Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous nous sommes regardés sans arriver à réaliser " (Frans → Nederlands) :
Nous nous sommes regardés sans arriver à réaliser ce que nous venions d'accomplir.
We keken naar elkaar met zo een blik van ongeloof van wat we juist hadden verwezelijkt.
E
t la troisième nuit nous sommes rentrés, nous venions de sortir dîner où vous avez vu les photos, et nous
sommes arrivés à la réception et le gars à la réception a dit, Il n'y a pas d'autres chambres de libres à votre étage ce soir, donc, si vous voulez mettre les enfants cinq étages plus bas que vous, il y a une chambre. ' Et Gene et moi nous
sommes regardés et avons dit: Non, ...[+++]nous ne voulons pas que deux enfants de 11 ans soient 5 étages plus bas. Alors, son fils dit: «Papa, j'ai un sac de couchage, je vais dormir par terre. Et j'ai dit, Ouais, j'en ai un aussi. Donc, Tim et et moi avons dormi par terre, Natasha a pris un lit, Gene a pris l'autre, les enfants se sont endormis d'un coup, ça avait été très excitant pendant trois jours. Nous étions au lit, et Gene et moi discutons de combien nous sommes cool.
De derde nacht, na het eten, kwamen we terug bij de balie en de man zegt: Op jullie verdieping is vannacht geen kamer vrij. De kinderen kunnen wel 5 verdiepingen lager slapen. Gene en ik keken elkaar aan en zeiden: Nee, niet vijf verdiepingen verderop. Zijn zoon zei: Pap, ik heb een slaapzak, ik kan op de grond slapen. Ik zei: Ja, ik heb er ook een. Dus Tim en ik sliepen op de grond, Natasha kreeg één bed en Gene het andere -- de kinderen vielen als een blok in slaap. We liggen in bed en Gene en ik praten over hoe cool we zijn.
V
ous voyez où ça nous mène. Je l'ai encouragée jusqu'à ce que cette photo se retrouve sur ma page Facebook. (Rires) Je me suis désidentifé immédiatement, je l'ai appelée J'ai dit. « Maman, tu ne mets plus jamais de photo de moi en bikini. » Et elle a dit, « Pourquoi ? Tu es tellement mignon, mon chéri. » J'ai dit, « Tu ne comprends v
raiment pas. » Nous sommes peut-être parmi les premières générations qui comprennent cette organisation numérique de nous-même. Nous sommes peut-être les premiers à enregistrer activement nos vies. Que vou
...[+++]s soyez d'accord ou pas avec votre héritage nous sommes en train de laisser derrière nous des traces numériques. Netra et moi voulions vraiment utiliser notre projet sur 200 ans pour organiser notre héritage numérique, et pas seulement l'héritage numérique mais nous croyons en l'organisation de l'héritage de mon passé, et de mon futur. Comment ? Vous pourriez poser la question. Je pense à l'avenir, je ne me suis jamais vu avancer dans le temps. En fait je vois le temps qui avance vers moi. Je visualise vraiment mon avenir qui approche. J'arrive à éviter ce que je ne veux pas et à attraper ce que je veux. C'est comme le parcours d'obstacle d'un jeu vidéo Et je m'en sors de mieux en mieux. Même quand je fais un tableau, je m'imagine derrière le tableau. Il existe déjà et quelqu'un est en train de le regarder, et je vois ce qu'il ressent instinctivement. Est-ce qu'il le ressent avec son cœur ou est-ce uniquement cérébral ?
