Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "notre petite expédition a commencé à faire parler " (Frans → Nederlands) :
À cette époque, notre petite expédition a commencé à faire parler d'elle et elle a été rapportée dans le New York Times. Nous étions simplement dépassés par l'intérêt des gens qui voulaient un kit pour pouvoir construire ce VST eux-mêmes. Nous avons donc décidé de mettre le projet sur Kickstarter et nous l'avons fait. Nous avons dépassé notre objectif de financement en 2 heures environ, et tout d'un coup, nous avions l'argent pour faire ces kits.
Rond deze tijd werd onze kleine expeditie een groot verhaal, opgepikt door The New York Times. Wij waren gewoon overweldigd door de belangstelling van mensen die een set wilden zodat zij zelf een open ROV konden bouwen. Dus besloten wij om het project op Kickstarter te plaatsen en toen wij dat deden, haalden wij ons financieringsdoel in ongeveer twee uur. Plots hadden we al het geld om deze sets te maken.
Con
sidérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer avec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement
aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la produc
...[+++]tion de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Le
duc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met he
t idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de an
...[+++]organische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waaraan andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...A
lors, je vais commencer par ceci : il y a deux ans, l'organisatrice d'un événement m'a téléphoné parce que je devais donner une conférence. Elle m'a appelé et m'a dit : J'ai vraiment du mal à trouver comme
nt vous décrire sur notre petit prospectus. Et je me suis dit : Et bien, où est le problème ? Et elle m'a dit : Et bien,
je vous ai déjà vu parler, et je vais vous désigner comme une cher
...[+++]cheuse, je crois, mais j'ai peur que si je vous désigne comme chercheuse, personne ne vienne, parce que tout le monde pensera que vous êtes ennuyeuse et hors sujet. (Rires) Ok. Et elle a dit : Mais ce que j'ai aimé dans votre conférence, c'est que vous êtes une conteuse d'histoires. Alors je pense que ce que je vais faire, c'est juste dire que vous êtes une conteuse. Et bien sûr, mon côté universitaire, qui manque d'assurance, a dit : Vous allez dire que je suis quoi ?! Et elle a dit : Je vais dire que vous êtes une conteuse. Et moi : Et pourquoi pas fée Carabosse ? (Rires) J'ai fait : Laissez-moi réfléchir une seconde. J'ai essayé de rassembler tout mon courage.
Ik
begin hiermee: een paar jaar geleden belde een organisator van een evenement me omdat ik een lezing zou geven. Ze belde en zei: Ik weet niet goed hoe ik over jou moet schrijven in de kleine flyer. Ik dacht: hoezo, je weet het niet? Ze antwoordde: Nou, ik zag je spreken en ik ga
je een onderzoeker noemen, denk ik, maar ik ben bang dat er dan niemand komt. Ze zullen denken dat je saai en onbelangrijk bent. (Gelach) Oké. Ze zei: Wat ik zo leuk vond aan jouw lezing is dat je een verhalenverteller bent. Dus ik denk dat ik je gewoon een
...[+++]verhalenverteller noem. En de academische, onzekere kant van mij zegt: Je gaat me wàt noemen? Ik ga je een verhalenverteller noemen. Ik dacht: Waarom niet de toverfee? (Gelach) Ik zeg: Laat me hier even over nadenken. Ik probeerde diep van binnen de moed te vinden.C'était un exemple intéressant. A la fin du printemps, au début de l'été 2010, peu de temps après le
suicide de McQueen, notre spécialiste de la Mode, Andrew Bolton, est venu me voir, et m'a dit: « J
'ai pensé faire une exposition sur McQueen, c'est le moment. Nous devons le
faire, nous devons le
faire vite. » Cela n'a pas été facile. McQueen avait travaillé pendant toute s
a carrière avec une petite équipe de ...[+++] designers et de managers très protectrice de son héritage, mais Andrew s'est rendu à Londres, a travaillé avec eux pendant l'été et a gagné leur confiance, et celle des designers qui avaient créé ses défilés incroyables, des spectacles à part entière, nous avons commencé à faire quelque chose au Musée qui, je pense, n'avait jamais fait auparavant. Ce n'était pas une exposition classique.
