Vertaling van "nous appellerons le sénat " (Frans → Nederlands) :

Le pays de Pi n'est pas nécessairement l'endroit le plus paisible, et c'est pourquoi les nombres du Royaume avaient besoin des mousquetaires. Le pays de Pi avait été gouverné par les nombres comme une commune anarcho-syndicaliste, chaque nombre ayant un vote. Mais, un nombre puissant de ce que nous appellerons le Sénat impérial, manigança une guerre entre des robots et les Chevaliers du Royaume, et puis s'installa comme Empereur suprême et puis, Puff le Dragon des chiffres le dévora, ainsi qu'une princesse, ou deux, et tous les autres nombres du pays de Pi en fait.
Het Land van Pi was niet meteen de meest vredelievende plaats, en daarom hadden de getallen van het koninkrijk de musketiers nodig. Het Land van Pi werd geleid door de getallen als een anarchosyndicalistische commune. Elk getal had een stem. Maar er was één machtig getal in wat we de Keizerlijke Senaat zullen noemen, dat een oorlog creëerde tussen wat robots en de ridders van het koninkrijk, en zich dan uitriep tot Oppermachtige Keizer, waarna Puf de Magische Cijferdraak hem opat, en nog een prinses of twee, en, wel, alle andere getallen in het Land van Pi eigenlijk ook.

Nous l'appellerons le Just Index, et retenez-le, nous sommes une société indépendante et caritative sans a priori, et nous allons donner une voix au peuple américain.
We noemen dat de Eerlijke Index. Denk eraan, we zijn een onafhankelijke non-profit zonder vooringenomenheid, die het Amerikaanse volk een stem geeft.

S'il la bat, nous le mettrons en prison, et nous appellerons les aînés.
Als hij dat wel doet, zetten we hem in de gevangenis, en roepen we de oudsten bij elkaar.

L'un des scientifiques russes écrivit à l'époque : Nous sommes sur le point de créer une nouvelle planète que nous appellerons Spoutnik.
Een van de Russische wetenschappers schreef toen: We staan op het punt een nieuwe planeet te creëren en deze zal Sputnik heten.

Nous appellerons ça : « ma légende personnelle ». Nous la connaissons bien, notre légende.
Dat noemen we je 'persoonlijke legende' en we zijn allemaal al lang vertrouwd met onze eigen legenden.