Ze kreeg onlangs een Facebook-account, je begrijpt al waar dat heengaat.. Ik steunde haar volledig tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) tot deze foto op mijn Facebook-pagina verscheen. (Gelach) Ik heb me zelfs untagt. Eerst belde ik haar op: Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Mam, je mag nooit meer een foto van mij in bikini plaatsen. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ze zei: Waarom? Je ziet er zo schattig uit, lieverd. Ik zei: Je begrijpt het gewoon niet. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van on
...[+++]ze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we de eerste generatie die dit digitale beheren van onze imago's echt begrijpt. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Misschien zijn we zelfs de eersten die onze levens actief opnemen. Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, Want, of je het eens bent met je nalatenschap of niet, we laten de hele tijd digitale sporen achter. we laten de hele tijd digitale sporen achter. Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken Dus Netra en ik wilden echt ons 200-jarenplan gebruiken om die digitale nalatenschap te beheren. Niet alleen dat, we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. we geloven in het beheer van de nalatenschap van mijn verleden en mijn toekomst. Hoe we dat doen? Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, Als ik aan de toekomst denk, zie ik mezelf nooit in de tijd vooruit bewegen, maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. maar zie ik de tijd naar mij teruglopen. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik visualiseer dat mijn toekomst op me afkomt. Ik kan wat ik niet wil, ontwijken ...Il n'y a pas d
e lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent
que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et
...[+++], bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Où est-ce qu'on v
eut que notre monde arrive ? Et vous savez quoi ? Quelle que soit la manière dont on comprend les arts et la science - qu'elles soient séparées ou différentes - les deux sont en train d'être influencés à présent, et les deux ont des problèmes. J'ai exécuté un projet appelé S.E.E.ing the Future : Sciences, Ingénierie et Education, qui considérait comment mettre en lumière un usage plus effectif du financement gouvernemental. Plusieurs scientifi
ques ont participé, dans différentes étapes de ses carrières. Ils sont venus
...[+++] à la Faculté de Dartmouth, où j'étais professeur, et ils ont parlé avec des théologiens et des financiers à propos des problèmes du financement gouvernemental en ce qui regarde la recherche en science et l'ingénierie. Quelles sont les questions plus importantes ? Quelques idées se sont révélées dont je crois qu'on peut trouver des parallèles très forts dans les arts. La première chose qu'ils ont dit c'était que les circonstances où l'on se trouve aujourd'hui dans la science et les arts, qui ont fait de nous des leaders mondiaux, sont très différentes des circonstances des années 40, 50, 60 et 70, quand nous nous sommes révélés des leaders mondiaux. Car on ne rivalise plus avec le fascisme, avec le communisme à la soviétique, et par ailleurs la compétition n'était que militaire. Il s'agissait aussi d'une compétition sociale, d'une compétition politique, qui nous a permis de regarder l'espace comme un trampoline vers la preuve que notre système social était le meilleur.
Waar willen we heen met de wereld? Weet je wat? Hoe we er ook naar kijken, of we kunst en wetenschap nou zien als gescheiden of verschillend; ze worden beide beïnvloed, en ze hebben beide problemen. Ik heb meegedaan aan het project 'S.E.E.ing the Future'. Hoe ga je effectief om met overheidsbestedingen? Er waren veel wetenschappers in verschil
lende fases van hun carrière. Ze kwamen naar Darthmouth College, waar ik lesgaf. Ze bespraken met theologen en financiers wat er kwam kijken bij het investeren in wetenschappelijk onderzoek. Wat is daarin belangrijk? Er doken ideeën op die sterke parallellen vertonen met kunst. Ze zeiden dat de oms
...[+++]tandigheden waarin we ons momenteel bevinden, met betrekking tot wetenschap en technologie, die ons de wereldleiders hebben gemaakt, anders zijn dan in de jaren 40, 50, 60 en 70, toen we opkwamen als wereldleiders. We hoeven niet meer te concurreren met het fascisme of het Sovjet-communisme. Die concurrentie was trouwens niet alleen militair, maar ook sociaal en politiek, waardoor we de ruimte gingen zien als een platform waarmee we konden aantonen dat ons sociale systeem beter was.On s'accroche aux racines, on met son pied sur les petites roches,
et on grimpe, et on arrive au sommet. J'étais avec un bon ami qui était acteur, et on a dit : « Allez, on monte. Voyons si on peut s'approcher du bord de ce volca
n en éruption. » Et nous avons grimpé, et nou
s sommes arrivés tout en haut, et nous voilà sur le bord, au dessus de ce précipic
e. Roland disparaît dans les vapeu ...[+++]rs de soufre, vers le volcan, de l'autre côté, et me voilà toute seule, là haut, au dessus de ce précipice incroyable. Vous avez écouté les paroles de la chanson ? Je suis au dessus du précipice, et je regarde à ma gauche dans la gueule d'un volcan éteint.