Dat was een inte
ressant geval. Eind lente, begin zomer van 2010, vlak na de zelfmoord van McQueen, Eind lente, begin zomer van 2010, vlak na de zelfmoord van McQueen, kwam onze kostuumcurator, Andrew Bolton, naar me toe. Hij zei: 'Ik zit al een tijd te denken aan een show over McQueen. Nu is de tijd rijp. We moeten het doen en wel snel.' Het was moeilijk. McQueen had zijn hele carrière gewerkt met een klein team ontwerpers Het was moeilijk. McQueen had zijn hele carrière gewerkt met een klein team ontwerpers en managers die zijn erfenis goed beschermden. Maar Andrew ging naar Londen, werkte die zomer met hen en won hun vertrouwen Maar An
...[+++]drew ging naar Londen, werkte die zomer met hen en won hun vertrouwen en dat van de ontwerpers die zijn fantastische shows creëerden. Het waren ware performancekunstwerken. We werkten verder aan iets wat in het museum nog nooit vertoond was. We werkten verder aan iets wat in het museum nog nooit vertoond was. Het was niet gewoon de bekende opstelling.J'ai commencé à faire des recherches à cette époque, ça m'a pris 25 ans, et j'ai découvert que les êtres humains, en tant que primates, ont des estomacs bien plus petits qu'ils ne devraient l'être étant donné notre poids et des cerveaux bien plus gros.
Ik begon wat onderzoek te doen, de start van de 25-jarige reis. Ik ontdekte dat mensen als primaten veel kleinere magen hebben dan we zouden verwachten voor ons lichaamsgewicht, en veel grotere hersenen.
Quand j'ai eu 16 ans, j'ai commencé à traîner avec ce gars plus âgé, et il voulait que ça soit notre petit secret, et j'ai fait ce qu'on m'a dit de faire, et quand mon père l'a appris, il m'a envoyée tout droit au couvent.
Tegen dat ik 16 was, had ik al iets met een oudere man. Hij wou dat het ons kleine geheimpje bleef, en dat deed ik dan ook braaf, nietwaar. Toen mijn vader erachter kwam, stuurde hij me direct naar het klooster.
Il n
'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et
...[+++] de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn do
nker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het o
...[+++]verweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk wordt belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Si tout le monde fantasmait dans un lit de roses, on n'aurait pas de conversations si intéressantes sur le sujet. Mais non, là-haut dans nos pensées un tas de choses se passent sans qu'on sache tout
le temps comment en parler à la personne qu'on aime, parce qu'on pense que l'amour c'est l'altruisme mais en fait, le désir s'accompagne d'une certaine dose d'égoïsme dans le meilleur sens du mot : la capacité de rester connecté avec soi-même en présence de quelqu'un d'autre. Alors je
veux dessiner cette petite image pou ...[+++]r vous parce qu'on naît avec cette nécessité de concilier ces deux types de besoins, Notre besoin d'être connecté et notre besoin d'être à part, ou notre besoin de sécurité et d'aventure, ou notre besoin de compagnie et d'autonomie, et si vous pensez à l'enfant qui est assis sur vos genoux et qui est niché là bien confortablement, en sûreté et à l'aise et à un moment donné, il nous faut tous sortir pour découvrir et explorer le monde. C'est là que commence le désir, cette exploration requiert de la curiosité, de la découverte.
Als iedereen fantaseerde op een rozenbed, zouden we hier niet zulke interessante gesprekken over hebben. Maar nee, in ons hoofd daarboven zijn een heleboel dingen gaande die we niet altijd weten te brengen aan de persoon die we liefhebben omdat we denken dat bij liefde onzelfzuchtigheid hoort maar bij
verlangen hoort een portie egoïsme, in de beste zin van het woord: het vermogen om verbonden te blijven met jezelf in a
anwezigheid van een ander. Daarom wil ik dit kleine plaatje voor jullie schetsen, want de behoeft
...[+++]e om deze twee behoeftes te verzoenen, daar zijn we mee geboren. Onze behoefte aan verbondenheid, onze behoefte aan gescheidenheid of onze behoefte aan veiligheid en avontuur, of onze behoefte aan harmonie en aan autonomie. Denk aan het kleine kind dat op je schoot zit, dat daar gezellig genesteld is, veilig en comfortabel. Op een gegeven moment hebben we allemaal de behoefte om de wereld in te gaan, om te ontdekken en te verkennen. Dat is het begin van verlangen, die verkenning heeft nieuwsgierigheid en ontdekking nodig.Nous partageons d'autres types de divertissements -- des stades, des parcs publics, des salles de concerts, des bibliothèques. des universités. Toutes ces choses sont des plateformes de partage mais le parta
ge en fin de compte commence et finit avec ce à quoi je
fais référence comme la mère de toutes les plateformes de partage. Et quand je pense au maillage et que je pense à ce qui le fait avancer, comment se fait-il que ça se passe maintenant, je pense qu'il y a un certain nombre de vecteurs que je veux vous donner comme contexte. L'un de ces vecteurs est la récession -- le
...[+++]fait que la récession nous ait amenés à repenser notre relation aux choses dans nos vies en fonction de leur valeur -- donc en commençant à aligner la valeur avec le coût véritable. Deuxièmement, l'accroissement de la population et la densité des villes. Plus de gens, des espaces plus petits, moins de choses. Le changement climatique. Nous essayons de réduire le stress dans nos vies personnelles et dans nos communautés et sur la planète. Il y a eu aussi cette méfiance récente vis-à-vis des grands marques, des grandes marques internationales, dans un tas d'industries différentes. Et cela a créé une ouverture. La recherche montre ici, aux Etats-Unis, et au Canada et en Europe de l'Ouest que la plupart d'entre nous sont beaucoup plus ouverts aux compagnies locales, ou à des marques dont nous n'avons peut-être pas entendu parler.
