Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Note: les traductions des vidéos ont été réalisées par des volontaires qui ne sont pas tous des traducteurs professionnels, elles pourraient donc contenir des erreurs. Ces textes sont cependant intéressants pour retrouver des expressions du langage parlé par exemple.
Vous pouvez aussi visualiser directement ces passionnantes vidéos avec les sous-titres dans la langue de votre choix !
Traduction de «monde nous semblait une menace » (Français → Néerlandais) :
Et alors, pour la première fois dans l'Histoire, tout le monde nous semblait une menace.
Daarom zagen we, voor het eerst in de geschiedenis, iedereen als een bedreiging.
Alors revenons à notre dilemme. Si
le dilemme est que nous avons de vieux Etats-Nations politiques incapab
les de gouverner le monde, de répondre aux menaces à l'échelle mondiale comme le changement climatique, alors il est peut-être temps pour les maires de gouverner le monde, pour les maires, les citoyens, et toutes les personnes qu'ils représentent, de s'engager dans la gouvernance mondiale. Quand je dis « Si les maires gouvernaient le monde », lorsque j'ai dit ça pour la première fois, il m'est apparu qu'en réalité, ils le font déj
...[+++]à.
Om nu terug te keren naar ons dilemma, als het dilemma is dat we leven in ouderwetse politieke natiestaten die ongeschikt zijn om de wereld te regeren, om de wereldomvattende problemen zoals klimaatverandering aan te pakken, is het misschien tijd dat burgemeesters de wereld gaan leiden, dat burgemeesters en burgers en allen die zij vertegenwoordigen, zich bezighouden met wereldwijd bestuur. Als burgemeesters de wereld regeerden ... toen ik deze zin voor het eerst formuleerde, bedacht ik dat ze dat eigenlijk al lang doen.
Au lieu de ça, il y a eu une litanie d'optimisme ahurissant. À partir de 2004, chaque général est arrivé en disant : « J'ai hérité d'une situation lamentable, mais j'ai enfin les ressources et la stratégie adéquates, qui feront de cette année, selon les termes du général Barno en 2004, « l'année décisive ». Eh bien devinez quoi? Ça n'est pas arrivé. Mais ça n'a pas empêché le général Abuzaid de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour livrer, en 2005, « l'année décisive ». Ou encore le général David Richards d'arriver en 2006 et de dire qu'il avait la stratégie et les ressources pour offrir « l'année écrasante ». Ou, en 2007, l'adjoint du Ministre des affaires étrangères norvégien, Espen
Eide, de dire qu'il ...[+++]allait apporter « l'année décisive ». Ou, en 2008, le major-général Champoux d'arriver et de dire qu'il allait fournir « l'année décisive ». Ou, en 2009, mon grand ami, le général Stanley McChrystal, de dire qu'il était « en plein dans l'année décisive ». Ou, en 2010, le Ministre des affaires étrangères britannique, David Miliband, de dire que nous allions enfin obtenir « l'année décisive ». Et vous serez ravis d'entendre qu'en 2011, aujourd'hui, Guido Westerwelle, le Ministre des affaires étrangères allemand, nous garantit que nous sommes dans « l'année décisive ». (Applaudissements) Pourquoi laissons-nous tout ceci se produire ? Eh bien la réponse est, bien sûr, que si vous dépensez 125 ou 130 milliards de dollars par an dans un pays, vous vous mettez dans la poche presque tout le monde, même les organisations humanitaires, qui commencent à recevoir d'énormes quantités d'argent des gouvernements américain et européens pour construire des écoles et des cliniques, sont peu disposées à récuser l'idée que l'Afghanistan est une menace existentielle pour la sécurité mondiale. Elles sont inquiètes, en d'autres termes, que si quelqu'un pense que ce n'est pas une telle menace, Oxfam, Save the Children, ne recevront pas l'argent pour construire leurs hôpitaux ...
