Boost Your Productivity!Translate documents (Ms-Word, Ms-Excel, ...) faster and better thanks to artificial intelligence!
Opmerking: sommige video’s zijn vertaald door freelancers die niet altijd professionele vertalers zijn; vertaalfouten zijn bijgevolg niet uit te sluiten. Deze teksten kunnen echter van pas komen, bijvoorbeeld om spreektalige uitdrukkingen te vinden.
U kunt deze boeiende video's ook direct bekijken met de ondertiteling in een taal naar keuze!
Vertaling van "monde la question " (Frans → Nederlands) :
Savaient-ils ce qui était en train de se passer ? Bien sûr que oui. Mais quand on connait la pauvreté alarmante dans ces régions du monde. la question n'est pas de savoir s'il faut laisser cet arbre pour demain mais Comment vais-je nourrir ma famille aujourd'hui ? Je vais peut-être récupérer quelques dollars de plus avec ce dernier arbre qui nous permettra de tenir un peu plus longtemps et puis nous prierons pour que quelque chose nous sauve de notre fin inévitable . C'est une image bien sinistre.
Wisten zij niet wat er aan de gang was? Natuurlijk, maar als je de verlammende armoede gezien hebt in sommige delen van de wereld, is de vraag niet laten we de boom voor morgen staan , maar hoe ga ik mijn familie te eten geven vandaag? . Misschien brengt deze laatste boom een paar dollar op, zodat we weer een tijdje voort kunnen, en dan bidden we dat er iets gaat gebeuren dat ons kan redden van het onvermijdelijke einde. Dit is dus een grimmig beeld.
un moyen de créer un environnement pour y rassembler et supporter des groupes. Et le choix auquel nous faisons face, je veux dire, tout un chacun souhaitant faire entendre un message où que ce soit dans le monde, la question n'est pas de savoir si c'est l'environnement médiatique dans lequel nous voulons opérer ou pas. C'est l'environnement médiatique que nous avons.
Het gaat steeds vaker... om het maken van een omgeving voor het samenbrengen... en ondersteunen van groepen. De keuze die we moeten maken... en dat geldt voor iedereen die een boodschap wil laten horen... waar ook ter wereld... is niet of dat de mediaomgeving is waarin we willen werken.
Il n'y a pas de lumière naturelle dans cette caverne, les murs sont humides et sombres. Tout ce que les habitants peuvent voir, ce sont les ombres de choses que la lumière d'un feu projette sur le mur. Les habitants de la caverne sont fascinés par ces reflets d'animaux, de plantes et de gens. Par ailleurs, ils supposent que ces ombres sont réelles et qu'en
prêtant beaucoup d'attention à elles, on comprend la vie et on y réussit. Et, bien sûr, ils ne comprennent pas que ce ne sont que de simples ombres qu'ils regardent. Ils discutent avec enthousiasme d'objets fantomatiques et sont très fiers de leur sophistication et de leur sagesse. Et
...[+++]puis un jour, un peu par hasard, quelqu'un découvre un moyen de sortir de la caverne, au grand air. D'abord, c'est tout simplement écrasant. Il est ébloui par l'éclat du soleil, dans lequel tout est éclairé convenablement pour la première fois. Peu à peu, ses yeux s'accommodent et il découvre les formes véritables de toutes ces choses qu'il n'avait connu jusqu'alors que comme des ombres. Il voit des fleurs réelles, la couleur des oiseaux, les nuances dans l'écorce des arbres, il observe les étoiles et saisit combien l'univers est vaste et sublime. Comme Platon l'exprime en termes solennels: Il n'avait vu jusqu'alors que de simples fantômes ; il est plus proche maintenant de la véritable nature des choses. Par compassion, cet homme qui vient d'être éclairé décide de quitter le monde ensoleillé d'en-haut et retourne dans la caverne pour essayer d'aider ses compagnons qui sont toujours enbourbés dans la confusion et l'erreur. Parce qu'il s'est habitué à la clarté du monde d'en-haut, il ne voit presque rien sous terre, il trébuche tout le long du couloir humide et il est désorienté, il n'impressionne absolument pas les autres. Quand, en retour, il n'est pas impressionné par eux et qu'il s'obstine à expliquer ce qu'est le soleil ou ce qu'est un vrai arbre, les habitants de la caverne le raillent de façon acerbe, puis se mettent en colère ...
