Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nos yeux nous " (Frans → Nederlands) :
Je suis ici avec des chanteurs de Cal State Long Beach, Cal State Fullerton et de Riverside Community College, parmi les meilleurs chanteurs de chorale amateur dans le pays, et -- (Applaudissements) -- et dans la deuxième partie du morceau, la c
horale virtuelle va nous rejoindre, 30 chanteurs différents, venant de 30 pays différents.
Nous avons poussé la technologie aussi loin que
nous avons pu, mais il y a toujours moins d'une seconde de latence, et en terme de musique, c'est très important.
Nous avons besoin d'une précision à la milliseconde. Donc j'ai
...[+++]adapté « Cloudburst » afin que la latence soit intégrée au morceau et les chanteurs chantent avec un peu de latence au lieu d'essayer d'être exactement synchronisés. Alors avec une profonde humilité, et avec votre accord, nous vous présentons « Cloudburst ». (Applaudissements) (Piano) [La pluie...] [Des yeux d'eau ombragés] [des yeux d'eau de puits] [des yeux d'eau de rêve.] [Soleils bleus, tourbillons verts,] [des becs d'oiseaux de lumière grand ouverts] [des étoiles de grenade.] [Mais dis moi, terre brulée, n'y a-t-il pas d'eau ?] [Seulement du sang, seulement de la poussière,] [seulement des traces de pas nus sur les épines ?] [La pluie se réveille...] [Nous devons dormir les yeux ouverts,] [nous devons rêver avec nos mains,] [nous devons rêver de rêves d'une rivière cherchant son lit,] [du soleil rêvant ses mondes.] [Nous devons rêver tout haut,] [nous devons chanter jusqu'à ce que les chansons prennent racine,] [troncs, branches, oiseaux, étoiles.] [Nous devons trouver le monde perdu,] [et nous rappeler ce que le sang,] [les vagues, la terre, et le corps nous disent,] [et retourner au point de départ...] (Musique) (Applaudissements) [« Cloudburst » Octavio Paz] [traduction par Lysander Kemp, adapté par Eric Whitacre] Eric Whitacre : Beth. Annabelle, où es-tu ? Jacob.
Ik word bijgestaan door de zangers van Cal State Long Beach, Cal State Fullerton en Riverside Community College, enkele van de beste amateurkoren van het land, en (Applaus) -- en in de tweede helft van het stuk zal he
t virtuele koor met ons meedoen, 30 verschillende zangers, van 30 verschillende landen. We hebben de grenzen van de technologie opgezocht, maar er is toch nog altijd een seconde vertraging. In muzikale termen is dat een eeuwigheid. We werken in milliseconden. Dus heb ik 'Cloudburst' aangepast zodat het de vertraging omarmt en dat de zangers tegen de vertraging zingen in plaats van te proberen om precies bij elkaar te zingen.