W
e delen andere soorten van vermaak: spo
rtarena's, openbare parken, concertzalen, bibliotheken, universiteiten. Dit zijn allemaal platforms voor delen, maar delen begint en eindigt uiteindelijk bij wat ik noem 'de moeder van alle deelplatforms'. Als ik over het maaswerk nadenk, waardoor dat gedreven wordt, hoe het kan dat het nu gebeurt, denk ik dat er een aantal drijfveren zijn die ik als achtergrond wil geven. Een ervan is de recessie. De recessie heeft ervoor gezorgd dat we de verhouding tot spullen in ons leven zijn gaan hero
verwegen. ...[+++]Dat we de waarde van spullen zijn gaan afstemmen op de werkelijke kosten. Ten tweede, de groei van de bevolking en de dichtheid in steden. Meer mensen, kleinere ruimtes, minder spullen. Klimaatverandering. We proberen de stress te verminderen in ons persoonlijk leven, in onze gemeenschap en op de planeet. Ook is er sinds korte tijd wantrouwen jegens wereldwijde, grote ondernemingen in een aantal verschillende bedrijfstakken. Dat heeft een opening gecreëerd. Onderzoek toont aan dat hier in de V.S., in Canada en in West-Europa de meeste mensen meer open staan voor lokale bedrijven of namen die misschien onbekend zijn.« Ash, es-tu déjà allée au Castro ? » « Eh bien, oui, en fait, on a des amis à San Francisco. » « On y est jamais allé mais on dit que c'est génial. » « Ash, tu connais mon coiffeur Antonio ? Il est vraiment doué et n'a
jamais parlé d'une petite amie. » « Ash, quelle est
ta série préférée ? Notre série préférée ? Will & Grace. Et tu sais qui on aime ? Jack. Jack est notre préféré. » Puis une femme, déconcertée mais voulant désespérément me mont
rer son soutien, me faire savoir qu ...[+++]'elle était avec moi, a finalement lâché : « Tiens, des fois mon mari porte des chemises roses. » (Rires) Et j'ai eu un choix à ce moment, comme tout lanceur de grenade. Je pouvais retourner avec ma petite amie et mon aimante table gay et me moquer de leurs réponses, punir leur naïveté et leur incapacité à relever le défi politiquement correct gay que j'étais, ou je pouvais compatir avec eux et voir que c'était une des choses les plus dures qu'ils aient jamais faites, que commencer et avoir cette conversation était pour eux sortir de leur placard. C'est sûr, ça aurait été facile de pointer leur maladresse.
Ash, ben je naar Castro geweest? Ja we hebben vrienden i
n San Francisco. Ik hoorde dat het geweldig is. Ash, ken jij mijn kapper Antonio? Hij is echt goed en heeft geen vriendin. Ash,
wat is je favoriete serie? Onze favoriet is Will & Grace. Jack vinden we geweldig. Jack is onze favoriet. Eén vrouw wist niet wat ze moest doen, maar wilde zo graag haar steun tonen. Om mij te tonen dat ze aa
...[+++]n mijn kant stond zei ze uiteindelijk: Soms draagt mijn man een roze shirt. (Gelach) Ik had op dat moment een keuze, zoals alle granatengooiers. Ik kon teruggaan naar mijn vriendin aan onze homotafel en hun antwoorden bespotten. Hun bekrompenheid en onvermogen afstraffen om te voldoen aan mijn politiek correcte lesbische maatstaven. Of ik kon empathie tonen. Misschien was dit het moeilijkste wat ze ooit hadden gedaan. Om zo'n gesprek te voeren was voor hen uit de kast komen. Het was makkelijker geweest om hun tekortkomingen aan te wijzen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
notre petite expédition a commencé à faire parler ->
Date index: 2024-04-28