In plaats daarvan was er een litanie van verbijsterend optimisme. Beginnend in 2004 kwam elke generaal binnen en zei, Ik heb een ellendige situatie geërfd, maar eindelijk heb ik de juiste middelen en strategie, die zullen zorgen voor , in generaal Barno's woorden in 2004, het beslissende jaar . Raad eens? Dat was het geenszins. Maar dat belette generaal Abuzaid niet te zeggen dat hij de strategie en middelen had om in 2005 te zorgen voor het beslissende jaar . Of generaal David Richards die in 2006 zei dat hij de strategie en de middelen had om te zorgen voor het kanteljaar . Of in 2007, Espen Eide, de Noorse staatssecretaris Buitenlandse Zaken, die zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar . Of in 2008, generaal-majoor Champoux die
...[+++]binnenkwam en zei dat hij zou zorgen voor het beslissende jaar Of in 2009, mijn grote vriend, generaal Stanley McChrystal, die zei dat hij tot zijn knieën in het beslissende jaar stond. Of in 2010, David Miliband, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, die zei dat hij eindelijk zou gaan zorgen voor het beslissende jaar . En jullie zullen blij zijn te horen, nu in 2011, dat Guido Westerwelle, de Duitse minister van Buitenlandse Zaken, ons verzekert dat we aanbeland zijn in het beslissende jaar . (Applaus) Hoe kan het dat we dit allemaal laten gebeuren? Het antwoord is uiteraard dat als je 125 miljard of 130 miljard dollar per jaar uitgeeft in een land, je bijna iedereen erbij betrekt. Zelfs de hulpverleningsorganisaties -- die dan enorme hoeveelheden geld krijgen van de Amerikaanse en Europese overheden om scholen en hospitalen te bouwen -- zijn niet echt bereid om tegen te spreken dat Afghanistan een existentieel gevaar vormt voor de internationale veiligheid. Ze vrezen met andere woorden, dat als mensen geloven dat het niet zo'n probleem is -- Oxfam, Save the children -- geen geld zouden krijgen om hun scholen en hospitalen te bouwen. Ook is het erg moeilijk om een generaal met medailles op zijn borst, tegen te spreken. Het i ...Je me souviens avoir appris que les personnes qui étaient pauvres avaient des besoins matériels -- de nourriture, de vêtements, d’un hébergement -- qu’ils ne possédaient pas. Et on m’a également dit que c’était à moi – et une classe pleine d’enfants de six ans – c’était apparement notre boulot de les aider. C’est ce que
Jésus attendait de nous. Et puis il a dit, « Ce que vous faites po
ur le plus pauvre d’entre eux, vous le faites pour moi. » J’étais débordante d’enthousiasme. J’étais pressée de me r
endre utile dans le ...[+++]monde. Je crois que nous ressentons tous ça. Et puis c’était plutôt intéressant que Dieu ait besoin d’aide. C'était un scoop pour moi, et ça me semblait important d’y participer. J’ai aussi très vite appris que Jésus avait dit aussi - je paraphrase - que les pauvres seraient toujours avec nous. Ça m’a frustée et troublée. J’avais l’impression qu’on m’avait donné un devoir à faire pour lequel j’étais emballée, mais quoique je fasse j’allais echouer.
Ik h
erinner me dat arme mensen behoefte hadden aan iets stoffelijks -- voedsel, kleding, onderdak -- dat ze niet hadden. En daaraan gekoppeld, werd mij ook geleerd dat het mijn taak was -- deze klas met vijf- en zesjarige kinderen -
- het was kennelijk onze taak om te helpen. Dit is wat Jezus ons vroeg. En toen zei hij: Wat je doet voor de minsten, doe je voor mij. Toen was ik aardig verward. Ik was erg gretig om nuttig te zijn in de wereld. Ik denk dat we dat gevoel allemaal kennen. En het was ook nogal interessan
...[+++]t dat God hulp nodig had. Dat was nieuw voor mij, en ik voelde dat het heel belangrijk was om daar aan mee te doen. Maar ik leerde kort daarna ook dat Jezus ook zei, en ik parafraseer, de armen zullen altijd bij ons zijn. Dit frustreerde en verwarde me. Dit voelde alsof ik huiswerk had gekregen dat ik moest doen en ik leuk vond om te doen, maar waarin ik hoe dan ook niet zou slagen.Le changement climatique est injuste. Alors que de riches pays peuvent lutter contre la montée des océans et l'appauvrissement des terres cultivables, les plu
s pauvres de par le monde voient déjà leurs vies bouleversées — et leurs
droits fondamentaux menacés — par des tempêtes meurtrières, la famine et la perte de leurs propres cult
ures. Mary Robinson nous invite à rejoindre le mouvement en faveur d'une justice climatique à l'échel
...[+++]le mondiale.
Klimaatverandering is oneerlijk. Terwijl rijke landen kunnen vechten tegen stijgende zeeën en stervende akkers wordt het leven van arme mensen over de hele wereld nu al overhoop gegooid - en hun mensenrechten bedreigd - door dodelijke stormen, honger en het verlies van hun eigen land. Mary Robinson vraagt ons om aan te sluiten bij de beweging voor wereldwijde klimaatgerechtigheid.
Bien que le tapir soit l'un des plus grands mammi
fères terrestres au monde, la vie des ces animaux solitaires et nocturnes est restée un mystère. Surnommé « fossile vivant », le tapir parcourant les forêts et les plaines d'Amérique du Sud aujourd'hui a fait son apparition sur la scène de l'évolution il y a plus de 5 millions d'an
nées. Cependant, la menace des braconniers, de la déforestation et de la pollution, tout particulièrement dans un Brésil s'industrialisant rapidement, mettent à mal leur longévité. Dans cet instructif exposé,
...[+++]Patricia Medici, biologiste, défenseuse de l'environnement, spécialisée dans l'étude des tapirs et membre TED, partage son travail sur ces animaux incroyables et nous lance un défi : Voulons-nous être responsables de leur extinction ?
