Vertaling van "musique engage le cerveau dans toutes " (Frans → Nederlands) :

Il se trouve qu'écouter de la musique engage le cerveau dans toutes sortes d'activités intéressantes, mais jouer de la musique provoque une sollicitation complète du cerveau.
Het beluisteren van muziek roept dan wel interessante hersenactiviteit op, maar muziek maken is voor de hersenen wat een workout is voor het lichaam.

Tout à coup, ce que nous constatons avec ces concerts, loin de la scène, loin des feux de la rampe, sans porter de smoking, c'est que les musiciens deviennent le véhicule qui apporte les énormes avantages thérapeutiques de la musique sur le cerveau à un public qui n'aurait jamais eu accès à cette salle, n'aurait jamais eu accès au genre de musique que nous faisons.
Plots, bij deze concerten, weg van het podium, weg van de schijnwerpers, weg van de smokings, werden de muzikanten de geleider waarlangs de enorme therapeutische voordelen liepen van muziek op de hersenen voor een publiek dat nooit toegang zou krijgen tot deze zaal, of tot het soort muziek dat we maken.

Cette réaction involontaire issue de l'évolution permet aux animaux d'apparaître plus grand et plus intimidant. Mais pourquoi la musique a-t-elle la capacité de provoquer la chair de poule ou des «frissons» ? Cela n'est pas entièrement compris. Une théorie intéressante suggère que des éléments de la musique tels que les changements de volume soudains ou des sections inattendues induisent une réaction de peur sub-consciente. Le corps aime le prévisible, ainsi, toute chose surprenante pour le système nerveux autonome provoquerait une alarme. Mais cette peur s'apaise rapidement quand notre cerveau réalise que ce n'est que de la musique. Et ce contraste dans l'expérience provoquerait les frissons et la chair de poule. Il existe d'autres théories mais au final, le cerveau est extrêmement complexe et si une relation entre musique, émotion et réactions physiologiques est difficile à déchiffrer, en sciences, on peut dire que nous ne savons pas... encore.
Deze onvrijwillige evolutionaire reactie, maakt het mogelijk dat dieren groter lijken dan dat ze zijn om meer te intimideren. Maar waarom heeft muziek de mogelijkheid om koude rillingen of rilling te veroorzaken Dat is niet helemaal duidelijk. Een interessante theorie suggereert dat elementen van de muziek, zoals plotselinge wisselingen in volumeniveau of onverwachte unieke delen leiden tot een onderbewuste angst reactie. Het lichaam houdt van voorspelbaarheid dus iets verrassend aan het autonome systeem stimuleert een alarm. Maar deze angst zakt snel als onze hersenen zich realiseert, hey, het is gewoon muziek . En dit contrast in ervaring zorgt voor de rilling en je kippenvel. Er zijn ook andere theorieën, uiteindelijk zijn hersenen zeer complex en dus is een relatie tussen muziek, emotie en fysiologische reacties moeilijk te ontcijferen, maar in de wetenschap maakt het niet uit te zeggen dat we iets niet weten ... nog niet.

Le sentiment humain d'une peur bien réglée a été bien utile à notre espèce dans sa prime jeunesse, nous donnant une faculté de concentration extrême pour éviter d'être mangé par des animaux. Mais c'est une faculté moins intéressante lorsque ce même sentiment viscéral, dominant tout votre corps, se manifeste devant 20 fans de musique folk un mardi lors d'une soirée ouverte aux amateurs. Les mains deviennent moites et tremblantes, la vision se brouille et le cerveau crie « COURS » : c'est le trac. Dans son charmant et mélodieux discours, Joe Kowan raconte comment il l'a vaincu.
Onze angstsensatie is heel fijn afgesteld. Het deed de mensheid als jonge soort goed, want zo konden we ons focussen op niet opgegeten worden door een concurrerende soort . Maar het is minder fijn als diezelfde instinctieve, lichaamskapende angstsensatie aanslaat tegenover twintig folkmuziekfans op een dinsdagavond open podium. Klamme, trillende handen, wazig zien en het brein zegt: VLUCHT! Dat is plankenkoorts. In deze charmante, korte talk met muziek praat Joe Kowam over hoe hij het heeft bedwongen.

Un problème que la psychologie a eue est qu'au lieu de considérer cette intersubjectivité - autrement dit l'importance du cerveau social, pour les humains qui viennent au monde sans défense et ont énormément besoin les uns des autres -- est qu'elle se concentre plutôt sur l'individu et l'estime de soi, et non sur le rapport de soi à l'autre. C'est en quelque sorte moi , pas nous . Et je pense que cela a été un problème vraiment énorme, qui va à l'encontre de notre biologie et de notre nature, et ne nous a pas du tout rendu plus heureux. Parce que quand on y pense, les gens sont plus heureux quand ils sont dans le mouvement, quand ils font partie de quelque chose d'extérieur à eux, quand ils sont avec d'autres personnes, quand ils sont actifs, engagés dans le sport, concentrés sur un être aimé, en train d'apprendre, d'avoir des relations sexuelles, peu importe. Ils ne sont pas assis devant un miroir, essayant de se comprendre eux-mêmes, ou pensant à eux-mêmes. Ce ne sont pas les périodes où vous vous sentez le plus heureux.
Een probleem van de psychologie is dat psychologen in plaats van te kijken naar deze intersubjectiviteit - of het belang van het sociale brein voor mensen die als hulpeloze wezens ter wereld komen en elkaar enorm nodig hebben - ze zich in plaats daarvan richten op het zelf en het gevoel van eigenwaarde en niet op de ‘zelf-ander’. Het gaat om mij , niet om wij . Ik denk dat dit een echt enorm probleem is geweest dat ingaat tegen onze biologie en natuur en ons helemaal niet gelukkiger heeft gemaakt. Want als je erover nadenkt, zijn de mensen het gelukkigst wanneer ze bezig zijn, wanneer ze opgaan in iets uit de wereld, wanneer ze met andere mensen samen zijn, wanneer ze actief zijn, als ze zich bezighouden met sport, gericht zijn op een geliefde, leren, seks, wat dan ook. Niet als ze voor de spiegel zitten om uit zichzelf wijs te geraken of nadenken over zichzelf. Dat zijn niet de momenten waarop je je het gelukkigst voelt.