Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «nous arrive souvent » (Français → Néerlandais) :
Et comme nous l'avons déjà entendu, nous avons une façon d'essayer de pouvoir répondre à cette question. Il s'agit d'un nouveau télescope. Notre équipe, très justement, je crois, lui a donné le nom d'un de ces rêveurs du temps de Copernic, Johannes Kepler. Et le seul but de ce télescope est d'aller trouver les planètes en orbite autour d'autres étoiles de notre galaxie, et nous dire s'il arrive souvent qu'on trouve là-bas des planètes qui ressemblent à notre Terre.
En zoals we al hebben gehoord, is er een manier waarop we proberen en nu in staat zijn deze vraag te beantwoorden. Het is een nieuwe telescoop. Ons team noemde het, passend denk ik, naar een van die dromers van de Copernicaanse tijd, Johannes Kepler. En het enige doel van die telescoop is om erop uit te gaan, en de planeten in een baan rond andere sterren in ons melkwegstelsel te vinden, en ons te vertellen hoe vaak planeten, zoals onze eigen aarde daar voorkomen.
Nous avons ces informations, mais ce qui nous arrive souvent, c'est que nous ne faisons pas vraiment le choix d'y porter notre attention.
We hebben die informatie, maar wat ons vaak overkomt is dat we er niet echt voor kiezen er aandacht aan te schenken.
Ils ne sont pas nobles dans
la victoire. Et ça arrive souvent : « Vous les rosbifs, vous ne savez pas jouer au criquet, ni au rugby. » Ça, je pouvais l'accept
er. Coté travail -- nous avions chaque semaine ce qu’on appelait un club de lecture, quand vous vous asseyez avec les médecins et que vous étudiez des publications scientifiques médicales. La première semaine, c’était au sujet de la mortalité cardio-vasculaire, un sujet difficile -- combien de personne meurent de maladie cardiaque, quels
...[+++]sont les taux. Ils avaient l'esprit de compétition à ce propos également : « Vous les rosbifs, vos taux de maladies cardiaques sont choquants. ». Bien sûr, ils avaient raison. Les Australiens ont près d’un tiers de maladies cardiaques en moins que nous – moins de décès par crise cardiaque ou par insuffisance cardiaque, moins d'arrêt -- ils sont globalement en bien meilleure santé. Évidement, d’après eux, c’est grâce à leur mode de vie sain, le sport, parce qu’ils sont australiens, parce que nous sommes des rosbifs… et ainsi de suite…
En niet grootmoedig in de overwinning. Vaak ging het zo: Jullie ‘pommies’ kunnen geen cricket of rugby spelen. Ik kon daartegen. Maar
wat het werk aangaat: elke week hadden we een ‘journal club’. Samen met andere artsen neem je een wetenschappelijke paper door over geneeskunde. Na een week ging het over cardiovasculaire mortaliteit, een droog onderwerp – hoeveel mensen sterven aan hart- en vaatziekten, wat zeggen de cijfers? Ook daar waren ze competitief ingesteld: Bij jullie pommies zijn de cijfers over hart- en vaatziekten schokkend. En ze hadden gelijk. Bij Australiërs komen hart- en vaatziekten ongeveer een derde minder voor dan bij
...[+++]ons -- minder sterfgevallen aan hartaanvallen, hartfalen, beroertes -- over het algemeen zijn ze gezonder. En natuurlijk zeiden ze dat dit kwam door hun betere morele status, hun lichaamsbeweging, omdat zij Australiërs waren en wij slappe pommies, enzovoort.Nous nous sommes rencontrés bien avant l'existence des médias sociaux, et son logement a été déplacé par les autorités, comme cela arrive souvent dans les bidonvilles.
Toen ik hem ontmoette was er nog geen sociale media en de autoriteiten hebben zijn adres veranderd, zoals dat vaak gebeurt in sloppenwijken.
Notre conversation a commencé avec moi disant, Je m'ennuie, et elle a répondu, Quand je m'ennuie je mange des bretzels,' Je m'en rappelle bien parce que c'est arrivé souvent. Juste après qu'il nous ait dit à mon frère et moi qu'il allait quitter ma mère, je me rappelle être allée à l'épicerie acheter un coca à la cerise. Ils avaient ce montage artistique morbide un gros plan des chaussures de Chad au milieu de l'autoroute.
Ons gesprek begon met ik die zei 'Ik verveel me,' en zij die antwoordde 'Als ik me verveel eet ik pretzels.' Ik herinner het me goed omdat dit vaak voorkwam. Meteen nadat hij mij en mijn broer had gezegd dat hij van mijn moeder zou scheiden, weet ik dat ik naar een supermarkt ging en een cherry cola kocht. Ze gebruikten akelig artistieke beelden, een close-up van de schoenen van Chad midden op de snelweg.