Je houdt je vast aan de wortels, je zet je voeten op de rotsblokjes en je klimt naar de top. Ik was samen met een bevriende acteur en we zeiden: 'Laten we
naar boven klimmen. Eens kijken of we dicht bij de rand van die levende vulkaa
n kunnen komen.' We klommen naar boven en we bereikten de top. Terwijl we aan de rand van de afgrond staan, verdwijnt Roland in de zwaveldamp aan de overkant van de vulkaan. Daar sta ik dan, alleen voor die onmetelijke afgrond. Hoorde je de songtekst? Ik sta aan de afgrond en kijk in een dode vulkaan links
...[+++] beneden mij.Et même si Steven est décédé il y a trois ans nous avons réalisé un incroyable chemin en tant que famille. Nous n'avons même pas -- Je pense qu'adversité n'est même pas le bon mot. Nous avons regardé ça et nous nous sommes dit que nous allions en faire quelque chose d'une façon incroyablement positive. Et aujourd'hui je veux parler d'une des choses que nous avons décidé de faire, qui était de réfléchir à une nouvelle approche des soins médicaux.
Hoewel Steven drie jaar geleden overleed, hadden we een geweldige reis als familie. We hebben niet eens - Ik denk dat tegenslag zelfs niet het juiste woord is. We keken ernaar en zeiden dat we er iets mee zouden doen op een ongelooflijk positieve manier. Ik wil het vandaag hebben over één van de dingen die we besloten te doen: een nieuwe manier bedenken om gezondheidszorg te benaderen.
Et tout d'un coup
, d'un coin de rue, arrive ce jeune homme, paraly
sé, tout comme moi, dans cet espèce de fauteuil roulant tricycle à pédale en métal, en bois et en cuir, et il pédale vers moi aussi vite qu'il le peut. Il dit , Hé monsieur ! Mons
ieur ! » Et je l'ai regardé, il ne savait rien dire d'autre en anglais, mais il n'avait pas besoin de connaître l'anglais, non,
non, non, non, non. Nous ...[+++] nous sommes assis là et avons comparé nos roues, pneus, rayons et tubes.
Ineens dook deze jonge man op. Verlamd, net als ik. Hij reed in een driewieler-rolstoel van metaal, hout en leer. Hij reed zo snel als hij maar kon naar mij toe. Hey, mister! Mister! Ik keek hem aan. Meer Engels kende hij niet, maar dat was niet nodig. We vergeleken wielen en banden, spaken en binnenbanden.
Ils rient tous. (Rires) Ils sont par terre. (Rires) Ce que j'aime vraiment est qu'ils sont tous très sérieux jus
qu'à ce qu'il saute dans la glace, et dès qu'il ne passe pas à travers, et qu'il ne se fait pas mal, ses amis commencent à rire. Imaginez qu'il dise : « Non, Heinrich, je crois
que c'est cassé », nous n'aimerions pas voir cela. Ce serait stressant. Ou s'il se baladait en riant, avec une jambe cassée et que lui disaient d'aller à l'hôpital, ce ne serait pas drôle. Le fait que le rire fonctionne, fait d'une situation douloureu
...[+++]se, embarrassante, difficile, une situation drôle, que nous apprécions. Je pense que c'est un usage très intéressant, et cela arrive tout le temps. Par exemple, je me souviens d'une chose de similaire à l'enterrement de mon père. Nous ne sautions pas dans la glace en sous-vêtements. Nous ne sommes pas des Canadiens. (Rires) (Applaudissements) C'était un évènement désagréable, un parent était un peu pénible, ma mère n'allait pas bien, et je me souviens, juste avant que tout commence, avoir raconté cette histoire sur un sitcom des années 70, à ce moment, je ne savais pas pourquoi je le faisais et j'ai réalisé qu'en fait, j'essayais de trouver quelque chose qui pourrait la faire rire avec moi.
