Vertaling van "notre seul espoir " (Frans → Nederlands) :

Des civilisations disparaissent. L'écrasante majorité de toutes les espèces et de toutes les civilisations qui aient jamais existé font partie du passé. Si nous voulons être l'exception à cela, alors logiquement notre seul espoir est de faire usage de la caractéristique qui distingue notre espèce, et notre civilisation, de toutes les autres. Son nom: notre relation particulière avec les lois de la physique. Notre capacité à créer de nouvelles explications, une nouvelle connaissance -- d'être un centre de l'existence.
Ook beschavingen. De overweldigende meerderheid van soorten en beschavingen die ooit hebben bestaan zijn nu geschiedenis. Als we daarop een uitzondering willen maken dan is logischerwijze onze enige hoop dat we gebruik maken van een eigenschap die onze soort en beschaving onderscheidt van alle andere. Namelijk onze speciale relatie met de wetten van de fysica. Onze mogelijkheid om nieuwe verklaringen, nieuwe kennis te vinden - het centrum van het bestaan te zijn.

Alors, je pense que la seule véritable infirmité c'est un esprit écrasé, un esprit qui est écrasé n'a pas d'espoir. Il ne voit pas la beauté. Il n'a plus notre curiosité naturelle, enfantine et notre capacité innée à imaginer.
Ik denk dat de enige echte handicap een geknakte geest is, een geknakte geest kent geen hoop. Hij ziet geen schoonheid. Hij heeft onze natuurlijke, kinderlijke nieuwsgierigheid niet meer en ook niet ons aangeboren vermogen tot verbeelding.

Et donc, en 2010, des magazines d'urbanisme ont entrepris de se concentrer sur des villes comme Détroit en consacrant des numéros entiers à « trouver des solutions pour la ville ». Un ami à moi, Fred Bernstein, m'a demandé de donner une entrevue pour le numéro d'octobre du magazine Architecte. Cela nous a fait beaucoup rire de voir la couverture avec le titre : « Cette urbaniste peut-elle sauver Détroit ? » Je souris, un peu gênée parce que c'est complètement absurde, qu'une seule personne, surtout un urbaniste, puisse sauver une ville. Mais je souris aussi en pensant à l'espoir que ce titre insufflait en affirmant que notre profession puisse vraiment aider la ville à réfléchir à son rétablissement après cette crise si dure.
2010 was ook het jaar dat populaire designtijdschriften aandacht gingen besteden aan steden als Detroit. Hele nummers werden gewijd aan het opknappen van de stad. Een goede vriend van mij, Fred Bernstein, vroeg me om een interview voor het Oktobernummer van het tijdschrift 'Architect'. We moesten er samen wel om grinniken, toen we de titel op de omslag lazen: 'Kan deze planner Detroit redden?' Mijn glimlach verbergt een lichte schaamte, want het is natuurlijk compleet absurd dat een stad door een enkele persoon, laat staan een planner, zou kunnen worden gered. Maar ik glimlach ook, omdat er een gevoel van hoop uit spreekt. Maar ik glimlach ook, omdat er een gevoel van hoop uit spreekt. Hoop dat ons beroep zou kunnen bijdragen aan het herstel van de stad na de zware crisis. Hoop dat ons beroep zou kunnen bijdragen aan het herstel van de stad na de zware crisis.