Er is geen natuurlijk licht in de grot, de muren zijn donker en vochtig Het enige dat de bewoners kunnen zien zijn schaduwen van dingen die op een muur worden gezet en belicht worden door een vuur. De gevangenen raken gefascineerd door deze schaduwen van dieren, planten en mensen. Bovendien nemen ze aan dat de schaduwen echt zijn en dat als je goed oplet je het leven begrijpt en succesvol wordt. En ze hebben natuurlijk niet door dat ze maar naar schaduwen kijken. Ze praten enthousiast over de schaduwdingen en worden trots op hun wijsheid. Dan op een dag ontdekt iemand zomaar een weg uit de grot naar de vrije wereld. Op het begin in het overweldigend. Hij is verblind door het schitterende zonlicht waarin alles voor het eerst fatsoenlijk word
...[+++]t belicht. Langzaam wennen zijn ogen aan het licht en ziet hij het echte uiterlijk van alle dingen die hij alleen maar kende als schaduwen. Hij ziet echt bloemen, de kleuren van vogels, de nuances in boomschors. Hij observeert sterren en ziet de grootheid en de sublieme staat van het universum. Zoals Plato het sober zegt: Uit medeleven besluit de verlichte man uit het zonlicht terug naar de donkere grot te gaan om zijn vrienden te helpen die nog steeds in de illusie leven. Omdat hij is gewend aan de heldere buitenwereld kan hij ondergronds bijna niks zien. Hij struikelt door de vochtige gangen en raakt verward. Voor de anderen lijkt hij volkomen oninteressant. Als hij niet geïnteresseerd is in hen en wil uitleggen wat de zon is of hoe een boom er uitziet worden de gevangenen sarcastisch, boos, en willen hem uiteindelijk vermoorden. De grotmythe is een verhaal over het leven van alle verlichte mensen. De gevangenen zijn mensen voor filosofie, de zon is het licht van de rede, de vervreemding van de teruggekeerde filosoof is wat allen die waarheid brengen kunnen verwachten als ze hun kennis naar de mensen brengen die niet van nadenken houden. Volgens Plato leven we allemaal een groot deel van ons leven in de schaduw. Veel van de ding ...Vous avez écrit un jour, j'aime bien cette citation: Si par quelque magie, l'autisme eut été éradiqué de la surface de la Terre, les Hommes socialiseraient encore devant un feu de bois à l'entrée d'une cave. Temple Grandin: Qui selon vous a fabriqué la première lance de pierre? L'Asperger. Si vous deviez vous débarrasser de tous les gènes de l'autisme il n'y aurait plus de Silicon Valley et la crise énergétique ne serait pas résolue. (Applaudissements) CA: Je voulais vous poser
une ou deux autres questions. Si l'une d'elle vous semble inappropriée vous n'avez qu'a dire Question suivante. S'il se trouve quelqu'un ici qui a un enfant autis
...[+++]te ou connait un enfant autiste et se sent en quelque sorte coupé de leur monde, quel avis lui donneriez-vous ? TG : Tout d'abord, vous devez prêter attention à l'age. Si vous avez un enfant de 2, 3 ou 4 ans qui ne parle pas, n'a pas d'interactions sociales, je ne peux pas suffisamment insister: n'attendez pas, vous avez besoin d'au moins 20 heures de cours par semaine en face à face.
Je schreef eens, en ik hou van dat citaat, Wanne
er vroeger, als bij wonder, autisme van de aarde zou verdwenen zijn, dan zouden de mensen nog steeds samenkomen rond een kampvuur aan de ingang van de grot. Ja, want wie heeft de eerste stenen speerpunten gemaakt? De kerel met Asperger. Als al die autistische genen zou verdwijnen, dan was het afgelopen met Silicon Valley, en de energiecrisis zou niet opgelost geraken. (Applaus) CA: OK, ik wil je nog een paar andere vragen stellen... Zeg maar als je ze ongepast vindt dan zeg je maar volgende vraag . Als er iemand hier is, met een autistisch kind of die een autistisch kind kent, en teveel afs
...[+++]tand met het kind voelt, welk advies zou jij dan geven? TG: Wel, ten eerste moet je kijken naar de leeftijd. Als dat kind 2, 3, 4 jaar oud is, geen spraak, geen sociale interactie, ik kan het niet genoeg benadrukken, wacht niet en geef minstens 20 uur per individueel les.Et donc, en conclusion, je vous ai parlé ce qui semble l'avenir de la guerre, mais remarquez que je n'ai utilisé
que des exemples du monde réel et vous n'avez vu que des images du monde réel et des vidéos. Et si cela pose un grand problème dont nous tous devons nous soucier bien avant que vous ayez à vous soucier que votre robot aspirateur vous tue par aspiration. Allons-nous laisser le fait que ce qui se dévoile en ce moment dans la guerre ressemble à de la science-fiction et donc nous maintient dans le déni? Allons-nous faire face à la réalité de la guerre du 21e siècle? Est-ce notre génération va faire la même erreur qu'une génération
...[+++] passée a faite avec les armes atomiques, et ne pas faire face aux questions qui l'entourent jusqu'à ce la boîte de Pandore soit déjà ouverte? Maintenant, je peux me tromper sur ce point, et un chercheur en robotique du Pentagone m'a dit c'était le cas. Il a dit, Il n'y a pas de vraies questions sociales, éthiques, morales quand il s'agit de robots. C'est-à-dire, a-t-il ajouté, à moins que la machine tue les mauvaises personnes à plusieurs reprises.