En nu lachen ze allemaal. (Gelach) Ze liggen op de grond. (Gelach) Wat ik hier heel leuk aan vind, is dat het heel serieus is, tot hij op het ijs springt. En omdat hij er niet doorheen zakt en er ook geen bloed vloeit of botten rondvliegen, beginnen zijn vrienden te lachen. Stel je voor dat ze zouden zeggen: 'Serieus, Heinrich, ik denk dat het gebroken is' dan zou het niet leuk zijn. Dat zou stressvol zijn. Of als hij lachend rond rent met een gebroken been en z'n vrienden zeggen, 'je moet naar het ziekenhuis', dan is het niet leuk. Het lachen werkt omdat het hem uit een pijnlijke, gênante, moeilijke situatie haalt en plaatst in een grappige situatie waarom we kunnen lachen. Dat is een echt interessante toepassing, die heel vaak voorkom
t. Ik kan ...[+++]me zoiets herinneren, van mijn vaders begrafenis. We sprongen niet in onze zwembroek op het ijs rond. We zijn geen Canadezen! (Gelach) (Applaus) Een begrafenis is altijd moeilijk. Ik had een lastig familielid, en mijn moeder had het moeilijk. Ik herinner me dat ik haar vlak voor aanvang een gebeurtenis vertelde uit een comedy uit de jaren 70! Ik dacht nog: ik heb geen idee waarom ik dit doe. Later besefte ik dat ik op zoek was naar iets -- wat dan ook -- waarmee ik haar kon laten lachen, samen met mij.Et lorsque je m’apitoyais sur moi-même, comme le font les filles de 10 ans, elle me disait : « Ma chérie, sur l’échelle des plus grandes tragédies du monde, la tienne n'atteint même pas trois. » (Rires) Et quand j’ai posé ma candidature à une école de commerce, en étant c
ertaine de ne pas y arriver, aucune de mes connaissances n’y était arrivé, je suis allé chez ma tante qui avait été battue par son mari pendant des années et avait fini par échapper à un mariage de violences avec seulement sa dignité intacte. Et elle m'a dit : « Ne fais jamais tiennes les limitations des autres. » Et quand je me plaignais à ma grand-mère, une vétéran de
...[+++]la Seconde Guerre Mondiale, qui a travaillé dans le cinéma pendant 50 ans, et qui m’a soutenu dès l’âge de 13 ans, quand je me plaignais d'avoir peur que si je refusais un pont en or chez ABC pour une bourse à l'étranger, je ne retrouverai jamais, jamais un autre boulot, elle me disait : « Ma petite, je vais te dire deux choses. Tout d’abord, personne ne dit non à un Fullbright, et deuxièmement, il y a toujours de la place chez McDonald’s. » (Rires) « Tu trouveras un emploi. Fais le grand saut. » Les femmes de ma famille ne sont pas des exceptions. Les femmes dans cette salle, et celles qui nous regardent à L.A., et partout dans le monde, ne sont pas des exceptions. Nous ne sommes pas un groupe d’intérêt.
Als ik medelijden had met mezelf, zoals 9 of 10 ja
ar oude meisjes wel eens plegen te doen, zegde ze tegen mij: Liefje, op een schaal van de grote
wereldtragedies is jouw geval nog niet eens een drie. (Gelach) Toen ik me inschreef aan de businessschool en er zeker van was dat ik het niet aankon en niemand kende die het had gedaan, ging ik naar mijn tante die jaren door haar man was mishandeld en ontsnapt was aan een huwelijk vol geweld met alleen haar waardigheid intact. Ze vertelde me: Importeer nooit de beperkingen van andere mensen.
...[+++] Ooit ging ik klagen bij mijn grootmoeder, een Tweede-Wereldoorlogveteraan die 50 jaar lang voor de film werkte en me steunde van toen ik 13 was. Ik zei dat ik bang was dat als ik een droomjob bij ABC zou afslaan voor een beurs in het buitenland, ik nooit meer een andere baan zou vinden. Ze zei: Kindje, ik ga je twee dingen vertellen. Ten eerste, niemand scheept een Fulbright af en ten tweede, McDonald's werft altijd aan. (Gelach) Je vindt wel een baan. Riskeer het maar. De vrouwen in mijn familie zijn geen uitzonderingen. De vrouwen in deze kamer en toekijkend in L.A. en in de rest van de wereld zijn geen uitzonderingen. Wij zijn geen 'speciale gevallen'. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous nous sommes regardés sans arriver à réaliser ->
Date index: 2021-05-11