Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "monde notre premier fils " (Frans → Nederlands) :
Nous étions en train de mettre au monde notre premier fils.
We waren ons eerste kind aan het baren.
Notre premier programme a eu lieu dans la forêt atlantique dans la partie orientale du Brésil, un des biomes les plus menacés au monde.
Ons eerste tapirprogramma vond plaats in het Atlantisch Woud in het oosten van Brazilië, een van de meest bedreigde biomen ter wereld.
Mais quand elle en parlait, l'expression était prise dans l'excitation des préparatifs de notre première communion et confession; tout le monde savait que l'important c'était la robe blanche et le voile,.
Maar als ze dat zei, scheen die uitdrukking helemaal verstrikt te zijn in de opwindiende voorbereiding voor onze eerste Communie en onze eerste biecht, en iedereen wist dat dit echt allemaal over de witte jurk ging, en de witte sluier,.
Dans ce monde inter-relié , nous pouvons tout savoir, en tout temps. Et cette illumination de masse, nous dit Bob Thurman , expert en Bouddhisme, est notre premier pas vers l'essence de Bouddha
In onze gehyperlinkte wereld kunnen we alles weten, altijd. Deze massale verlichting, zo zegt boeddhismespecialist Bob Thurman, is onze eerste stap naar een boeddha-natuur.
Jusqu'ici, la plupart de la recherche universitaire a été consacrée à étudier le soi-disant monde physique, qui est d'importance essentielle bien sûr, et qui doit être notre première étape.
Tot nu toe is het meeste wetenschappelijk onderzoek gewijd aan de studie van de zogenaamde 'fysieke wereld', welke natuurlijk cruciaal is en dus de eerste stap.
C'est à 10 ans, en 1927,
qu'elle publia son premier recueil de poèmes intitulé The
Janitor's Boy ( Le Fils du Concierge ). La voici. Et voici son poème. (Musique) ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ m'aime, moi ♫ ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ m'aime, moi ♫ ♫ Il va partir en quête d'une î
le déserte ♫ ♫ dans notre géographie ♫ ♫ Une île déserte ♫ ♫ pleine d'arb
...[+++]res épicés ♫ ♫ quelque part sur Sheepshead Bay ♫ ♫ Un bon petit coin ♫ ♫ pour deux ♫ ♫ où nous pourrons vivre pour toujours ♫ ♫ Oh, j'aime ♫ ♫ le fils du concierge ♫ ♫ et le fils du concierge ♫ ♫ est tout affairé ♫ ♫ En bas dans la cave, il construit un radeau ♫ ♫ à partir d'un vieux canapé ♫ ♫ Il m'emmènera ♫ ♫ j'en suis sûre ♫ ♫ car ses cheveux sont extrêmement roux ♫ ♫ et la seule chose ♫ ♫ qui me vient à l'esprit ♫ ♫ c'est de consciencieusement frémir dans mon lit ♫ ♫ Et le jour où nous naviguerons ♫ ♫ je laisserai un petit mot ♫ ♫ pour mes parents que je déteste énerver ♫ ♫ Je me suis enfuie sur une île ♫ ♫ dans la baie ♫ ♫ avec mon rouquin ♫ ♫ de fils de concierge, ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Je m'en vais naviguer ♫ ♫ jusqu'à Sheepshead Bay ♫ ♫ avec mon rouquin de fils de concierge ♫ ♫ Sur un vieux canapé ♫ ♫ mon garçon aux cheveux roux et moi ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ ♫ Le fils du concierge aux cheveux roux ♫ (Applaudissements) Le prochain poème est de E.E. Cummings, Maggie et Milly et Molly et May. (Musique) ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly et May ♫ ♫ elles sont allées à la plage ♫ ♫ un jour pour jouer ♫ ♫ Et Maggie a découvert ♫ ♫ un coquillage qui chantait ♫ ♫ si doucement qu'elle en oublia ♫ ♫ ses soucis ♫ ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly et May ♫ ♫ Maggie et Milly ♫ ♫ Molly ...