Tenslotte: ik heb gesproken over wat de toekomst van oorlog lijkt te zijn. Let wel: ik heb alleen echte voorbeelden gebruikt. Jullie hebben alleen echte beelden en video's gezien. Hier ligt een grote uitdaging die ons allemaal zorgen moet baren ruim voordat we ons er zor
gen over maken, dat onze Roomba het leven uit ons wegzuigt. Laten we het sciencefiction-gehalte van wat zich nu in oorlogvoering ontvouwt, als excuus dienen om te kunnen blijven ontkennen? Of gaan we de werkelijkheid onder ogen zien van de 21e-eeuwse oorlog? Zal onze huidige generatie dezelfde fout maken als de vorige met atoomwapens en niets doen aan de problemen die ero
...[+++]mheen hangen tot de doos van Pandora al geopend is? Ik kan het fout hebben. Een robotgeleerde van het Pantagon zei van wel. Hij zei: Er zijn geen echte sociale, ethische en morele kwesties rond robots. Tenzij, voegde hij toe de machines herhaaldelijk de verkeerde mensen doodt.Et d'ailleurs, lorsque vous posez des questions sur le monde, vous pouvez également poser des questions sur la nature de vous-même, en tant que citoyen du monde. Alors... quel genre d'être suis-je ? Ai-je une âme ? Y a-t-il quelque chose d'immatériel en mon sein qui survivra après ma mort ?
En wat dat betreft, als je vragen stelt over de wereld, kan je ze ook stellen over de natuur van jezelf, als een burger van de wereld. Dus... wat voor wezen ben ik? Heb ik een ziel? Is er iets immaterieels dat blijft overleven nadat ik sterf?
Qui décide que Soho devrait avoir cette personnalité et que le Quartier Latin devrait avoir cette personnalité? Eh bien, il y a des décisions exécutives, mais surtout la ré
ponse est - tout le monde et personne. Tout le monde contribue un peu. Aucune personne seule n'est vraiment l'ultime acteur derrière la personnalité d'un quartier.
Même chose pour la question de qui faisait vivre les rues après le 11 septembre dans mon quartier? Eh bien, c'était toute la ville. L'ensemble du système y travaille en quelque sorte, et tout le monde con
...[+++]tribue un petit peu. Et c'est de plus en plus ce que nous commençons à voir sur le Web d'un tas de façons intéressantes. Ce n'était en fait pas encore vraiment le cas, sauf avec des choses très expérimentales, lorsque j'ai écrit Emergence et quand le livre est sorti. Donc ça a été un moment très optimiste, je crois, et je veux seulement parler de quelques-unes de ces choses. Je pense qu'il y a effectivement un nouveau genre de modèle d'interactivité qui commence à émerger en ligne dès maintenant. Et l'ancien modèle ressemblait à ça -
Wie bepaalt dat Soho deze uitstraling heeft en dat de Latino-wijk dat karakter heeft? Er zijn een soort van uitvoeringsbesluiten, maar over het algemeen is het antwoord -- iedereen en niemand. Iedereen draagt een beetje bij. Niet één persoon heeft de doorslaggevende invloed over het karakter van een wijk. Hetzelfde geldt voor de vraag wie de straat levendig hield in mijn wijk gedurende de periode na 11 september. Dat was de hele stad. Het hele systeem werkte eraan mee en iedereen droeg zijn steentje bij. Dat zien we meer en meer op het internet op verschillende interessante manieren -- waarvan de meeste voordien niet bestonden, behalve in heel experimentele activiteiten, toen ik Emergence aan het schrijven was en het boek uitkwam. Het is du
...[+++]s een erg optimistische tijd geweest. Ik wil een paar zaken daarvan bespreken. Ik denk dat er een nieuw model van interactiviteit in opkomst is op dit moment. Het oude zag er zo uit.Au Burundi je suis entrée dans une prison et ce n'était pas un garçon de 12 ans, c'était un garçon de 8 ans, pour avoir volé un téléphone portable. Ou une femme, j'ai pris son bébé dans les bras, un bébé vraiment mignon, j'ai dit : « Votre bébé est tellement mignon. » Ce n'était pas un bébé, elle avait trois ans. Et elle a dit « Oui, mais c'est à cause d'elle que je suis ici », parce qu'elle était accusée d'avoir volé deux couches et un fer à repasser pour son bébé et avait pourtant été en prison. Et quand je suis allée trouver le directeur de la prison, j'ai dit : « Vous devez la laisser sortir. Un juge la laisserait sortir. » Et il a dit : « Bon, nous pouvons en parler, mais regardez ma prison. Quatre-vingt pour cent des deux mille person
