voor de
meeste Nigerianen: onze gebrekkige infrastructuur, onze mislukte regering. Maar ook met de ongelofelijke veerkracht van de mensen die opbloeien ondanks de overheid, eerder dan dankzij. Elke zomer geef ik schrijfworkshops in Lagos. Het is ongelofelijk hoeveel mensen zich ervoor opgeven, hoeveel mensen popelen om te schrijven, om verhalen te vertellen. Mijn Nigeriaanse uitgever en ik hebben net een stichting opgezet die Farafina Trust heet. We hebben grootse plannen om bibliotheken te bouwen en bestaande bibliotheken te renoveren, en boeken te
...[+++]voorzien voor openbare scholen die niks in hun bibliotheken hebben staan, en ook heel veel workshops te organiseren, over lezen en schrijven, voor alle mensen die hongerig zijn om onze vele verhalen te vertellen.Vous pouvez donc aller seulement
jusqu'à un certain point, je crois, en racontant votre histoire, en utilisant ces statistiques abstraites. Et donc j'avais des amis à dîner, et j
e leur demandais -- nous faisions un barbecue -- je
leur demandais quel conseil ils pourraient me donner pour que je prouve le bien fondé de mon histoire. Ils m'ont dit, Pourquoi ne fais-tu pas des crash tests? Et j'ai répondu, C'est une super idée. Nous avons donc essayé d'obt
...[+++]enir des crash tests. Et il s'avère que comme nous faisions appel aux compagnies indépendantes de crash test dans tout le pays, aucune d'entre elles ne voulait faire nos crash test en prétextant -- certains de façon explicite, d'autres de façon moins explicite -- Toutes nos affaires dépendent des fabricants de sièges auto. Nous ne pouvons pas risquer de les perdre en faisant des tests comparatifs entre ceinture et siège auto. Et finalement l'un d'entre eux l'a fait à condition de garder l'anonymat. Ils ont dit qu'ils seraient contents de faire ce test pour nous. Donc avec l'anonymat et 1500 $ par siège sacrifié au test.
Dus kom je volgens mij niet zo ver met je verhaal door gebruik te maken van deze abstracte statistieken. Ik had vrienden te eten gevraagd, en ik vroeg -- we deden een kookworkshop. Ik vroeg hen of ze advies voor me hadden over he
t bewijzen van mijn punt. Ze zeiden: Waarom doe je niet wat crashtests? En ik zei: Dat is een geweldig idee. Dus probeerden we een aantal crashtests te bestellen. Toen we rondbelden naar onafhankelijke crashtestbedrijven in het hele land, wilde geen van hen onze crashtest doen. Ze zeiden - de één al explicieter dan de ander: Al onze omzet komt van de fabrikanten van autozitjes. We willen ze niet voor het hoofd st
...[+++]oten door een test van de gordel ten opzichte van autozitjes. Uiteindelijk was er één bereid, op voorwaarde van anonimiteit, om deze test voor ons te doen. Anonimiteit, en 1500 dollar per stoel die we crashten.Maintenant, quand j'ai commencé à parler à des sociétés et je leur ai dit que nous voulions raconter cette histoire, et ils ont dit: «Non, nous voulons que vous racontiez une histoire. Nous voulons que vous racontiez une histoire, mais nous voulons juste raconter notre histoire. Vous voyez, quand j'étais enfant et que mon père m’attrapait en train de mentir - il me jetait le regard qu'il m'a souvent jeté -- il disait, Mon fils, il y a trois côtés à chaque histoire.
Toen ik begon te praten met bedrijven en hen vertelde dat we dit verhaal wilden vertellen, zeiden ze: Nee, we willen dat jij een verhaal vertelt. Wij willen dat jij een verhaal vertelt, maar wij willen gewoon ons verhaal vertellen. Toen ik een kind was en mijn vader betrapte op een leugen - daar geeft hij mij de blik die hij me vaak gaf - hij zei: Zoon, er zijn drie kanten aan elk verhaal.
Nous leur laissons la décision de nous divulguer les histoires, de nous raconter ce qu'ils ont vu, de nous parler de leurs proches.
