Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nous créons nos vies en symbiose " (Frans → Nederlands) :
Nous créons nos vies en symbiose en découvrant nos talents en relation avec les circonstances
We leven onze levens symbiotisch terwijl we onze talenten verkennen in relatie tot de omstandigheden die ze ons helpen creëren.
Nous créons nos vies, et nous pouvons les réinventer au fur et à mesure.
Wij geven vorm aan ons leven en we kunnen het ook hervormen terwijl we leven.
Considérons un instant cette citati
on de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte
sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclara
tion. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement aucun un impac
...[+++]t sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la production de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthe
tische biologie: De synthese van het leven, zou het
ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven
...[+++] bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ... Ce que j'ai acquis et retiré de ce moment incroyable, et fondateur dans ma vie de jeune artiste, c'est qu'on doit rester fidèle à ce qu'on croit, en tant qu'artiste, jusqu'au bout, mais qu'il faut aussi être conscient que le public e
st présent dans nos vies, en même temps, et qu'il a aussi besoin de la lumière. C'est cet équil
ibre incroyable que nous trouvons, selon moi,
lorsque nous créons quelque chose de nov
...[+++]ateur, quelque chose d'encore jamais vu, ce monde imaginaire où l'on ne sait pas où on va finir, c'est la ligne étroite au bord d'un cratère sur laquelle j'ai marché toute ma vie durant. Je voudrais maintenant vous parler un peu de ma manière de travailler. Prenons « Le Roi Lion ». Vous avez vu beaucoup d'exemples de mon travail, mais c'est l'un des plus connus. Je pars de la notion d'idéogramme. Un idéogramme est comme une calligraphie japonaise.
Wat ik hiervan leerde op dit bijzondere, cruciale moment in mijn leven als jonge kunstenaar, was dat je als kunstenaar altijd trouw moet blijven aan je overtuiging. Maar je moet je ook bewust zijn van de rol van het publiek in ons leven. Zij hebben ook licht nodig. Dat is het evenwicht dat we moe
ten bewaren, als we iets creëren wat baanbrekend i
s, iets proberen te doen wat nog nooit vertoond is. Die wereld van verbeelding, waarin je niet weet waar je zult uitkomen. Dat is de dunne lijn op de rand van een krater, waarop ik heel mijn le
...[+++]ven gelopen heb. Wat ik nu zou willen doen, is jullie iets vertellen over mijn werkwijze. Bijvoorbeeld 'The Lion King'. Je zag net veel fragmenten uit mijn werk, maar dit is iets bekends. Ik begin met het begrip beelddiagram. Dat is net zoiets als een Japans penseelschilderij.Ça change la façon dont nous créons nos organisations, dont nous faisons notre politique gouvernementale et dont nous vivons nos vies.
Dit verandert de manier waarop we onze organisaties opzetten, ons regeringsbeleid en ons leven.
Avec son équipe du SENSEable City Lab, Carlo Ratti du MIT crée des choses sympas en captant les données que nous créons. Il part de jeux de données passives - comme nos appels téléphoniques, les ordures que nous jetons - pour créer d'étonnantes visualisations de la vie urbaine. Et lui et son équipe créent de fascinants environnements interactifs à partir de l'eau en mouvement et de la lumière qui vole, fournis par de simples gestes enregistrés par des capteurs.
Met zijn team van SENSEable City Lab maakt Carlos Ratti van MIT leuke dingen door data die we creëren, aan te voelen. Hij gebruikt passieve datareeksen — zoals onze telefoongesprekken of het afval dat we weggooien — om verrassende visualisaties van het stadsleven te maken. Hij en zijn team maken duizelingwekkende interactieve omgevingen van bewegend water en vliegend licht, aangestuurd door eenvoudige gebaren opgevangen door sensoren.
Nous ne créons pas la vie, nous utilisons déjà la vie, une cellule, une cellule souche du muscle d'un animal.
We maken geen leven, we gebruiken leven -- een stamcel uit de spier van een dier.
Et c'est génial -- à cause de nos différences, nous créons et maintenons la vie.
En dat is geweldig -- want door onze verschillen scheppen en onderhouden we leven.
Créons des systèmes qui empêchent la planète Terre, notre vaisseau spatial, de s'écraser mais nous permettent aussi de développer des systèmes et façons de vivre qui bénéficieront à nos vies et à celles des 10 milliards de personnes qui vivront sur Terre en 2050.
Laten we systemen creëren die ervoor zorgen dat planeet Aarde, ons ruimteschip, niet alleen niet crasht, maar laten we ook systemen en manieren van leven ontwikkelen die gunstig zijn voor ons leven en dat van de 10 miljard die in 2050 op deze planeet zullen wonen.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les m
urs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animau
x, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent a
...[+++]vec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat
de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag o
...[+++]ntdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous créons nos vies en symbiose ->
Date index: 2022-11-19