In 1927, toen ze 10 jaar oud was, publiceerde ze haar eerste dichtbundel getiteld: De zoon van de conciërge . Hier is ze. En hier is haar gedicht. (Muziek) ♫ Oh, ik ben verliefd op de zoon van de conciërge. ♫ ♫ En de zoon van de conciërge is verliefd op mij. ♫ ♫ Oh, ik ben verliefd ♫ op de zoon van de conciërge. ♫ ♫ En de zoon van de conciërge is verliefd op mij. ♫ ♫ Hij gaat op zoek naar een onbewoond eiland bij ons in de buurt. ♫ ♫ Een onbewoond eiland met geurige bomen. ♫ ♫ Ergens in Sheepshead Bay; ♫ ♫ Een echte fijne plek, alleen voor ons twee. ♫ ♫ Waar we voor altijd kunnen wonen. ♫ ♫ Oh, ik ben verliefd op de zoon van de conciërge ♫ ♫ en de zoon van de conciërge is druk aan het werk. ♫ ♫ Onder in de kelder maakt h
ij een vlo ...[+++]t van een oude sofa. ♫ ♫ Hij neemt me vast mee, dat weet ik zeker. ♫ ♫ Want zijn haar is ontzettend rood. ♫ ♫ En het enige dat ik hoef te doen ♫ ♫ is plichtsgetrouw liggen rillen in bed. ♫ ♫ En op de dag dat we uitvaren zal ik een briefje achterlaten, ♫ ♫ want ik wil niet dat mijn ouders ongerust zijn: ♫ ♫ Ik ben weg naar een eiland in de baai, ♫ ♫ met mijn roodharige zoon van de conciërge. ♫ De roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge. ♫ ♫ Ik vaar weg van hier, ♫ ♫ weg naar Sheepshead Bay, ♫ ♫ met mijn roodharige zoon van de conciërge. ♫ ♫ Op een oude sofa, ♫ ♫ mijn roodharige jongen en ik, ♫ ♫ De roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge, ♫ ♫ de roodharige zoon van de conciërge. ♫ (Applaus) Het volgende gedicht is van E.E. Cummings, Maggie en Milly en Molly en May. (Muziek) ♫ Maggie en Milly, Molly en May ♫ ♫ gingen op een dag naar het strand om te spelen. ♫ ♫ En Maggie vond een schelp die zo mooi zong, ♫ ♫ dat ze al haar zorgen vergat. ♫ ♫ Maggie en Milly, Molly en May. ♫ ♫ Maggie en Milly, Molly en May. ♫ ♫ Mil ...George Ier, fil
s de Sophie, fut le premier roi selon ces nouvell
es règles, puis son fils George II, puis George III, et même s'il perdit l'Amérique et la tête, pas de panique, les règles s'appliquent, donc la couronne continua de descendre doucement l'arbre généalogique, passant à George IV, dont aucun enfant ne lui survécut, puis à Guillaume IV, qui eut dix enfants, tous illégitimes. Il la transmit ensuite par l'intermédiaire de son cadet décédé à la reine Victoria, qui débuta son règne en 1837 et l'acheva juste après avoir franchi l
...[+++]e seuil du XXe siècle, ce qui est un règne doublement impressionnant par sa longueur au vu des techniques médicales de l'époque. Après la fin de son ère, la couronne alla à son fils Édouard VII, puis à George V, puis à Édouard VIII qui, enfin, brise cette ligne de succession bien propre (et quelque peu ennuyeuse) en commettant un scandale : épouser une roturière. Une roturière américaine ! Et divorcée ! Deux fois ! De fait, les divorces posaient un vrai problème et n'étaient pas compatibles avec le rôle du roi comme chef de l'État, et aussi comme chef de l'Église d'Angleterre dans les années 1930. Édouard céda le trône à son frère George VI, réticent à l'idée de régner, et qui dut ensuite superviser la Seconde Guerre mondiale et l'effondrement de l'Empire britannique qui s'ensuivit. Cela épuisa la santé du roi réticent, qui mourut à l'âge de 56 ans, laissant la couronne à Élisabeth II, en 1952, âgée de 25 ans. Elle avait sept ans de plus que Victoria, son arrière-arrière-grand-mère, le jour de son sacre, mais début septembre 2015, Élisabeth devint la reine au règne le plus long de l'Histoire, pas seulement en Grande-Bretagne, mais dans le monde. Après Élisabeth II, la couronne revient à Charles, héritier présomptif depuis le plus longtemps de l'Histoire britannique, puis à son fils William, puis à son fils George.