...[+++]nes qui sont ici sont sans avocat. Que pouvons-nous faire ? » Alors les avocats ont commencé courageusement à se dresser ensemble pour organiser un système où ils peuvent prendre des cas. Mais nous nous sommes rendus compte que ce n'est pas seulement la formation des avocats, mais la connexion des avocats qui fait la différence. Par exemple, au Cambodge, c'est que [nom inaudible] n'y est pas allée seule mais elle avait 24 avocats avec elle qui y sont allés ensemble. Et de la même manière, en Chine, ils me disent toujours : « C'est comme un vent frais dans le désert quand nous pouvons nous réunir. » Ou au Zimbabwe, où je me souviens d'Innocent, après être sorti d'une prison où tout le monde s'est levé et a dit, « Je suis ici depuis un an, huit ans, 12 ans sans avocat », il est venu et nous avons eu une formation ensemble et il dit : « J'ai entendu dire » — parce qu'il avait entendu des gens marmonner et ronchonner — « J’'ai entendu dire que nous ne pouvons pas aider à créer de la justice parce que nous n'avons pas les ressources. » Et puis il dit : « Mais je veux que vous sachiez que le manque de ressources n'est jamais une excuse pour l'injustice. » Et avec cela, il a réussi à organiser 68 avocats qui ont pris systématiquement les ...
In Burundi ontmoette ik in een gevangenis geen 12-jarige, maar een 8-jarige jongen voor het stelen van een mobiele telefoon. Of een vrouw, ik pakte haar baby op, een echt schattige baby en zei: Je baby is zo leuk. Het was geen baby meer, ze was drie jaar. Ze zei: Maar zij is de reden waarom ik hier ben. Ze werd beschuldigd van het stelen van twee luiers en een strijkijzer voor haar baby en zat nog steeds in de gevangenis. Ik ging naar de gevangenisdirecteur en zei: Je moet haar vrijlaten. Een rechter zou haar vrijlaten.” Hij zei: “We kunnen erover praten, maar kijk naar mijn gevangenis. Tachtig procent van de tweeduizend mensen hier hebben geen advocaat. Wat kunnen we doen? Advocaten begonnen moedig een systeem te organi
seren waar ...[+++] ze zaken konden aannemen. Maar we beseften dat het niet alleen de training van de advocaten, maar de connectie tussen de advocaten was die het verschil uitmaakte. Bijvoorbeeld, in Cambodja lukte het omdat [Onverstaanbare naam] niet alleen ging, maar 24 advocaten haar steunden. Op dezelfde manier vertellen ze me in China altijd: Het is als een frisse wind in de woestijn als we samen kunnen komen.” In Zimbabwe herinner ik me Innocent, die een gevangenis bezocht waar iedereen rechtstond en zei: Ik ben hier al een jaar, acht jaar, 12 jaar zonder advocaat. Hij kwam en we hadden samen een training en hij zei: Ik heb horen zeggen - want hij had mensen horen mopperen - Ik heb horen zeggen dat we geen rechtvaardigheid kunnen creëren omdat we niet over de middelen beschikken.” Toen zei hij: Maar ik wil dat je weet dat het gebrek aan middelen nooit een excuus voor onrecht is.” Daarmee organiseerde hij met succes 68 advocaten die systematisch de zaken aannemen. De sleutel is echter training en vroege toegang. Ik was onlangs in Egypte en werd geïnspireerd door een andere groep advocaten. Ze vertelden me: We hebben geen politie meer op straat. De politie was een van de belangrijkste redenen waarom we in opstand kwamen. Ze waren de hele tijd iedereen aan ...Lorsque deux corps portant des combinaisons identiques sont retrouvés échoués sur des plages en Norvège et aux Pays-Bas, le journaliste Anders Fjellberg et le photographe Tomm Christiansen commencent une enquête pour répondre à la question : qui étaient ces gens ? Ce qu'ils ont trouvé et rapporté dans le quotidien norvégien « Dagbladet » est que tout le monde a un nom, tout le monde a une histoire et tout le monde est quelqu'un.