We laten ze kiezen of ze ons de verhalen willen vertellen, te zeggen wat ze gezien hebben, te vertellen over hun geliefden.
et avons enseigné aux étudiants comment utiliser
une chambre noire. Nous leur avons remis des appareils photo, ils ont fait le tour du campus et pris 12 clichés de
leurs professeurs préférés,
leur dortoir,
leur chien et autres souvenirs qu'ils voulaient conserver. Ensuite, nous avons tiré une planche-contact et ils ont choisi
leurs deux photos favorites. On a passé six heures à les développer avec eux et ils les ont agrandies. Ils ont deux superbes photos glacées grand format de ce qui
leur tient le plus à coeur et on
leur ...[+++] demande: « Laquelle comptes-tu nous redonner? » « Je dois en redonner une? » « Oui. Nous devons en garder une pour témoigner du projet scolaire. Tu dois donc faire un choix. Tu en gardes une et je garde l’autre. » Cette expérience comporte 2 conditions. Dans l'une, nous disons aux étudiants: « Au cas où tu changerais d'avis, je garde l'autre quatre jours mais ensuite je dois la faire parvenir au bureau chef. Je serai heureux de --(Rire)--ouais, «bureau chef»— « Je serai heureux de te l'échanger. En fait, je passerai à ton dortoir --encore mieux, je vérifierai auprès de toi par mail.
en we leerden studenten hoe ze een donkere kamer konden gebruiken. Eerst gaven we ze c
amera's. Zij liepen rond op de campus, ze schoten 12 foto's van hun favoriete hoogleraar en hun studentenkamer en hun hond, en alle andere dingen waaraan ze herinneringen van Harvard wilde hebben. Ze brachten ons de camera. Wij maakten een proefafdruk. Zij kozen welke twee foto's de beste waren. We gebruikten 6 uur om hun alles over doka's te leren. Zij vergrootten 2 van de foto's. Ze hebben twee prachtige 20 bij 25 hoogglanzende foto's van dingen die veel voor hun betekenen, en wij zeggen: Welke wil je aan ons geven? Zij zeggen: Moet ik er eentje wegge
...[+++]ven? Oh, ja. We hebben er eentje nodig als bewijs voor het studieproject. Dus je moet me er eentje geven. Je moet een keuze maken. Jij mag er eentje houden, en ik krijg er een om te bewaren. Nu zijn er 2 varianten bij dit experiment. Bij een deel werden de student verteld: Maar weet je, als je van gedachten verandert, dan heb ik hier altijd nog de andere, en in de aankomende 4 dagen, voordat ik het daadwerkelijk naar het hoofdkwartier verstuur, dan kun je altijd -- (Gelach) -- ja, hoofdkwartier -- dan kun je altijd nog omruilen. Sterker nog, ik zal naar je studentenkamer gaan en het je geven -- stuur me gewoon een email. Beter nog, ik zal contact opnemen met jou.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cett
e caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes
et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...L'un après l'autre, les répondants nous ont dit que la relation médecin-patient est profondément intime, et qu'avant de montrer leur corps à leur médecin et lui raconter leurs secrets, ils voulaient d'abord savoir quelles étaient ses valeurs.
Stuk voor stuk zeiden de ondervraagden dat de arts-patiëntrelatie heel vertrouwelijk is, en dat ze, voordat ze zich uitkleden en hun diepste geheimen vertellen, eerst willen weten welke waarden hun dokter erop nahoudt.
La Colombie est un pays d'une beauté exceptionnelle et à l'avenir radieux. Mais c'est aussi le pays des FARC, qui sèment la violence depuis 50 ans. « Durant ma vie, je n'ai jamais été le témoin d'un jour sans guer
re dans mon pays », raconte Jose Miguel Sokoloff. Ce dirigeant d'une société de communication et son équipe ont saisi l'opportunité de toucher le cœur et l'âme des combattants de la guérilla en plaçant des sapins de Noël et des messages personnalisé
s dans la jungle. A leur lecture, des milliers de combattants ont a
bandonné l ...[+++]a guerre. Nous allons découvrir ensemble la tactique très inattendue derrière l'approche de Jose et son équipe.
Colombia is een land van uitzonderlijke schoonheid en belofte, maar ook een land waar de FARC guerrillabeweging 50 jaar lang geweld heeft uitgelokt. Zolang ik leef, heb ik nooit een dag vrede gekend in mijn land , zegt Jose Miguel Sokoloff. Deze reclamespecialist en zijn team wisten harten en geesten van guerrillastrijders te winnen door kerstbomen en gepersonaliseerde berichten te plaatsen op strategische plaatsen in de jungle. Deze creatieve berichten hebben duizenden guerrillastrijders ertoe bewogen om de oorlog achter zich te laten. Hij verklaart hier de belangrijkste inzichten achter deze verrassende tactiek.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous ont raconté leur ->
Date index: 2024-06-19