George I, de zoon van Sophia, w
as de eerste koning onder de nieuwe regels, en daarna zijn zoon George II, naar George III, en ook al verloor hij Amerika en zijn geest, geen angst, de regels zijn hier, en zo ging de kroon kalm verder de stamboom af, naar George IV, die geen overlevende kinderen had, naar Willem IV die tien kinderen had - allemaal bastaarden, daarna door zijn dode jongere broer naar koningin Victoria die haar regeerperiode startte in 1837 en die het net over de finishlijn van de 20e eeuw maakte. Wat dubbelop een indrukwekkend lange tijd was, gegeven de staat van medische technologie indertijd. Na het einde van haar periode
...[+++], ging de kroon naar haar zoon Eduard VII naar George V... naar Eduard VII die *eindelijk* deze nette (en nogal saaie) lijn van erfenis doorbreekt door een schandaal te plegen: trouwen met een burger. Een Amerikaanse burger! Een Amerikaanse burger die *gescheiden* was! *Twee keer* ::Gasp:: Eigenlijk waren de scheidingen echt een probleem en niet verenigbaar met de rol van de monarch als Hoofd van Staat *en ook* de Kerk van Engeland in de jaren 1930. Eduard trad af naar zijn broer George VI - die onwillig was om de kroon aan te nemen, en toen ook nog de Tweede Wereldoorlog en de daaropvolgende afbraak van het Britse Rijk moest overzien - wat de gezondheid van de jonge koning aantastte, die stierf op 56 jarige leeftijd en de kroon naliet aan Elizabeth de Tweede, in 1952 op 25 jarige leeftijd. Zeven jaar ouder dan Victoria, haar over-overgrootmoeder, was op haar kronings dag, maar in September 2015, werd Elizabeth de langst regerende koningin in niet alleen de Briste geschiedenis, maar ook in de wereldgeschiedenis. Van Elizabeth II zal de kroon verdergaan naar Charles, de langste erfgenaam schijnbaar in de Britse geschiedenis naar zijn zoon William, naar zijn zoon George.Considérons un instant cette citation de Leduc, il y a cent ans, à propos d'un type de biologie synthétique: La synthèse de la vie, si jamais elle devait se produire, ne sera pas la découverte sensationnelle que nous avons pour habitude d'associer av
ec l'idée. C'est sa première déclaration. Donc, si nous créons réellement la vie dans les laboratoires, cela n'aura probablement
aucun un impact sur notre vie. «Si nous acceptons la théorie de l'évolution, alors les premières lueurs de la synthèse de la vie doivent consister dans la produc
...[+++]tion de formes intermédiaires entre le monde non-organique et l'organique ou entre le monde inerte et le vivant, des formes qui possèdent seulement quelques-uns des attributs rudimentaires de la vie » - et donc, celles dont je viens de parler - « auxquelles d'autres attributs seront ajoutés lentement au cours du développement par les actions évolutives de l'environnement. Nous commençons donc simplement, nous créons quelques structures qui peuvent avoir certaines de ces caractéristiques de la vie, et puis nous essayons de les développer pour qu’elles se rapprochent d'un aspect de vie. Voilà comment nous pouvons commencer à faire une protocellule. Nous utilisons cette idée qu'on appelle l'auto-assemblage. Cela signifie que je peux mélanger des composants chimiques dans une éprouvette dans mon laboratoire, et ces composants chimiques vont commencer à s'auto-associer pour former des structures plus grandes. Disons, des dizaines de milliers, des centaines de milliers de molécules s'unissent pour former une grande structure qui n'existaient pas auparavant. Et dans cet exemple particulier, j'ai pris des molécules membranaires, les ai mélangées dans le bon environnement, et en quelques secondes ces structures plutôt complexes et belles se forment ici. Ces membranes sont également assez semblables, morphologiquement et fonctionnellement, aux membranes de votre corps, et nous pouvons les utiliser, comme on dit, pour former le corps de notre prot ...