Toen twee lijken in identieke duikerspakken aanspoelden in Noorwegen en Nederland, gingen journalist Anders Fjellberg en fotograaf Tomm Christiansen op zoek naar het antwoord op de vraag: wie waren deze mensen? Wat ze ontdekten en publiceerden in het Noorse 'Dagbladet', is dat iedereen een naam heeft, iedereen een verhaal heeft, en iedereen iemand is.
Et je vais vous raconter une histoire, qui est très embarrassante pour moi, mais que je trouve importante. J'ai fait une allocution à Facebook il n'y a pas longtemps devant une centaine d'employés. Et deux heures plus tard, il y avait cette jeune femme qui travaille là assise devant mon petit bureau, et elle voulait me parler. J'ai dit d'accord, et elle s'est assise et nous avons parlé. Et elle a dit, J'ai appris quelque chose aujourd'hui. J'ai appris que je dois gardé la main levée. j'ai dit, Que voulez-vous dire? elle a dit, Et bien, vous faites cette allocution, et vous dites que vous allez
prendre encore deux questions. Et je levais la ma ...[+++]in comme beaucoup d'autre gens, et vous avez pris deux questions de plus. Et j'ai baissé la main, et j'ai remarqué que toutes les femmes baissaient la main. Et puis vous avez pris encore deux questions, seulement celles des hommes. Et j'ai pensé en moi-même, ho, si c'est moi -- qui ça intéresse, évidemment -- qui fais cette allocution -- pendant cette allocution, je ne suis même pas capable de remarquer que les mains des hommes sont encore levées, et que les mains des femmes sont encore levées, que valons-nous comme directeurs de nos compagnies et de nos organismes quand il s'agit de voir que les hommes recherchent les opportunités plus que les femmes ne le font? Nous devons faire que les femmes s'asseyent à la table. (Applaudissements) Message numéro deux : faites de votre partenaire un vrai partenaire. J'ai acquis la conviction que nous avons plus progressé dans le monde du travail que nous ne l'avons fait dans nos foyers. Les données le montrent très clairement.
Zodadelijk vertel ik een verhaal dat erg gênant is voor mijzelf, maar ik vind het belangrijk. Niet zo lang geleden gaf ik een toespraak bij Facebook voor ongeveer 100 medewerkers. Een paar u
ur later was er een jonge vrouw die er werkt, ze zit voor mijn bureautje en wil met me praten. Ik zeg OK, ze gaat zitten, we praten. Ze zei: Ik heb vandaag iets geleerd. Ik heb geleerd dat ik mijn hand omhoog moet houden. Ik zei: Wat bedoel je? Ze zei: Wel, je gaf een toespraak en je zei dat je nog twee vragen zou beantwoorden. Ik had net als vele mensen mijn hand opgestoken, en je behandelde 2 vragen. Ik liet mijn hand zakken, en ik zag alle vrouwen
...[+++]hetzelfde doen, en toen beantwoordde je nog meer vragen, alleen van mannen. Ik bedacht voor mezelf: wow, als ik het ben -- die dit belangrijk vind -- die deze toespraak geef -- en ik merk tijdens de toespraak niet eens dat de handen van de mannen nog opgestoken zijn, dat de handen van de vrouwen nog opgestoken zijn, hoe goed zijn we dan als leiders van ons bedrijf en onze organisatie in opmerken dat de mannen meer opportuniteiten nastreven dan vrouwen? We moeten vrouwen een plaats aan de tafel laten innemen. (Applaus) Boodschap nummer twee: maak van je partner een echte partner. Ik ben ervan overtuigd dat we meer vooruit zijn gegaan op de arbeidsmarkt dan thuis. De data tonen dit zeer duidelijk. datacenter (12): www.wordscope.be (v4.0.br)
monde la question ->
Date index: 2022-03-17