Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "nos parties nous nous sentons comme profondément " (Frans → Nederlands) :
Pourtant, tous, y compris moi, quand nous marchons sous ces étranges gargouilles de pierres juste en bas de la rue, nous sentons que nous sommes devenus moins que la somme de nos parties. Nous nous sentons comme profondément diminués.
Maar wij politici krijgen allemaal, als we onder die rare waterspuwers op straat doorlopen, het gevoel minder te zijn dan de som van onze delen, het gevoel dat we erg in waarde zijn gedaald.
C’est une force très puissante.
J’appelle tout ça, nous les humains comme notre technologie, tout ce que
nous avons fait, les gadgets dans nos vies,
nous l’appelons le Technium. Voilà ce monde. Ma définition de la technologie c’est tout ce que crée la pensée humaine et qui est utile. Ce n’est pas seulement les marteaux et les gadgets comme les ordinateurs portables. C’est également le Droit. Et bien sûr les villes sont des moyens de
nous rendre les choses plus utiles. C’est quelque chose qui v
...[+++]ient de nos pensées, mais ça a des racines plus profondes dans le cosmos. Les origines et les racines de la technologie remontent au Big Bang, et c'est ainsi car elles font partie de ce fil conducteur qui s’auto-organise et qui commence par le Big Bang et passe par les galaxies et les étoiles pour arriver à la vie et jusqu'à nous. Et les trois phases principales de la naissance de l’univers sont l’énergie, quand la force dominante était l’énergie. En refroidissant c’est devenu la matière. Et ensuite, avec l’invention de la vie, il y a quatre milliards d’années, la force dominante dans notre coin de l'espace est devenue l’information. Voilà ce qu’est la vie. C’est un processus d’information qui crée un ordre nouveau par restructuration.
Het is een heel sterke kracht. Dit hele concept, ons mensen en onze technologie, al wat we gemaakt hebben, de gadget
s in ons leven, dat noemen we Technium. Dat is deze wereld. Mijn werkdefinitie van technologie is al het nuttigs dat de menselijke geest maakt . Dat zijn niet alleen hamers en gadgets zoals laptops. Het is ook de wet. En natuurlijk zijn steden ook een manier om dingen nuttiger te maken voor ons. Dit komt weliswaar voort uit onze geest, maar het heeft wortels diep in de kosmos. Het is oud. De oorsprong en de wortels van de technologie gaan terug tot de Oerknal, in de zin dat ze deel zijn van dit verhaal van zelforganisatie d
...[+++]at begint bij de Oerknal en verder gaat langs melkwegstelsels en sterren naar het leven in ons. De drie grote stadia van het vroege universum waren eerst energie, toen de dominante kracht energie was. Naarmate het kouder werd, werd materie de dominante kracht. En toen 4 miljard jaar geleden het leven werd uitgevonden werd informatie de dominante kracht in onze omgeving. Dat is het leven: een informatieproces dat herstructureert en een nieuwe orde aanbrengt.Et cet Ideagora qu'il a créé, un marché ouvert, une agora, pour les esprits
qualifiés, faisait partie du changement, un changement
profond de la structure et de l'architecture de nos organisations, e
t de quelle manière nous orchestrons nos capacités à innover, à créer des biens et des services, pour coopérer avec le reste du monde, en term
es de gouvernement, comment créer de ...[+++]la valeur publique.
Hij schiep een ideagora -- een open markt (agora) voor uniek gekwalificeerde geesten -- als onderdeel van een belangrijke verandering in de diepe structuur van onze organisaties, in hoe we het vermogen tot innovatie vormgeven, om goederen en diensten te creëren en in contact te treden met de rest van de wereld, in termen van overheid , en in het creëren van publieke waarde.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces re
flets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Je suis ici avec des chanteurs de Cal State Long Beach, Cal State Fullerton et de Riverside Community College, parmi les meilleurs chanteurs de chorale amateur dans le pays, et -- (Applaudissements) --
et dans la deuxième partie du morceau, la c
horale virtuelle va nous rejoindre, 30 chanteurs différents, venant de 30 pays différents.