Une question de base lors d'un premier rendez-vous devrait simplement être : Quelle est ta folie ? Mais c'est si diffi
cile à savoir... 2. Nous ne comprenons autrui Il est difficile de faire avec la folie des autres. Ils donnent tellement le change – de prime abord. Ce dont nous aurions idéalement besoin serait de leur faire passer une batterie de tests psychologiques et faire quatre ans de psychothérapie intensive, individuelle et de couple, avant de prendre une décision. D'ici 2100, cela ne sonnera plus comme une blague – les gens se demanderont pourquoi cela a pris si longtemps à
l'humanité pour en ...[+++]arriver là. 3. Nous ne sommes pas habitués à être heureux Nous pensons vouloir le bonheur ; mais ce que nous voulons vraiment, c'est ce à quoi nous sommes habitués – ce qui implique souvent bien peu de bonheur. En grandissant, la majorité d'entre nous a vu l'amour être mélangé à des choses plus sombres : être contrôlé, se sentir humilié, être abandonné ou abusé. En résumé, souffrir. Et maintenant, quoi qu'on puisse dire, c'est principalement ce que nous continuons de rechercher.
Een standaard vraag op één van de eerste dates zou simpelweg moeten zijn: 'op welke manier ben jij gek?' Maar het is zo moeilijk om te weten... 2. We begrijpen anderen niet Het is net zo moeilijk om de gekheid van anderen te preciseren als
die van onszelf. Ze houden zo'n goed masker voor - aan het begin. Wat we eigenlijk nodig zouden hebben is om allebei een reeks psychologische vragenlijsten te beantwoorden en daarbij vier jaar intensieve psychotherapie (individueel en relatietherapie) voor het maken van een beslissing. In 2100 zal dit niet langer als een grap klinken, mensen zullen zich louter afvragen waarom het zolang duurde voordat
...[+++]de mensheid dit punt bereikte. 3. We zijn het niet gewend om gelukkig te zijn We denken dat we geluk willen, maar wat we écht willen is waar we gewend aan zijn - en meestal komt daar niet zo veel geluk bij kijken. Toen we opgroeiden was liefde voor de meesten van ons vermengd met andere, duisterdere dingen: beheerst worden of vernederd, verlaten of mishandeld zijn. Kortom, lijden. En nu is dat, wat we ook mogen zeggen, hetgeen waar we nog steeds het meeste naar opzoek zijn.Qu'est-ce qui rend le présent, plus particulièrement les bons moments du présent, si difficiles à vivre correctement? Réciproquement, pourquoi tant d'événements semblent plus faciles à savourer, à apprécier et à vivre, lorsqu'ils sont résolument terminés? Un des avantages du passé, c'est qu'il est une version éditée et réduite du présent. Même les meilleurs jours de nos vies contiennent une série de moments insipides et gênants. Dans notre mémoire, tels des éditeurs qualifiés d'
heures de rushes et souvent de séquences plates, nous verrouillons les moments
...[+++] les plus importants; et par conséquent construisons des séquences qui semblent bien plus significatives et intéressantes que leur cadre d'origine. Des heures de médiocrité peuvent être réduites en cinq ou six images parfaites. La nostalgie est le présent bonifié par le montage. Beaucoup de ce qui détruit le présent est pure anxiété. Le présent contient toujours un nombre important de possibilités, certaines très repoussantes, dont nous sommes toujours conscients. En théorie, tout peut arriver, un séisme, un anévrisme, un rejet - qui donne lieu à une anxiété non spécifique qui nous suit en permanence; le simple effroi face à l'inconnu de ce qui va se produire Mais après, bien sûr, seul un nombre très limité de choses horribles se produisent et nous oublions l'anxiété simultanément (ou plutôt passons à un nouveau présent).