...[+++] Dus met diepe nederigheid en jullie goedkeuring, presenteren we 'Cloudburst'. (Applaus) (Piano) [De regen ...] [De ogen van schaduw-water] [ogen van bron-water] [ogen van droom-water]. [Blauwe zonnen, groene wervelwinden,] [vogelsnavels van licht die pikken in] [granaatappelsterren.] [Maar vertel me, verbrande aarde, is er geen water?] [Enkel bloed, enkel stof,] [enkel naakte voetstappen in de doornen?] [De regen wordt wakker...] [We moeten slapen met de ogen open,] [we moeten dromen met onze handen,] [we moeten de droom dromen van een rivier die haar weg zoekt,] [van een zon die droomt over haar werelden.] [We moeten hardop dromen,] [we moeten zingen totdat het lied wortel schiet,] [stam, boomtakken, vogels, sterren.] [We moeten de verloren wereld vinden.] [en denken aan wat het bloed,] [de getijden, de aarde, en het lichaam zeggen] [en teruggaan naar het vertrekpunt...] (Muziek) (Applaus) ['Cloudburst' Octavio Paz, arrangement Eric Whitacre] Eric Whitacre: Beth, Annabelle, waar zijn jullie? Jacob.Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abo
...[+++]rd, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...On éclair la nuit avec des lumières artificielles et plaçons les gens dans des petites boîtes vers l'espace Certains ont même marché sur la Lune On envoie des robots sur d'autres planètes On a regardé à travers le passé de
l'univers avec des yeux méchaniques Nos moyens d'acquérir et d'emmagasiner les connaissance ce sont multipliés Un lycéen moyen en connait plus sur l'univers aujourd'hui qu'il y a plusieurs siècles L'Homme domine cette planète, même si nos lois
sont très fragiles Nous ne sommes pas tellement diff
...[+++]érent que nos ancêtres il y a 70 000 ans Mais le train de vie que l'on connait existe depuis moins de 0.001% de notre histoire Aujourd'hui, nous ne pouvons pas dire ce que nous réserve l'avenir Nous bâtissons des gratte-ciel, mais nous ne sommes pas sûr si leur fondations sont solides ou si nous construisons sur des sables mouvants Laissons ça pour l'instant.. La prochaine fous que vous ratez votre train, que votre burger n'est plus assez chaud ou que quelque qu'un vous passe devant Souvenez-vous à quel point ce monde inventé par l'homme est spécial Il n'est peut-être pas trop tard pour en prendre conscience
We verlichten de nacht met kunstmatige sterren en sturen me
nsen in een metalen doos de lucht in. Sommigen hebben zelfs op onze maan gewandeld. We hebben robots op andere planeten gezet, we hebben diep in de geschiedenis van het universum gekeken met mechanische ogen. Onze kennis en onze manieren om deze te verkrijgen en op te slaan zijn geëxplodeerd. Een doorsnee scholier weet vandaag meer van het universum dan een geleerde van een paar eeuwen geleden. Mensen domineren deze planeet, ook al is onze heerschappij erg breekbaar. We verschillen nog steeds niet erg van onze voorouders van 70.000 jaar geleden, maar jouw lev
...[+++]ensstijl heeft pas bestaan voor minder dan 0,001% van de menselijke geschiedenis. We kunnen niet zeggen wat de toekomst voor ons in petto heeft. We zijn een wolkenkrabber aan het bouwen, maar we weten niet zeker of hij op een stevige ondergrond staat, of dat we hem op drijfzand bouwen. Laten we het daar maar bij laten. De volgende keer dat je je trein mist, je hamburger niet warm genoeg is of iemand voordringt, vergeet dan niet hoe bijzonder deze gemaakte menselijke wereld eigenlijk is. Misschien is het het niet waard om overstuur te zijn om al deze kleine dingen.Le petit poème s'appelle donc « Les morts ». (Vidéo) Narration : « Les
morts ». Les morts nous regardent toujours depuis là-haut, disent-ils. Alors que
nous mettons nos chaussures ou faisons un sandwich, ils regardent en bas à travers les bateaux à fond de verre du ciel pendant qu'ils rament lentement à travers l'éternité. Ils regardent le dessus de nos têtes qui se déplacent en dessous sur la Terre. Et quand
nous nous couchons dans un champ ou sur un canapé, peut-être drogué par le bourdonnement d'une chaude après-midi, ils pensent que
nous ...[+++] les regardons à notre tour, ce qui leur fait lever leurs avirons et rester silencieux et attendre comme des parents que nous fermions les yeux.
Dit kleine gedichtje heet De doden . (Video) Verteller: De doden. De doden kijken altijd op ons neer, zeggen ze. Terwijl we onze schoenen aantrekken of een boterham smeren, kijken ze neer door de glazen bodem van de hemelboten, terwijl ze langzaam door de eeuwigheid roeien. Ze kijken naar de kruin van ons hoofd dat beneden op Aarde beweegt. Terwijl we neerliggen, in een veld of op een sofa, bedwelmd wellicht door het zoemen van een warme namiddag, denken ze dat wij terugkijken, waardoor ze hun riemen optrekken en stil worden en als ouders wachten tot we onze ogen sluiten.