Denk een moment aan deze uitspraak van Leduc, een honderdtal jaren geleden, toen hij nadacht over synthetische biologie: De synthese van het leven, zou het ooit gebeuren, zal niet de sensationele ontdekking zijn die we meestal associëren met het idee. Dat is zijn eerste verklaring. Als we echt leven gaan maken in laboratoria, zal dat ons leven waarschijnlijk niet gaan beïnvloeden. Als we de evolutietheorie accepteren, dan moet het eerste begin van de synthese van het leven bestaan in de productie van tussenliggende vormen tussen de anorganische en de organische wereld of tussen de niet-levende en de levende wereld, vormen die over slechts enkele van de rudimentaire eigenschappen van het leven beschikken - die ik zojuist heb vernoemd - waara
...[+++]an andere attributen langzaamaan zullen worden toegevoegd in de loop van de ontwikkeling door de evolutionaire acties van het milieu.” We beginnen simpel, we maken een aantal structuren die een aantal van deze kenmerken van het leven hebben en dan gaan we proberen dat te ontwikkelen om meer te gaan lijken op echt leven. Zo gaan we een protocel maken. We maken gebruik van het idee van zelfassemblage. Daarvoor meng ik wat stoffen in een reageerbuis in mijn lab en deze chemicaliën gaan zelfassociëren om grotere en grotere structuren te vormen. Tienduizenden, honderdduizenden moleculen komen samen om een grote structuur te vormen die tevoren nog niet bestond. In dit specifieke voorbeeld, nam ik wat membraanvormende moleculen, mengde die samen in de juiste omgeving en binnen een paar seconden vormen deze die complexe en mooie structuren hier. Deze membranen lijken morfologisch en functioneel op de membranen in je lichaam. We kunnen ze gebruiken om het lichaam van onze protocel te maken. We kunnen ook werken met olie-en-watersystemen. Olie en water mengen niet, maar door zelfassemblage kunnen we een mooie oliedruppel vormen en kunnen die als lichaam voor onze kunstmatige organismen of voor onze protocel gebruiken, zoals we later zullen ...Il y a environ 30 ans, quand je travaillais en oncologie à l'hôpital pour enfants de Philadelp
hie, un père et son fils sont venus me voir dans mon bureau, il leur manquait l’œil droit à tous les deux, quand j'ai pris leurs dossiers médicaux, il est devenu évident que le père et le fils avaient une forme rare de tumeur oculaire héréditaire : un rétinoblastome, et le père savait qu'il l'avait transmis à son fils. Ce moment a changé ma vie. Il m'a poussé à aller de l'avant et à codiriger une équipe
qui a découvert la première gène de prédisposit ...[+++]ion au cancer. Dans les décennies suivantes, il y a eu un mouvement sismique dans notre compréhension de ce qui se passe, quelles variations génétiques se cachent derrière ces différentes maladies. En fait, on connaît la molécule de base de milliers de caractéristiques humaines et, chaque jour, des milliers de personnes sont informées sur leurs risques d'avoir telle maladie ou telle autre. Pourtant, si vous me demandez : « Cela a-t-il impacté l'efficacité, la manière dont nous avons été capables de développer des médicaments ? » la réponse est « pas vraiment ». Si vous regardez le coût de la recherche pharmaceutique, à la façon dont c'est fait, ça n'a pas bougé.
Ongeveer 30 jaar geleden werkte ik in de oncologieafdeling van het kinderziekenhuis in Philadelphia. Een vader en zijn zoon stapten mijn praktijkruimte binnen. Ze misten allebei hun rechteroog. Uit hun medische geschiedenis bleek dat beiden een zeldzame vorm van een erfelijke oogtumor, retinoblastoom, hadden. De vader wist dat hij dat op zijn zoon had overgedragen. Dat moment veranderde mijn leven. Het zette me aan om door te gaan en mee leiding te geven aan een team dat het eerste kankerveroorzakend gen ontdekte. In de jaren sindsdien heeft er letterlijk een aardverschuiving plaatsgevonden in ons begrip van wat er gebeurt, van de genetische variaties als oorzaak van ziekten. Nu weten we dat er voor duizenden menselijke kenmerken, een molec
...[+++]ulaire basis bestaat. Elke dag horen duizenden mensen dat ze het risico lopen om deze of gene ziekte te krijgen. Maar als je vraagt of we daarom nu beter zijn geworden in de ontwikkeling van medicijnen, moeten we zeggen: “Niet echt.” Als je kijkt naar wat het kost om geneesmiddelen te ontwikkelen, is er in principe niet veel veranderd.Il n
'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantoma
tiques et sont très fiers ...[+++] de leur sophistication et de leur sagesse. Et puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ... datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
monde notre premier fils ->
Date index: 2023-10-27