Nous avons poussé la technologie aussi loin que
nous avons pu, mais il y a toujours moins d'une seconde de latence, et en terme de musique, c'est très important.
Nous ...[+++] avons besoin d'une précision à la milliseconde. Donc j'ai adapté « Cloudburst » afin que la latence soit intégrée au morceau et les chanteurs chantent avec un peu de latence au lieu d'essayer d'être exactement synchronisés. Alors avec une profonde humilité, et avec votre accord, nous vous présentons « Cloudburst ». (Applaudissements) (Piano) [La pluie...] [Des yeux d'eau ombragés] [des yeux d'eau de puits] [des yeux d'eau de rêve.] [Soleils bleus, tourbillons verts,] [des becs d'oiseaux de lumière grand ouverts] [des étoiles de grenade.] [Mais dis moi, terre brulée, n'y a-t-il pas d'eau ?] [Seulement du sang, seulement de la poussière,] [seulement des traces de pas nus sur les épines ?] [La pluie se réveille...] [Nous devons dormir les yeux ouverts,] [nous devons rêver avec nos mains,] [nous devons rêver de rêves d'une rivière cherchant son lit,] [du soleil rêvant ses mondes.] [Nous devons rêver tout haut,] [nous devons chanter jusqu'à ce que les chansons prennent racine,] [troncs, branches, oiseaux, étoiles.] [Nous devons trouver le monde perdu,] [et nous rappeler ce que le sang,] [les vagues, la terre, et le corps nous disent,] [et retourner au point de départ...] (Musique) (Applaudissements) [« Cloudburst » Octavio Paz] [traduction par Lysander Kemp, adapté par Eric Whitacre] Eric Whitacre : Beth. Annabelle, où es-tu ? Jacob.
Ik word bijgestaan door de zangers van Cal State Long Beach, Cal State Fullerton en Riverside Community College, enkele van de beste amateurkoren van het land, en (Applaus) -- en in de tweede helft van het stuk zal het virtuele koor met ons meedoen, 30 verschillende zangers, van 30 verschillende landen. We hebben de grenzen van de technologie opgezocht, maar er is toch nog altijd een seconde vertraging. In muzikale termen is dat een eeuwigheid. We werken in milliseconden. Dus heb ik 'Cloudburst' aangepast zodat het de vertraging omarmt en dat de zangers tegen de vertraging zingen in plaats
van te proberen om precies bij elkaar te zingen.
...[+++] Dus met diepe nederigheid en jullie goedkeuring, presenteren we 'Cloudburst'. (Applaus) (Piano) [De regen ...] [De ogen van schaduw-water] [ogen van bron-water] [ogen van droom-water]. [Blauwe zonnen, groene wervelwinden,] [vogelsnavels van licht die pikken in] [granaatappelsterren.] [Maar vertel me, verbrande aarde, is er geen water?] [Enkel bloed, enkel stof,] [enkel naakte voetstappen in de doornen?] [De regen wordt wakker...] [We moeten slapen met de ogen open,] [we moeten dromen met onze handen,] [we moeten de droom dromen van een rivier die haar weg zoekt,] [van een zon die droomt over haar werelden.] [We moeten hardop dromen,] [we moeten zingen totdat het lied wortel schiet,] [stam, boomtakken, vogels, sterren.] [We moeten de verloren wereld vinden.] [en denken aan wat het bloed,] [de getijden, de aarde, en het lichaam zeggen] [en teruggaan naar het vertrekpunt...] (Muziek) (Applaus) ['Cloudburst' Octavio Paz, arrangement Eric Whitacre] Eric Whitacre: Beth, Annabelle, waar zijn jullie? Jacob. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
nos parties nous nous sentons comme profondément ->
Date index: 2022-10-25