Je n'oublierai jamais cette fille qui a regardé son père dans les yeux avec cette caméra, et a dit, « Papa, quand tu me regardes, qu'est-ce que tu vois ? » Parce que nos pères sont les miroirs dans lesquels nous nous réfléchissons lorsque nous décidons quel genre d'homme nous méritons, et comment ils nous verront pour le restant de nos jours.
Ik zal nooit vergeten hoe een meisje in haar vaders ogen keek met die camera en zei: Pappa, wat zie je als je naar me kijkt? Want onze vaders zijn onze spiegels waaraan we terugdenken wanneer we nadenken over het type man dat we verdienen, en hoe ze ons zien voor de rest van ons leven.
Nous avons tous des yeux et des cheveux de couleur différentes tout comme nous métabolisions les drogues différemment selon la variation de nos génomes.
Net zoals we verschillend gekleurde ogen en haren hebben, metaboliseren we geneesmiddelen anders gebaseerd op de variatie in onze genomen.
Nous voulons que tu sois nos yeux, nous te donnons nos jambes.
We willen dat je onze ogen bent, wij zullen je benen geven.
Les alarmistes jouent avec l'idée que les robots prendront tout bonnement la place des êtres humains au travail. En réalité, ils peuvent devenir nos meilleur
s collaborateurs et nous libérer des tâches banales et méchaniques pour
nous consacrer à d'autres défis. Rodney Brooks explique à quel point cela peut être précieux en ces temps où le nombre d'adulte en âge de travailler chute tandis que le nombre de retraités s'envole. Il
nous présente Baxt
er, le robot doté d'yeux mobiles et de bras ...[+++]qui réagissent au toucher. Ce robot pourrait travailler aux côtés d'une population vieillissante... et apprendre à nous aider chez nous aussi.
Pessimisten stellen dat robots simpelweg mensen zullen vervangen. Maar eigenlijk kunnen ze onze essentiële medewerkers worden zodat we onze tijd kunnen besteden aan minder alledaagse en mechanische uitdagingen. Rodney Brooks wijst erop hoe waardevol dit is, wanneer het aantal actieve volwassenen daalt en het aantal gepensioneerden aangroeit. Hij stelt ons Baxter voor, de robot met bewegende ogen en armen die reageren op aanraking. Hij zou kunnen werken naast een verouderende bevolking en leren om hen ook thuis bij te staan.
Les expériences sont incr
oyablement simples. Nous prenons tout simplement de l'eau de mer et
nous la filtrons, et
nous collectons des organismes de tailles différentes sur des filtres différents. Et ensuite
nous ramenons leur ADN à notre labo à Rockville, où
nous pouvons séquencer 100 millions de lettres du code génétique toutes les 24 heures. Et en faisant ainsi,
nous avons fait des découvertes incroyables. Par exemple, on pensait que les pigmen
ts visuels dans nos yeux ...[+++] -- il n'y avait qu' 1 ou 2 organismes dans l'environnement ayant les mêmes pigments.
De experimenten zijn buitengewoon eenvoudig. We nemen gewoon zeewater en we filteren het en we verzamelen organismen van verschillende groottes op verschillende filters. Daarna nemen we hun DNA terug naar ons lab in Rockville (Maryland), waar we elke 24 uur de sequentie kunnen bepalen van honderd miljoen letters van de genetische code. Door dit te doen, hebben we enkele ongelooflijke ontdekkingen gedaan. Er werd bijvoorbeeld gedacht dat de visuele pigmenten in onze ogen -- er waren slechts een of twee organismen die dezelfde pigmenten hadden.
Et nous allons regarder nos petits-enfants dans les yeux et leur dire que nous avons compris les enjeux, que nous connaissions les dangers et les opportunités, et que malgré, ça nous n'avons pas agi ?
Kijken we onze kleinkinderen in hun ogen en vertellen we hen dat we het begrepen hebben, dat we de gevaren en de mogelijkheden zagen, en dat we toch niets deden?
datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nos yeux nous ->
Date index: 2021-04-30