Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous ne connaissons pas son visage " (Frans → Nederlands) :
Mais nous ne connaissons pas son visage.
Maar zijn gezicht kennen we niet.
Nous avons enlevé tous les os du côté droit de son visage -- son oeil, son nez, les os du crâne, la peau du visage -- et nous l'avons reconstruit avec des tissus prélevés sur son dos.
We hebben de botten aan de rechterkant van zijn gezicht allemaal verwijderd - zijn oog, zijn neus, de schedelbeenderen, de gezichtshuid - en reconstrueerden hem met weefsel uit de rug.
Et à l’époque de son fils Darius, tout l'est de la Méditerranée est sous contrôle perse. Cet empire, en fait est le Moyen Orient que nous connaissons aujourd'hui. Et c'est ce qui dessine le Moyen Orient que nous connaissons.
In de tijd van zijn zoon Darius is het hele oostelijke Middellandse-Zeegebied onder Perzische controle. Dit rijk komt nagenoeg overeen met het Midden-Oosten zoals we dat nu kennen. Het gaf vorm aan het Midden-Oosten.
Et nous obtenons suffisamment d'informations avec des modèles de projection vidéo qui enrobent les contours de son visage, et les diverses orientations principales de lumière, pour reconstituer à la fois la definition haute et basse des détails de son visage.
En we verkrijgen in principe genoeg informatie met videoprojectiepatronen, die we over haar gezichtscontouren draperen, en verschillende hoofdrichtingen van licht vanuit de lichtinstallatie, waarmee we zowel de grove contouren als de fijne details van haar gezicht kunnen onderzoeken.
Il n'y a pas d
e lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'ob
...[+++]jets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En z
e hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Nous nous sommes littéralement retrouvés avec plusieurs milliers d'expressions. Une base de données contenant toutes les possibilités de ce que peut faire son visage.
Zo bekwamen we letterlijk duizenden vormen, een complete database van alle mogelijkheden van zijn gezicht.
Ma femme est enceinte de notre premier enfant et quand des gens voient son gros ventre, la première question qu'ils posent, presqu'à tous les coups, c'est : « Est-ce un garçon ou une fille ? » Cette question cache des suppositions qui sont évidentes pour nous car nous connaissons la biologie humaine. Pour les bébés humains, nous tenons pour acquis que fille ou garçon, c'est du 50-50.
(Muziek) Mijn vouw is zwanger van ons eerste kind. Elke keer iemand ha
ar dikke buik ziet, vraagt die meteen: Jongetje of meisje? Deze vraag verbergt enkele veronderstellingen die we als vanzelfsprek
end beschouwen door onze vertrouwdheid met onze eigen menselijke biologie. Voor menselijke baby's vinden we het van
zelfsprekend dat de kans op een jongetje of ...[+++]een meisje 50/50 is. Ceci nous emmène à l'extrait suivant, où le jeune homme parle du manque de possibilités pour une personne noire en Europe. Ce plafond de verre que nous connaissons tous, dont nous discutons tous, vous voyez. Et aussi de son quotidien.
Dat brengt ons bij het volgende stuk, waarin de jongeman praat over gebrek aan kansen: als zwarte in Europa. Het glazen plafond dat we allemaal kennen, waarover we praten, en zijn werkelijkheid.
Mais même si nous ne connaissons pas son existence depuis longtemps, et dont nous ignorons encore beaucoup, nous savons comment l'arrêter.
Hoewel we de ziekte nog niet erg lang kennen, en we er nog niet alles over weten, weten we wel hoe we ze kunnen stoppen.
A
dam Savage construit des choses et mène des expériences. Il se sert de costumes pour ajouter une touche d'humour, de couleur et de clarté aux histoires qu'il raconte. En retraçant son amour dès l'enfance pour les costumes — d'un casque spatial enfantin à un bac à crème glacée au costume du Sans-Visage qu'il a porté au Comic-Con — il explore le monde du Cosplay et le sens que cela apporte
à sa communauté. « Nous sommes en train de nous connecter à quelque chose d'important à l'intérieur de nous-mêmes, » affirme-t
-il. « Ces costumes ...[+++]sont un moyen de nous dévoiler les uns aux autres. »
Adam Savage maakt dingen en zet experimenten op, hij gebruikt kostuums om humor, kleur en helderheid toe te voegen aan de verhalen die hij vertelt. Verhalend van zijn levenslange liefde voor kostuums — van een ruimtehelm uit zijn kindertijd gemaakt van een ijsdoos tot een No-Face kostuum dat hij op Comic-Con droeg — onderzoekt hij de wereld van cosplay en de betekenis die het creëert voor haar gemeenschap. We komen in contact met iets belangrijks binnenin ons , zegt hij. De kostuums zijn hoe we onszelf onthullen aan elkaar.
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous ne connaissons pas son visage ->
Date index: 2022-08-30