Gaius Julius Caesar est né aux environs de -100 dans l'une des familles romaines dirigeantes Sa naissance est en quelque sorte miraculeuse, demandant une procédure chirurgicale que nous connaissons aujourd'hui comme la césarienne. Venant de la classe sénatoriale, il était naturel que Caesar serve à la fois dans l'armée et dans le Sénat, ce qu'il fit. Il monta les échelons, et après avoir su montrer ses aptitudes de Génaral et un mandat en tant que Gouverneur d'Espagne, il décida de courir pour devenir Consul. Pour gagner, Caesar devait acquérir une aide financière, qu'il trouva en la personne de Crassus, l'un des hommes les plus riches de Rome. Crassus était à la tête d'un service des incendies dont le modèle économique se limitait à Hey, je viens de voir que ta maison brûle. Donne moi de l'argent et je viendrais t'aider.. Caesar réussit à devenir consul en -59 et rechercha par la suite à dominer la vie politique romaine en s'alliant avec Crassus et l'un des hommes les plus puissant de Rome, le Général Pompée. Vous vous rappelez sans aucun doute Pompée pour sa fascination pour Alexandre le Grand. Pompée, Crassus et Caesar se nommaient le premier Triumvirate, et l'alliance marcha particulièrement bien.. pour Caesar. Pas si bien que ça pour les deux autres. Allons rendre visite à la Thought Bubble. Après une année au consulat consistant à faire voter très facilement au Sénat des lois grâce à l'intimidation des troupes de Pompée, Caesar devint Gouverneur de Gaule. En tous cas la partie Sud de la Gaule que Rome contrôlait alors. Il conquit rapidement le reste de la Gaule et ses quatre loyales armées -ou, comme les appelaient les Romains, les Légions-, devinrent sa principale source de pouvoir. Caesar continua ses conquêtes, envahissant l'Angleterre et gagnant d'autres guerres contre les Gaulois. Pendant qu'il guerroyait, Crassus mourut au combat contre les Perses et Pompée, qui était devenu le rival et ennemi de Caesar, fut élu Consul. Pompée et le Sénat décidèrent alor ...
Gaius Julius Ceasar was geboren rond 100 voor Christus in een van Rome's meest toonaangevende families. Zijn geboorte was een beetje wonderbaarlijk, want er was een chirugische ingreep nodig die wij nu kennen als de keizersnee. Na zijn senaatsopleiding was het logisch dat Ceasar zou dienen in het leger en in de Senaat. Dus dat deed hij. Hij steeg door de rangen, en na wat prima generaalskunsten, en na een tijdje als gouverneur van Spanje, besloot hij om een gooi te doen naar Consul-positie. Om te winnen had Ceasar financiële hulp nodig, die hij kreeg van Crassus, een van Rome's rijkste mannen. Crassus bezat een private brandweer waar het business model eigenlijk was & quot; hey, ik zie dat je huis in brand staat. Geef me we geld en ik help je eruit.& quot; Ceasar slaagde om Consul te worden in 59 voor Christus en daarna wilde hij de Romeinse politiek domineren door een bondgenootschap op te zetten met Crassus en ook met Rome's andere meest machtige man, de generaal Pompey. Je zal zonder twijfel Pompey herinneren van zijn zijn fascinatie voor Alexander de Grote. Pompey, Crassus en Ceasar waren de eerste zogenaamde driemanschap, en de bondgenootschap liep super goed voor Ceasar. Maar niet zo goed voor de andere twee. Op naar de Gedachte Bubbel. Na een jaar als Consul waarbij er voor de grootste gedeelte wetten door de Senaat werden goed gekeurd door de intimidatie door Pompey's troepen, belandde Ceasar als de gouverneur van Gallië, --- controleerde. Hij veroverde snel de rest van Gallië en zijn vier koninklijke legers - of legioenen zoals de Romeinen ze noemde - bekwam zijn bron van macht. Ceasar zette zijn veroveringen voort door Engeland binnen te vallen en het voeren van nog een succesvolle oorlog tegen de Galliërs. Terwijl hij op pad was, Crassus stierf in een gevecht met de Parthen en Pompey, die Ceasar´s rivaal en tegenstander was geworden, werd gekozen als Consul. Pompey en de Senaat besloten om te proberen Ceasar van zijn macht te beroven en hem terug ...

Un gars que nous appellerons tuteur.
Een noemen we een tutor.

Et nous appellerons cela un volant.
En dat noemen we een wiel.

Basho, en 17 syllabes, a juxtaposé un océan houleux agité par une tempête maintenant enfuie, et a capturé la quasi impossible beauté de notre galaxie natale, avec ses millions d'étoiles, ses centaines et centaines -- qui sait combien -- de planètes, peut-être même un océan, que probablement nous appellerons Sylvia le moment venu.
Basho vatte in 17 naast elkaar geplaatste lettergrepen een woelige oceaan gedreven door een nu voorbije storm, en gaf de bijna onmogelijke schoonheid van ons eigen sterrenstelsel met zijn miljoenen sterren weer. Waarschijnlijk honderden en honderden sterren - wie weet hoeveel - planeten, misschien zelfs een oceaan die we waarschijnlijk ooit Sylvia zullen noemen.

Et j'ai parlé à un de ces Carders que nous appellerons RedBrigade -- bien que ce n'était même pas son vrai pseudo -- mais j'ai promis de ne pas révéler son identité.
Ik sprak met één van deze Carders die ik RedBrigade zal noemen -- hoewel dat niet eens zijn echte pseudoniem was -- maar ik heb beloofd dat ik zijn identiteit zou beschermen.