Al is de tapir een van de grootste landzoogdieren ter wereld, het is nog steeds een raadsel hoe deze solitaire nachtdieren leven. De tapir die vandaag door de Zuid-Amerikaanse bossen en weilanden doolt, dook meer dan 5 miljoen jaar geleden op in de evolutionaire geschiedenis en staat daarom ook bekend als 'het levende fossiel'. Zijn voortbestaan wordt echter bedreigd door stropers, ontbossing en vervui
ling, vooral in het snel industrialiserende Brazilië. In deze verhelderende talk vertelt natuurbeschermingsbiologe, tapirdeskundige en TED Fellow Patrícia Medici over haar werk met deze fantastische dieren
en schotelt ons de ...[+++]volgende vraag voor: Willen we verantwoordelijk zijn voor hun uitsterving?« L'espèce la plus noble et la plus menacée de la forêt amazonienne n'est pas le jaguar ni la harpie féroce », dit Mark Plotkin. « Ce sont les tribus isolées et sans contact avec l'extérieur. » Dans une conversation dynamique et solennelle, l'ethnobotaniste
nous amène dans le monde des tribus indigènes de la forêt amazonienne et des incroyable plantes médicinales que les chamans utilisent pour soigner. Il décrit les défis et
les périls qui les menacent — ainsi que leur sagesse — et
nous exhor
te à proté ...[+++]ger cette mine de savoir irremplaçable.
De grootste en meest bedreigde soort in het Amazoneregenwoud is niet de jaguar of de harpij, zegt Mark Plotkin. Het zijn de geïsoleerde volkeren die geen contact hebben met de buitenwereld. In een krachtige en ontnuchterende talk brengt de etnobotanist ons in de wereld van de inheemse volkeren in de Amazone en de ongelooflijke geneeskrachtige planten die sjamaans gebruiken voor genezing. Hij schetst een beeld van de uitdagingen en gevaren die hen — en hun wijsheid — bedreigen en verzoekt ons dringend deze onvervangbare bewaarplaats van kennis te beschermen.
Ils nous rendent parfois malades, mais ils trouvent aussi ces menaces cachées dans notre monde, et ils nous forcent à les réparer.
Soms maken ze ons ziek, maar ze vinden ook de verborgen bedreigingen in onze wereld, en ze verplichten ons om er iets aan te doen.
[ Suis-je une menace biologique? ] (Rires) C'était assez déprimant. La seule chose qui nous a permis de tenir c'était de savoir que partout dans le monde, d'autres gens essayaient de faire la même chose que nous. Ils ouvraient des espaces de biohack et certains d'entre eux faisaient face à défis beaucoup plus grands que les nôtres. Plus de réglementation, moins de ressources.
Ben ik een biologisch gevaar? (Gelach) Ben ik een biologisch gevaar? (Gelach) Het was behoorlijk deprimerend. Het enige wat ons door die tijd heen sleepte, was dat we wisten dat overal ter wereld anderen hetzelfde probeerden te doen als wij. anderen hetzelfde probeerden te doen als wij. Ze openden biohacker-ruimten, en sommigen stonden voor veel grotere uitdagingen dan wij. Meer regels, minder hulpmiddelen.
J'ai senti un enterrement dans ma tête Et les amis du
défunt allaient et venaient, Continuaient à marcher, jusqu'à ce qu'il me semble Que ma raison s'en allait. Et
quand ils s'étaient tous assis Un office comme un tambour battait, battait,
jusqu'à ce qu'il me semblait que mon esprit devenait paralysé. Et puis, je les ai entendus soulever une boîte et traverser mon âme en grinçant, avec encore ces mêmes bottes de plomb, puis tout s'
...[+++]est mis à sonner, comme si les cieux n'étaient qu'une cloche et l'existence n'était qu'une oreille et moi, et le silence, une espèce d'étrange race anéantie, solitaire, ici. D'un coup, une planche de la raison se brisa, et je tombai, sans arrêt et heurtai un monde, à chaque chute et puis finis alors d'être consciente. » Nous comprenons la dépression à travers les métaphores.
I
k voelde een begrafenis in mijn hersenen, rouwenden liepen heen en weer, liepen, liepen tot ik voelde dat ze bij zinnen kwamen. Toen ze allemaal zaten, ging een dienst slaan als een trom, slaan, slaan, tot ik voelde dat mijn geest was afgestompt. D
an hoorde ik ze een doos optillen en over mijn ziel kraken met alweer dezelfde loden laarzen. De ruimte begon te tollen alsof de hemelen een klok waren, en het zijn een oor en ik en de
stilte een vreemde race, verwoest, eenzaam, ...[+++] hier. Net toen brak een plank in de rede, en viel ik neer en neer en neer en ramde bij elke bots een wereld. Toen hield het weten op. We kennen depressie door metaforen. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
monde nous semblait une menace ->
Date index: 2021-01-26