Hoe komt het toch dat we het nu, en vooral de leukste momenten van het heden, zo moeilijk ten volle kunnen ervaren? En waarom, omgekeerd, kunnen we van zo veel gebeurtenissen makkelijker genieten en waarderen als ze echt voorbij zijn? Een voordeel van het verleden is dat het een dramatisch ingekorte versie is van het heden. Zelfs de mooiste dagen van ons le
ven bestaan uit een serie saaie en ongemakkelijke momenten. Maar in onze herinnering leggen we alleen de meest betekenisvolle momenten vast, als capabele redacteuren van uren van ruw en vaak niet-inspirerend materiaal. En zo creëren we reeksen die veel betekenisvoller en interessanter
...[+++]voelen dan de situaties waaruit ze voortkwamen. Uren van middelmatigheid worden teruggebracht tot vijf of zes perfecte beelden. Nostalgie is: het heden verrijkt door een redactie-apparaat. Pure angst verwoest veel van het heden. Het heden bevat altijd een enorme hoeveelheid mogelijkheden, sommige geweldig griezelig, waar we ons continu op achtergrond van bewust zijn. In theorie kan er van alles gebeuren, een aardbeving, een slagaderbreuk, een afwijzing - wat leidt tot de vage angst die veel van ons steeds maar voortsleept. De eenvoudige vrees over de onbekendheid van wat komen gaat. Maar natuurlijk gebeuren er uiteindelijk maar heel weinig van die dingen en meteen vergeten we de angst (of we richten die weer op het nieuwe heden).Et pour ça, ét
rangement, il n'y a souvent personne vers qui se tourner, nulle part où aller Alors le stress s'accumule et des
désastres arrivent Nous voulions un lieu pour apporter des réponses à ces questions ainsi, nous avons créé : The Scool of Life (l'école de la vie) Une organisation ouverte d'esprit, sans idéologie, dévouée à vous aider à aborder les choses fondamentales que l'on ne vous a jamais apprises à l'école : les relations humaines, votre carrière, les peurs, et les émotions. Nous avons des centres p
...[+++]hysiques à travers le monde à Londres, Paris, Anvers, Amsterdam, Instanbul, Melbourne et Rio.
Hier is - gek genoeg - vaak geen antwoord op, nergens om mee heen te gaan Dus de stress stapelt zich op en er gebeuren ongelukken. Wij wilden een plek hebben waar we met deze dingen konden helpen. Dus bouwden we: De School van het Leven. Een open-minded, rigoureuze onideologische organisatie gewijd aan het bieden van hulp aan jou, om om te gaan met wat belangrijk is Dingen die je nooit op school geleerd hebt: relaties, carrières, angsten, en emoties. We hebben fysieke centra over de hele wereld In Londen, Parijs, Antwerpen, Amsterdam, Istanboel, Melbourne en Rio.
Lorsque j'ai commencé à demander qu'est-ce qui arrive quand on meurt, les adultes qui m'entouraient alors ont répondu avec ce mélange typiquement britannique de maladresse et de christianisme sans conviction. La phrase que j'ai entendue le plus souvent était que maintenant, Papy « Nous regardait de là-haut », et que si je mourrais, ce qui n'arriverait pas, bien entendu, alors j'irais le rejoindre là-haut, ce qui donnait vraiment l'impression que la mort était une sorte d'ascenseur existentiel.
Toen ik begon te vragen naar wat er gebeurt als we sterven, antwoordden de volwassenen om me heen met een typische Engelse mix van onhandigheid en halfslachtig christendom. Wat ik meestal te horen kreeg, was dat opa nu van daarboven op ons neer zat te kijken en dat, mocht ik ook sterven, - wat natuurlijk niet zou gebeuren - ik ook naar boven zou gaan. Dat maakte de dood tot een soort existentiële lift.
Les gens disent : « Personne ne m'aime. » Et on leur dit : « Moi, je t'aime, ta femme t'aime, ta mère t'aime. » Cette réponse n'est pas dure à trouver, pour la plupart des gens, au moins. Mais les dépressifs disent aussi : « Quoi qu'on fasse, on va tout finir par mourir. » Ou ils disent : « Il ne peut pas y avoir de vraie communion entre deux êtres humains. Chacun est enfermé dans son propre corps. » Ce à quoi il faut répondre : « Oui, en effet, mais là maintenant il vaut mieux se concentrer sur ce qu'on va prendre au petit
déjeuner. » (Rires) Souvent, ce qu'ils expriment, ce n'est pas la maladie, mais la
perspicacité, et on ...[+++]arrive à penser que l'extraordinaire, c'est que la plupart d'entre nous sont au courant de ces questions existentielles mais elles ne nous troublent pas trop.
Ze zeggen: Niemand houdt van me. Je antwoordt: Ik hou van je, je vrouw houdt van je, je moeder houdt van je. Daarop kan je vrij gemakkelijk een antwoord geven, voor de meeste mensen dan toch. Maar wie depressief is, zal ook zeggen: Wat we ook doen, op het einde gaan we allemaal dood. Of: Er kan geen echte communicatie bestaan tussen twee menselijke wezens. Ieder van ons zit gevangen in zijn eigen lichaam. Daarop moet je zeggen: Dat is waar, maar ik denk dat we ons nu moeten concentreren over wat gaan hebben als ontbijt. (Gelach) Heel veel tijd besteden ze niet aan het uitdrukken van ziekte, maar van inzicht. Wat zo raar
is, is dat de meesten onder ons deze exi ...[+++]stentiële vragen kennen, maar er niet veel aandacht aan schenken. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nous arrive souvent ->
Date index: 2022-02-09